Αυτό που συσκοτίζει το Είναι μας δεν είναι το σκοτάδι, αλλά το ότι εμείς οι ίδιοι δώσαμε προτεραιότητα στις πλάνες μας, ονομάζοντας τες «ζωή»…
Περίεργο Ον ο άνθρωπος…
Τον Ελευθερώνεις και δεν Ελευθερώνεται
Τον Αθωώνεις και δεν Αθωώνεται
Τον Αγαπάς και δεν Αγαπιέται
Και έρχεται ο Θεός και λέει…
«Θέλεις δεσμά? Θα τα έχεις»
«Θέλεις ενοχές? Θα τις έχεις»
«Θέλεις φόβο? Θα τον έχεις»
Και τότε ξεκινάει ένα μακρύ ταξίδι στην κόλαση…
Τώρα το όνομα της κόλασης? Όπως θέλει ο καθένας…
Έχει σημασία άραγε το όνομα του δαίμονα μας? Σημασία έχει ότι βαδίζουμε στον δρόμο του…
Με λιγότερη εμπιστοσύνη στον Εαυτό μας και τους άλλους
Με μεγαλύτερη αναξιότητα
Με λιγότερη Πίστη
Με μεγαλύτερη Α-Σθένεια
Με λιγότερη Αλήθεια
Και είναι τόσο απλό...
Αυτό που συσκοτίζει το Είναι μας δεν είναι το σκοτάδι, αλλά το ότι εμείς οι ίδιοι δώσαμε προτεραιότητα στις πλάνες μας, ονομάζοντας τες «ζωή»…
Το μεγαλύτερο "δώρο" μας δεν είναι η ζωή, αλλά η διαύγεια του Πνεύματος...Γιατί είμαστε ικανοί να φτάσουμε εκεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου