Ο
Σωκράτης είχε πει πως δεν είναι βιωτή μια ζωή που δεν περνά μέσα από
την έρευνα και την εξέταση. Όταν ασχολούμαστε με τα λεγόμενα «υπαρξιακά
ζητήματα», ερχόμαστε πιο κοντά στην αξιολόγηση του εαυτού μας, σε σχέση
με τη θέση μας στον κόσμο. Άλλωστε, ο εαυτός μας μοιάζει με ένα δυναμικό
μαγνήτη σκέψεων με όλα όσα τον αφορούν.
Η συγκεκριμένη φράση του George Bernard Shaw,
θα μπορούσε να είναι μια απάντηση στην έρευνα της προσωπικότητάς μας.
Πολλές φορές χρησιμοποιούμε σχόλια ή χαρακτηρισμούς όπως «Ψάχνει τον
εαυτό του» ή «δε συμπεριφέρεται καλά γιατί δεν έχει βρει τον εαυτό του».
Το εμπόδιο σε αυτή την έρευνα προκύπτει όταν πιστεύουμε ότι «η πολλή
έρευνα είναι και η καλή έρευνα» και ότι ο εαυτός μας είναι κάπου εκεί
έξω και περιμένει να τον συναντήσουμε. Η αλήθεια είναι ότι δε
γεννηθήκαμε για συγκεκριμένες αποστολές, αλλά γεννηθήκαμε για να
δημιουργήσουμε αποστολές και επομένως και τον εαυτό που θα τις
κυνηγήσει.
Στην
πραγματικότητα, η ζωή μας επανεξετάζεται καθημερινά και ο εαυτός μας
δημιουργείται από εμάς τους ίδιους, μέσω των σκέψεων και των πράξεών
μας. Δοκιμάζουμε νέα πράγματα, διαφορετικά από αυτά που έχουμε συνηθίσει
να κάνουμε, εμπιστευόμαστε εναλλακτικές οπτικές πάνω σε ένα διάλογο που
κάνουμε με τους φίλους μας, ώστε να πλάσουμε το χαρακτήρα που μας
ευχαριστεί. Άλλωστε, δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό όταν βγαίνουμε στα
μαγαζιά για μια έρευνα αγοράς. Ψάχνουμε να βρούμε το καλύτερο που
υπάρχει για μας χωρίς απαραίτητα να ξέρουμε από την αρχή τι θα
αγοράσουμε.
Υπάρχουν αρκετές ενδείξεις που δικαιώνουν την άποψη του Bernard Shaw. Μια
πρόχειρη σκέψη των χαρακτηριστικών του εαυτού μας, θα μας δείξει ότι
δεν είναι ομογενοποιημένος. Αντίθετα, έχει πολλά διαφορετικά και πολλές
φορές αντιθετικά στοιχεία. Παραδείγματος χάρη, μπορεί να είμαστε
ψύχραιμοι σε κάποιους τομείς της ζωής μας ενώ σε άλλους, είμαστε
ευσυγκίνητοι και περισσότερο ευαίσθητοι. Αυτή η συμπληρωματικότητα,
παρουσιάζει πως το κάθε βίωμα και το κάθε συναίσθημα διαμορφώνει
ξεχωριστά πράγματα.
Επίσης,
πολλές είναι οι φορές που έχουμε νιώσει ότι κάποιο νέο συναίσθημα που
δεν το είχαμε νιώσει πιο πριν, έχει πλέον γίνει κομμάτι του εαυτού μας.
Αυτό, ισχύει σε όλες μας τις δραστηριότητες. Αν στα παιδικά μας χρόνια
δε μας άρεσαν οι τέχνες και στις πιο ώριμες ηλικίες τις λατρεύουμε, αυτό
σημαίνει πως ο εαυτός μας προσθέτει και αφαιρεί πράγματα, ανάλογα με τα
βιώματά μας, τις προτιμήσεις και τις επιλογές μας. Όντας δέκτες και
πομποί ερεθισμάτων, η εξέλιξή μας είναι ευτυχώς, αναπόφευκτη! Συνεχώς
επαναπροσδιοριζόμαστε και προσπαθούμε να πλησιάσουμε την αυτογνωσία μας.
Αν η φράση του Bernard Shaw ήταν ένα σπίτι, το γειτονικό του θα ήταν το αρχαίο ελληνικό ρητό «γηράσκω αεί διδασκόμενος».
Ένα
από τα σπουδαιότερα πράγματα που αφορούν αυτό το ταξίδι αυτογνωσίας
μέσα από την εξέλιξη των όσων μας συνθέτουν, είναι πως αποφορτιζόμαστε
από πιθανά άγχη. Έχουμε ακούσει πολλές φορές ότι «όλα για κάποιον λόγο
γίνονται» ή ότι κάποιος γνωστός μας «γεννήθηκε για να πετύχει».
Γνωρίζοντάς το ή αγνοώντας το, οι παραπάνω αντιλήψεις δίνουν ένα άγχος
στον εαυτό μας, καθώς ψάχνουμε ένα συγκεκριμένο σκοπό τον οποίον
«οφείλουμε» να εκπληρώσουμε.
Η
ζωή μας όμως είναι ταξίδι και το μόνο που οφείλεις σαν ταξιδιώτης,
είναι να επιβιβαστείς και να ταξιδέψεις. Δε γεννηθήκαμε έχοντας τα
εισιτήρια του προορισμού στο χέρι. Γεννηθήκαμε όμως για να γίνουμε
ταξιδιώτες. Σίγουρα θα υπάρξει κάποιος τελικός προορισμός ο οποίος θα
περάσει και από άλλους κόμβους τους οποίους εμείς θα επιλέξουμε.
Η
ουσία βρίσκεται στο να αποκτούμε νέες γνώσεις για νέα πράγματα που μας
προκαλούν νέα συναισθήματα. Επινοούμε τον εαυτό μας –σύμφωνα με τον Bernard Shaw– σημαίνει
να αγαπάμε την αυτογνωσία, τη φαντασία και το εσωτερικό ταξίδι, του
οποίου τον προορισμό δεν πρέπει να προκαθορίζουμε! Ο κρυμμένος θησαυρός
πρέπει να παραμείνει κρυμμένος, μέχρι να τον βρούμε.
Φωτό από: www.scoopnest.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου