Η ΟΥΣΙΑ

Η ΟΥΣΙΑ

Τα πάντα στο Σύμπαν είναι Ενέργεια. Η ίδια Ενέργεια παντού.

Μόνο που «θεωρούμε» (ως άνθρωποι), ασαφή, και πολλές φορές μη αληθινή την καθαρή Ενέργεια του Αόρατου, και αληθινή, την Συμπυκνωμένη συμπαγή Ενέργεια της ύλης, ακριβώς επειδή την βλέπουμε με τα μάτια μας και είναι και χειροπιαστή, μια και τα ίδια τα σώματα μας από αυτήν αποτελούνται. Λογικά λοιπόν συμπεραίνουμε, ότι και τα σώματα μας, είναι κι αυτά αληθινά...

Στο Αόρατο όμως (που δεν πολυεγκρίνουμε σαν αληθινό), ανήκει και η Σκέψη μας. Αλλά είπαμε, πως Αόρατο και ορατό, είναι αποτελούμενα από το ίδιο υλικό, (την ίδια Ενέργεια), αυτήν που υπάρχει στα πάντα γύρω μας σε αυτόν τον κόσμο (τον υλικό), που βλέπουμε και ζούμε….

Αυτό σημαίνει, (αφού αόρατο και ορατό αποτελείται από την ίδια ενέργεια όπως είπαμε), πως όσο Αληθινά θεωρούμε ότι είναι, (ή ψεύτικα) τα σώματα μας, το ίδιο ισχύει και για όλα όσα ποτέ θα σκεφτούμε (και σκεφτόμαστε), όπως αντίστοιχα είναι το ίδιο Αληθινά (ή και ψεύτικα), και όλα όσα βλέπουμε και ζούμε….

Αν όσα βλέπουμε τα χαρακτηρίζουμε Αληθινά, είναι αληθινά και όλα όσα δεν βλέπουμε, (μα παρ’ όλα αυτά υπάρχουν), τα οποία και σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε κλπ. Τόσο αληθινά για την ακρίβεια, όση η πίστη μας για την Αληθινότητα τους… Από την άλλη, αν τα χαρακτηρίζουμε όσα βλέπουμε (μαζί και τα σώματα μας,) ως ψεύτικα, τότε και ότι σκεφτόμαστε, είναι και αυτό ψεύτικο. Έτσι δεν είναι;

Συμπερασματικά λοιπόν και λογικά, καταλήγουμε στο ότι δεν μπορούμε να χαρακτηρίζουμε το ένα με τον ένα τρόπο, (είτε ψεύτικο είτε αληθινό), και το άλλο με τον αντίθετο του, (είτε αληθινό είτε ψεύτικο), ακριβώς επειδή είναι από το ίδιο υλικό.

Ο μεγαλύτερος φόβος των ανθρώπων δεν είναι ο θάνατος αλλά η ζωή

Από το βιβλίο του Don Miguel Ruiz ”Οι Τέσσερις Συμφωνίες”-Εκδόσεις Διόπτρα

Γι’ αυτό αντιστέκονται οι άνθρωποι στη ζωή… Το να είναι ζωντανοί είναι ο μεγαλύτερος τους φόβος. Δεν είναι ο θάνατος ο πιο μεγάλος μας φόβος, αλλά το ρίσκο της ζωής: ο κίνδυνος να είμαστε ζωντανοί και να εκφράζουμε την αληθινή μας φύση. Το να είμαστε ο εαυτός μας — να ποιος είναι ο φόβος μας.

Έχουμε μάθει να ζούμε προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις των άλλων. Έχουμε μάθει να ζούμε βάσει ξένων αντιλήψεων από φόβο ότι δεν θα γίνουμε αποδεκτοί ή άξιοι της αγάπης κάποιου άλλου.

Κατά τη διάρκεια της εξημέρωσης σχηματίζουμε μια εικόνα της τελειότητας, την οποία κάνουμε πρότυπο μας. Δημιουργούμε αυτή την εικόνα του πώς θα έπρεπε να είμαστε ώστε να γίνουμε αποδεκτοί από όλους. Θέλουμε κυρίως να ευχαριστήσουμε αυτούς που μας αγαπούν:

Ο καλύτερος τρόπος για να πεις "βοήθησε με" δεν είναι τα ψυχολογικά παιγνίδια του εγώ αλλά η αγάπη!

Ο καλύτερος τρόπος για να πεις "βοήθησε με" δεν είναι τα ψυχολογικά παιγνίδια του εγώ αλλά η αγάπη!

Όλα θα ήταν απείρως ευκολότερα αν είχες υπακοή σε αυτό που η συνείδηση σου αναγνωρίζει ως θεϊκό! Ή μήπως καν δεν βλέπεις το θεϊκό;

Τόση περιπλάνηση, αναζήτηση για τον Θεό που είναι η ίδια σου η ανάσα! Πόσο μακριά να πας για να βρεις ό,τι είναι πιο υπέροχα κοντά σου! 

*

Το τραγικό είναι ότι ο "σατανάς" σε διαχειρίζεται μέσα από τα δίκια σου!

Γι' αυτό εξάλλου ζητάς δικαίωση, έχεις παράπονα κ.λπ.! Όταν είσαι με τον Θεό όλα είναι στην θέση τους, γιατί είναι εκείνος στο τιμόνι! Ευλογεί ακόμα και τα "λάθη" μιας αθώας ψυχής! 

Ο χρόνος είναι το δώρο του Θεού για να πάρεις με δόσεις αυτό που σου δίνει άπαξ! 

Δεν υπάρχει διαφορά που δεν την γεφυρώνει η αγάπη! 

*

Κάθε στιγμή είναι του Θεού!

Γι' αυτό δεν έχει σημασία "πότε" θα κάνεις την ηρωική έξοδο από το εγώ σου στο Όλο! Αν βεβαίως τελικά την κάνεις! Διαφορετικά απλώς συσσωρεύεις χαμένες ευκαιρίες Ζώσας Ζωής! 

Ο άνθρωπος έχει μεγάλη ιδέα για την νοημοσύνη του! Αλλά η υψηλότερη μορφή νοημοσύνης είναι η αγάπη και ο σεβασμός στον Θεό και τον άνθρωπο!  πηγή  ΣΤΕΜΑ

Η πληρότητα στη ζωή είναι για κείνους που δεν φοβούνται μήπως δεν είναι αγαπητοί.

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό με πέντε φυσικά συναισθήματα: φόβο, θλίψη, θυμό, ζήλια κι αγάπη. Προτού καν γίνει κανείς έξι χρονών, όλα τα παραπάνω φυσικά συναισθήματα έχουν μετατραπεί σε αφύσικα!

Πως;

Με την εκπαίδευση που δεχόμαστε ως παιδιά συνεχώς κι επίμονα απ’ όλους τους αποδεκτούς φορείς κοινωνικοποίησης (δηλ. γονείς, συγγενείς, δασκάλους, κ.λ.π.) οτι η εκδήλωση των φυσικών συναισθημάτων δεν είναι ούτε αρεστή, ούτε επιτρεπτή σε ένα πλαίσιο στο οποίο χρειάζεσαι να είσαι αρεστός για να επιβιώσεις ψυχικά και σωματικά.

Οι άνθρωποι έχουν μονο δύο φυσικούς φόβους: την πτώση από μεγάλο ύψος, και τους ξαφνικούς δυνατούς θορύβους. Αν ανεβάσουμε ενα μικρό παιδί σε μια ψηλή εξέδρα – οποιοδήποτε παιδί- δεν θα κατέβει, γιατί διαθέτει έναν έμφυτο φόβο για το ύψος.

Όσον «θαρραλέος» κι αν πιστεύω ότι είμαι, αν κάποιος πυροβολήσει πίσω μου, θα εκπλαγείτε με την ταχύτητα που θα σκύψω…

Χόρχε Μπουκάι: Αν πετάξεις την μεταμφίεσή σου τι απομένει;

Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Ο Δρόμος της Πνευματικότητας” Εκδόσεις OPERA

Σ’ένα μακρινό χωριό, κάπου στην Ανατολή, ζούσε ο πιο σπουδαίος ιερωμένος εκείνων των καιρών. Ένας άνθρωπος με μεγάλο κύρος και επιρροή, που παρέμενε απλός και διέθετε απίστευτη σοφία και σπάνια ευαισθησία.

Μια μέρα φτάνει γι αυτόν, στο μοναστήρι όπου ζούσε, μια πρόσκληση να πάει να δειπνήσει στο σπίτι του πλουσιότερου ανθρώπου της περιοχής. Ο μοναχός, που δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ από το κελί του, αποφασίζει ότι δεν μπορεί να φερθεί αγε-νώς και αποδέχεται την πρόσκληση.

Την ημέρα που είχε οριστεί για το δείπνο, παρ’ όλη την καταιγίδα που πλησίαζε, αποφασίζει να πάει με την αμαξά του στο μέγαρο του πλουσίου.
Πεντακόσια μέτρα πριν φτάσει, ένας κεραυνός τρομάζει το άλογο του και η αστραπή το κάνει να σηκωθεί στα πίσω πόδια, ρίχνοντας την άμαξα σ’ ένα χαντάκι μαζί με τον ιερωμένο.

Γκαίτε - Φάουστ

Γκαίτε - Φάουστ

Ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ (φον) Γκαίτε (1749-1832) γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη κληρονομώντας από τον πατέρα του τη σοβαρότητα και από τη μητέρα του την ανάγκη να φτιάχνει παραμύθια — όπως ομολογεί ο ίδιος σ ’ ένα χαριτωμένο τετράστιχο.

Η ζωή του, γεμάτη μετακινήσεις, αναζήτηση γνώσης και παθιασμένους έρωτες, καλύπτει μια κρίσιμη περίοδο στην εξέλιξη του σύγχρονου κόσμου. Η κατάληψη της Βαστίλλης τον βρήκε 39 ετών, ξυπνώντας του μια ιστορική συνείδηση που τον έκανε να πει στους φίλους του: «Από σήμερα αρχίζει μια νέα εποχή στην παγκόσμιο ιστορία, και μπορείτε να λέτε πως κι εσείς είστε μάρτυρές της». Αν και ριζωμένος στον «παλιό κόσμο», αντιμετώπισε τον επερχόμενο με πάθος και βαθιά κατανόηση. Κορυφαία φυσιογνωμία στο χώρο των γραμμάτων, δεν έπαψε ποτέ να ζωγραφίζει υπέροχα, και δεν απαρνήθηκε τη μεγάλη αγάπη του για την υποκριτική και το θέατρο, ούτε την τεράστια αρχαιομάθειά του. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώθηκαν κυρίως στη βιολογία, την οπτική και την ορυκτολογία, αλλά οι πρακτικές του ενασχολήσεις κάλυψαν και την αρχιτεκτονική, τη βοτανολογία, την κηπουρική και την οικονομία. Δίκαια ονομάστηκε λοιπόν ο τελευταίος «οικουμενικός άνθρωπος».

Το έργο του, «θραύσματα μιας τεράστιας εξομολόγησης», όπως το χαρακτήρισε ο ίδιος, έχει την αποσπασματικότητα που αρμόζει σε μια μεγαλοφυΐα. Με τεράστιες διαφορές, υφολογικές και μορφολογικές (από τον υποκειμενισμό του κινήματος Θύελλα και Ορμή, ώς τη συνειδητή αρμονία του κλασικισμού), περιλαμβάνει ποιήματα επικά και λυρικά, θεατρικά έργα, πεζά, μικρές ιστορίες και αυτοβιογραφικές σημειώσεις, που αντανακλούν την πολύμορφη, πρωτείκή προσωπικότητά του.     πηγή  Κυανός Δράκος

Λάμψη ο αρχάγγελος Ραφαήλ! Φως!

Λάμψη ο αρχάγγελος Ραφαήλ! Φως!

Υπάρχει και ο σύντομος δρόμος: «Κλείνω τα μάτια και Σ’ ακολουθώ!» Ποιον; Εκείνον που ο ίδιος είπε ότι είναι η Οδός!

Και όταν η σκόνη του κόσμου κατακαθίσει εγώ θα είμαι πάλι κάπου με τον Θεό και θα δημιουργούμε μαζί, λέει ο Έμετ Φοξ!

Είσαι η υψηλότερη, η μεγάλη σου στιγμή! Το ίδιο και οι άλλοι!

*

Το ότι δεν πεθαίνει τίποτα δεν σημαίνει και ότι ζει!

Ο ήλιος σε ωφελεί γιατί βρίσκεται στην σωστή απόσταση από σένα! Μη ζητάς να έρθεις κοντά στον Ήλιο αν δεν είσαι αποφασισμένος να καείς, να λιώσεις μέσα του!  

Είναι όλα τόσο φανερά που γι’ αυτό δεν φαίνονται!

Στους «αγαπημένους εχθρούς»

Δεν είναι η αμαρτία σας σε ό,τι πράξατε, ούτε καν σε ό,τι συνεχίζετε να πράττετε! Γιατί μόνο τον εαυτό του μπορεί να βλάψει κανείς! Αλλά γιατί εκλογικεύσατε το άγιο! Και χωρίς αγάπη οι ίδιες λέξεις σημαίνουν άλλα πράγματα!   πηγή ΣΤΕΜΑ

Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΚΕΣ

Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας.

Πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:

«Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.»

Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:

<<Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.>>

Επιστρέφεις εκεί από όπου δεν έφυγες ποτέ!

Επιστρέφεις εκεί από όπου δεν έφυγες ποτέ!

Ταξιδεύεις μέχρι ο νους να το κατανοήσει! Και να διαλύσει αυτοβούλως τον ετεροχωροχρονισμό, συμπυκνούμενος στην αιώνια θεϊκή στιγμή, στο αιώνιο θεϊκό σημείο του Εαυτού!

*

Τα φωτοφόρα όντα δεν τα αγαπούν γιατί δεν τα καταλαβαίνουν, και δεν τα καταλαβαίνουν γιατί δεν τα αγαπούν…  

Υπάρχει κάποια φυλή, λένε οι γλωσσολόγοι,  μια γλώσσα η οποία δεν έχει βρισιές! Γιατί δεν υπάρχουν στην σκέψη τους! Ας αφαιρέσουμε για πάντα από το λεξιλόγιο μας λέξεις προσβλητικές, υπονομευτικές, απαξιωτικές της ζωής!

*

Το νόημα της ζωής; 

Να ανακαλύπτεις καινούρια πράγματα, να κάνεις τα πράγματα με καινούργιο τρόπο, να εμπιστεύεσαι το Άγνωστο, να ζεις την χαρά και την ομορφιά της ζωής κάθε στιγμή!

Στην πραγματικότητα δεν καθυστερείς! Ο δρόμος είναι μέσα σου, επιλεγμένος από σένα! Απλώς κάνεις κύκλους για να τον  επανανακαλύπτεις ακόμα πιο ισχυρά!

*

Η ζωή σου δεν είναι παρά επιβεβαίωση των πρωταρχικών σου διαισθήσεων! Έχεις αποφασίσει τι θα ζήσεις!

Όταν ο νους που μεγαλοπιάνεται φρακάρει, γύρνα back to basics! Στην απλή φωτεινή ματιά που τα καθαρίζει όλα ξανά!

Δεν υπάρχει στόχος, προορισμός που δεν τον εμπεριέχεις! Τον ανακαλύπτεις εντούτοις με δόσεις, στα χωροχρονικά καρέ!  πηγή ΣΤΕΜΑ

Η ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΦΙΛΙΑ

Η ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΦΙΛΙΑ

Ο Πυθαγόρας ήταν αυτός που ανακάλυψε το συμπαντικό νόμο της αλληλεξάρτησης και της αμοιβαίας έλξης, για τον οποίο χρησιμοποίησε τον απλό όρο φιλία. Η φιλία είναι η παγκόσμια δύναμη που έλκει όλα τα στοιχεία της Φύσης σε αρμονικές σχέσεις. Βοηθά να διατηρείται η τάξη των πλανητών καθώς αυτοί κινούνται στο στερέωμα και ενθαρρύνει τους άντρες και τις γυναίκες, αφού καθαρθούν οι ψυχές τους, να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον.

Κάθε άτομο έχει μια ευθύνη, δίδασκε ο Πυθαγόρας, να παρατηρεί το νόμο της φιλίας σε κάθε άποψη της ζωής. Οι μαθητές του καλλιεργούσαν τη φιλία μεταξύ των θεών και των ανθρώπων, για παράδειγμα, μέσα από αναίμακτες θυσίες και άλλες τελετές, και αυτήν μεταξύ του σώματος και των τριών μερών της ψυχής μέσα από τη φιλοσοφική έρευνα. Τη φιλία μεταξύ των πολιτών και μεταξύ των κρατών τη διατηρούσαν μέσα από νόμους και συνθήκες, και αυτήν ανάμεσα σε σύζυγο, γυναίκα, παιδιά και γείτονες μέσα από μια αναγνώριση του κοινού τους σκοπού.

Ο Πυθαγόρας θεωρούσε όλους όσους ενστερνίζονταν αυτόν τον τρόπο ζωής φίλους και συντρόφους.

Θύτης και θύμα, δυο όψεις του ίδιου νομίσματος!

Θύτης και θύμα, δυο όψεις του ίδιου νομίσματος!

Και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα! Γι’ αυτό ο Χριστός είπε: «Αγάπα τον εχθρό σου!» Μόνο έτσι τελειώνει ο πόλεμος! 

Το εγώ δεν γνωρίζει την υπομονή!  Δεν πιστεύει στο θαύμα γιατί δεν γίνεται την στιγμή που το θέλει! 

*

Σοκαριστικές οι εκλογικεύσεις και οι ψυχολογικές διευθετήσεις αυτών που δεν γνωρίζουν την αγάπη!

Έτσι είναι «φυσιολογικό» να φεύγουν τα παιδιά από το σπίτι όσο γίνεται πιο νωρίς για να «αυτονομηθούν» και να «αναπτυχθούν», να καταλήγουν οι γονείς στα γηροκομεία, να κόβουμε ό,τι μας ενοχλεί κ.λπ.! Και όμως η ευτυχία, η ανάπτυξη, η ολοκλήρωση, βρίσκονται μόνο στο ευλογημένο μαζί της αγάπης! Η αγάπη είναι η μόνη ελευθερία! Και ελευθερία δεν είναι άλλος τόπος αλλά άλλος τρόπος! 

Άννα Φρόυντ: Οι μηχανισμοί άμυνας του Εγώ

Το 1936, η Άννα Φρόυντ, κόρη του Σίγκμουντ Φρόυντ, διατυπώνει για πρώτη φορά τις ψυχοδιανοητικές διαδικασίες που κινητοποιεί το «Εγώ» κάθε φορά πού βιώνει μια ενορμητική απαίτηση ή ένα συναίσθημα σαν κίνδυνο ή απειλή.

Χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα παραδείγματα, εντοπίζει, περιγράφει και αναλύει τα «αμυντικά» αυτά σχήματα, επισημαίνει τα διάφορα μέσα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν (φαντασίωση, διανοητική δραστηριότητα…), θέτει το πρόβλημα της διαχρονικής τους ταξινόμησης και, τέλος, προσπαθεί να διαφοροποιήσει τους μηχανισμούς, με κριτήριο την αναφορά τους σε εσωτερικές ή εξωτερικές πηγές άγχους.

Σήμερα, κάποιοι από αυτούς τους μηχανισμούς άμυνας είναι είναι γενικώς αποδεκτοί στον ψυχαναλυτικό χώρο, ακριβώς όπως πρωτοδιατυπώθηκαν στο βιβλίο της «Το Εγώ και οι μηχανισμοί άμυνας».

Οι βασικοί μηχανισμοί άμυνας είναι:

Επαφή με τον εσωτερικό Οδηγό ή Διδάσκαλο

Επαφή με τον εσωτερικό Οδηγό ή Διδάσκαλο

"Θερμάνετε τη σχέση με τον εσωτερικό σας Οδηγό. Ο Οδηγός είναι το φωτεινό σημείο εκείνο στον εσωτερικό ορίζοντα, που η επαφή μαζί Του προσδίδει πληρότητα, αναδόμηση, συνοχή και τελειοποίηση. Αναζητήστε το σημείο αυτό με όλη τη θέληση και θέρμη του πνεύματος."

Η επαφή με τον εσωτερικό μας Οδηγό ή Διδάσκαλο είναι ζωτικής σημασίας για την ενδυνάμωση της ψυχής. Πρέπει να μάθουμε να στρέφουμε το βλέμμα μας εκεί τακτικά, μέχρις ότου η σχέση μας με Εκείνον γίνει τόσο σταθερή που νιώθουμε ένα με Αυτόν. Με αποτέλεσμα να έχουμε τέλεια αυτοπεποίθηση, έλλειψη ενοχών, έλλειψη αμφιβολιών και με συνεχή τροφοδότηση σοφίας, καθοδήγησης και άρα σωστής και καίριας δράσης.