Η Πτώση....Ένα Πανάρχαιο Σφάλμα..

« Χρύσεον μεν πρώτιστα γένος μερόπων ανθρώπων Αθάνατα ποίησαν ολύμπια δώματ’ έχοντες. Οι μεν επί Κρόνου ήσαν, ότ’ ουρανώ εμβασίλευεν∙ Ως τε θεοί δ’ έζωον ακηδέα θυμόν έχοντες, Νόσφιν άτερ τε πόνων και οιζύος∙ ουδέ τι δειλόν Γήρας επήν, αιεί δε πόδας και χείρας ομοίοι Τέρποντ’ έν θαλίησι, κακών έκτοσθεν απάντων∙ Θνήσκον δ’ ως θ’ ΄ύπνω δεδμημένοι∙ εσθλά δε πάντα Τοίσιν έην∙ καρπόν δ’ έφερε ζείδωρος άρουρα Αυτόματη, πολλόν τε και άφθονον∙ οι δ’ εθελημοί Ήσυχοι εργ’ ενέμοντο εν εσθλήσι πολέεσι.»

(Ζητώ συγνώμη, για την μονοτονική απόδοση του κειμένου.)

Ο Ησίοδος μας μιλά για την χρυσή εποχή κατά την οποία η ανθρώπινη φύση ήταν αρμονική και ισορροπημένη. Ο ποιητής διαισθάνθηκε, δηλαδή ανακάλεσε δια μέσου της ψυχικής του μνήμης, την εποχή εκείνη για την οποία τόσοι άλλοι ποιητές και προφήτες μιλούν.
Αυτού του είδους η ανθρώπινη φύση και αυτού του είδους η ανθρώπινη κοινωνία υπήρξε σε εποχή που διαφεύγει από την αρμοδιότητα της κοινής Ιστορίας, όχι όμως και της ψυχικής μνήμης. Στην μνήμη αυτή οφείλονται όλες οι παραδόσεις γύρω από την Εδέμ, οι οποίες, λίγο πολύ, συμφωνούν μεταξύ τους άλλοτε εξαγγελλόμενες από ποιητές, και άλλοτε από φιλοσόφους και προφήτες που θεμελιώνουν θρησκεύματα.
Σε αυτή την χρυσή εποχή, ο άνθρωπος είχε φτάσει μετά από μια μακραίωνη εξέλιξη στο ύψος της τελειότητας που συνεπάγεται η αρμονική και ιεραρχική διάταξη των τεσσάρων συνθετικών της φύσης του. Η σφαίρα του σώματος και της διάνοιας υπάκουε στην σφαίρα της ψυχής και του πνεύματος, και έτσι η τετρακτύς (σώμα, νους, ψυχή, πνεύμα) αποτελούσε τον παράδεισο. Από το ύψος αυτό ο άνθρωπος έπεσε όταν καταστράφηκε αυτή η ιεραρχία. Όμως η παλινόρθωσή της εγγυάται την επανάκτηση της Εδέμ, δηλαδή την έλευση της Βασιλείας των Ουρανών.
Στην αρμονική τετρακτύ το πνεύμα αποτελεί το κέντρο, δηλαδή τον Θεό, το δε σώμα αποτελεί την περιφέρεια, δηλαδή τον όφη. Μεταξύ της περιφέρειας και του κέντρου είναι ο νους και η ψυχή. Η αρμονία της τετρακτύος διατηρείται για όσο διάστημα η ψυχή έχει στραμμένη την προσοχή της στο Πνεύμα και οδηγεί τον Νου προς το κέντρο, ούτως ώστε το σώμα να χρησιμεύει σαν όργανο που υπηρετεί τα λοιπά τρία συνδετικά.

Αιθέρας, το πέμπτο στοιχείο

Γιώργος Στάμκος

Αν και θεωρείται επιστημονικά «νεκρός» εδώ κι έναν αιώνα, ο Αιθέρας (Aether) εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο ως μια θεωρία για την ερμηνεία της ανεξήγητης «θάλασσας ενέργειας» και του «κοχλάζοντος κενού», που μας περιβάλει. Από την αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ο Αιθέρας αποτελούσε το τελευταίο κρίκο που συνέδεε τη Φυσική με τη μεταφυσική.

Στην αρχαιότητα πίστευαν πως όλος ο κόσμος ήταν γεμάτος από ένα υλικό λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο, που οι Έλληνες ονόμαζαν Αιθήρ, οι Ινδοί Πράνα και οι Κινέζοι Τσι. Ο Πυθαγόρας πίστευε στην ύπαρξη του αιθέρα ως «πέμπτο στοιχείο» της Φύσης, ενώ οι ανατολικοί πολιτισμοί αποκαλούσαν το ίδιο στοιχείο Ακάσα (Akasha). Ο Αριστοτέλης υποστήριζε πως εκτός από τα τέσσερα στοιχεία (Γη, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ) υπήρχε στη Φύση και ο Αιθήρ. Σύμφωνα με την άποψη του ο ουρανός διέφερε θεμελιακά από τον κόσμο, καθώς αποτελούνταν από ένα πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα, που ήταν και η «πέμπτη ουσία» της Φύσης (εξού και η λέξη πεμπτουσία). Ο Αριστοτέλης οδηγήθηκε σ’ αυτό το συμπέρασμα επειδή παρατήρησε πως όλα τα ουράνια σώματα είναι φωτεινά, διαγράφουν ατέρμονους κύκλους, είναι άφθαρτα κι αμετάβλητα. Επομένως κάποια άγνωστη μορφή ενέργειας θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη γι’ αυτό.

Στους αιώνες που ακολούθησαν οι αλχημιστές, που αναζητούσαν την «πεμπτουσία», κράτησαν ζωντανή τη θεωρία του Αιθέρα. Στις συμβολικές απεικονίσεις των αλχημιστών ο Αιθέρας αντιπροσώπευε πάντα το κεφάλι (το «πέμπτο άκρο» του σώματος), ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία αντιπροσωπεύονταν από τα άλλα τέσσερα άκρα (χέρια και πόδια). Σύμφωνα μ’ αυτούς τους συμβολισμούς ο Αιθέρας θεωρούνταν ανώτερο στοιχείο της Φύσης και η «αιθερική» κατάσταση ως ένα από τα ανώτερα επίπεδα του «πνευματικού σώματος».

Στους επιστημονικούς και φιλοσοφικούς κύκλους η θεωρία του Αιθέρα γνώρισε και πάλι διάδοση τον 17^ου αιώνα. Ο Ολλανδός αστρονόμος Κρίστιαν Χούχενς (Christiaan Huygens, 1629-1695) πίστευε ότι στο διαστημικό κενό υπήρχε ένα αδιόρατο ρευστό, που «κυμάτιζε» τα φωτόνια, όπως ανάλογα ο αέρας δημιουργούσε κύματα για τη διάδοση του ήχου. Το υλικό αυτό το ονόμασεΑιθέρα, από τον Αριστοτέλη. Την ίδια άποψη υιοθέτησαν ο Καρτέσιος, ο Κοπέρνικος και ο Νεύτωνας. Μάλιστα ο τελευταίος υποστήριξε ότι υπήρχε Αιθέρας, προκειμένου να ικανοποιήσει την ανάγκη του για ένα «ακίνητο σύστημα αναφοράς» έτσι ώστε να εξηγήσει την κίνηση των ουράνιων σωμάτων

Η ποιότητα της ζωή σου εξαρτάται από το πώς βιώνεις το παρόν

Η ζωή μπορεί να είναι μια εξαιρετικά θετική και δημιουργική εμπειρία που σε γεμίζει απόλυτα, που είναι γεμάτη δράση και εκπληκτικές δυνατότητες. Αν και πολλοί την αντιμετωπίζουν σαν μια δύσκολη κατάσταση, δεν είναι.

Δεν πρέπει να αναβάλλουμε διαρκώς για ένα αύριο που ποτέ δεν έρχεται και να γυρνάμε αγχωμένοι εδώ και εκεί προσπαθώντας "να τα φέρουμε βόλτα". Είναι μεγάλος πειρασμός να συνηθίσεις να αναβάλλεις συνεχώς τη ζωή σου για αργότερα. Μπορείς εύκολα να πιστέψεις, όπως και τόσοι άλλοι άνθρωποι, ότι η ζωή θα γίνει καλύτερη και πιο πλήρης κάποια στιγμή στο μέλλον. Ωστόσο, αν κατρακυλήσεις σε έναν τέτοιο τρόπο σκέψης, θα καταλάβεις ότι έχεις κάνει ένα τραγικό λάθος.

Όταν έρθει το αύριο δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από μια ακολουθία παροντικών στιγμών που πρέπει να ζήσεις. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι η ζωή στο παρόν χρειάζεται εξάσκηση και δεν είναι κατ' ανάγκην εύκολη υπόθεση. Αν δε δεσμευτείς αποφασιστικά να κάνεις αυτή την εξάσκηση, οι στιγμές του μέλλοντός σου θα είναι τόσο άδειες όσο και του παρόντος σου - θα είσαι ανίκανος να τις απολαύσεις. Οι συνήθειές σου χρειάζονται επεξεργασία, και η σκέψη σου εξάσκηση όπως κάθε άλλη σημαντική ικανότητα. Εξασκήσου σαν να εξαρτάται από αυτό η ποιότητα της ζωής σου - και πράγματι έτσι είναι.

Έμμετ Φοξ: Η επιτυχία και η ευτυχία είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου

Η επιτυχία και η ευτυχία είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να είσαι δυστυχισμένος.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να είσαι απογοητευμένος ή καταπιεσμένος ή γεμάτος θλίψη.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να είσαι άρρωστος ή αποτυχημένος ή αποθαρρυμένος.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για οτιδήποτε άλλο από το ενδιαφέρον και τη χαρά στη ζωή.
Όσο αποδέχεσαι μια αρνητική κατάσταση τόσο παραμένεις δέσμιος σ΄αυτήν.
Αρκεί όμως να διεκδικήσεις την κληρονομιά σου σαν ελεύθερος άνθρωπος και θα είσαι πια ελεύθερος.
Δείτε ακόμα:
Γεννήθηκες για να είσαι ευτυχισμένος
Η επιτυχία και η ευτυχία αποτελούν μια φυσική κατάσταση για τον άνθρωπο. Είναι πολύ πιο εύκολο να πραγματώσει κανείς αυτές τις καταστάσεις, παρά τις αντίθετες.
Ίσως για ένα διάστημα να επισκιάζεται αυτό το γεγονός από κακές συνήθειες σκέψης και δράσης, όπως λόγου χάρη μπορεί να μας φαίνεται ευκολότερο να βαδίζουμε ή να καθόμαστε ή να κρατάμε το στυλό ή ένα μουσικό όργανο όχι όπως πρέπει, απλά και μόνο επειδή το έχουμε συνηθίσει έτσι, ο σωστός όμως τρόπος είναι στα σίγουρα ευκολότερος.
Η δυστυχία, η απογοήτευση, η φτώχεια και η μοναξιά είναι πράγματι άσχημες καταστάσεις, στις οποίες έχουν προσκολληθεί τα θύματά τους, πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει άλλη λύση ενώ βέβαια υπάρχει.
Η λύση αυτή είναι απλά ν΄αποκτήσει κανείς καλές νοητικές συνήθειες αντί για κακές.
Πνευματικό ημερολόγιο Έμμετ Φοξ Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος                           Εναλλακτική   Δράση                                                

Ο μόνος νόμος Του είναι: ¨Μην με αρνηθείς!΅

"Δεν αναζήτησα τον Θεό πέρα από την ομορφιά που υπάρχει γύρω μου!" 

"Ποτέ δεν φοβήθηκα ότι το λάθος θα με απομακρύνει από τον Θεό!" 

*

Η ζωή είναι όμορφη! Να την μοιράζεσαι με ανθρώπους που γελούν και αγαπούν!

Το σημερινό ευφρόσυνο φως δεν έχει καμία σχέση με την κακία και την απάθεια των κατοίκων της Γης! 

Η αριστερά είναι ιδέα όχι κόμμα, είναι τρόπος σκέψης, είναι μια ανησυχία για το καλό του ανθρώπου, ένα ζεστό βλέμμα πάνω στην ανθρωπότητα! Αυτή την στιγμή είμαι ένας αμήχανος αριστερός!

Δ. Καταλειφός 

Η ΑΓΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ

Στα τρία  κακά της μοίρας μας, τον φόβο, την βαρβαρότητα και τις προλήψεις, μας οδηγεί η άγνοια.  

Αν οι ά

νθρωποι γνώριζαν, δεν θα ήσαν κακοί, μας λέει ο Σωκράτης. Κανένας δεν θέλει να δυστυχεί. Όλοι θέλουν να ευδαιμονούν. Η ευδαιμονία του ανθρώπου είναι να μην αδικεί, συνεπώς να μην είναι κακός.
Η κακία θέλει πολύ κόπο. Έχει πολύ κούραση να είσαι κακός. 
Υπάρχει όμως και η άποψη ότι κάποιοι γνωρίζουν την κακή πράξη και την πράττουν. 
Ακριβώς το ότι την πράττουν δηλώνει την άγνοια τους.

Αυτό που είχε και έχει η Φιλοσοφία να προσφέρει, είναι να βγάλει τους ανθρώπους από την άγνοια.
Για να ασκήσει κανείς την Φιλοσοφία όμως, πρέπει να είναι ψυχικά και πνευματικά ελεύθερος.

Η ελευθερία με την επιλογή πάνε μαζί.
Όταν δεν σου επιτρέπουν καν να επιλέξεις, είσαι ανελεύθερος, ανεύθυνος, δούλος.  
Η Φιλοσοφία,  μας λέει ότι δεν γλυτώνεις από μια άσχημη πραγματικότητα με το να μη την βλέπεις.  

Ο ψυχικά ελεύθερος άνθρωπος έχει όλο τον χρόνο και την φιλοσοφική μέθοδο να γνωρίσει την πραγματικότητα.
Η γνώση της πραγματικότητας είναι το ζητούμενο όλης της Ελληνικής Φιλοσοφίας.

Την άγνοια καταπολεμούσε και αυτήν προσπαθούσε να νικήσει και ο Ιάσων με τους Αργοναύτες. Να ιάσει, δηλαδή να θεραπεύσει, την νόσο αυτή της ψυχής και του πνεύματος από τους ανθρώπους και τους λαούς και το επέτυχαν οι Αργοναύτες διαδώσαντες τον μέγιστο τον συμπαντικό ΕλληνικόΠολιτισμό                                                                                                                                             ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ

Το εμείς...είναι το εγώ...που γνώρισε τον εαυτό του.

Ο σκοπός του ανθρώπου πάνω στη γη είναι άραγε  να επιβάλει την ειρήνη , την δικαιοσύνη , την αφθονία, και να εξαλείψει τα σκοτάδια, την πείνα , την αδικία  και τους πολέμους.

ή να γνωρίσει τον αληθινό εαυτό του ..;

Μόνο όταν γνωρίσει ποιος είναι πραγματικά ….τότε η ειρήνη , η δικαιοσύνη, η αφθονία θα γίνουν μέρος της ζωής του.
Και όχι επειδή το επιδίωξε ή το επέβαλε.

 Είναι μια << φυσική εξέλιξη >> που  προέρχεται   από την αλλαγή της υπαρξιακής του κατάστασης.

Κοιτάζοντας την ιστορία βλέπουμε τους  μεγάλους στρατηγούς

και βασιλιάδες που βύθισαν τον κόσμο στο αίμα προσπαθώντας να επιβάλουν την δική τους γλώσσα την δική τους δικαιοσύνη και τα δικά τους πιστεύω.

Για κάποιους από αυτούς Καμαρώνουμε  κιόλας και γεμίζουμε τα βιβλία της ιστορίας χωρίς όμως να βγαίνει  ένα ουσιαστικό νόημα.  

Η κυριαρχία τους και τα επιτεύγματα τους κράτησαν λίγο , όπως και οι αυτοκρατορίες τους.

Οι θρησκείες επίσης καταλήγουν άχρηστες.

 Στο όνομα τους έχουν γίνει και γίνονται οι μεγαλύτεροι πόλεμοι και αιματοχυσίες και οι εκπρόσωποι των θρησκειών καταλήγουν να …. <<σιωπούν>> μιλώντας υποκριτικά…. για ειρήνη και αγάπη.

Έτσι όλα αυτά έχουν γίνει η  ιστορία μας, και κάθε χώρα κάθε έθνος έχει την δική του ιστορία , η οποία θα έπρεπε κάτι να μας διδάσκει  όμως εμείς παραμένουμε το ίδιο κοιμισμένοι  καμαρώνοντας  για την ..ιστορία  του χθες.

 Eχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, και τώρα σε μια εποχή απίστευτης τεχνολογικής εξέλιξης, ο άνθρωπος συνεχίζει να  πολεμά τον άνθρωπο, να ανταγωνίζεται, να μισεί, και να ζει μέσα στο δράμα .

Το μόνο που πραγματικά τελικά έχει αξία είναι η καταγεγραμμένη εμπειρία των σοφών όλου του κόσμου για την αυτογνωσία. 

αλλά με την προϋπόθεση της εφαρμογής.

Μούτζι: Τα προβλήματα προέρχονται από τον ψυχολογικό νου και το άτομο

Πώς μπορεί η προσοχή να μένει στο παρόν και να μην παρασύρεται από τις σκέψεις; Πρόκειται για μια συνήθεια που μπορεί να αλλάξει με τον καιρό. Τι ήταν αυτό που σε πρώτη φάση έκανε την προσοχή να πηγαίνει συνέχεια προς τις σκέψεις;

Ο νους ασχολείται συνέχεια με κάτι. Δημιουργεί σενάρια, ψέματα, υπερβάλλει για διάφορα θέματα... Γιατί είναι τόσο ελκυστικό αυτό για την προσοχή; Επειδή είναι δημιουργικό. Ο νους δημιουργεί συνεχώς νέες πιθανότητες και ενδεχόμενα, προσκολλήσεις, ταυτότητες, κ.ά. Όλα αυτά φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα στην προσοχή.

Με τον νου έχουμε μια σχέση αγάπης και μίσους. Όταν ο νους μας δίνει αυτό που θέλουμε, μας αρέσει. Αλλά όταν ο νους ξεφεύγει από τα όρια χωρίς την άδειά μας, δεν μας αρέσει. Και τότε λέμε "εντάξει νου, αρκετά, σταμάτα τώρα". Αλλά ο νους δεν σταματάει. Και εκεί συνειδητοποι ότι δεν μπορ να ελέγξ τις σκέψεις.

Προσωπικότητα

Η προσωπικότητα αναφέρεται στους χαρακτηριστικούς τρόπους που ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται, αισθάνεται, συμπεριφέρεται.  Η προσωπικότητα είναι ένα σύνολο που έχει συνοχή και είναι σχετικά (όχι απόλυτα) σταθερό διαχρονικά και διαπεριστασιακά. Συνήθως οι άνθρωποι όταν αναφέρονται στην προσωπικότητα αναφέρονται κυρίως σε αξιολογικά κριτήρια, π.χ «είναι καλός χαρακτήρας», «έχει ενδιαφέρουσα προσωπικότητα».

Οι επιστήμονες από την άλλη πλευρά όταν χρησιμοποιούν τον όρο προσωπικότητα αναφέρονται στους τομείς που πρέπει να ερευνηθούν καθώς επίσης και στους τρόπους έρευνας κι αξιολόγησης της προσωπικότητας.

Έχουν προταθεί πολλοί ορισμοί και πολλές θεωρίες για την διαμόρφωση και την οργάνωση της προσωπικότητας.

Διάφορες θεωρίες έχουν ασχοληθεί με θέματα όπως:

• τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου και την μεταξύ τους συνάφεια, π.χ. «είναι εργατικός, έντιμος, συνεπής, υπομονετικός».
• τους καθοριστικούς παράγοντες που συνεισφέρουν στη ανάπτυξη μιας συγκεκριμένης προσωπικότητας, π.χ. σε ποιο βαθμό και με ποιον τρόπο αλληλεπιδρούν τα γονίδια και το περιβάλλον .
• τις αιτίες και τα κίνητρα της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου, π.χ. «Γιατί είναι καλός μαθητής; Για να ευχαριστήσει τους γονείς του, για να κάνει επίδειξη στους φίλους του, ή γιατί αξιοποιεί κάποιο ταλέντο του;» 

Υπάρχουν πολλές «διαμάχες» και διάφορα ερωτήματα γύρω από την προσωπικότητα.  Μερικά από αυτά είναι:

Πώς ξέρουμε ποιές σκέψεις μπορούμε να εμπιστευτούμε;

Οι σκέψεις είναι πολλών ειδών: φαντασίας, επίλυσης προβλημάτων, πρακτικές, μνήμης, υποθέσεις, εκτιμήσεις, κ.ά. Υπάρχει ένας τρόπος για να ξέρουμε ποιες σκέψεις μπορούμε να εμπιστευτούμε και να κάνουμε πράξη και ποιες πρέπει να παρατηρήσουμε χωρίς να τις υλοποιήσουμε.

Για να ξέρουμε ποιες σκέψεις μπορούμε να εμπιστευτούμε και να πραγματοποιήσουμε, αρκεί να τις αναγνωρίζουμε και να γνωρίζουμε αν προέρχονται από ένα Εγώ που νιώθει ανεπάρκεια και ανασφάλεια, ή αν πρόκειται για σκέψεις κατανόησης, πρακτικές σκέψεις και σκέψεις έκφρασης. 

Αν η πράξη στην οποία οδηγούν οι σκέψεις εμπεριέχει άμυνα, επίθεση, εκδίκηση, εκφοβισμό, εκμετάλλευση, καταπίεση, βία, μίσος, διάκριση, κ.τ.λ, όλα αυτά υποκρύπτουν ένα Εγώ που φοβάται ή νιώθει ανώτερο και θέλει να επιβληθεί, να κάνει κακό, κ.ο.κ. Δεν πρόκειται για πρακτικές σκέψεις, ούτε σκέψεις κατανόησης και αυθεντικής έκφρασης. 

Δεν χρειάζεται να αναπτύξουμε μια στάση "τροχονόμου" απέναντι στις σκέψεις. Αρκεί να έχουμε επίγνωση της ποιότητας των σκέψεων, κυρίως ως προς το αν προέρχονται από τον ψευδή εαυτό (το Εγώ) ή αν εξυπηρετούν πρακτικά ζητήματα (οργάνωση, σχεδιασμό, επίλυση προβλημάτων), κατανόηση (όπως είναι οι σκέψεις αυτού του κειμένου), ή αυθεντική έκφραση (π.χ. νιώθω ωραία και θέλω να κανονίσω μια εκδρομή στην εξοχή). 

Η ευτυχία είναι ένα σημάδι ότι ένα άτομο...

Όσο πιο ευτυχισμένο είναι ένα άτομο, τόσο αποδεικνύει ότι ζει μια ζωή σε αρμονία με τους νόμους του Σύμπαντος.

Η ευτυχία είναι ένα σημάδι ότι ένα άτομο

α. ζει σε αρμονία με τους νόμους της Φύσης και της κοινωνίας.
β. πραγματώνει το δυναμικό του.
γ. έκανε τους άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους στο παρελθόν, και έζησε μια αβλαβή και δίκαιη ζωή.

Οι δυστυχείς άνθρωποι είναι εκείνοι που στο παρελθόν πλήγωσαν ανθρώπους, παρέβησαν το νόμο με το να μη ζουν μια έντιμη και ευπρεπή ζωή, ή εκείνοι που απέτυχαν να καλλιεργήσουν τις δυνατότητές τους.

Οποτεδήποτε ένα άτομο είναι δυστυχισμένο, δεν έχει να κατηγορήσει κανέναν άλλον παρά μόνο τον εαυτό του.

Η ευτυχία πρέπει να γίνει αισθητή στο φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό πεδίο. Εάν ένα άτομο είναι σωματικά ευτυχισμένο αλλά δεν είναι ευτυχισμένο συναισθηματικά, δεν είναι ευτυχισμένο. Κάτι δεν πάει καλά στη φύση του. Εάν ένα άτομο είναι σωματικά και συναισθηματικά ευτυχισμένο αλλά νοητικά δυστυχισμένο, δεν είναι πραγματικά ευτυχισμένο. Κάποιος πρέπει να είναι ευτυχισμένος και στα τρία επίπεδα ταυτόχρονα. Η δυστυχία είναι η απόδειξη ότι κάτι πάει λάθος στη φύση του ανθρώπου, ή ότι κάτι κάνει λάθος στους άλλους ανθρώπους.

Η ευτυχία μας είναι το αποτέλεσμα του πόση ευτυχία δίνουμε στους άλλους. Εάν η ιστορία της ανθρωπότητας διαβαστεί μ’ έναν άλλο τρόπο, βλέπουμε ότι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι ήταν εκείνοι που έκαναν άλλους ευτυχισμένους. Το να προξενεί δυστυχία στους άλλους, δημιουργεί εκείνες τις αιτίες που, όταν συσσωρευτούν, δημιουργούν ακόμα περισσότερη δυστυχία στον δημιουργό.

Άγιος Ιερομάρτυς Χαράλαμπος ο θαυματουργός

Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερεύς στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 – 211 μ.Χ.).

Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σέβηρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του.

Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται να αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας.

Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα.

Πρώτα τον γύμνωσαν και ο ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το ξίφος του προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου.

Όμως αποκόπηκαν τα χέρια του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα και μόνο ύστερα από προσευχή του Αγίου συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο ηγεμόνας κατέστη υγιής.

Βλέποντας αυτό το θαύμα του Αγίου πολλοί από τους δημίους πίστεψαν στον αληθινό Θεό.Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο έπαρχος έδωσε εντολή να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν διά μέσου της πόλεως με χαλινάρι.
Τέλος, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος με το μαρτύριό του έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας σε ηλικία 113 ετών.
Περί των Λειψάνων του Αγίου Χαραλάμπους δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες. Η μοναχή Θεοτέκνη Αγιοστεφανίτισσα στο Συναξάρι του Αγίου Χαραλάμπους (1995 μ.Χ.), καταχωρεί πληροφορίες σχετικά με την τιμία Κάρα του Αγίου, η οποία φυλάσσεται στη Μονή Αγίου Στεφάνου Μετεώρων.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, η Κάρα του Αγίου δωρήθηκε στη Μονή από τον Ηγεμόνα της Βλαχίας Βλαδισλάβο, το 1412 – 1413 μ.Χ., μαζί με δύο κτήματα στο Μετόχι Μπουτόϊ. Για την εποχή και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε το πολύτιμο αυτό κειμήλιο στη Βλαχία, δεν σώθηκαν πληροφορίες.
Επίσης, τμήματα της τιμίας κάρας του Αγίου Χαραλάμπους φυλάσσονται και στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό της κωμοπόλεως Θεσπιών της Βοιωτίας.

Ἀπολυτίκιον  
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὡς στύλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ,

καί λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ,

ἐδείχθης Χαράλαμπες·

ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διά τοῦ μαρτυρίου,

ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ,

διό ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.                              π.Λίβυος

Έλλειψη γείωσης-Κατά πόσο ζούμε στο Τώρα;

Εμείς οι άνθρωποι ασυνείδητα αναμένουμε την ευτυχία μας από ένα μελλοντικό ανύπαρκτο χρόνο: ‘όταν αποκτήσω αυτό θα είμαι ευτυχής’, ‘όταν καταφέρω εκείνο θα είμαι ευτυχής’, ‘όταν βρεθώ εκεί θα είμαι ευτυχής’, ‘όταν βρω αυτόν που αναζητώ θα είμαι ευτυχής’ κ.ο.κ. Αυτή η προβολή της προσωπικής μας ευτυχίας σε ένα μελλοντικό χρόνο, είναι αποτέλεσμα της έλλειψης γείωσης στην ενεργειακή μας φυσιολογία.

Τι σημαίνει όμως αυτό;

Έλλειψη γείωσης σημαίνει ότι το Ρεύμα της Ενέργειας που κατεβαίνει από ψηλά (όπως είναι φυσικό) και εισέρχεται από το chakra της κορυφής του κεφαλιού, δεν μας διαπερνά και δεν καταλήγει όπως θα ‘πρεπε στη γη. Δεν καταφέρνουμε να το γειώσουμε το Ρεύμα αυτό της Ζωής, κι έτσι νιώθουμε αποκομμένοι, μόνοι και με αίσθημα ανικανοποίητου. Ο λόγος που δεν γειώνεται η ενέργεια είναι η έλλειψη διαλογισμού, που διαιωνίζει τα ενεργειακά μας μπλοκαρίσματα, διαιωνίζει βασικά τους εγωισμούς μας. Οι εγωισμοί είναι μπλοκάρισμα της ενέργειας – π.χ. οι διάφοροι φόβοι που μας κάνουν να λειτουργούμε χειριστικά και να θέλουμε να ελέγχουμε τις καταστάσεις, είναι εγωισμοί, δηλαδή δεν αφήνουμε την ελεύθερη ροή της ενέργειας να περάσει μέσα από εμάς και να καταλήξει στη γη. Αν ο διαλογισμός έχει μία βασική λειτουργία, αυτή είναι η γείωση που θα ‘πρεπε να μας προσφέρει. Στο διαλογισμό δηλαδή προσπαθούμε να αφήσουμε το κοντρόλ που θέλει να έχει ο νους για τα πάντα και επιτρέπουμε στη ροή της ενέργειας να μας διαπεράσει. Ο στόχος μας είναι να γίνουμε τέλεια κανάλια της Ροής, χωρίς να παρεισφρέει ο εγωισμός – έτσι θα καταστούμε άγιοι.