ΕΠΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗN ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ Όχι βιαιότητα, Φιλαλήθεια, Ταπεινοφροσύνη, Αγνότητα, Σωστή διαβίωση, Ανιδιοτελής προσφορά και Πνευματικές Ασκήσεις
Για σας, τους αναζητητές της Αλήθειας
Ένας μικροσκοπικός σπόρος περιέχει μέσα στην καρδιά του μια ισχυρή βελανιδιά που μπορεί να καρποφορήσει πλήρως με κατάλληλη τροφή και προστασία. Όλα τα νεαρά και τρυφερά βλαστάρια έχουν ανάγκη από πότισμα, περιοδικό καθάρισμα από τα αγριόχορτα, λίπανση και προστα- τευτικούς φράκτες για τα προστατεύουν από τα περιπλανώμενα ζώα που βόσκουν, έτσι ώστε να μην βλαφτούν τα νεαρά βλαστάρια τους. Με την πάροδο του χρόνου το δέντρο φτάνει σε πλήρη ωριμότητα, προσφέρει σκιά και καταφύγιο στους περαστικούς και γίνεται για πολλούς μια πηγή βοήθειας, προστασίας και έμπνευσης. Ακριβώς κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ιερός Σπόρος της μύησης ευδοκιμεί καλύτερα μέσα σε ένα πλούσιο και γόνιμο έδαφος που αποτελείται από υψηλές ηθικές αξίες όπως η τρυφε- ρότητα και η ευσπλαχνία. Μια θεία συγκίνηση της ψυχής του ανθρώπου, που προκαλείται από τον ζωντανό Διδάσκαλο, είναι η ευτυχισμένη αρχή για το πνευματικό ταξίδι που βρίσκεται μπροστά του. Γι’ αυτό το λόγο δίνεται η συμβουλή στους αναζητητές να κάνουν αυτοέλεγχο, που βοηθά στην ανάπτυξη πνευματικής γονιμότητας μέσα τους και στη βλάστηση της θεότητας μέχρι την πλήρη της άνθιση. Τα επτά βασικά «απαιτού- μενα» που είναι καταχωρημένα στο ημερολόγιο αυτοελέγχου βοηθούν πάρα πολύ στο να καλυφθεί ολόκληρος ο τομέας της ηθικής διαβίωσης και συντελούν σημαντικά στην επίκληση της θείας Ευσπλαχνίας. Όλα αυτά συζητούνται σε συντομία στις επόμενες σελίδες κάτω από διάφορες επικεφαλίδες.
ΑΧΙΜΖΑ (ΜΗ– ΒΙΑΙΟΤΗΤΑ)
Η «Αχίμσα» είναι μια αρετή που εξευγενίζει και κάνει τον καθένα ανεκτικό προς τους συνανθρώπους του και τελικά τον οδηγεί στην αποδοχή της αδελφότητας του ανθρώπου και της Πατρότητας του Θεού.
Η καλλιέργεια αυτής της αρετής απαιτεί μια πλατιά ανάπτυξη της υποχωρητικότητας και της ανεκτικότητας προς όλους, ανεξάρτητα από τις ατέλειες και τα λάθη τους. Το να ακτινοβολεί κανείς, το μεγάλο αξίωμα της οικογένειας του ανθρώπου στο θείο έδαφος της τρυφερής και ευσπλαχνικής επιθυμίας για την ευημερία όλων, στοιχίζει πολύ λίγο αλλά λογαριάζεται πάρα πολύ. Μια καρδιά γεμάτη από θεία ευσπλαχνία είναι η κατοικία όλων των αρετών.
Μια εξέταση του προβλήματος από κοντά θα έδειχνε ότι συνήθως δεν στεναχωριόμαστε όταν όλα πηγαίνουν σύμφωνα με τις επιθυμίες μας. Αλλά μόλις σκεφθούμε ότι τα συμφέροντά μας έχουν θιγεί ή ότι τα αισθήματά μας έχουν πληγωθεί, αρχίζει μια αλυσίδα από αντιδράσεις, που καταλήγει σε βιαιότητα στη σκέψη, στο λόγο ή στη πράξη, ανάλογα με τη φυσική, νοητική ή ηθική φύση του καθενός. Πολλοί από εμάς θεωρούν ως νόμιμο καθήκον τους το να ανταποδώσουν την πραγματική ή υποτιθέμενη βία ή βρισιά με τον ίδιο τρόπο ενώ πολλοί λίγοι θεωρούν προτιμότερο να προσπεράσουν το γεγονός, να συγχωρήσουν και να ξεχάσουν. Ο Ιησούς έδωσε δύο θεμελιώδεις εντολές: α) «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν» και β) «Αγαπάτε τους εχθρούς σας». Μήπως αυτό σημαίνει ότι είναι από δειλία ή αδυναμία που θα πρέπει κανείς να αγαπά και να υπομένει τους εχθρούς του; Όχι, υπάρχει κάτι το ηθικό και το θείο που βρίσκεται στη ρίζα μιας τέτοιας στάσης. Πρώτα ζε- σταίνεται η σόμπα στην οποία καίει η φωτιά και ύστερα αυτή μεταδίνει τη ζεστασιά της στο γύρω χώρο. Έτσι είναι η κατάσταση με τη φωτιά και το θυμό. Ένα κατά φαντασία ή υποτιθέμενο άδικο συνεχώς πληγώνει το νου όπως ένα αγκάθι. Όταν κανείς δεν μπορεί να υποφέρει την έντασή του, ξεσπά σε λόγια μίσους και καταφρόνιας, χάνει την ισορροπία του νου του και όπως ένα καρκίνωμα εκπέμπει μια δυσοσμία που μολύνει την ατμόσφαιρα γύρω. Οι περισσότερες από τις ζημιές και τις αδικίες που υφιστάμεθα, είναι το αποτέ- λεσμα των δικών μας αρνητικών σκέψεων καθώς τέτοιες σκέψεις ανατρέφουν άλλες αμέτρητες που πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο. Μπορούμε να βγούμε έξω από το φαύλο κύκλο, μόνο αν αλλάξουμε τη στάση μας προς τη ζωή. Γιατί να θυσιάζουμε τη φυσική μας ηρεμία απλά και μόνο για ασήμαντες μικροδιαφορές, για περαστικές σκοτούρες και να καταφεύγουμε αερολογίες που δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό; Αντί να συλλογιζόμαστε αυτές τις υποτιθέμενες και φανταστικές αδικίες θα ήταν πολύ καλύτερα να μελετούμε τις ανώτερες αξίες της ζωής, τη θεότητα που βρίσκεται μέσα μας και την εκτός μας θεότητα, γιατί αυτός ο κόσμος είναι αληθινά θεϊκός και η θεότητα κατοικεί και διαποτίζει το κάθε τι. Αν εμείς πραγματικά επιθυμούμε το Θεό και φιλοδοξούμε να φτάσουμε στη Θεότητα, πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τη Δημιουργία Του, γιατί ο Θεός δεν είναι τίποτα άλλο παρά Αγάπη. Ο Άγιος Ιωάννης έχει διακηρύξει με έμφαση: «Όστις δεν αγαπά, δεν γνωρίζει το Θεό, γιατί ο Θεός είναι Αγάπη». Ο Καμπίρ είπε: «Η ψυχή μέσα στον άνθρωπο είναι της ίδιας ουσίας με αυτήν του Θεού». Έχοντας έτσι η κατάσταση, εμείς πρέπει να προσπαθούμε να ζούμε μέσα στη φυσική μας κατοικία της αγάπης, σε ό,τι είναι αγάπη και σε ό,τι ανήκει στην αγάπη, γιατί η αγάπη ομορφαίνει τα πάντα και εσωτερικώς και εξωτερικώς. Εμείς ζούμε χάρη της αγάπης του Θεού που δεν είναι παρά η αρχή της ζωής. Αγάπη, Ζωή και Φως είναι συνώνυμα. Ολόκληρη η Δημιουργία είναι η εκδήλωση της αγάπης Του και ο Θεός αληθινά κατοικεί μέσα σ’ αυτή. Επίσης, λέγεται ότι ολόκληρη η Δημιουργία ανάβλυσε από το Φως και γι’ αυτό κανείς δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται ως “καλός” ή “κακός”. Ουσιαστικά, όλοι μας έχουμε τις ρίζες μας βαθιά ριζωμένες μέσα στο Φως και την Αγάπη του Θεού αν και ίσως να μην είμαστε ενήμεροι γι’ αυτό. Όμως σπάνια βρίσκουμε το χρόνο να ρίξουμε μια ματιά προς τα μέσα, γιατί είμαστε όλο τον καιρό τελείως απασχολημένοι στα εξωτερικά προβλήματα,με αποτέλεσμα να μην έχουμε την παραμικρή ιδέα του τι βρίσκεται μέσα μας, να μη γνωρίζουμε την πραγματική ουσία και αξία των πραγμάτων, την πηγή όλης της ζωής, που είναι η Αγάπη και το Φως του Θεού. Αν το γνωρίζαμε αυτό και το εφαρμόζαμε στη καθημερινή μας ζωή, δεν θα μπορούσαμε παρά να ζούμε με Αγάπη προς Εκείνον που χάρη της Αγάπης Του εμείς ζούμε και όλη η ζωή ήρθε σε ύπαρξη.
Η Αχίμσα, η μη βιαιότητα δηλαδή, είναι η πρακτική άποψη της Θείας Ζωής και ένα φρούτο που μεγαλώνει επάνω στο Δέντρο της Ζωής.
ΦΙΛΑΛΗΘΕΙΑ
Ο Θεός είναι η Αλήθεια και η Αλήθεια είναι ο Θεός. Ένας φιλαλήθης άνθρωπος εργάζεται πάντοτε στο Φως του Θεού. Δεν έχει τίποτα να φοβηθεί μέσα στο κόσμο. Πάντοτε ντυμένος μέσα στο Θείο Φως, εργάζεται και συμπεριφέρεται με Θεϊκή απλότητα γιατί ο Θεός είναι η σίγουρη άγκυρά του, ένα λιμάνι στο οποίο σε κάθε περίπτωση μπορεί να καταφύγει. Μη λέτε ψέματα. Αν λέτε, ξεγελάτε τον εαυτό σας πρώτα και μετά τους άλλους και εκτός αυτού, θα πρέπει να πείτε πολλά άλλα ψέματα για να σκεπάσετε το αρχικό σας ψέμα. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει κανείς να ακολουθεί το γνωμικό: “Να είσαι αληθινός προς του ίδιο σου τον εαυτό, να μην απατάς τον εαυτό σου”.
Αν κανείς είναι αληθινός προς τον ίδιο του τον εαυτό, δεν έχει να φοβηθεί κανένα, “γιατί αυτός είναι αληθινός προς το Θεό που είναι μέσα του και που είναι μέσα σε όλες τις καρδιές”. Θα μιλάει αληθινά, θα σκέπτεται αληθινά και θα διαπραγματεύεται με αλήθεια με την πίστη ότι ο Θεός θα τον βοηθάει σε κάθε του βήμα. Η αναποδιά δεν θα μπορεί να τον εμποδίσει, η ατυχία δεν θα μπορεί να τον παρασύρει και η εχθρότητα δεν θα μπορεί να του στήσει καρτέρι γιατί η φιλάνθρωπος Δύναμη του Θεού θα είναι η ασπίδα του και η βοήθειά του και θα έρχεται να τον στηρίξει πάντοτε και σε κάθε περίπτωση.
Μια τέτοια καρδιά θα γίνει κατοικία όλων των άλλων αρετών. Αλήθεια δεν σημαίνει απλώς να λέμε την αλήθεια και να σκεπτόμαστε αληθινά, άλλα αποτελεί ένα ορθό τρόπο ζωής. Η αλήθεια είναι πάνω από όλα, αλλά ακόμη ανώτερο είναι το να ζει κανείς αληθινά.
Οι πράξεις μας πρέπει να είναι υποδειγματικές, έτσι ώστε να δείχνουν και να δηλώνουν ότι ανήκουμε σε μια ευγενική σχολή σκέψης, βασισμένης στην Αλήθεια, στην Ευλάβεια και στην Αγάπη. Ένα δέντρο γνωρίζεται από τον καρπό που φέρνει. Το Θείο δένδρο της πνευματικότητας έχει ανάγκη να τραφεί με τα νερά της Αχίμζα και της Φιλαλήθειας. Ο Καμπίρ έλεγε πως: “Η Αλήθεια είναι η ανώτερη από όλες τις αρετές, ενώ το ψέμα είναι το αχρειότερο από όλα τα ελαττώματα”.
Η Αλήθεια των Αληθειών, ο Θεός, κατοικεί μέσα στα μύχια της ανθρώ- πινης ύπαρξης. Σαν Θείος Ήχος είναι η πηγή όλης της ζωής και μόνο όταν έρθουμε σε επαφή μαζί του στο διαλογισμό μπορεί να γίνουμε αληθινά φιλαλήθεις. Τότε η ζωή μας θα μπορεί να διαμορφωθεί με βάση την Αλήθεια.
Όταν κανείς λέει την Αλήθεια και όταν ζει μέσα στην Αλήθεια, ευλογεί- ται με την αγάπη του Κυρίου που την σκορπίζει απλόχερα σε όλους. Ο Καμπίρ που ήρθε σαν Τέλειος Διδάσκαλος σε όλες τις Γιούγκα (Εποχές Πνευματικότητας: Χρυσή, Αργυρή, Χάλκινη και Σιδηρά), μίλησε για τον Θείο Ήχο ή Λόγο σαν την Πηγή της Αλήθειας. Είναι μόνο με την καθημερινή επαφή με Αυτήν την Αλήθεια που μπορεί κανείς να εξαγνίσει τη ζωή του και κάνει τον εαυτό του ένα κατάλληλο δοχείο για να δεχθεί τη Θεία Χάρη και Ευλογία.
ΑΓΝΟΤΗΤΑ
Η αγνότητα είναι ζωή και η παράδοση στις επιθυμίες μας είναι θάνατος. Η εγκράτεια είναι μια αρετή που πρέπει να τηρείται για να έχουμε επιτυχία σε όλους τους τομείς της ζωής είτε αυτοί είναι κοσμικοί είτε πνευματικοί. Μια καθαρή και αγνή ζωή είναι το γόνιμο έδαφος όπου ο Ιερός Σπόρος της Πνευματικότητας ευδοκιμεί καλύτερα. Αυτή εδραιώνεται με τον έλεγχο στη σκέψη, στο λόγο και στη πράξη, καθώς σε κάθε αντίθετη περίπτωση το δηλητήριο χύνεται μέσα στα βάθη του νου και πολλαπλασιάζεται με τις συσσωρεμένες ακαθαρσίες αμέτρητων αιώνων. Η καλλιέργεια της αγνότητας είναι ένα επίπονο έργο που χρειάζεται ένα παρατεταμένο αγώνα σε όλη τη διάρκεια της ζωής, και είναι πράγματι κάτι το πολύ επίπονο. Τυχεροί είναι αυτοί που εξασκούν αγαμία γιατί είναι σε μια κατά πολύ καλύτερη κατάσταση για να ακολουθήσουν το Μονοπάτι προς το Θεό, από αυτούς οι οποίοι κυλιούνται μέσα στο βόρβορο και μέσα στην άθλια λάσπη των καταχρήσεων. Όμως μια κανονική εγκρατής συζυγική ζωή όπως ορίζεται από τις Γραφές, δεν είναι εμπόδιο στην πνευματικότητα αλλά αντίθετα είναι επωφελής.
Μια ανάλυση των γεγονότων της ζωής θα δείξει ότι κανονικώς πολλά εξαρτώνται από το περιβάλλον και τον τρόπο ζωής. Η δίαιτα παίζει ένα σημαντικό μέρος στη διαμόρφωση της νοητικής μας σκέψης, καθώς η τροφή που παίρνουμε όταν αφομοιωθεί μέσα στον οργανισμό μας, χρωματίζει με το δικό της χρώμα τις ορμές της ζωής μας. Αυτά τα ίδια τα οστά και το αίμα βάφονται στο χρώμα της τροφής που παίρνουμε. Νοθευμένες ή νεκρές τροφές δεν μπορούν να είναι πηγή ζωής. Είναι γι’ αυτό το λόγο που οι Διδάσκαλοι στο Μονοπάτι της Πνευματικότητας πάντοτε επιμένουν σε τέλεια αποχή από όλα τα κρέατα, τα ψάρια, τα πτηνά, και τα αυγά (γονιμοποιημένα και μη) και από όλα τα οινοπνευματώδη ή μεθυστικά ποτά και τα δι’αφορα ναρκωτικά και διεγερτικά, καθώς τα πρώτα θολώνουν τη λειτουργία της σκέψης και τα δεύτερα ξεσπούν μέσα μας κτηνώδη πάθη και μας κάνουν αναίσθητους στις υψηλότερες ωθήσεις της ζωής. Το “όπως σκέπτεσαι, έτσι γίνεσαι”, είναι ένα αρχαίο γνωμικό και σ’ αυτό μπορεί να προστεθεί: “όπως είναι η τροφή έτσι και ο νους”.
Μια φυσική διατροφή, που περιλαμβάνει λαχανικά, φρούτα, ξηρούς καρπούς, βούτυρο, ψωμί και τυρί σε μέτριες ποσότητες, είναι πολύ θρεπτική για την αναγκαία υγεία και δύναμη για την διεκπεραίωση των υποχρεώσεων της ζωής, είτε γήινης είτε πνευματικής. Ένας διακεκριμένος γιατρός λέει: «εμείς σκάβουμε τους τάφους μας μέσα στη κουζίνα και ακόμη πιο βαθιά με τα δόντια μας».
Επιπλέον στενά συνδεδεμένος με αυτό το πρόβλημα είναι ο αδυσώπητος νόμος του Κάρμα, ο Νόμος της Αιτίας και του Αποτελέσματος ή Δράσης και Αντίδρασης που φέρνει πολλές συνέπειες. “Ότι σπείρεις θα θερίσεις”, είναι μια πάρα πολύ γνωστή παροιμία και δεν χρειάζεται σχόλια. Δεν μπορείς να έχεις τριαντάφυλλα από γαϊδουράγκαθα. Το καθετί μέσα στο κόσμο πρέπει να πληρωθεί. Ακόμη και οι επονομαζόμενες χαρές και ευχαρι- στήσεις μας απαιτούν ένα αντίτιμο. Δεν μπορείς να αφαιρέσεις ζωή χωρίς να πληρώσεις την ποινή γι’ αυτό.
«Η πληρωμή της αμαρτίας είναι θάνατος» είπε ο Ιησούς και μπορείς να αποφασίσεις μόνος σου αν είσαι έτοιμος να πληρώσεις γι’ αυτό.
Με τη τήρηση της Μπραχματσάρια (αγαμίας), περισώζουμε το ζωτικό ρευστό της ζωής, το οποίο είναι μια ανεκτίμητη περιουσία καθώς διατηρεί υγιές το φυσικό μας σώμα καθώς και συγχρόνως βοηθάει σε μεγάλο βαθμό τη συγκέντρωσή μας κατά το διαλογισμό. Το Θείο Φως και το Ηχητικό Ρεύμα μόνο αν είμαστε σταθερά ριζωμένοι μέσα σε μια ζωή της αγνότητας μπορούν να γίνονται έκδηλα, αλλιώς δεν μπορούν να κρατηθούν για πολύ χρονικό διάστημα.
Ένας άδειος νους είναι το εργαστήρι του διαβόλου και γι’ αυτό μας δίνεται η συμβουλή της συνεχούς νοητικής επανάληψης των Πέντε Ονομάτων και της συνεχούς ενθύμησης του Διδασκάλου. Αυτά τα δύο, ενεργούν ως ισχυρές βοήθειες και προασπιστικές ασπίδες που θα μας βοηθήσουν στο να παραμένουμε σταθεροί μέσα στην ταραχώδη θάλασσα της ζωής.
Τα ώριμα φρούτα κρατούν τη φρεσκάδα τους τόσο, όσο μένουν πάνω στα κλαδιά, αλλά μιας και κοπούν μπορούν να διατηρηθούν μόνο είτε μέσα σε μέλι ή μέσα σε ψυγεία. Η αύρα του Ευλογημένου Διδασκάλου είναι το μέλι και η τρυφερή του αγκαλιά, είναι η ανεκτίμητη κρύα αποθήκη, όπου κανείς μπορεί να βρει την ελπίδα της σωτηρίας από τον πυρετό των συνεχών επαναγέννησεων μέσα στον «Τροχό της Ζωής και των Θανάτων». Άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο Θεό, έχουν αφήσει πίσω τους μέσα στους αιώνες που πέρασαν, καταγραφές και τις πολύτιμες εμπειρίες τους που δείχνουν ότι υπάρχει ελπίδα για όλους, με την προϋπόθεση ότι θα κάνουν κάποια προσπάθεια και συγχρόνως ότι θα έχουν κατάλληλη καθοδήγηση και βοήθεια από ένα πραγματικό αρμόδιο Διδάσκαλο της Αλήθειας.
Όπως κάθε Άγιος έχει ένα παρελθόν έτσι και κάθε αμαρτωλός έχει ένα μέλλον και τίποτα δεν μπορεί να κατορθωθεί χωρίς την Θεία Χάρη και την ατομική εργασία και προσπάθεια του μαθητή, που εκτός των άλλων, πρέπει να επαναλαμβάνει νοερά τα Πέντε Ιερά Ονόματα, να αποφεύγει τις κακές συναναστροφές και το να παρευρίσκεται σε ανάρμοστο περιβάλλον, να μην διαβάζει αισχρά αναγνώσματα και ακόμα να αποφεύγει να κοιτάζει παρατεταμένα μέσα στα μάτια των άλλων, ιδιαίτερα στα φιλήδονα μάτια του αντίθετου φύλου. Τέλος ο μαθητής πρέπει να κρατάει αυστηρή χορτοφαγική διατροφή, με απλά φαγητά και μόνο στις αναγκαίες ποσότητες.
Αυτοί είναι μερικοί από τους βοηθητικούς και αναγκαίους παράγοντες που, αν ακολουθηθούν σταθερά, μπορούν να φέρουν βέβαια αποτελέσματα, στον κατάλληλο χρόνο, πάντα με τη Χάρη της Διδασκάλου Δύναμης.
Εδώ ίσως είναι αναγκαίο να ειπωθούν μερικά λόγια για την Μπραχμα- τσάρια. Εννοιολογικά η Σανσκριτική αυτή λέξη σημαίνει «Η συμπεριφορά που οδηγεί στον Μπράχμα» (Θεό) και αυτή συνίσταται στο να χαλιναγωγήσει κανείς όλες τις αισθήσεις του και να τις διοχετεύσει στην ορθή κατεύθυνση. Με άλλα λόγια, να διάγει μια ζωή αγνότητας, εγκράτειας και αυτοπεριορισμού, από όλων των ειδών τις δραστηριότητες λαγνείας, τις ανθυγιεινές τροφές και τα μεθυστικά ή διεγερτικά ποτά. Μια συντηρητική ζωή που θα του επιτρέψει να ακολουθήσει με σταθερότητα το Μονοπάτι προς το Θεό.
ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ
Η ταπεινοφροσύνη είναι στολίδι των Αγίων. Τους ανυψώνει και στα μάτια των ανθρώπων και στα μάτια του Θεού. Ένας Άγιος Διδάσκαλος βλέπει το Φως του Θεού μέσα σε κάθε ζωντανό ον και έτσι εξηγείται η ταπεινότητά του. Ο Διδάσκαλος κρατάει πάντα το νέο μαθητή του σε ένα επίπεδο ισότητας και τον μεταχειρίζεται σα να είναι το ίδιο του το παιδί. Όπως ένα κλαδί γεμάτο καρπούς γέρνει χαμηλά κάτω από το βάρος τους, έτσι και ο Διδάσκαλος, με το βάρος των θείων θησαυρών που έχει μέσα του, γέρνει και συναντά με αγάπη καθένα που έρχεται σ’ εκείνον για να μοιραστεί τα πλούτη του και να βαδίσει το Μονοπάτι προς τον αιώνιο Οίκο του Πατέρα, ανεξάρτητα από την κοινωνική του θέση και τη θρησκευτική του πίστη.
Η εξυπηρέτηση των άλλων πριν τον εαυτό μας είναι ένα σπάνιο χάρισμα, καθώς στην πραγματικότητα ο ίδιος “εαυτός” λειτουργεί μέσα σε κάθε ζωντανό πλάσμα. Έτσι, θα έπρεπε κανείς να χαίρεται να εξυπηρετεί τους άλλους. “Εαυτός” και η “εξυπηρέτηση” δεν είναι παρά δύο απόψεις της Θεότητας. Αυτή η κατανόηση της συμμέτοχης φύσης του σύμπαντος, παρά τα φαινομενικά του ποικιλόχρωμα σχέδια και πρότυπα, φέρνει μια κατάσταση ισορροπίας η οποία με τη σειρά της οδηγεί σιγά-σιγά στη γαλήνη και στην εξύψωση του ανθρώπου. Όταν κάποιος ασχολείται με την εξυπηρέτηση των άλλων, αρχίζει να βλέπει αυτή την ίδια ζωοδόχο αρχή, που εργάζεται μέσα σε όλη τη Δημιουργία. Ακριβώς όπως το κάθε δόντι, ενός τροχού είναι απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία μιας μηχανής, έτσι, το κάθε τι μέσα στη Δημιουργία, εξυπηρετεί ένα σκοπό κάτω από το θείο Θέλημά Του. Μια τέτοια αποδοχή, δυναμώνει τους μετάξινους δεσμούς μιας αγαπημένης ανθρωπό- τητας και κερδίζει την ευαρέσκεια του Κυρίου και του Διδασκάλου.
“Μια γλυκιά γλώσσα ποτισμένη με ταπεινοφροσύνη
Ω Νανάκ, είναι η ουσία όλων των αρετών”.
Ο Άγιος Αυγουστίνος (ο μέγιστος των πατέρων της καθολικής εκκλησίας) έδινε μεγάλη έμφαση στην αρετή της ταπεινοφροσύνης. «Ταπεινοφροσύνη στην αρχή, ταπεινοφροσύνη στο τέλος και ταπεινοφροσύνη από την αρχή μέχρι το τέλος», ήταν κάποτε το θέμα μιας ομιλίας του στη σύγκλητο ενός πανεπιστημίου. Και συμπλήρωσε την ομιλία του λέγοντας «Πέρα από αυτό, δεν έχω τίποτα περισσότερο να σας πω».
Κάποτε ο Καμπίρ, είπε για ένα φημισμένο άνθρωπο που θεωρούσαν ότι ήταν στο ύψος των Ντέβας ή των Θεών, ότι ζούσε μέσα στην ταπεινότητα ακριβώς όπως ένα ψάρι ζει μέσα στο νερό. Αυτή είναι η μόνη αρετή που επιτρέπει σ’ έναν άνθρωπο να μπει στην Αυλή των Αγίων. Για τον ερχομό του Αγαπημένου, πρέπει κανείς να αδειάσει τον ίδιο του τον εαυτό εσωτερικά και μετά να ζει μέσα σ’ Αυτόν όλη την ώρα. Μια άλλη φορά, είπε ο Καμπίρ, ότι πήγε να βρει ένα κακοήθη ανθρώπου, αλλά δεν μπορούσε να βρει κανένα μέσα στον ευρύ και απέραντο κόσμο και όταν στο τέλος κοίταξε μέσα στον ίδιο του τον εαυτό, είδε ότι αυτός ήταν ο κακοηθέστατος των κακοηθε- στάτων. Αυτός είναι ο κολοφώνας της ταπεινοφροσύνης. Ο Καμπίρ έλεγε επίσης: «Είμαι ο κατώτερος σε σύγκριση με όλους τους άλλους και όλοι είναι καλύτεροι από μένα» και «Όσοι βλέπουν κατ’ αυτόν τον τρόπο τον εαυτό τους, αυτοί είναι φίλοι μου». Ο Νάνακ όταν μιλούσε για τον Εαυτό του συνήθιζε να λέει: «ο ταπεινός Νανάκ», «ο ασήμαντος Νανάκ», «Νανάκ ο σκλάβος ή ο δούλος του Κυρίου».
Ο Γκουρού Αμάρ Ντας προσευχόταν στο Θεό να Τον κάνει: «σκλάβο των σκλάβων Του» και ακόμα ότι «θα ήθελε να κάνει υποδήματα με το δέρμα του, για τα πόδια των αφοσιωμένων του μαθητών».
Η υπερηφάνεια που μπορεί να έχει ένας μαθητής για υλικό πλούτο, κοινωνική προβολή, και διάκριση για τις γνώσεις και τα επιτεύγματά του ή ακόμα για την κοινωνική του τάξη και την καταγωγή του, με την πάροδο του χρόνου εξαφανίζεται όπως ο καπνός στον αέρα. Απεναντίας μια καρδιά γεμάτη σεβασμό για τους άλλους και ταπεινοφροσύνη, είναι ένα κατάλληλο δοχείο για να δεχθεί τη Χάρη Του. Ένα δοχείο το οποίο όταν ξεχειλίσει θα ρέει αυτή τη Χάρη και επάνω στους άλλους. Για ένα ταπεινό άνθρωπο καμία θυσία δεν είναι πολύ μεγάλη, προκειμένου αυτή να φέρει όφελος στην πνευματική του ανάπτυξη. Ένας υπερήφανος άνθρωπος μπορεί να περιμένει ατέλειωτα για τη Χάρη Του και ακόμα μπορεί η υπερηφάνεια να τον κάνει να χάσει κάθε ευκαιρία, όταν αυτή του προσφερθεί από τον Κύριο. Ο χρόνος και η παλίρροια δεν περιμένουν για κανένα άνθρωπο. Η ανθρώπινη γέννηση είναι μια ανεκτίμητη περιουσία χαρισμένη από την Θεία Πρόνοια στην ανιούσα κλίμακα της εξέλιξης και ο ανώτατος σκοπός της είναι η πνευματική τελειότητα, για την οποία είμαστε εδώ όλοι μας. Τυχεροί είναι αυτοί που έχουν σημαδευτεί, διαλεχτεί και μυηθεί στα Μυστήρια του Υπερπέραν και έχουν συνδεθεί με το Ιερό Φως και τον Επουράνιο Ήχο. Έγκειται σε μας το “να αρπάξουμε την ευκαιρία”. Αν κάνουμε και ένα μόνο βήμα εμπρός, Αυτός θα κάνει ένα εκατομμύρια βήματα για να μας υποδεχτεί και να μας καλωσορίσει.
Και μόνο η σκέψη, τού να φθάσει κανείς την πνευματική τελειότητα, είναι ένας ευτυχής οιωνός και ένα προμήνυμα του μεγαλύτερου τολμήματος της ζωής του. Είναι όταν ευδοκήσει η Θεία Ευσπλαχνία που μας στέλνει μια τέτοια υψηλή σκέψη. Αυτό το μεγάλο Μυστήριο της Ζωής δεν μπορεί να λυθεί με διανοητικούς διαλόγους ή με σοφιστικούς συλλογισμούς, που μπορεί μεν να προάγουν τη γνώση αλλά δεν αυξάνουν τη σοφία και που επίσης μπορούν να δημιουργήσουν μια υπερηφάνεια γνώσης και μια επιθυμία αρχηγίας, κάνοντας όλο και περισσότερο δύσκολο το να μπει κανείς στο Βασίλειο του Θεού. Η κορωνίδα κάθε κατανόησης είναι να συνειδητοποιήσουμε την τωρινή μας κατάσταση. της αυταρέσκειας και της ευτελούς αθλιότητας μέσα στην οποία έχουμε ακούσια πιαστεί, με συνέπεια να αισθανόμαστε ανίκανοι να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, για να ξεφύγουμε από αυτή. Μια θεώρηση των πραγμάτων από κοντά θα αποκαλύψει ότι η ψυχή είναι σαβανωμένη με πυκνά πέπλα άγνοιας και οδηγείται απελπισμένα σε ατέλειωτους γύρους επάνω και κάτω στο Γιγάντιο Τροχό των συνεχών ενσαρκώσεων.
Είναι ικανοποιητικό πού μαθαίνουμε ότι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, αρχίζουν σιγά σιγά να συνειδητοποιούν τα οφέλη της χορτοφαγικής διατρο- φής και γιατροί, βιολόγοι και διαιτολόγοι προβάλουν την αξία της μέσα από συνέδρια και διαλέξεις.
Ακόμα υπάρχει και μία άλλη μερίδα κόσμου που δεν είναι απλά «χορτοφάγοι» αλλά είναι «φυτοφάγοι». Αυτοί τρέφονται μόνο με φυτικές ουσίες και αποφεύγουν ακόμα και το γάλα, που έχει ζωΪκή προέλευση. Ένα από τα επιχειρήματά τους είναι ότι μπορεί να υπάρχει ζωή και δύναμη και μόνο με χορτοφαγική διατροφή και φέρνουν σαν παράδειγμα μεγάλα και δυνατά ζώα όπως είναι το άλογο, ο ελέφαντας και το βόδι ενώ συγχρόνως αναφέρονται στη Χριστιανική Βίβλο όπου ο Απόστολος Παύλος στις επιστολές του προς Κορινθίους είπε: «Τα κρέατα είναι δια την κοιλίαν και η κοιλία δια τα κρέατα, αλλά ο Θεός θέλει καταστρέψει και αυτά και αυτήν». Και ακόμα στο βιβλίο της “Γένεσης Ι:29” αναφέρεται ότι: «Και είπεν ο Θεός .... Ιδού, σας έδωκα πάντα χόρτο κάμνοντα σπόρο, όστις είναι επί του προσώπου πάσης της γης και πάν δένδρον, το οποίον έχει εν εαυτώ καρπόν δένδρου, κάμνοντα σπόρο. Ταύτα θέλουσι είναι εις εσάς προς τροφή.
Υπάρχει επίσης μια σχετική αναφορά και στο Ευαγγέλιο των Δώδεκα Αποστόλων: «........γι’ αυτό τον λόγο σεις δε πρέπει να τρώτε σάρκα, ούτε να πίνετε δυνατό ποτό, γιατί το παιδί που είναι αφιερωμένο στο Θεό από την κοιλιά της μητέρας του, δεν πρέπει να λαμβάνει ούτε κρέας ούτε δυνατό ποτό, ούτε θα αγγίξει ξυράφι το κεφάλι του........ Λοιπόν η Μαρία και ο Ιωσήφ, οι γονείς Του, πήγαιναν κάθε χρόνο στην Ιερουσαλήμ για την εορτή του Πάσχα και εόρταζαν κατά την συνήθεια των αδελφών τους, οι οποίοι απείχαν από την αιματοχυσία (θυσίες) και από τη λήψη κρέατος και δυνατού ποτού......Και μη τρώτε αυτό πού έχει τεθεί εμπρός σας ...... και αυτό που έχει ληφθεί με την αφαίρεση ζωής, μην το εγγίζετε, γιατί δεν είναι νόμιμο σε σας…....Ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήλθε για να καταστρέψει, αλλά για να σώσει. Δεν ήρθε για να πάρει ζωή, αλλά για να δώσει ζωή, στο σώμα και στη ψυχή ......».
ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑ
Η ανιδιοτελής προσφορά λέγεται πως είναι: «Μια μεγάλη αρετή και συγχρόνως μια μεγάλη ανταμοιβή». Αποτελεί την κεντρική ουσία όλων των διδαγμάτων των αγίων και των πνευματικών Διδασκάλων. Ο ζωντανός Διδάσκαλος είναι η ενσάρκωση της ανιδιοτελούς προσφοράς. Είναι αυτός που τρέχει πάντοτε σε βοήθεια των αγαπημένων του παιδιών σε όλο τον κόσμο, χωρίς να ενδιαφέρεται γι τη φυσική του άνεση. Αποκαλύπτει και εκπληρώνει αυτό το Θείο Νόμο με παράδειγμα τον ίδιο του τον εαυτό. Από καθαρή φιλευσπλαχνία για τους αδελφούς του, υπηρετεί όλους για να τους λυτρώσει από το γιγάντιο “Τροχό της Ζωής και των Θανάτων” στρέφοντας την προσοχή τους προς τα μέσα και συνδέοντάς τους με τις σωτήριες μελωδίες του Θείου Ήχου. Όσο περισσότερο κανείς υπηρετεί, τόσο περισσότερο ο εαυτός του ευρύνεται και με τη πάροδο του χρόνου φτάνει στο σημείο να αγκαλιάζει ολόκληρη τη Δημιουργία. Γι’ αυτό το λόγο, εσείς (οι σατσάγκις) πρέπει να αναλάβετε το έργο της διάδοσης του μηνύματος του Διδασκάλου σε κάθε γωνιά της γης, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να μάθουν για τη θαυμάσια ευκαιρία που τους δίνεται και να επωφεληθούν από αυτή.
Η ανιδιοτελής προσφορά μπορεί να εκφράζεται με πολλούς τρόπους ανάλογα με τις συνθήκες και την ικανότητα του καθενός. Σε μερικούς μπορεί να αρέσει να παραστέκονται σε φτωχούς και παραστρατημένους, ενώ σε άλλους να βοηθούν αρρώστους και ανάπηρους.
Αν περιποιείστε έναν άρρωστο ή παραστέκεστε σε ένα ταλαιπωρημένο, στην πραγματικότητα υπηρετείτε το Θείο Σκοπό. Βεβαίως δεν αφαιρείτε ούτε μπορείτε να αφαιρέσετε την αρρώστια ή τη λύπη, αλλά σίγουρα μπορείτε να βοηθήσετε καταπραΰνοντας τα βάσανα των συνανθρώπων σας με τα καλά σας λόγια και έργα. Κάθε γλυκός λόγος πού προφέρεται ή κάθε βοήθεια πού προσφέρεται στους ταλαίπωρους βοηθά στο να εξαγνισθεί ο νους και το σώμα. Μια καρδιά πού αγαπά γίνεται ένα κατάλληλο δοχείο για να δεχθεί τη Θεία Χάρη, γιατί ο Θεός είναι Αγάπη και Χάρη. «Αυτός πού δεν γνωρίζει την αγάπη, δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό, γιατί ο Θεός είναι Αγάπη», έλεγε ο Άγιος Ιωάννης. Η Αγάπη δεν γνωρίζει φραγμούς και διαφορές τάξεων. Ρέει ελεύθερα και το ίδιο προς όλους, υπερβαίνοντας όλα τα εμπόδια.
Το σύστημα της «δεκάτης» ίσχυε σχεδόν σε όλες τις καθιερωμένες θρησκείες του κόσμου και έχει μια βαθιά σημασία, γιατί η πληρωμή του ενός δέκατου των εισοδημάτων, δείχνει πόσο τίμιος είναι ένας άνθρωπος και οι προσφορές του δείχνουν πόσο είναι γενναιόδωρος. Από τα παλιά αρχεία φαίνεται πως όλες οι χώρες στην Ανατολή, από την Αίγυπτο μέχρι το Αφγανιστάν και όλος ο Χριστιανικός κόσμος, ακολουθούσαν το σύστημα της προσφοράς του ενός δεκάτου από όσα κέρδιζαν για την ανακούφιση αυτών που είχαν ανάγκη. Στους Μουσουλμάνους, υπάρχει ο θεσμός του “Ζακάτ” πού συνίσταται στο να ξοδεύει κανείς κάθε χρόνο το ένα τεσσαρακοστό των εισο- δημάτων του για αγαθοεργίες. Παρομοίως οι Σικχ και οι Ινδουιστές, αποκα- λούν αυτό το θεσμό “Ντασονάντ” πού σημαίνει «ισοδύναμο του ενός δεκάτου».
Ο Διδάσκαλος όμως έχει επεκτείνει αυτό το θεσμό περισσότερο (εκτός από τα χρηματικά κέρδη) και στην αφιέρωση χρόνου για διαλογισμό, περίπου δυόμισι ώρες την ημέρα. Και επιπλέον συμβουλεύει: «Να είστε συντονισμένοι με το Θεό και να μοιράζετε τα κέρδη σας με όλους αυτούς πού έχουν ανάγκη». Ο Διδάσκαλος Καμπίρ έλεγε: «Δίνοντας από τα χρήματά σας, για αγαθοεργίες, αυτά δεν θα λιγοστέψουν. Αν δεν το πιστεύετε μπορείτε να δοκιμάσετε και μόνοι σας».
Όμως οι προσφορές πρέπει να γίνονται ελεύθερα και να μην είναι υποχρεωτικές. Ακόμα δεν πρέπει να εμπνέονται από καμιά σκέψη ανταμοιβής ή να είναι το αποτέλεσμα από εξωτερικής επιβολής, γιατί τότε αντί να είναι μια πηγή απελευθέρωσης, γίνονται μια πηγή αιχμαλωσίας.
Το προϊόν από τις προσφορές δεν πρέπει να διατίθεται όπως-όπως, αλλά να έχει μοναδικό σκοπό να ανακουφίσει τα βάσανα των ταλαίπωρων του κόσμου. Ο Διδάσκαλος πού γνωρίζει τα πάντα, είναι ο καλύτερος κριτής για το που πρέπει να διατίθενται οι προσφορές, γιατί αυτός γνωρίζει πώς να τις χρησιμοποιήσει καλύτερα. Πρέπει κανείς να είναι εξαιρετικά διακριτικός και προσεκτικός ώστε τα χρήματα που δίνει και που είναι το προϊόν της σκληρής του εργασίας να συμβάλουν στην εξόφληση των καρμικών του χρεών και όχι στη δημιουργία άλλων, γεγονός που μπορεί να προκύψει από την κακή τους διαχείριση και την χρησιμοποίησή τους για μοχθηρούς σκοπούς. Το κάρμα που θα κάνουμε από την χρησιμοποίηση αυτών των χρημάτων είτε είναι θετικό είτε είναι αρνητικό θα πρέπει να πληρωθεί. Ο Θεός Κρίσνα είπε στον Πολεμιστή Πρίγκιπα, Αρτζούνα, ότι όλες οι πράξεις είτε καλές είτε κακές έχουν ένα εξ ίσου δεσμευτικό αποτέλεσμα για τον άνθρωπο, ανεξάρτητα αν αποτελούν αλυσίδες σφυρηλατημένες από χρυσό ή από σίδερο. Δεν παύουν να αποτελούν δεσμά.
Ο Άγιος Ιγνάτιος Λογιόλα έλεγε: «Τα σπέρματα της αγιότητας και της αμαρτίας είναι ήδη μέσα μας». Όλα εξαρτώνται από ποια εμείς καλλιεργούμε στο κήπο της ψυχής μας.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ
Οι πνευματικές ασκήσεις αποτελούν ένα σημαντικό μέρος στη ζωή αυτού πού φιλοδοξεί να αναπτύξει την πνευματικότητά του, γι’ αυτό το λόγο, οφείλει να τις κάνει καθημερινώς. Η επανάληψη των Πέντε Ιερών Φορτισμένων Ονομάτων πού μας δίδονται την ώρα της Ιερής Μύησης, προφορικά ή διανο- ητικά, δεν είναι ένα δύσκολο έργο, όμως φέρνει ένα βαθύ νόημα. Αν και φαίνεται τόσο απλό και εύκολο στην αρχή, για να αποκτήσει κανείς επίδοση σε αυτό, χρειάζεται πάρα πολύ αγάπη και υπομονή.
Ασφαλώς θα γνωρίζετε ότι τα Ιερά Ονόματα που φέρνουν το Παλμό της Ζωής του Διδασκάλου, μας βοηθούν να αποσύρουμε το αισθητηριακό ρεύμα (ψυχή) από το σώμα και να το συγκεντρώσουμε στην Εστία των ματιών, προετοιμάζοντας έτσι το τελικό εσωτερικό της ταξίδι προς τις περιοχές της μακαριότητας και της αρμονίας. Γι’ αυτό το λόγο, θα πρέπει να ορίσουμε, όπως κάνουμε για τα γεύματα, κάποιες ώρες για διαλογισμό, που θα αφιερώνονται τακτικά και ευσυνείδητα για το σκοπό αυτό. Κάθε ένα τέτοιο γεύμα θα δίνει τροφή στην ψυχή και θα την οδηγεί εσωτερικώς στο Θείο Φως που θα διασκορπίζει τα σκοτάδια της Άγνοιας. Είναι σαν να εξαγνίζει κανείς κάθε μέρα το δοχείο για να δέχεται τη Θέα Χάρη. Οι καθημερινοί διαλογισμοί καθαρίζουν τη χοντρή σκουριά πού αποκτά κανείς στο επίπεδο των αισθή- σεων.
Το δεύτερο είδος διαλογισμού είναι η ακρόαση του Ηχητικού Ρεύματος Ζωής, πού έρχεται από τη δεξιά μεριά. Είναι μια εξίσου σπουδαία πνευματική άσκηση και δεν θα πρέπει κανείς να την παραμελεί. Μετά τη μύηση είναι καθήκον του μαθητή, με το διαλογισμό, να εμπλουτίσει τις πνευματικές του εμπειρίες από μέρα σε μέρα και να επεκτείνει τον πνευματικό του ορίζοντα με τη Χάρη του Διδασκάλου, ανοίγοντας και βιώνοντας, νέες θέες υψηλότερης δόξας και μακαριότητας.
Σαν συμπέρασμα: Η «αυτοεξέταση» βοηθά στο κλάδεμα αυτών πού είναι ανεπιθύμητα και εμποδίζουν την πνευματική μας πρόοδο, ενώ οι «πνευματικές ασκήσεις», (διαλογισμός) στηρίζουν τον κορμό του δέντρου της εγκόσμιας ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου