Η
κοινωνία μας έχει θεσπίσει σκληρούς κανόνες σχετικά με την εξωτερική
εμφάνιση και φέρεται πάντοτε με απύθμενη σκληρότητα στους ανθρώπους οι
οποίοι αποκλίνουν λίγο ή πολύ από αυτό που θεωρείται «ωραίο». Κι όμως,
πολλές φορές η εξωτερική εμφάνιση μπορεί να γίνει αιτία για απόρριψη
ενός ανθρώπου, χωρίς το άλλο άτομο που τον απορρίπτει να του δώσει καν
την ευκαιρία να τον γνωρίσει ως προσωπικότητα και εσωτερικό κόσμο.
Και είναι πραγματικά σκληρό και άδικο ένας άνθρωπος να υφίσταται τόσο
σκληρή αντιμετώπιση για ένα γεγονός για το οποίο δεν ευθύνεται καν ο
ίδιος σε μεγάλο βαθμό. Η εμφάνιση, το ύψος, το χρώμα ματιών ή μαλλιών
είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό απόρροια κληρονομικότητας και γενετικών
στοιχείων, όχι μία ικανότητα για την οποία ένας άνθρωπος έχει μοχθήσει
για να αποκτήσει.
Η αλήθεια είναι πως η εμφάνιση και η εμμονική προσκόλληση σε αυτή, όχι μόνο μας καθιστά ανθρώπους επιφανειακούς που δεν ενδιαφέρονται για πράγματα πιο ουσιώδη όπως τον πνευματικό κόσμο, αλλά μπορεί και είναι αποτρεπτική στο να μας εμπνεύσει να βελτιώσουμε τον πνευματικό μας κόσμο. Η ομορφιά χάνεται με το πέρας του χρόνου και μπορεί μεν να μας «τραβάει» για να έρθουμε σε μία αρχική τριβή με ένα πρόσωπο, αλλά αν δεν υπάρχουν και άλλες αρετές, τότε σίγουρα η γνωριμία θα βαλτώσει.
Κανένας δεν πρέπει να αισθάνεται άσχημα αν είναι όμορφος. Σίγουρα είναι θεμιτό και επιθυμητό ένας άνθρωπος να έχει μία εμφάνιση η οποία να έλκει τους άλλους και να τους ευχαριστεί οπτικά. Αλλά το ίδιο πρέπει να κάνει και ένας άνθρωπος, ο οποίος μπορεί να μην ανήκει στην υψηλή κλίμακα της ομορφιάς, όπως εκείνη έχει οριστεί από την σύγχρονη κοινωνία.
Όλοι οι άνθρωποι είναι όμορφοι στα μάτια εκείνων που τους αγαπούν, ανεξαρτήτως των εξωτερικών χαρακτηριστικών τους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δική τους ομορφιά, ανεξαρτήτως των εξωτερικών τους στοιχείων και σίγουρα η κάθε ανθρώπινη ψυχή μπορεί να αισθανθεί αποδοχή, αγάπη και την αίσθηση πως αξίζει την προσοχή για αυτό που είναι πραγματικά.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας είναι να κοιτάξουμε τον εαυτό μας κατάματα, να τον αγαπήσουμε πραγματικά και να αναρωτηθούμε: πώς θα μπορούσα να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να βελτιώσω τον πνευματικό μου κόσμο; Αν πραγματικά καταναλώναμε τόση ώρα όση ξοδεύουμε σε κομμωτήρια ή μάσκες ομορφιάς για τον ψυχικό μας κόσμο, τότε σίγουρα θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο κόσμο.
Η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι ικανότητα. Είναι πιο σημαντικό να θαυμάζουμε έναν άνθρωπο για αυτά που έχει πετύχει με την προσωπική και ατομική του προσπάθεια, όπως τη συγγραφή ενός βιβλίου, τη δημιουργία ενός πίνακα ή την απόκτηση ενός πτυχίου. Η ωραία εξωτερική εμφάνιση μπορεί μεν να είναι ευχάριστη, αλλά αυτός που την έχει δεν έχει καταβάλλει αγώνα στο να την αποκτήσει.
Μπορεί μεν να την έχει βελτιώσει, αλλά σε μεγάλο βαθμό πολλά χαρακτηριστικά του σώματος είναι απόρροια κληρονομικότητας ή γονιδίων. Δεν είναι ικανότητα πχ. κάποιος να έχει μπλε μάτια ή να είναι ψηλός. Ικανότητα είναι να αγωνίζεσαι και να πετυχαίνεις κάτι με τον κόπο σου. Να αγαπάμε τους ανθρώπους για αυτό που υπάρχει στην ψυχή τους και όχι για το πώς είναι εξωτερικά.
Η αλήθεια είναι πως η εμφάνιση και η εμμονική προσκόλληση σε αυτή, όχι μόνο μας καθιστά ανθρώπους επιφανειακούς που δεν ενδιαφέρονται για πράγματα πιο ουσιώδη όπως τον πνευματικό κόσμο, αλλά μπορεί και είναι αποτρεπτική στο να μας εμπνεύσει να βελτιώσουμε τον πνευματικό μας κόσμο. Η ομορφιά χάνεται με το πέρας του χρόνου και μπορεί μεν να μας «τραβάει» για να έρθουμε σε μία αρχική τριβή με ένα πρόσωπο, αλλά αν δεν υπάρχουν και άλλες αρετές, τότε σίγουρα η γνωριμία θα βαλτώσει.
Κανένας δεν πρέπει να αισθάνεται άσχημα αν είναι όμορφος. Σίγουρα είναι θεμιτό και επιθυμητό ένας άνθρωπος να έχει μία εμφάνιση η οποία να έλκει τους άλλους και να τους ευχαριστεί οπτικά. Αλλά το ίδιο πρέπει να κάνει και ένας άνθρωπος, ο οποίος μπορεί να μην ανήκει στην υψηλή κλίμακα της ομορφιάς, όπως εκείνη έχει οριστεί από την σύγχρονη κοινωνία.
Όλοι οι άνθρωποι είναι όμορφοι στα μάτια εκείνων που τους αγαπούν, ανεξαρτήτως των εξωτερικών χαρακτηριστικών τους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δική τους ομορφιά, ανεξαρτήτως των εξωτερικών τους στοιχείων και σίγουρα η κάθε ανθρώπινη ψυχή μπορεί να αισθανθεί αποδοχή, αγάπη και την αίσθηση πως αξίζει την προσοχή για αυτό που είναι πραγματικά.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας είναι να κοιτάξουμε τον εαυτό μας κατάματα, να τον αγαπήσουμε πραγματικά και να αναρωτηθούμε: πώς θα μπορούσα να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να βελτιώσω τον πνευματικό μου κόσμο; Αν πραγματικά καταναλώναμε τόση ώρα όση ξοδεύουμε σε κομμωτήρια ή μάσκες ομορφιάς για τον ψυχικό μας κόσμο, τότε σίγουρα θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο κόσμο.
Η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι ικανότητα. Είναι πιο σημαντικό να θαυμάζουμε έναν άνθρωπο για αυτά που έχει πετύχει με την προσωπική και ατομική του προσπάθεια, όπως τη συγγραφή ενός βιβλίου, τη δημιουργία ενός πίνακα ή την απόκτηση ενός πτυχίου. Η ωραία εξωτερική εμφάνιση μπορεί μεν να είναι ευχάριστη, αλλά αυτός που την έχει δεν έχει καταβάλλει αγώνα στο να την αποκτήσει.
Μπορεί μεν να την έχει βελτιώσει, αλλά σε μεγάλο βαθμό πολλά χαρακτηριστικά του σώματος είναι απόρροια κληρονομικότητας ή γονιδίων. Δεν είναι ικανότητα πχ. κάποιος να έχει μπλε μάτια ή να είναι ψηλός. Ικανότητα είναι να αγωνίζεσαι και να πετυχαίνεις κάτι με τον κόπο σου. Να αγαπάμε τους ανθρώπους για αυτό που υπάρχει στην ψυχή τους και όχι για το πώς είναι εξωτερικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου