"Το πιο ουσιαστικό"

"Το πιο ουσιαστικό"

Όταν αρχίζετε να μιλάτε, παρακολουθήστε τον εαυτό σας αν λέτε το πιο ουσιαστικό ή γεμίζετε το διάστημα με σκουπίδια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι τελικά, καθώς αναρριχάστε το πνευματικό βουνό και πηγαίνετε προς την κορυφή, θα πρέπει να είστε όλο και πιο ελεύθεροι. Η αύρα μας είναι γεμάτη από συναισθήματα που δεν χρειάζονται. Υπάρχουν πολλές ανησυχίες που τρώνε τον εγκέφαλό μας. Δεν χρειάζονται. Η Διδασκαλία συμβουλεύει ότι πρέπει τελικά να απαλλαγούμε από όλα όσα δεν είναι ο Εαυτός. Πρέπει να επιλέξουμε τα πιο ουσιαστικά συναισθήματα, σκέψεις και πράξεις.

Γι' αυτό η Διδασκαλία πολλές φορές επαναλαμβάνει τη φράση, "το πιο ουσιαστικό". Τα επουσιώδη είναι σαν ζιζάνια στο δρόμο σας. Δεν σας αφήνουν να προχωρήσετε. Κρέμονται πάνω σας. Μπλοκάρουν το νου σας. Χτίζουν πολύ κάρμα γύρω σας, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τελικά πρόκειται να εργαστούμε με το πιο ουσιαστικό σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Σχετιζόμαστε μεταξύ μας με επουσιώδη και τελικά γινόμαστε επουσιώδεις ο ένας για τον άλλον. Τα επουσιώδη ξοδεύουν την ενέργειά μας, το χρόνο μας και δημιουργούν κάρμα. Ο πολιτισμός μας και η κουλτούρα μας, η οικονομία μας, τα συμφέροντά μας εξαναγκάζουν τους ανθρώπους να μας φορτώνουν με επουσιώδη, γιατί τα επουσιώδη φέρνουν δουλειά, φέρνουν χρήματα.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
The Art of Teaching                   elenastral

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά από μια ζωή γεμάτη από ενοχές.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά από μια ζωή γεμάτη από ενοχές.

.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά από μια ζωή γεμάτη από ενοχές. Ζεις μέσα σε ένα περιοριστικό κελί και πληρώνεις με το αίμα σου την κάθε ανάσα που προσπαθείς να πάρεις έξω από αυτό. Το τέρας της ενοχής καραδοκεί έξω από αυτό το κελί, είναι αδηφάγο και τρέφεται με την ενέργεια σου, τη ζωή σου.

Θα μπορούσα να το παρομοιάσω με τη Λερναία Ύδρα. Κόβεις ένα κεφάλι πετάγονται αμέσως τρία. Προσπαθείς να πετάξεις μια ενοχή και παρουσιάζονται τρεις στο προσκήνιο. Η μία ενοχή δημιουργεί την άλλη και πάει λέγοντας. Γίνεσαι ενοχικός και κουβαλάς στην καρδιά σου τεράστια βουνά ενοχών και στο τέλος καταλήγεις να έχεις ενοχές απλά και μόνο γιατί έχεις ενοχές...

Και αυτό συνεχίζεται. Δεν έχει τέλος...

Καθαρίζοντας το Μυαλό

Καθαρίζοντας το Μυαλό

Ζούμε σε έναν κόσμο με πάρα πολλά ερεθίσματα, έναν κόσμο που μας βομβαρδίζει, καθημερινά, με ένα ατελείωτο ρεύμα πληροφοριών υψηλής τεχνολογίας: λέξεις-κλειδιά, διαφημιστικά μηνύματα, ήχοι, προπαγάνδα και πολιτικά μηνύματα που έχουν φτιαχτεί για να μας παγιδέψουν, να μας κρατήσουν, να μας διαμορφώσουν και να ελέγξουν την προσοχή μας, έτσι ώστε να αδειάσουν τα πορτοφόλια μας, να πάρουν τις ψήφους μας, να σιγήσουν τις εξεγερμένες φωνές μας και να μας αποκοιμίσουν με άσχετες και ασήμαντες ασχολίες.

ΒΓΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ

Το μυαλό μας λειτουργεί σαν βιο-υπολογιστής που, συχνά, ασχολείται από άχρηστα προγράμματα. Για παράδειγμα, μπορεί να κάνουμε έρωτα αλλά η προσοχή μας τριγυρνάει αλλού, σκεφτόμαστε: «Έκλεισα το φούρνο;»  

Ο νους μας δεν σταματά να σκέφτεται, να αναλύει, να σχεδιάζει και να δοκιμάζει ατέλειωτα διανοητικά σενάρια για πράγματα που, μάλλον, δεν θα συμβούν ποτέ κι έτσι εναντιώνεται στην ίδια τη ζωή. Τι μπορούμε να κάνουμε;

Δημιουργική εργασία, χρήματα και αφθονία

Δημιουργική εργασία, χρήματα και αφθονία

Σου είπαν, επίσης, ότι η ζωή είναι σκοτεινή,

Και μες στην κούρασή σου επαναλαμβάνεις ο,τι ειπώθηκε από κούραση.

Και σου λέω πως η ζωή είναι, πράγματι, σκοτάδι όταν δεν υπάρχει πόθος.

Και κάθε πόθος είναι τυφλός, εκτός αν υπάρχει γνώση.

Και κάθε γνώση είναι μάταιη χωρίς εργασία.

Και κάθε εργασία είναι κενή όταν δεν υπάρχει αγάπη.

Και όταν εργάζεσαι με αγάπη, δένεις το εαυτό σου με τον εαυτό σου,

Και με κάθε άλλο και με το Θεό.

Χαλίλ Γκιμπράν 

Ο Προφήτης

Μια από τις πιο δημιουργικές ευκαιρίες για ενδυνάμωση είναι η εργασία μας. Συνήθως, συνδέουμε την εργασία με υποχρέωση. Όμως, οι εκστατικοί άνθρωποι όπως εσείς, ανακαλύπτουν πως μπο­ρούν να αγαπούν τη δουλειά που κάνουν μετατρέποντάς τη σε δημι­ουργική έκφραση αυτού που είναι οι ίδιοι. Έτσι, η δουλειά σας υπη­ρετεί εσάς, άλλους, ακόμα και τον κόσμο.

Να τι έχει πει ο Όσσο σχετικά με αυτό το θέμα: «Η ζωή ανήκει στους δημιουργικούς, γιατί η ζωή δεν είναι παρά μια μακρά, αιώνια διαδικασία κατά την οποία δημιουργείται περισσότερη ομορφιά, πε­ρισσότερη αλήθεια... μια διαδικασία δημιουργίας ανώτερων καταστά­σεων συνείδησης, μια διαδικασία στην οποία, τελικά, δημιουργούμε ένα θεό μέσα μας. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως μπορούν να εί­ναι ευτυχισμένοι χωρίς να είναι δημιουργικοί. Αυτό είναι αδύνατον, γιατί η δημιουργικότητα είναι ο μόνος τρόπος για να σχετιστούμε με την έκσταση της ύπαρξης».

Εσωτερικός κριτής, αυτή η φωνή που κάνει τη ζωή μας δύσκολη.

Εσωτερικός κριτής, αυτή η φωνή που κάνει τη ζωή μας δύσκολη.

Εσωτερικό κριτή ονομάζουμε την εσωτερική φωνή που μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Που μας ασκεί συνέχεια αρνητική κριτική και δημιουργεί τις αρνητικές σκέψεις που κάνουμε για τον εαυτό μας. Η φωνή του εσωτερικού κριτή είναι η φωνή  των γονιών και των δασκάλων μας που πολύ καλά εκπαιδευμένοι από την τελειομανή κοινωνία που ζούμε, μας ζητούσαν συνέχεια να είμαστε πρώτοι, να είμαστε οι καλύτεροι και μας συγκρίνανε συνεχώς με όλους τους άλλους γύρω μας.

Ο εσωτερικός κριτής είναι συνήθως απέναντι μας ανικανοποίητος και η φωνή του είναι πολύ αυστηρή, θυμωμένη, δυνατή και ακατάπαυστη. Έχει τόση μεγάλη δύναμη και εξουσία πάνω μας που μπορεί εύκολα να μας ρίξει μέσα σε μια ψυχολογική κόλαση και να μας βασανίζει είκοσι τέσσερεις ώρες το 24ωρο εμποδίζοντας τη δημιουργική ανάπτυξη μας. 

Η συνεχόμενη αρνητική κριτική του σταδιακά μας οδηγεί στο να έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση και να νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετά ικανοί να κάνουμε οτιδήποτε σωστά. Αυτό μας σπρώχνει μέσα σε ένα φαύλο κύκλο προσπάθειας για αναγνώριση αλλά και αποτυχίας αφού εμείς οι ίδιοι με την αρνητικότητα μας εμποδίζουμε τη ροή της ενέργειας. 
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ότι σπέρνουμε... θερίζουμε και ότι το Σύμπαν λειτουργώντας σαν καθρέφτης μας επιστρέφει την ποιότητα των προθέσεων και των σκέψεων μας.

Τι σημαίνει να επιλέγουμε την Αυθεντικότητα;

Απόσπασμα από το βιβλίου της Brene Brown “Ευτυχώς που Δεν Είμαι Τέλειος” από τις Εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
Αυθεντικότητα είναι η καθημερινή πρακτική του να απαλλασσόμαστε από αυτό που νομίζουμε ότι πρέπει να είμαστε και να αγκαλιάζουμε αυτό που αληθινά είμαστε.
Τι σημαίνει να επιλέγουμε την αυθεντικότητα;
• Να καλλιεργούμε το θάρρος να είμαστε ατελείς, να θέτουμε όρια και να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι ευάλωτος.
• Να ασκούμε τη συμπόνια που προέρχεται από την επίγνωση ότι είμαστε όλοι φτιαγμένοι και από χαρίσματα και από αδυναμίες.
• Να θρέφουμε το είδος εκείνο της σύνδεσης και της αίσθησης ότι ανήκουμε που έρχεται μόνον όταν πιστεύουμε ότι αξίζουμε.
Για να είμαστε αυθεντικοί, χρειάζεται να ασκούμαστε στην Ολόψυχη ζωή και την αγάπη — ακόμα και όταν αυτό είναι δύσκολο, ακόμα και όταν παλεύουμε με την ντροπή και το φόβο ότι δεν είμαστε επαρκείς, και ιδιαίτερα όταν η χαρά είναι τόσο έντονη που φοβόμαστε να αφήσουμε τον εαυτό μας να τη νιώσει.
Με το να ασκούμαστε συνειδητά στην αυθεντικότητα σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές της εσωτερικής πάλης, προσκαλούμε στη ζωή μας τις ευλογίες, τη χαρά και την ευγνωμοσύνη.                              Εναλλακτική   Δράση

Γιατί δεν πρέπει να βασίζεις την ευτυχία σου στους άλλους!

Του Ανδρέα Κόλλια
Η επιθυμία του να είμαστε ευτυχισμένοι είναι συνήθως η περισσότερο κοινή φιλοδοξία της κοινωνίας μας σήμερα. Αλλά για πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα τις γυναίκες, την ικανότητά τους να αισθάνονται ευτυχισμένες την έχουν τοποθετήσει σε άλλους ανθρώπους – στην παρουσία τους, την έγκριση τους ή την ευτυχία τους. Οι ειδικοί το αποκαλούν με τον όρο «εξωτερική πηγή ελέγχου”.
Το να είναι όμως κάποιος ευτυχισμένος προέρχεται από το συναίσθημα εκείνο της βαθιάς εσωτερικής γαλήνης και της ικανοποίησης που νιώθει ο καθένας με τον εαυτό του. Αυτή η αίσθηση της προσωπικής ικανοποίησης, στην ιδανική περίπτωση, επιτυγχάνεται μέσω μιας σταθερά διαδεδομένης πεποίθησης ότι ο καθένας αποτελεί ένα αξιοπρεπές άτομο που ενεργεί σύμφωνα με τις προσωπικές του ηθικές αξίες”
Το να έχει κάποιος μια “Εσωτερική πηγή ελέγχου” – και να στηρίζετε αποκλειστικά στον εαυτό του για την επίτευξη της ευτυχία του – είναι πιο εύκολο στα λόγια παρά στην πράξη. Οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο όσον αφορά αυτό το ζήτημα γιατί τους δίνονται πάρα πολλά μηνύματα, από πολύ νεαρή ηλικία, για να δίνουν έμφαση και προσοχή σε εξωγενείς παράγοντες – που αφορούν την εξωτερική εμφάνιση. Έτσι, αφού είναι καλά εκπαιδευμένες να επικεντρωθούν σε όλους αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες, δεν είναι εύκολο να αντέξουν αυτά τα μηνύματα και να πουν,« Ω, βέβαια, είναι η ψυχή και η προσωπικότητα μου που πραγματικά έχει σημασία». “
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση που δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση Ευρωπαϊκών Σπουδών, όσοι περισσότεροι επικεντρώνονται εσωτερικά τείνουν να γίνονται καλύτεροι ηγέτες – εξαιτίας της μεγαλύτερης εμπιστοσύνης που έχουν στον εαυτό τους.

Χρήστος Γιανναράς: Η αιωνιότητα ζει μέσα μας

«ΜΕΝΟΝΤΑΣ ΔΟΥΛΟΙ ΣΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ της καθημερινότητας, μένουμε δούλοι στο πρόσκαιρο και εφήμερο και φθαρτό του κόσμου τούτου. Κλείνουμε όλη τη θέα της ζωής στις χωματερές εκτάσεις της ρουτίνας, γίνεται όλη η ζωή ένας παχύς χωματόδρομος που τον περνάμε έρποντας.

ΚΑΘΕ ΞΥΠΝΗΜΑ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΧΑΡΑΣ μέσα μας, κάθε γεύση μεθυστική του ιδιαίτερου και ξεχωριστού που υπάρχει στη ζωή, είναι μια γεύση του απόλυτου και γι’ αυτό μια γεύση αιωνιότητας.

Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ στην κάθε μέρα, στην κάθε ώρα, σαν σύγκριση και σαν νοσταλγία. Ο χαμένος παράδεισος ζει μέσα μας στις στιγμές της μεγάλης χαράς, στο πλησίασμα ενός ανθρώπου, μιας αλήθειας, μιας αγάπης, μιας ομορφιάς.

ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ, αυτές που κάνουν τη δίψα μας μαρτύριο και που το νιώθουμε καθαρά πως θ’ αρκούσαν, σε μία αέναη παράταση, να μας ξεδιψάσουν για μία αιωνιότητα».

«Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΗ, ΟΧΙ ΧΡΟΝΙΚΑ ΛΙΓΗ, όσο ποιοτικά και ποσοτικά. Είναι τόση μόνο, όσο για να ξυπνάει μέσα μας μια βαθιά, ακόρεστη δίψα. Ό,τι γευόμαστε σε τούτη τη ζωή δεν είναι παρά αρμυρό νερό που μεγαλώνει τη δίψα μας για ένταση και διάρκεια. Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να αποδώσει ό,τι ίσαμε τούτη τη στιγμή έχουμε δοκιμάσει στη ζωή: Διψάμε. Ό,τι γευτήκαμε κι ό,τι γευόμαστε είναι λίγο, ασήμαντο, μηδαμινό, μπροστά σ’ αυτό που διψάμε.

Μεταμορφώνοντας το Θυμό

Μεταμορφώνοντας το Θυμό

Απόσπασμα από το βιβλίο «το φιλί της πεταλούδας» της δέσποινας παλαμάρη

Το ζήτημα δεν είναι να πολεμήσεις το θυμό σου αλλά να τον γνωρίσεις 

«Ο άνθρωπος που γίνεται κύριος του θυμού του έχει μεγάλη δύναμη, μεγάλο σθένος. Γίνεται δυνατός, γίνεται κύριος του εαυτού του. Το ζήτημα δεν είναι να πολεμήσεις το θυμό. Το ζήτημα είναι να τον γνωρίσεις, επειδή δεν υπάρχει μεγαλύτερη ενέργεια από το να γνωρίζεις και δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλακεία από το να πολεμάς τις ίδιες σου τις ενέργειες.

Ο άνθρωπος που πολεμάει τις ίδιες του τις ενέργειες κάνει το ίδιο λάθος με τον άνθρωπο που δέρνεται με τα ίδια του τα χέρια. Κανένας δεν μπορεί να βγει νικητής. Σε αυτό το είδος της μάχης πάντα θα είσαι νικημένος».

Osho

Το πρώτο βήμα λοιπόν προς τη μεταμόρφωση είναι να εκφράσουμε το θυμό μας· όχι όμως πάνω σε κάποιον άλλον, γιατί έτσι δεν θα μπορέσουμε να τον εκφράσουμε ολοκληρωτικά. Το δεύτερο βήμα είναι να είμαστε συνειδητοί. Ο θυμός είναι όμορφος, γιατί μας δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας. Είναι η πύλη για να οδηγηθούμε στην Κατανόηση, στην Αποδοχή, στη Συμπόνια και την Αγάπη.

Elizabeth Ann Morris: Η αλχημεία της πρόθεσης και της επιτυχίας

Αν είχατε την ικανότητα να μετατρέψετε ένα φθηνό μέταλλο σε χρυσό, πώς θα χρησιμοποιούσατε αυτή τη δύναμη; Τι θα αλλάζατε στη ζωή σας; Τι θα αλλάζατε στον κόσμο;
Για πολλούς αιώνες οι άνθρωποι προσπαθούσαν μάταια να ανακαλύψουν αυτή την άπιαστη συνταγή. Ωστόσο, η αλχημεία είναι στη διάθεσή μας όταν κατανοήσουμε πλήρως και αγκαλιάσουμε την υψηλότερη συνειδητότητά μας.
Συχνά περιγράφω την αλχημεία ως το ταξίδι της ανθρωπότητας από το σκοτάδι του Μεσαίωνα προς το φως της νέας Χρυσής Εποχής. Για μια ακόμη φορά απομακρυνόμαστε από τις πεποιθήσεις που βασίζονταν πάνω στη βία και επιστρέφουμε στο φως της χρυσής επίγνωσης, όπου θα λειτουργούμε με γνώμονα τον διαφωτισμό.
Δείτε λοιπόν την αλχημεία ως την επιστροφή των σκέψεων, των πεποιθήσεων, των αξιών και των πράξεών σας στην αρχική θεϊκή τους κατάσταση. Αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί από τον νου. Αντιθέτως, μπορεί να προσεγγιστεί μόνο μέσα από τη μεταπήδηση σε μια υψηλότερη συνειδητότητα της ευθύνης για τον εαυτό σας, την οικογένειά σας, τη χώρα σας και, τελικά, για την εξέλιξη του πλανήτη.
Υπάρχουν πολλές αυταπάτες στη ζωή μας, οι οποίες καλύπτουν την αντίληψη του ποιοί είμαστε πραγματικά. Αν δεν τις διερευνήσουμε και δεν τις αμφισβητήσουμε, αποδυναμώνουμε τον εαυτό μας. Ενστικτωδώς καταλαβαίνουμε ότι η ζωή μας δεν εκφράζει αγάπη, χαρά, έμπνευση και σοφία.
Υπάρχουν 2 βασικές πτυχές της αυταπάτης που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
• Η αυταπάτη όσον αφορά την πρόθεσή σας
• Η αυταπάτη όσον αφορά την επιτυχία σας

Ευτυχώς θα γίνει αυτό που θέλει ο Θεός!

Ευτυχώς θα γίνει αυτό που θέλει ο Θεός!

Το τέλεσμα είναι η παρουσία των απεσταλμένων στην Γη...

Η ομορφιά δεν είναι ζήτημα τελειότητας αλλά αλήθειας! 

Η αδυναμία τους να δουν τον Χριστό είναι η καταστροφή τους... 

*

"Τι θα είμαι χωρίς τον νου!"

Δεν είναι εύκολο να ζεις σαν άγγελος... Δεν είναι εύκολο να απαρνηθείς τον νου σου!

Ο νους είναι το σπίτι που έφτιαξες -και σου έφτιαξαν- για να κατοικείς! Ούτε καν διανοείσαι το Τοπίο έξω!

*

"Ήρθα να σας ελευθερώσω, τους είπα. Και τους βλέπω ελεύθερους να αποφασίζουν πού θα δεθούν! " 

Το δώρο του Θεού είναι η Αθανασία και οι άνθρωποι είναι βουτηγμένοι στον θάνατο! 

"Μια ανθρωπότητα που δεν κλείνει την πόρτα στον σατανά! Μια ανθρωπότητα που έχει χάσει τον δρόμο της..." 

Τελεσίγραφο από το Θεό

Τελεσίγραφο από το Θεό

Σας βαρέθηκα… Δεν μπορώ, δεν έχω τη διάθεση να επιμένω να θαυμάζω αυτό που ήσασταν κάποτε όταν βλέπω αυτό που έχετε γίνει... "καρικατούρες του εαυτού σας "...

Ευνουχίσατε την πραγματική σας δύναμη, καταψύξατε τα συναισθήματα σας, παγώσατε τα δάκρυα σας, βουλιάξατε στην αυτολύπησή σας και δεν σας αγγίζει τίποτε άλλο, δεν σας ενδιαφέρει τίποτε άλλο παρά μόνο το «πόσα ευρώ θα μπουν στο σακούλι της επιβίωσής σας»… 

Ξεχάσατε πως γεννηθήκατε θεοί, φτιαγμένοι ¨καθ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση¨ και καταντήσατε φοβισμένα ανθρωπάκια που νομίζουν ότι όλα τα ξέρουν, όλα τα ελέγχουν και όλα τα μπορούν όταν δεν μπορείτε να κάνετε το πιο απλό: να σηκώσετε τον ¨εκλεπτυσμένο¨ πισινό σας από την πολυθρόνα του βολέματος…

Δολοφονήσατε τα όνειρά σας, τον αθώο εαυτό σας γι΄αυτό και δεν αντιδράτε, δεν δακρύζετε πια, μπροστά στην κατακρεουργημένη αθωότητα που σφαδάζει και ξεψυχά μπροστά σας… 

Δολοφονήσατε την ανθρωπιά σας, τα ιδιαιτέρα χαρίσματά σας που σας έκαναν πάντα να ξεχωρίζετε μέσα απ΄ όλα τα συμπαντικά δημιουργήματά Μου…

Λιγάκι σημασία....

Λιγάκι σημασία....

Όταν ένα παιδί κάνει αταξίες τις περισσότερες φορές ζητάει να του δώσουμε λιγάκι σημασία. Ένα ενδιαφέρον. Ενήλικες ακόμη, τι ζητάμε; Το ενδιαφέρον του άλλου. Μια λέξη αγάπης, ένα βλέμμα συμπάθειας, μια αγκαλιά να σκορπίσουν οι φόβοι μας. Πολλές φορές λέμε, με παράπονο «δεν μου δίνει κανείς σημασία». Τότε μπορεί να κάνουμε τα πάντα για να ασχοληθεί κάποιος μαζί μας. Ετσι και στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, το μεγάλο αμάρτημα του πλουσίου, δεν είναι ο πλούτος και μόνο, αλλα η αδιαφορία του για τον άλλο. Τελικά να το θυμάστε, ένα ενδιαφέρον θα μας σώσει και μια αδιαφορία θα μας κολάσει.                                 π.Λίβυος