Έχεις θυμώσει ποτέ με το Θεό;

της Karen Noè

Στην δουλειά μου, ασχολούμαι συχνά με όσους έχουν βιώσει τραγωδίες στη ζωή τους. Πολλές φορές αυτοί οι πληγωμένοι άνθρωποι θυμώνουν με το Θεό εξαιτίας των τραγωδιών και αναρωτιούνται πώς επιτρέπει ο Θεός να συμβούν. Από την άλλη, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι συχνά αισθάνονται ένοχοι που τα βάζουν με το Θεό. Στην ουσία, όμως, ο Θεός δεν κάνει να συμβαίνουν αυτές οι λεγόμενες τραγωδίες, ούτε αγνοεί τα αιτήματα των προσευχών τους.

Ό,τι συμβαίνει στη ζωή μας είναι μια εμπειρία μάθησης για την ανάπτυξη των ψυχών μας. Σίγουρα, θα μπορούσαμε να αντλήσουμε διδάγματα ζωής με ευκολότερους τρόπους, αλλά μερικές φορές δεν δίνουμε προσοχή μέχρι να συμβεί μια κρίση. Κατά τη διάρκεια της ζωής οι ψυχές μας μπορεί να δημιουργήσουν γεγονότα, όπως ασθένειες, που μας εξαναγκάζουν να ξυπνήσουμε και να κάνουμε αλλαγές που διαφορετικά δεν θα κάναμε.

Μερικές φορές μια ασθένεια μας δίνει τη δυνατότητα να πάρουμε αυτό που απεγνωσμένα χρειαζόμαστε, να κάνουμε την κίνηση που πραγματικά θέλουμε, να παρατήσουμε τη δουλειά που μισούμε, να πάρουμε διαζύγιο από το δυστυχισμένο γάμο μας, ή ό,τι άλλο πρέπει να κάνουμε. Αν είχαμε ακούσει την εσωτερική μας γνώση εκ των προτέρων, οι πιθανότητες να συμβεί η ασθένεια θα ήταν πολύ λίγες.

Στις πιο δύσκολες ώρες μας έχουμε ανάγκη να νιώσουμε την αγάπη του Θεού περισσότερο. Τότε είναι που θέλουμε να του πούμε ότι έχουμε ανάγκη να νιώσουμε πιο δυνατά την παρουσία Του στη ζωή μας. Μπορούμε να ζητήσουμε από τους αγγέλους να μας βοηθήσουν να απαλλαγούμε από εκείνο το κάτι που μας εμποδίζει να αισθανθούμε την ειρήνη του Θεού. Να θυμάστε ότι ο Θεός και οι άγγελοί του θέλουν να νιώσουμε αυτή την ειρήνη και πάλι. Μπορούμε να Του ζητήσουμε να μας πει τι πρέπει να κάνουμε για να βελτιωθεί η κατάσταση.

Από πότε η δυστυχία δίνει πτυχίο σπουδαιότητας;

Από πότε η δυστυχία δίνει πτυχίο σπουδαιότητας;

Εμένα η δυστυχία μου είναι τοόση!

Εσένα η δυστυχία σου πόσο μεγάλη είναι;

Κι αναρωτιέμαι: Από πότε η δυστυχία δίνει πτυχίο σπουδαιότητας;

Από πότε η ζωή σου εξαρτάται από το πόσο μικρή ή μεγάλη είναι η δυστυχία σου; 

Από πότε λίγη ή πολύ δυστυχία σε κάνει να νιώθεις σημαντικός; Και τι νομίζεις ότι κερδίζεις μετρώντας και ξαναμετρώντας την;

¨Όποιος ανακατεύετε με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες¨ λέει ο σοφός λαός. Έτσι κι όποιος ανακατεύει, υπολογίζει, μετρά και ξαναμετρά την δυστυχία του, της δίνει το δικαίωμα να τον καταπιεί ολοκληρωτικά. Και δημιουργεί όλο αυτό το σκηνικό αυτολύπησης επειδή θέλει να νιώθει σημαντικός, ιδιαίτερος, μοναδικός… 

Κυττάχτε με, ουρλιάζει το εγώ του, 

κυττάχτε πόσο δυστυχισμένος είμαι… 

Αξίζει να με κοιτάξετε, κάτι θα κερδίσετε από αυτό…

Μήπως...

Μήπως...

Υπάρχουν δύο τρόποι να αντιμετωπίσει κάποιος τις δυσκολίες, ατυχίες, ή τραυματικές καταστάσεις της ζωής.
Ο ένας είναι να καταρρεύσει και να κλειστεί στον εαυτό του, να αντιμετωπίσει πανικούς ή κατάθλιψη και να βρει καταφύγιο σε διάφορους εθισμούς, προκειμένου να αντισταθμίσει την ανισορροπία που δημιούργησε στον οργανισμό του το αρνητικό συναίσθημα της τραυματικής του εμπειρίας.

Ο άλλος, να ανακαλύψει, μέσα από αυτή την
δυσκολία, την πνευματική του φύση και να νιώσει την ελευθερία που του χαρίζει το πλησίασμά της, καθώς τον απομακρύνει από τα δεσμά της ύλης.

Είναι πολλοί οι άνθρωποι που αντιμετωπίζοντας κάποια δυσκολία στη ζωή τους ζητούν βοήθεια από την θρησκεία και την προσευχή, την φιλοσοφία ή τον διαλογισμό. Αυτόματα ο άνθρωπος στρέφεται προς την πνευματικότητα όταν η ύλη τον ταλαιπωρεί. Ενδόμυχα, γνωρίζει, πως εκεί θα βρει την ελευθερία που αναζητάει.

Μόνον στις δυσκολίες αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τα δεσμά της ύλης. Οι όμορφες καταστάσεις τον βουλιάζουν όλο και περισσότερο μέσα της και τον δεσμεύουν, κάνοντάς τον να ζητά όλο και περισσότερα από αυτήν.

Λένε ότι …… J. Bucai

Λένε ότι …… J. Bucai

Ζούσε κάποτε ένας δερβίσης πολύ σοφός.
Γύριζε από χωριό σε χωριό, ζητώντας  ελεημοσύνη 

και μοιράζοντας γνώσεις και συμβουλές στις πλατείες 

και τις αγορές.
Μια μέρα, καθώς ζητιάνευε στην αγορά, 

τον πλησιάζει ένας άνθρωπος και του λέει:

  -  Χθες  βράδυ ήμουν με ένα μάγο πολύ ξακουστό και με συμβούλεψε να έρθω σήμερα εδώ στην πλατεία.
Είπε ότι θα συναντήσω έναν κουρελή ζητιάνο και ότι,
ο ζητιάνος αυτός, παρόλη την φτωχική του εμφάνιση,
θα μου δώσει έναν θησαυρό που θα αλλάξει τη ζωή μου για πάντα.
Έτσι μόλις σε είδα, κατάλαβα ότι είσαι εσύ αυτός που ψάχνω, γιατί δε νομίζω να υπάρχει άλλος σε χειρότερη κατάσταση από σένα …..
Δώσε μου λοιπόν τον θησαυρό μου!

Ο δερβίσης τον κοίταξε σιωπηλός. Μετά έβαλε το χέρι του σε μια τσάντα από φθαρμένο δέρμα που είχε κρεμασμένη στον ώμο του..

-      Αυτό πρέπει να είναι, του λέει. Και του δίνει
ένα τεράστιο διαμάντι.

Ο άλλος μένει κατάπληκτος.

Όσσο, «τα θαύματα»…

Όσσο, «τα θαύματα»…

Σκίτσο: Τζούλια Ντούση

Πόσο μπορούν να ζήσουν τα λουλούδια χωρίς ρίζες; Οι ρίζες είναι άσχημες-γι’ αυτό παραμένουν κρυμμένες μέσα στο έδαφος-αυτές, όμως, είναι η πηγή και ο χυμός της ζωής. Τα όμορφα λουλούδια δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τις άσχημες ρίζες τους. Εκείνες οι ρίζες, τρέφουν συνεχώς και δίνουν ζωή στα λουλούδια. Κι αυτό το θαύμα συμβαίνει παντού, αλλά είμαστε τόσο τυφλοί, που δεν το βλέπουμε.

Όταν κοιτάζεις ένα τριαντάφυλλο, δεν βλέπεις ότι στο τριαντάφυλλο είναι κρυμμένη ολόκληρη η φιλοσοφία της ζωής. Τα φύλλα δεν είναι κόκκινα ούτε τα αγκάθια ούτε οι ρίζες, γιατί τα φύλλα αναπνέουν συνεχώς, διαφορετικά το τριαντάφυλλο θα πέθαινε.

Λίγα χρόνια πριν το έτος της αγάπης

Λίγα χρόνια πριν το έτος της αγάπης

γράφει ο Γεώργιος Νικηταΐδης Λίγα χρόνια πριν από το έτος αγάπης.
Άντεξε αδελφέ μου, αυτή την δύσκολη ώρα. Αυτή την κρίσιμη στιγμή ανάμεσα στους αιώνες, μην ξεχάσεις τον εαυτό σου. Μην σταματήσεις να τον αγαπάς λεπτό. Αξίζεις κι ας μην έχεις αυτή την στιγμή τα απαραίτητα χρήματα για να ζεις αξιοπρεπώς. Η αξιοπρέπεια σου είναι κάτι πιο βαθύ. Είναι κάτι περισσότερο ουσιαστικό. Η αξία σου δεν είναι θέμα διακανονισμού. Την αξία σου την ορίζεις εσύ και μόνον εσύ. Κι αν από συνήθεια την έχεις ορίσει με χρέη, θυμήσου πως υπήρχες πριν από αυτά, υπάρχεις ακόμα και με αυτά και πως θα υπάρχεις και μετά από αυτά. Η Ζωή συνεχίζεται.
Η Ζωή θα συνεχιστεί και μετά που θα τελειώσουν τα ψέματα.
Η Ζωή δεν ορίζεται με τα χρέη, τις ισοτιμίες και τους διακανονισμούς.
Η Ζωή δεν αποτυγχάνει, τα συστήματα των ανθρώπων αποτυγχάνουν.
Τα συστήματα αποτυγχάνουν, όχι εσύ.
Θυμήσου και μην χάνεις τον Εαυτό σου.
Πολύ περισσότερο θυμήσου ότι δεν φταις, όσα λάθη κι αν νομίζεις ή σου είπαν ότι έκανες.

Διακόσια χρόνια σχεδόν, δοκιμάζεται η ανθρωπότητα, με οικονομικά αδιέξοδα. Σε λίγο θα είναι ολοφάνερο, ότι πολλοί άνθρωποι θα επιλέγουν σταθερά και μόνιμα την ανθρωπιά, την αλήθεια και πάνω από όλα την αγάπη.

Η ικανότητα να «φεύγεις» είναι το πιο δυνατό σου εργαλείο

Σε κάθε είδους διαπραγμάτευση, η ικανότητά σου να «φεύγεις» είναι το πιο δυνατό σου εργαλείο.
Εκείνοι που μπορούν να «φύγουν» από μία διαπραγμάτευση -μεταφορικά να φύγουν, όχι να σηκωθούν και να γυρίσουν την πλάτη στον άλλο- είναι σε πιο ισχυρή θέση. Εκείνοι που είναι πεπεισμένοι ότι είναι ανάγκη να συνεχίσουν να «παζαρεύουν» είναι σε πιο αδύναμη θέση. Αυτό είναι αλήθεια για περιπτώσεις όπως όταν αγοράζουμε ένα αυτοκίνητο ή ένα σπίτι, όταν χαζεύουμε στη λαϊκή αγορά ή όταν προσπαθούμε να διεκδικήσουμε μία αύξηση.
Αυτό είναι επίσης αλήθεια και για όλα τα άλλα πράγματα στη ζωή. Να ξέρεις ότι δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα από το οποίο δεν μπορείς να φύγεις. Αν είσαι πεπεισμένος ότι χρειάζεσαι ένα ωραίο σπίτι με μία εντοιχισμένη μεγάλη ντουλάπα, ξύλινα πατώματα και τεράστια κουζίνα, να ξέρεις ότι είσαι σε αδύναμη θέση. Θα ξοδέψεις πολύτιμες ώρες από τη ζωή σου και ένα μεγάλο κεφάλαια από τις αποταμιεύσεις σου προκειμένου να το αποκτήσεις. Κάποιος άλλος που ξέρει ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι απολύτως αναγκαία για τη ζωή του, μπορεί να «φύγει» από αυτό, χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψει τόσα χρήματα, τόσο κόπο και τόσο χρόνο σε αυτού του είδους το σπίτι.
Αν είσαι πεπεισμένος ότι χρειάζεσαι έναν καφέ Starbucks grande latte κάθε μέρα ή ένα iPhone ή ένα iPad ή ένα SUV ή Mini Couper ή BMW… είσαι σε αδύναμη θέση, επειδή δεν μπορείς να παραιτηθείς από αυτές τις επιθυμίες σου. Κάποιος άλλος μπορεί να έχει καταλάβει ότι αυτά δεν είναι απαραίτητα συστατικά για την ευτυχία, και μπορεί να «φύγει».

Ήρθαμε να φέρουμε την Γιορτή στον κόσμο, Αγαπημένε!

Ήρθαμε να φέρουμε την Γιορτή στον κόσμο, Αγαπημένε!

Είπαμε εδώ και χρόνια τα φοβερά, Αγαπημένε! Τώρα μόνο γελάμε! Εξάλλου η αλήθεια που δεν γίνεται αντιληπτή στους άλλους απλώς γίνεται απειλή! Γι’ αυτό και την αντιστρέφουν! Το γέλιο όλα τα καθαρίζει! 

*

Πρέπει να είσαι πολύ ισχυρός για να είσαι απαλός!

Δεν κρίνεις αυτό που σου χαρίζεται! Τιμάς και εμπιστεύεσαι εκείνον που σου το χαρίζει!

Βυθίσου μέσα σε κάτι μεγαλύτερο!

*

Όταν ο ναός σου δεν είναι η αγάπη, τότε τι είναι;

Τα παιδιά εκεί που τσακώνονται φιλιώνουν! Μας δείχνουν έτσι πως η ευτυχία είναι πιο σημαντική από τον εγωισμό!

Κανείς δεν θέλει να τον διδάσκουν! Μόνον οι απεσταλμένες ψυχές τιμούν την αλήθεια όπου την συναντούν! 

Οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους μας θέλουν δουλειά για να ανθίσουν….

Οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους μας θέλουν δουλειά για να ανθίσουν….

Τείνουμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν, θα πρέπει να καταλαβαίνουν τις ανάγκες μας χωρίς εμείς να τους τις επικοινωνούμε. Η πιο συνηθισμένη παγίδα στην οποία πέφτουμε είναι το ότι σκεφτόμαστε κάπως έτσι: “Μα αφού το βλέπει, σέρνομαι….πώς μπορεί να μην καταλαβαίνει την κούραση μου;” Και όμως ΔΕΝ το καταλαβαίνει! Όχι γιατί μας αγνοεί ή το κάνει επίτηδες, αλλά γιατί οι ρυθμοί πλέον της καθημερινότητας είναι τόσο πιεστικοί, που ο καθένας μας εγκλωβίζεται στη δική του πραγματικότητα, με τις δικές του σκέψεις, άγχη και προβληματισμούς και δεν μπορεί να δει παραπέρα.

Τίποτε στις ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι δεδομένο και αυτονόητο! Μόλις το εμπεδώσουμε αυτό όλα “αυτόματα και μαγικά” θα γίνουν πιο εύκολα. Έβαλα εισαγωγικά γιατί δεν είναι καθόλου αυτόματα και μαγικά, αλλά σίγουρα οι σχέσεις μας γίνονται πιο απλές, άμεσες και ειλικρινείς

Αγάπη και Συναισθηματική Νοημοσύνη

Αγάπη και Συναισθηματική Νοημοσύνη

της Βασιλικής Παππά

Πώς θα ήταν το συναισθηματικό τοπίο χωρίς την αγάπη; Η αγάπη προσδιορίζει την ανθρώπινη υπόσταση. Ο άνθρωπος ζει για ν’ αγαπά. Όπως επικοινωνεί με τους άλλους με ένα ρεπερτόριο συναισθημάτων, ή συναισθηματικών προδιαθέσεων, όπως βιώνει και εκφράζει το θυμό, το φόβο, τη λύπη, τη χαρά, αλλά και την έκπληξη και την αποστροφή του, έτσι εκφράζει και την αγάπη.

Είναι όμως η αγάπη συναίσθημα; Για κάποιους μελετητές του συναισθήματος και της συναισθηματικής νοημοσύνης (Goleman, 1997) η αγάπη είναι ένα βασικό/ πρωτογενές συναίσθημα, εγγενές και οικουμενικό, που αποτυπώνεται στο πρόσωπό μας. Για άλλους, η αγάπη είναι δευτερογενές συναίσθημα,

Γιατί;

Γιατί;

Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί φορές είμαστε τόσο τυφλοί να δούμε τι πραγματικά αξίζει και τι όχι; Γιατί νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του σύμπαντος, το οποίο εκτός από την αλαζονική ατομικότητά μας δεν κρύβει καμία άλλη μαγεία;  

Δε μας φτάνουν τα χέρια μας, τα πόδια μας, τα μάτια μας χάρη στα οποία βλέπουμε ολόκληρο το θαύμα της ζωής. Δε μας φτάνουν δυο άνθρωποι, δεν μας φτάνουν ένα φιλί και μια αγκαλιά.
Μακάρι να ξέραμε τι αθλιότητα και τι πόνος υπάρχει σε τούτο τον κόσμο. Μακάρι να γνωρίζαμε την πραγματική θλίψη, την πραγματική αγωνία που πηγάζει από το πανανθρώπινο ένστικτο για ανάσα και υγεία. Μακάρι να γνωρίζαμε ότι δεν θα πνιγούμε σε μια κουταλιά νερό την στιγμή που η θάλασσα είναι τόσο απειλητική και τόσο κοντά μας έτοιμη να μας κατασπαράξει. Και μακάρι να τα γνωρίζαμε όλα αυτάχωρίς να χρειαζόταν να τα περάσουμε, ούτε εμείς ούτε οι συνάνθρωποί μας.

Αν θέλεις γαλήνη ξερίζωσε τις ρίζες του Εγώ από το μυαλό σου

Αν θέλεις γαλήνη ξερίζωσε τις ρίζες του Εγώ από το μυαλό σου

Το Εγώ γεννιέται όταν σε μια οργιασμένη συνουσία τα πρέπει, τα στερεότυπα, οι υποχρεωτικοί στόχοι, οι πρωτιές και τα υψωμένα δάχτυλα βιάζουν την παιδική μας αθωότητα. Εγκαθίσταται με θράσος στη παρθένα γη του μυαλού μας και τρέφεται από τα μπράβο, τα μετάλλια, τη δύναμη, την εξουσία, την ανάγκη... 

Μεγαλώνοντας, όταν για τον έναν ή τον άλλο λόγο αρχίζουν να αλλάζουν οι σταθερές στη ζωή μας, γεννιέται μέσα μας η επιθυμία για εσωτερική γαλήνη. Όμως δυστυχώς κοιτάμε σε λάθος κατεύθυνση. Ασχολιόμαστε τόσο πολύ με το μυαλό μας, με τις σκέψεις μας δίνοντας περισσότερο χώρο στο Εγώ να απλώσει τις ρίζες του στη συγχυσμένη γη του μυαλού μας.

45 αποφθέγματα σοφίας από τον πρώτο σοφό της αρχαιότητας, Θαλή τον Μιλήσιο

Ο Θαλής ο Μιλήσιος, (640 ή 624 π.Χ. – 546 π.Χ.) είναι ο αρχαιότερος προσωκρατικός φιλόσοφος, ο πρώτος των επτά σοφών της αρχαιότητας,μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος, μηχανικός, μετεωρολόγος και ιδρυτής της Ιωνικής Σχολής της φυσικής φιλοσοφίας στη Μίλητο.
Κυρίως ο Αριστοτέλης, αλλά και άλλοι αρχαίοι φιλόσοφοι θεωρούν τον Θαλή ως τον πρώτο Έλληνα φιλόσοφο. Στον διάλογο του Πλάτωνα Πρωταγόρας, το όνομα που εμφανίζεται πρώτο στην λίστα πεπαιδευμένων ανθρώπων είναι του Θαλή του Μιλήσιου. Χαρακτηριστικά ο Μπέρτραντ Ράσελ είπε πως «Η Δυτική φιλοσοφία αρχίζει με τον Θαλή».
Ο Θαλής προσπάθησε να κατανοήσει τον κόσμο μέσα από τα μάτια της επιστήμης και να εξηγήσει φυσικά φαινόμενα όπως λ.χ την Έκλειψη Ηλίου, χωρίς να χρησιμοποιεί αναφορές στην μυθολογία, όπως γινόταν μέχρι την εποχή του. Υπήρξε μεγάλος διδάσκαλος με παρά πολύ μεγάλη επιρροή σε όλους σχεδόν τους μεταγενέστερους προσωκρατικούς φιλοσόφους.

1. Για τρία πράγματα ευχαριστώ την τύχη: πρώτα γιατί γεννήθηκα άνθρωπος και όχι θηρίο, δεύτερο γιατί γεννήθηκα άνδρας και όχι γυναίκα και τρίτο γιατί γεννήθηκα Έλλην και όχι βάρβαρος.