Φόρος τιμής στο βιβλίο

Αγαπημένο μου βιβλίο πόσο σ’ Ευχαριστώ,

για τη σταθερή παρουσία σου στη ζωή μου,
για την πολύτιμη συντροφιά σου τις μονότονες νύχτες του χειμώνα,
για την παρηγοριά που μου πρόσφερες σε δύσκολες εποχές,
για τα ταξίδια που έκανα μαζί σου όταν δεν μπορούσα να ταξιδέψω
με άλλο τρόπο,
για την παρέα που μου έκανες τα ζεστά αποπνικτικά καλοκαιρινά απομεσήμερα,
για την ελπίδα που με αποπλάνησε και μ’ έκανε να πιστέψω στο αδύνατο,
γιατί μόνο εσύ μπορούσες να κρατήσεις ζωντανό το ενδιαφέρον μου
όταν είχα βαρεθεί καθετί άλλο,

γιατί συχνά έλεγες εσύ αυτά που δε μπορούσα να πω εγώ,
για τις τόσες άδειες νύχτες που τις γέμισες,
γιατί μαζί σου ονειρεύτηκα, γέλασα, στοχάστηκα,
έμαθα, ταυτίστηκα, έκλαψα, έζησα,
για τις τόσες φορές  γαλήνεψες την ψυχή μου και μαλάκωσες τη λύπη  μου.

Γιατί χωρίς εσένα θα ήμουν ένα μεγάλο ανώριμο παιδί.
Γιατί χωρίς εσένα η ύπαρξή μου θα ήταν ένα χωράφι
άγονο,
ακατέργαστο,
ακαλλιέργητο.

Μπορώ να ζήσω χωρίς φαΐ,
χωρίς νερό,
χωρίς συντροφιά,
χωρίς στέγη,
χωρίς λεφτά,
αλλά όχι  χωρίς εσένα.

Ξέρεις;  
Όταν θα πεθάνω,
θα ζητήσω να σε βάλουν πλάι μου
για να συνεχίζεις  να με συντροφεύεις

γλυκά στην αιώνια κατοικία μου….

Έχεις την απροσμέτρητη Ευγνωμοσύνη μου!

Αναρτήθηκε από Efi Petrochilou          Απο Καρδιάς