Γιατί πρέπει να βρείς έναν άνδρα ή μία γυναίκα για να αισθανθείς την αγάπη;

Η αγάπη υπάρχει πα­ντού στο σύμπαν. Είναι ένα στοιχείο, μια ενέργεια η οποία διαχέεται σε ολόκληρο το σύμπαν και που οι άνθρωποι μπορούν να την λάβουν με το δέρμα τους, τα μάτια τους, τα αυτιά τους, τον εγκέφαλο τους... 

Είναι μια ενέργεια, ένα ρευστό, μια πεμπτουσία που υπάρχει παντού, στους ωκεανούς, στα ποτάμια, στα βουνά, στα βράχια, στο χορτάρι, στα λουλούδια, στα δέντρα, στη γη, και, προπαντός, στον ήλιο. 

Η αγάπη είναι μια κοσμική ενέργεια απερίγραπτη στην αφθονία και την ποικιλία. Ο Θεός, που είναι τόσο γενναιόδωρος, ποτέ δεν αποφάσισε ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να τη βρουν μόνο σε ορισμένα μέρη του σώματος των γυναικών και των ανδρών. Δια­φορετικά, τι φιλαργυρία από μέρους Του! Ο Θεός είναι πολύ πιο γενναιόδωρος, πολύ πιο ανοιχτοχέρης. Μοίρασε την αγάπη σε όλη τη φύση. 


Οι αμαθείς, που την αναζητούν μόνο στον άνδρα ή τη γυναίκα, δε την βρίσκουν πάντοτε, ενώ οι Μύστες, πού την αναζητούν στο σύμπαν, δεν τη στερούνται ποτέ. Αλλά, από εκατομμύρια χρόνια, οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι να θεωρούν τα πράγ­ματα διαφορετικά και δεν μπορούν να πιστέψουν ότι είναι δυνατό να ζουν και να αγαπούν χωρίς να έχουν τις ρίζες τους στο έδαφος.

Η αξία της μελέτης των λόγων των Μεγάλων Όντων

Καθώς μελετούμε τη Διδασκαλία των Μεγάλων Όντων δημιουργείται ένα μαγνητικό πεδίο στην αύρα μας. Αυτό δεν είναι μυστικισμός, αλλά επιστήμη. Όταν οι σκέψεις μας ενώνονται ηλεκτρικά με τις σκέψεις, τα οράματα και τις αποκαλύψεις ενός Μεγάλου Όντος, ένα ρεύμα ενέργειας από τη σφαίρα της σκέψης Του δημιουργείται και συσσωρεύεται στην αύρα μας, την οποία την καθαρίζει, τη μεταμορφώνει, και την εξευγενίζει, και διευρύνει το πεδίο της ακτινοβολίας της.

Δεν έχει σημασία πότε είχαν ειπωθεί τα λόγια Του. Οι ανώτερες σκέψεις των Μεγάλων Όντων είναι σαν ένα ηλεκτρικό δίκτυο, το οποίο εξακολουθεί να υφίσταται για πολύ καιρό γύρω από την γη. Κάποιος μπορεί να συντονιστεί με μια τέτοια ηλεκτρική σφαίρα απλά διαβάζοντας τα λόγια Τους με συγκέντρωση, με πίστη, και με την καρδιά. Όσο κάποιος εστιάζει όλη την ύπαρξή του σε μεγαλύτερη συγκέντρωση εντός των ιδεών των φράσεων αυτών, μεγαλύτερη γίνεται η ροή της ενέργειας μέσα αύρα του.


-Torkom Saraydarian
Thought and the Glory of Thinking                elenastral

Αυτός που αγάπησε τη μοναξιά

Αυτός που αγάπησε τη μοναξιά Μόλις μια γενιά πριν, πολλοί θεωρούσαν πως οι άνθρωποι που προτιμούσαν να ζουν μόνοι, ήταν αλλόκοτοι, παράξενοι, αποξενωμένοι. Κι εκεί μέσα στην άβυσσο της μοναξιάς τους, κινδύνευαν να παρασυρθούν σ’ έναν αρρωστημένο τρόπο ζωής.
Λανθασμένα είχαν ταυτίσει τη μοναξιά με τη δυστυχία, ίσως γιατί αγνοούσαν τη διαφορά της μοναξιάς από τη μοναχικότητα. Η πρώτη μας επιλέγει και στο άκουσμά της τρομάζουμε, ενώ τη δεύτερη την επιλέγουμε εμείς. Στην ερώτηση λοιπόν, αν μπορεί ένας άνθρωπος μόνος να νιώθει ευτυχισμένος, η απάντηση είναι ναι, ο μοναχικός. Αυτός που αγκάλιασε τη μοναξιά, ύστερα την αγάπησε και τώρα, από ευχαρίστηση, επιστρέφει κάθε τόσο στην ηρεμία του δικού του κενού.
Θα τον βρεις σ’ εκείνα τα φώτα που μένουν αναμμένα μέχρι να ξημερώσει, μέσα από κλειστά παράθυρα, σε παλιές πολυκατοικίες στην άκρη της πόλης. Φώτα από δωμάτια με γραφεία που πάνω τους κουβαλούν σημειώσεις ενός μυθιστορήματος που αφέθηκε στη μέση ή ενός ποιήματος που ξεκίνησε μ’ ένα κόμπο στο λαιμό. Δίπλα, η ίδια πάντα κούπα καφέ, παρέα συνεπής.

Πώς μπορεί η μετριοφροσύνη να σας κάνει καλύτερο άνθρωπο;

Επιμέλεια – Μετάφραση: Ελεάνα Πανδιά, Επικοινωνιολόγος, MA, υπ. διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου

Από την Vicki Zakrzewski

Είναι δύσκολο να είσαι ταπεινός. Ας δούμε μερικές συμβουλές για να τιθασεύσουμε τον εγωισμό μας.

Υπό το φως της επερχόμενης αναμέτρησης για τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και την αύξηση του ναρκισσισμού στους νέους, νομίζω ότι είναι σκόπιμο να πούμε ότι ως κοινωνία, χρειαζόμαστε περισσότερη μετριοφροσύνη. Ο πολιτισμός μας αποδίδει τόση πολλή αξία στα επιτεύγματα, στην εμφάνιση και στην διόγκωση του Εγώ, -όλα αυτά τα εφήμερα- που ακόμα και ένα ψήγμα αυτής της ήπιας αρετής -δηλαδή της ταπεινότητας- μπορεί να μοιάζει με πνοή ζωής για κάποιον που ασφυκτιά.

Ωστόσο, γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να εκφραζόμαστε με ταπεινότητα; Μήπως είναι επειδή συχνά την παρερμηνεύουμε ως σημάδι αδυναμίας, όταν στην πραγματικότητα είναι ένδειξη εξαιρετικά μεγάλης εσωτερικής δύναμης; Οι απαντήσεις μπορεί να βρίσκονται σε αυτά που ανακαλύπτουν οι επιστήμονες για αυτή την ιδιότητα που έχει υμνηθεί από όλες τις θρησκευτικές παραδόσεις και θεωρείται από πολλούς ύψιστη αρετή.

Γιατί είναι καλή η ταπεινότητα;

Η Πτώση....Ένα Πανάρχαιο Σφάλμα..

« Χρύσεον μεν πρώτιστα γένος μερόπων ανθρώπων Αθάνατα ποίησαν ολύμπια δώματ’ έχοντες. Οι μεν επί Κρόνου ήσαν, ότ’ ουρανώ εμβασίλευεν∙ Ως τε θεοί δ’ έζωον ακηδέα θυμόν έχοντες, Νόσφιν άτερ τε πόνων και οιζύος∙ ουδέ τι δειλόν Γήρας επήν, αιεί δε πόδας και χείρας ομοίοι Τέρποντ’ έν θαλίησι, κακών έκτοσθεν απάντων∙ Θνήσκον δ’ ως θ’ ΄ύπνω δεδμημένοι∙ εσθλά δε πάντα Τοίσιν έην∙ καρπόν δ’ έφερε ζείδωρος άρουρα Αυτόματη, πολλόν τε και άφθονον∙ οι δ’ εθελημοί Ήσυχοι εργ’ ενέμοντο εν εσθλήσι πολέεσι.»

(Ζητώ συγνώμη, για την μονοτονική απόδοση του κειμένου.)

Ο Ησίοδος μας μιλά για την χρυσή εποχή κατά την οποία η ανθρώπινη φύση ήταν αρμονική και ισορροπημένη. Ο ποιητής διαισθάνθηκε, δηλαδή ανακάλεσε δια μέσου της ψυχικής του μνήμης, την εποχή εκείνη για την οποία τόσοι άλλοι ποιητές και προφήτες μιλούν.
Αυτού του είδους η ανθρώπινη φύση και αυτού του είδους η ανθρώπινη κοινωνία υπήρξε σε εποχή που διαφεύγει από την αρμοδιότητα της κοινής Ιστορίας, όχι όμως και της ψυχικής μνήμης. Στην μνήμη αυτή οφείλονται όλες οι παραδόσεις γύρω από την Εδέμ, οι οποίες, λίγο πολύ, συμφωνούν μεταξύ τους άλλοτε εξαγγελλόμενες από ποιητές, και άλλοτε από φιλοσόφους και προφήτες που θεμελιώνουν θρησκεύματα.
Σε αυτή την χρυσή εποχή, ο άνθρωπος είχε φτάσει μετά από μια μακραίωνη εξέλιξη στο ύψος της τελειότητας που συνεπάγεται η αρμονική και ιεραρχική διάταξη των τεσσάρων συνθετικών της φύσης του. Η σφαίρα του σώματος και της διάνοιας υπάκουε στην σφαίρα της ψυχής και του πνεύματος, και έτσι η τετρακτύς (σώμα, νους, ψυχή, πνεύμα) αποτελούσε τον παράδεισο. Από το ύψος αυτό ο άνθρωπος έπεσε όταν καταστράφηκε αυτή η ιεραρχία. Όμως η παλινόρθωσή της εγγυάται την επανάκτηση της Εδέμ, δηλαδή την έλευση της Βασιλείας των Ουρανών.
Στην αρμονική τετρακτύ το πνεύμα αποτελεί το κέντρο, δηλαδή τον Θεό, το δε σώμα αποτελεί την περιφέρεια, δηλαδή τον όφη. Μεταξύ της περιφέρειας και του κέντρου είναι ο νους και η ψυχή. Η αρμονία της τετρακτύος διατηρείται για όσο διάστημα η ψυχή έχει στραμμένη την προσοχή της στο Πνεύμα και οδηγεί τον Νου προς το κέντρο, ούτως ώστε το σώμα να χρησιμεύει σαν όργανο που υπηρετεί τα λοιπά τρία συνδετικά.

Αιθέρας, το πέμπτο στοιχείο

Γιώργος Στάμκος

Αν και θεωρείται επιστημονικά «νεκρός» εδώ κι έναν αιώνα, ο Αιθέρας (Aether) εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο ως μια θεωρία για την ερμηνεία της ανεξήγητης «θάλασσας ενέργειας» και του «κοχλάζοντος κενού», που μας περιβάλει. Από την αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ο Αιθέρας αποτελούσε το τελευταίο κρίκο που συνέδεε τη Φυσική με τη μεταφυσική.

Στην αρχαιότητα πίστευαν πως όλος ο κόσμος ήταν γεμάτος από ένα υλικό λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο, που οι Έλληνες ονόμαζαν Αιθήρ, οι Ινδοί Πράνα και οι Κινέζοι Τσι. Ο Πυθαγόρας πίστευε στην ύπαρξη του αιθέρα ως «πέμπτο στοιχείο» της Φύσης, ενώ οι ανατολικοί πολιτισμοί αποκαλούσαν το ίδιο στοιχείο Ακάσα (Akasha). Ο Αριστοτέλης υποστήριζε πως εκτός από τα τέσσερα στοιχεία (Γη, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ) υπήρχε στη Φύση και ο Αιθήρ. Σύμφωνα με την άποψη του ο ουρανός διέφερε θεμελιακά από τον κόσμο, καθώς αποτελούνταν από ένα πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα, που ήταν και η «πέμπτη ουσία» της Φύσης (εξού και η λέξη πεμπτουσία). Ο Αριστοτέλης οδηγήθηκε σ’ αυτό το συμπέρασμα επειδή παρατήρησε πως όλα τα ουράνια σώματα είναι φωτεινά, διαγράφουν ατέρμονους κύκλους, είναι άφθαρτα κι αμετάβλητα. Επομένως κάποια άγνωστη μορφή ενέργειας θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη γι’ αυτό.

Στους αιώνες που ακολούθησαν οι αλχημιστές, που αναζητούσαν την «πεμπτουσία», κράτησαν ζωντανή τη θεωρία του Αιθέρα. Στις συμβολικές απεικονίσεις των αλχημιστών ο Αιθέρας αντιπροσώπευε πάντα το κεφάλι (το «πέμπτο άκρο» του σώματος), ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία αντιπροσωπεύονταν από τα άλλα τέσσερα άκρα (χέρια και πόδια). Σύμφωνα μ’ αυτούς τους συμβολισμούς ο Αιθέρας θεωρούνταν ανώτερο στοιχείο της Φύσης και η «αιθερική» κατάσταση ως ένα από τα ανώτερα επίπεδα του «πνευματικού σώματος».

Στους επιστημονικούς και φιλοσοφικούς κύκλους η θεωρία του Αιθέρα γνώρισε και πάλι διάδοση τον 17^ου αιώνα. Ο Ολλανδός αστρονόμος Κρίστιαν Χούχενς (Christiaan Huygens, 1629-1695) πίστευε ότι στο διαστημικό κενό υπήρχε ένα αδιόρατο ρευστό, που «κυμάτιζε» τα φωτόνια, όπως ανάλογα ο αέρας δημιουργούσε κύματα για τη διάδοση του ήχου. Το υλικό αυτό το ονόμασεΑιθέρα, από τον Αριστοτέλη. Την ίδια άποψη υιοθέτησαν ο Καρτέσιος, ο Κοπέρνικος και ο Νεύτωνας. Μάλιστα ο τελευταίος υποστήριξε ότι υπήρχε Αιθέρας, προκειμένου να ικανοποιήσει την ανάγκη του για ένα «ακίνητο σύστημα αναφοράς» έτσι ώστε να εξηγήσει την κίνηση των ουράνιων σωμάτων

Η ποιότητα της ζωή σου εξαρτάται από το πώς βιώνεις το παρόν

Η ζωή μπορεί να είναι μια εξαιρετικά θετική και δημιουργική εμπειρία που σε γεμίζει απόλυτα, που είναι γεμάτη δράση και εκπληκτικές δυνατότητες. Αν και πολλοί την αντιμετωπίζουν σαν μια δύσκολη κατάσταση, δεν είναι.

Δεν πρέπει να αναβάλλουμε διαρκώς για ένα αύριο που ποτέ δεν έρχεται και να γυρνάμε αγχωμένοι εδώ και εκεί προσπαθώντας "να τα φέρουμε βόλτα". Είναι μεγάλος πειρασμός να συνηθίσεις να αναβάλλεις συνεχώς τη ζωή σου για αργότερα. Μπορείς εύκολα να πιστέψεις, όπως και τόσοι άλλοι άνθρωποι, ότι η ζωή θα γίνει καλύτερη και πιο πλήρης κάποια στιγμή στο μέλλον. Ωστόσο, αν κατρακυλήσεις σε έναν τέτοιο τρόπο σκέψης, θα καταλάβεις ότι έχεις κάνει ένα τραγικό λάθος.

Όταν έρθει το αύριο δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από μια ακολουθία παροντικών στιγμών που πρέπει να ζήσεις. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι η ζωή στο παρόν χρειάζεται εξάσκηση και δεν είναι κατ' ανάγκην εύκολη υπόθεση. Αν δε δεσμευτείς αποφασιστικά να κάνεις αυτή την εξάσκηση, οι στιγμές του μέλλοντός σου θα είναι τόσο άδειες όσο και του παρόντος σου - θα είσαι ανίκανος να τις απολαύσεις. Οι συνήθειές σου χρειάζονται επεξεργασία, και η σκέψη σου εξάσκηση όπως κάθε άλλη σημαντική ικανότητα. Εξασκήσου σαν να εξαρτάται από αυτό η ποιότητα της ζωής σου - και πράγματι έτσι είναι.

Έμμετ Φοξ: Η επιτυχία και η ευτυχία είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου

Η επιτυχία και η ευτυχία είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να είσαι δυστυχισμένος.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να είσαι απογοητευμένος ή καταπιεσμένος ή γεμάτος θλίψη.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να είσαι άρρωστος ή αποτυχημένος ή αποθαρρυμένος.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για οτιδήποτε άλλο από το ενδιαφέρον και τη χαρά στη ζωή.
Όσο αποδέχεσαι μια αρνητική κατάσταση τόσο παραμένεις δέσμιος σ΄αυτήν.
Αρκεί όμως να διεκδικήσεις την κληρονομιά σου σαν ελεύθερος άνθρωπος και θα είσαι πια ελεύθερος.
Δείτε ακόμα:
Γεννήθηκες για να είσαι ευτυχισμένος
Η επιτυχία και η ευτυχία αποτελούν μια φυσική κατάσταση για τον άνθρωπο. Είναι πολύ πιο εύκολο να πραγματώσει κανείς αυτές τις καταστάσεις, παρά τις αντίθετες.
Ίσως για ένα διάστημα να επισκιάζεται αυτό το γεγονός από κακές συνήθειες σκέψης και δράσης, όπως λόγου χάρη μπορεί να μας φαίνεται ευκολότερο να βαδίζουμε ή να καθόμαστε ή να κρατάμε το στυλό ή ένα μουσικό όργανο όχι όπως πρέπει, απλά και μόνο επειδή το έχουμε συνηθίσει έτσι, ο σωστός όμως τρόπος είναι στα σίγουρα ευκολότερος.
Η δυστυχία, η απογοήτευση, η φτώχεια και η μοναξιά είναι πράγματι άσχημες καταστάσεις, στις οποίες έχουν προσκολληθεί τα θύματά τους, πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει άλλη λύση ενώ βέβαια υπάρχει.
Η λύση αυτή είναι απλά ν΄αποκτήσει κανείς καλές νοητικές συνήθειες αντί για κακές.
Πνευματικό ημερολόγιο Έμμετ Φοξ Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος                           Εναλλακτική   Δράση                                                

Ο μόνος νόμος Του είναι: ¨Μην με αρνηθείς!΅

"Δεν αναζήτησα τον Θεό πέρα από την ομορφιά που υπάρχει γύρω μου!" 

"Ποτέ δεν φοβήθηκα ότι το λάθος θα με απομακρύνει από τον Θεό!" 

*

Η ζωή είναι όμορφη! Να την μοιράζεσαι με ανθρώπους που γελούν και αγαπούν!

Το σημερινό ευφρόσυνο φως δεν έχει καμία σχέση με την κακία και την απάθεια των κατοίκων της Γης! 

Η αριστερά είναι ιδέα όχι κόμμα, είναι τρόπος σκέψης, είναι μια ανησυχία για το καλό του ανθρώπου, ένα ζεστό βλέμμα πάνω στην ανθρωπότητα! Αυτή την στιγμή είμαι ένας αμήχανος αριστερός!

Δ. Καταλειφός 

Η ΑΓΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ

Στα τρία  κακά της μοίρας μας, τον φόβο, την βαρβαρότητα και τις προλήψεις, μας οδηγεί η άγνοια.  

Αν οι ά

νθρωποι γνώριζαν, δεν θα ήσαν κακοί, μας λέει ο Σωκράτης. Κανένας δεν θέλει να δυστυχεί. Όλοι θέλουν να ευδαιμονούν. Η ευδαιμονία του ανθρώπου είναι να μην αδικεί, συνεπώς να μην είναι κακός.
Η κακία θέλει πολύ κόπο. Έχει πολύ κούραση να είσαι κακός. 
Υπάρχει όμως και η άποψη ότι κάποιοι γνωρίζουν την κακή πράξη και την πράττουν. 
Ακριβώς το ότι την πράττουν δηλώνει την άγνοια τους.

Αυτό που είχε και έχει η Φιλοσοφία να προσφέρει, είναι να βγάλει τους ανθρώπους από την άγνοια.
Για να ασκήσει κανείς την Φιλοσοφία όμως, πρέπει να είναι ψυχικά και πνευματικά ελεύθερος.

Η ελευθερία με την επιλογή πάνε μαζί.
Όταν δεν σου επιτρέπουν καν να επιλέξεις, είσαι ανελεύθερος, ανεύθυνος, δούλος.  
Η Φιλοσοφία,  μας λέει ότι δεν γλυτώνεις από μια άσχημη πραγματικότητα με το να μη την βλέπεις.  

Ο ψυχικά ελεύθερος άνθρωπος έχει όλο τον χρόνο και την φιλοσοφική μέθοδο να γνωρίσει την πραγματικότητα.
Η γνώση της πραγματικότητας είναι το ζητούμενο όλης της Ελληνικής Φιλοσοφίας.

Την άγνοια καταπολεμούσε και αυτήν προσπαθούσε να νικήσει και ο Ιάσων με τους Αργοναύτες. Να ιάσει, δηλαδή να θεραπεύσει, την νόσο αυτή της ψυχής και του πνεύματος από τους ανθρώπους και τους λαούς και το επέτυχαν οι Αργοναύτες διαδώσαντες τον μέγιστο τον συμπαντικό ΕλληνικόΠολιτισμό                                                                                                                                             ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ

Το εμείς...είναι το εγώ...που γνώρισε τον εαυτό του.

Ο σκοπός του ανθρώπου πάνω στη γη είναι άραγε  να επιβάλει την ειρήνη , την δικαιοσύνη , την αφθονία, και να εξαλείψει τα σκοτάδια, την πείνα , την αδικία  και τους πολέμους.

ή να γνωρίσει τον αληθινό εαυτό του ..;

Μόνο όταν γνωρίσει ποιος είναι πραγματικά ….τότε η ειρήνη , η δικαιοσύνη, η αφθονία θα γίνουν μέρος της ζωής του.
Και όχι επειδή το επιδίωξε ή το επέβαλε.

 Είναι μια << φυσική εξέλιξη >> που  προέρχεται   από την αλλαγή της υπαρξιακής του κατάστασης.

Κοιτάζοντας την ιστορία βλέπουμε τους  μεγάλους στρατηγούς

και βασιλιάδες που βύθισαν τον κόσμο στο αίμα προσπαθώντας να επιβάλουν την δική τους γλώσσα την δική τους δικαιοσύνη και τα δικά τους πιστεύω.

Για κάποιους από αυτούς Καμαρώνουμε  κιόλας και γεμίζουμε τα βιβλία της ιστορίας χωρίς όμως να βγαίνει  ένα ουσιαστικό νόημα.  

Η κυριαρχία τους και τα επιτεύγματα τους κράτησαν λίγο , όπως και οι αυτοκρατορίες τους.

Οι θρησκείες επίσης καταλήγουν άχρηστες.

 Στο όνομα τους έχουν γίνει και γίνονται οι μεγαλύτεροι πόλεμοι και αιματοχυσίες και οι εκπρόσωποι των θρησκειών καταλήγουν να …. <<σιωπούν>> μιλώντας υποκριτικά…. για ειρήνη και αγάπη.

Έτσι όλα αυτά έχουν γίνει η  ιστορία μας, και κάθε χώρα κάθε έθνος έχει την δική του ιστορία , η οποία θα έπρεπε κάτι να μας διδάσκει  όμως εμείς παραμένουμε το ίδιο κοιμισμένοι  καμαρώνοντας  για την ..ιστορία  του χθες.

 Eχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, και τώρα σε μια εποχή απίστευτης τεχνολογικής εξέλιξης, ο άνθρωπος συνεχίζει να  πολεμά τον άνθρωπο, να ανταγωνίζεται, να μισεί, και να ζει μέσα στο δράμα .

Το μόνο που πραγματικά τελικά έχει αξία είναι η καταγεγραμμένη εμπειρία των σοφών όλου του κόσμου για την αυτογνωσία. 

αλλά με την προϋπόθεση της εφαρμογής.

Μούτζι: Τα προβλήματα προέρχονται από τον ψυχολογικό νου και το άτομο

Πώς μπορεί η προσοχή να μένει στο παρόν και να μην παρασύρεται από τις σκέψεις; Πρόκειται για μια συνήθεια που μπορεί να αλλάξει με τον καιρό. Τι ήταν αυτό που σε πρώτη φάση έκανε την προσοχή να πηγαίνει συνέχεια προς τις σκέψεις;

Ο νους ασχολείται συνέχεια με κάτι. Δημιουργεί σενάρια, ψέματα, υπερβάλλει για διάφορα θέματα... Γιατί είναι τόσο ελκυστικό αυτό για την προσοχή; Επειδή είναι δημιουργικό. Ο νους δημιουργεί συνεχώς νέες πιθανότητες και ενδεχόμενα, προσκολλήσεις, ταυτότητες, κ.ά. Όλα αυτά φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα στην προσοχή.

Με τον νου έχουμε μια σχέση αγάπης και μίσους. Όταν ο νους μας δίνει αυτό που θέλουμε, μας αρέσει. Αλλά όταν ο νους ξεφεύγει από τα όρια χωρίς την άδειά μας, δεν μας αρέσει. Και τότε λέμε "εντάξει νου, αρκετά, σταμάτα τώρα". Αλλά ο νους δεν σταματάει. Και εκεί συνειδητοποι ότι δεν μπορ να ελέγξ τις σκέψεις.

Προσωπικότητα

Η προσωπικότητα αναφέρεται στους χαρακτηριστικούς τρόπους που ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται, αισθάνεται, συμπεριφέρεται.  Η προσωπικότητα είναι ένα σύνολο που έχει συνοχή και είναι σχετικά (όχι απόλυτα) σταθερό διαχρονικά και διαπεριστασιακά. Συνήθως οι άνθρωποι όταν αναφέρονται στην προσωπικότητα αναφέρονται κυρίως σε αξιολογικά κριτήρια, π.χ «είναι καλός χαρακτήρας», «έχει ενδιαφέρουσα προσωπικότητα».

Οι επιστήμονες από την άλλη πλευρά όταν χρησιμοποιούν τον όρο προσωπικότητα αναφέρονται στους τομείς που πρέπει να ερευνηθούν καθώς επίσης και στους τρόπους έρευνας κι αξιολόγησης της προσωπικότητας.

Έχουν προταθεί πολλοί ορισμοί και πολλές θεωρίες για την διαμόρφωση και την οργάνωση της προσωπικότητας.

Διάφορες θεωρίες έχουν ασχοληθεί με θέματα όπως:

• τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου και την μεταξύ τους συνάφεια, π.χ. «είναι εργατικός, έντιμος, συνεπής, υπομονετικός».
• τους καθοριστικούς παράγοντες που συνεισφέρουν στη ανάπτυξη μιας συγκεκριμένης προσωπικότητας, π.χ. σε ποιο βαθμό και με ποιον τρόπο αλληλεπιδρούν τα γονίδια και το περιβάλλον .
• τις αιτίες και τα κίνητρα της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου, π.χ. «Γιατί είναι καλός μαθητής; Για να ευχαριστήσει τους γονείς του, για να κάνει επίδειξη στους φίλους του, ή γιατί αξιοποιεί κάποιο ταλέντο του;» 

Υπάρχουν πολλές «διαμάχες» και διάφορα ερωτήματα γύρω από την προσωπικότητα.  Μερικά από αυτά είναι: