Σκέψου να υπήρχε ένας άνθρωπος να σε αγαπάει πολύ. Σκέψου να ασχολιόταν μαζί σου καθημερινά, να σε φρόντιζε για να είσαι καλά και να σου εξασφάλιζε όλα όσα σε ευχαριστούν.
Σκέψου να σε άκουγε, να σε κατανοούσε και να σε αποδεχόταν ακριβώς
όπως είσαι. Να αποδεχόταν ακόμα και αυτά σου τα χαρακτηριστικά που εσύ
απεχθάνεσαι, και όταν νιώθεις ευάλωτος να σε αγκαλιάζει πιο σφιχτά για
να ενώσει τα σπασμένα κομμάτια μέσα σου.Πόσο δυνατός θα ένιωθες γνωρίζοντας πως υπάρχει ένας τέτοιος άνθρωπος στη ζωή σου; Λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος οφείλει να υπάρχει… Και οφείλεις πρωτίστως να γίνεις εσύ αυτός ο άνθρωπος για τον εαυτό σου!
Μεγάλωσες, μαθαίνοντας να μην είσαι εγωιστής και να αγαπάς τους άλλους. Μεγάλωσες, μαθαίνοντας να δίνεις συνεχώς χωρίς να περιμένεις να πάρεις και πως αγάπη σημαίνει ακόμα και να θυσιάζεσαι για αυτούς που αγαπάς. Μάθε όμως πως αν οφείλεις να είσαι συνεχώς δίπλα σε κάποιον, αυτός είναι σίγουρα και πρωτίστως ο εαυτός σου! Οφείλεις να είσαι εγωιστής!
Και μην ανησυχείς γιατί ο εγωισμός γίνεται παθολογικός μόνο όταν έχει σκοπό να βλάψει τους άλλους ή σε εμποδίζει να μοιράζεσαι μαζί τους, σε κάθε άλλη περίπτωση είναι θεμιτός και απαραίτητος. Μην ανησυχείς πως αγαπώντας τον εαυτό σου δε θα μπορέσεις να αγαπήσεις πολύ τους άλλους, γιατί τα αποθέματα αγάπης είναι ανεξάντλητα!
Μόνο σταμάτα να σε πολεμάς και να παλεύεις με όλα αυτά που ονόμασες αδύναμα σημεία σου. Σταμάτα να πασχίζεις να αλλάξεις και γίνε ο πιο πιστός σύμμαχος σου!
«Κοιτάξου… Δε θα σε σώσει κανείς. Κανείς δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να το κάνει. Πρέπει μόνος σου να αποφασίσεις αν θα χαίρεσαι και θα ανθίζεις ποτισμένος με αγάπη για τον εαυτό σου ή θα μαραίνεσαι καταδικασμένος από εσένα τον ίδιο…».
Έφη Αβραμηλά – Φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής Ε.Μ.Π. Εναλλακτική Δράση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου