Ο πόνος δεν διαφέρει από την μέθη.

Ο πόνος δεν διαφέρει από την μέθη.

Ο πόνος και η μέθη είναι δύο κοινοί δρόμοι. Ο ένας μοιάζει τόσο πολύ με τον άλλον. Το μυαλό του μεθυσμένου είναι δεμένο και φέρεται αλόγιστα. Το ίδιο ακριβώς όμως γίνεται και στον πόνο. Πάλι το μυαλό είναι δεμένο και δεν έχουμε σωστή «ορατότητα». Ο πόνος μας εξαναγκάζει, το ίδιο και η μέθη. Αφού το μυαλό δεν λειτουργεί σωστά μαγκώνει και έτσι ούτε οι αισθήσεις μας λειτουργούν σωστά. 

Έτσι αυτός που πονά είναι στην πραγματικότητα σαν μεθυσμένος. Μεθυσμένο στην κυριολεξία, αλλά και με – θισμένο. Δηλαδή από εθισμούς προκλήθηκε ο πόνος.

Ο πόνος ανάλογα μας οδηγεί στην απελπισία και στην αναλγησία.

Όλο αυτό για έναν άνθρωπο δεν είναι ένας εύκολος «αντίπαλος» καθώς το τοπίο του πόνου- μέθη, μας εξαναγκάζει να πράττουμε μέσα από αυτό.

Πότε όμως ένας άνθρωπος φτάνει και από πού στον πόνο ?

Στον πόνο ένας άνθρωπος θα φτάσει όταν «πίνει», «καταπίνει» συμπεριφορές, καταστάσεις, γεγονότα. Έτσι ανάλογα το χρονικό διάστημα που θα «πίνει» έρχεται και ο πόνος για να μας δείξει ότι φτάσαμε στην μέθη. Δηλαδή δεν έχουμε σωστή ορατότητα, ούτε στα έξω, αλλά ούτε στα μέσα μας. Η ζωή μας μετατρέπεται ανάλογα τον πόνο, σε δυνάστη και ο πόνος μας οδηγεί είτε σε απόσταση από την υπόστασή μας, είτε ενδέχεται να γίνει ο καλύτερος σύμμαχος- δάσκαλος οδηγός.  

Για να ξεμεθύσω λοιπόν, αναζητώ και ερευνώ πως οι αισθήσεις μου έγιναν έρμαια και αλλάζω με επιλογή να «πίνω» Άγιο Μύρο, Άγιο Έλαιο, μέσα από την προσευχή, να πίνω Αγιασμό και Αγία Κοινωνία.

Ο βασικός μου σύμμαχός θα γίνει ο αέρας μου, ο οποίος ήταν και η βασική αιτία του πόνου-μέθη. Από τον αέρα μας εισέρχονται μέσα μας οι «δαίμονες». Από εκείνη την θύρα- μύτη τους αφήνουμε άθελά μας να εισχωρούν μέσα στο σώμα μας και να δρουν ανεξέλεγκτα.

Έτσι ο αέρας που θα αναπνέω επιλέγω να είναι μέσα από τον Θείο Λόγο και τις προσευχές μου. Δηλαδή τις προσευχές και τον Θείο Λόγο τις διαβάζω δυνατά. Έτσι εκείνη την ώρα ο Αέρας μου μεταβάλλεται σε Θείο Μύρο και Έλαιο.

Ύστερα προσπαθώ κάθε αρνητικό συναίσθημα όπως θυμό και άγχος να τα αναγνωρίσω και να ξεκινήσω βήματα για την βελτίωσή τους. Γιατί αυτά τα δύο συναισθήματα δημιουργούν τον αέρα τοξικότητας και τον εισπνέω πάλι εγώ. Όχι σε έναν θυμό και σε ένα άγχος δεν μπορώ να πω να σταματήσουν έτσι απλά, γιατί αυτό θα είναι μία βία. Αλλά μπορώ να μπω στο 1^ομυστικό πέρασμα και μέσα από την εργασία με τα κείμενα για καιρό, θα μπορέσω να απαλλαγώ από αυτά, με τη γνώση.

Δωροθέα

 zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ