9 ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ
Απόσπασμα
από το βιβλίου του Dr Joseph Murphy «Η Δύναμητου Υποσυνείδητου», Εκδόσεις Διόπτρα
1. Το
υποσυνείδητο σας εργάζεται είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο και οικοδομεί
το σώμα σας. Όταν κάνετε αρνητικές σκέψεις, παρεμβαίνετε στις ζωοδότρες
διαδικασίες του.
2.
Επιφορτίστε το υποσυνείδητο σας με το έργο της εύρεσης λύσης για οποιοδήποτε
πρόβλημα πριν κοιμηθείτε. Θα ανταποκριθεί.
3.
Προσέξτε τις σκέψεις σας. Κάθε σκέψη που γίνεται αποδεκτή σαν πραγματικότητα,
αποστέλλεται από τον εγκέφαλο στο ηλιακό πλέγμα και εκδηλώνεται στη ζωή σας ως
πραγματικότητα.
4.
Έχετε υπόψη σας ότι μπορείτε να ανακατασκευάσετε τον εαυτό σας δίνοντας ένα
καινούριο σχέδιο στο υποσυνείδητο σας.
5. Το
υποσυνείδητο τείνει πάντα προς την κατεύθυνση διατήρησης της ζωής. Προσέξτε το
συνειδητό σας. Τροφοδοτήστε το υποσυνείδητο σας με συλλογισμούς που
ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το υποσυνείδητο σας ενεργεί πάντα με βάση
τα συνηθισμένα μοτίβα σκέψης σας.
6. Το
σώμα σας ανανεώνεται πλήρως κάθε έντεκα μήνες. Αλλάξτε το σώμα σας αλλάζοντας
τις σκέψεις σας και εμμένοντας σε αυτές τις νέες σκέψεις.
7.
Είναι φυσιολογικό να είστε υγιείς και μη φυσιολογικό να είστε άρρωστοι. Μέσα
σας υπάρχει η έμφυτη αρχή της αρμονίας.
8.
Σκέψεις που συνδέονται με ζήλια, φόβο, ανησυχία και άγχος καταστρέφουν τα νεύρα
και τους αδένες σας, προκαλώντας σωματικές και ψυχικές παθήσεις κάθε είδους.
9. Αυτό
που συνειδητά θεωρείτε και αισθάνεστε σαν πραγματικότητα, θα εκδηλωθεί στο νου,
στο σώμα και στις συνθήκες της ζωής σας. Δείτε σαν πραγματικότητα το καλό και
θα απολαύσετε τις χαρές της ζωής. | |||
| πηγή ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ | |||
Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015
Η αδυναμία δεν είναι 'ανθρώπινη'
*******************
Όσο κι αν έχουμε υποστεί πλύση εγκεφάλου, όχι, η αδυναμία δεν είναι 'ανθρώπινη'. Πρέπει να μάθουμε να διαλύουμε και να διασκορπίζουμε τις παχυλότητες του νου, τις αδράνειες, τις αντιστάσεις, τους αργούς κραδασμούς δηλαδή, που με άλλα λόγια λέγονται και εγωισμοί. Έχουμε έρθει στη γη για να εκπληρώσουμε τον υψηλότερο εαυτό μας, τα ανώτερα ιδανικά μας, και κάθε αργοπορία προς αυτό το σκοπό είναι προδοσία του Εαυτού. Έχουμε έρθει για να είμαστε τέλειοι και όχι αδύναμοι.
Τι σημαίνει να είμαστε τέλειοι; Η τελειότητα δεν είναι μια κατάσταση αδρανής, που άπαξ και την φτάσουμε έχουμε τελειώσει. Τελειότητα σημαίνει να πετυχαίνουμε το στόχο που μας έχει δοθεί για μια συγκεκριμένη περίοδο. Η δύναμη για την επίτευξη του στόχου αυτού, μας δίδεται μαζί με το στόχο. Κάθε πρόβλημα γεννιέται με τη λύση του.
Για να διαλύσουμε τις παχυλότητες και τις αδράνειές μας, χρειάζεται πολύς δυναμισμός. Η παθητικότητα δεν έχει καμιά θέση στη πνευματικότητα, αφού το πνεύμα είναι πυρ δημιουργικό, που συνεχώς διευρύνει και αναδομεί. Αυτό το δημιουργικό πυρ είναι ο εαυτός μας ο ουσιαστικός, όπου μέσα στο διαλογισμό προσπαθούμε να φτάσουμε, να ταυτιστούμε μαζί του.
Οι φορές που έχουμε νιώσει προδομένοι στη ζωή μας, από τους ανθρώπους και την ζωή, μας δείχνουν ότι ουσιαστικά προδώσαμε την εσωτερική μας φλόγα και αρνηθήκαμε να δράσουμε καίρια. Είναι καιρός να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για όλες αυτές τις προδοσίες. Και συγχώρεση σημαίνει αυτό-ενεργοποίηση. πηγή elenastral
Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015
Νιάου !!!
Ένας σαμουράι, άγριος
πολεμιστής, ψάρευε πλάι σ’ ένα ποτάμι. Έπιασε ένα ψάρι και ετοιμάζονταν να το
ψήσει όταν ένας γάτος, που ήταν καταχωνιασμένος κάτω από έναν θάμνο, έδωσε ένα
σάλτο και του έκλεψε τη λεία του. Οργισμένος ο σαμουράι έβγαλε το σπαθί του,
ζύγωσε τον γάτο και τον έκοψε στα δύο. Ο πολεμιστής αυτός ήταν ένθερμος
βουδιστής και άρχισε να κατατρύχεται από τύψεις επειδή είχε σκοτώσει ένα πλάσμα της φύσης.
Όταν γύρισε στο σπίτι
του, το θρόισμα του ανέμου στα αυτιά του τραγουδούσε νιάου.
Ο θόρυβος των βημάτων
του στη γη αντηχούσε νιάου.
Οι άνθρωποι που
συναντούσε στο δρόμο του έμοιαζαν να του κάνουν νιάου.
Το βλέμμα των παιδιών
του αντανακλούσε κάμποσα νιάου.
Οι φίλοι του επίσης νιαούριζαν
αδιάκοπα σαν τους πλησίαζε.
Σ’ όλους τους τόπους,
σε όλες τις περιστάσεις, ακούγονταν σπαραξικάρδια νιάου.
Την νύχτα ονειρευόταν
μονάχα νιάου.
Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015
Συναισθήματα: Ένα Παράθυρο στον Ψυχισμό μας
Είναι πολύ συνηθισμένο να θεωρούμε τα συναισθήματα μας ως δεδομένα και να μην ασχολούμαστε με αυτά. Τις περισσότερες φορές αδυνατούμε να τα κατανοήσουμε ή ακόμα και να τα αναγνωρίσουμε. Είναι πολλές εκείνες οι φορές που στις συνεδρίες ψυχοθεραπείας οι ασθενείς, πολύ γρήγορα ανακαλύπτουν ότι έχουν συναισθήματα που ορίζουν τις πράξεις τους χωρίς εκείνοι να έχουν την επίγνωση αυτών.
Π.χ, είναι συχνό να είναι κάποιος εξαιρετικά θυμωμένος και να αντιδρά ακατανόητα για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους, και να μην έχει ιδέα ότι το κύριο συναίσθημα μέσα του είναι ο θυμός ή ακόμα και η οργή.
Οι εμπειρίες συγκινήσεων καθώς και οι ποιότητες αυτών, δηλαδή ευχάριστες ή δυσάρεστες, ήπιες ή έντονες καθορίζουν αυτό που θα ονομάζαμε συναίσθημα η συναισθηματική εμπειρία.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως συναισθηματική εμπειρία τις περισσότερες φορές είναι κάτι που δεν μπορούμε να περιγράψουμε με ευκολία και ούτε να το χρησιμοποιούμε με ένα τρόπο λειτουργικό και ωφέλιμο. Είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν τα συναισθήματα επιζήμια, ανώφελα και πολλές φορές επικίνδυνα.
«ΔΙΖΥΓΟΝ ΠΥΡ»
Σεπτέμβριος
του 1821. Είναι μια τεχνική πολεμικής αναμέτρησης, που οι στρατιωτικοί σήμερα
την ονομάζουν «δίζυγον πυρ», όπου ο κάθε στρατιώτης προστατεύει τα νώτα του
άλλου.
Αμέσως
μετά την έναρξη της Επανάστασης του 1821, ο «Γέρος του Μοριά» είχε κατανοήσει,
πως η κατάληψη της Τριπολιτσάς (στο κέντρο της Πελοποννήσου) θα ήταν
πρωταρχικής σημασίας για την Επανάσταση, αφού θα επέτρεπε στις ελληνικές
δυνάμεις να ελέγχουν τον Μοριά και να καταλάβουν ευκολότερα τις υπόλοιπες
περιοχές. Το ευφυές σχέδιό του ήταν να πολιορκήσουν την Τρίπολη, για να
εξαναγκάσουν τους Τούρκους, από έλλειψη τροφίμων και πολεμοφοδίων, να
παραδοθούν. Για την αποτελεσματική πολιορκία, ο Κολοκοτρώνης μαζί με τους
άλλους οπλαρχηγούς, παρά την αρχική τους διαφωνία, εγκατέστησε γύρω από την
πόλη στρατόπεδα. στην Καρύταινα – στο Βαλτέτσι – στα Βέρβαινα, στην Πιάνα κλπ.
Επανειλημμένες
προσπάθειες των πολιορκημένων Τούρκων να διασπάσουν τον κλοιό αποτύγχαναν, αφού
αποκρούονταν επιτυχώς απ' τους Επαναστάτες. Οι Ελληνικές δυνάμεις ήταν περίπου
10.000 άνδρες.
Σπινόζα: Η δύναμη του καθενός
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μπαρούχ Σπινόζα, Πολιτική Πραγματεία, εκδόσεις Πατάκης.
Εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν κοινή
νομοθεσία και οδηγούνται σαν από ένα κοινό πνεύμα, είναι βέβαιο ότι
καθένας έχει τόσο λιγότερο δίκαιο όσο δυνατότεροι από αυτόν είναι όλοι
μαζί οι υπόλοιποι, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχει στην πραγματικότητα
καθόλου δίκαιο φύσει, εκτός από ό,τι του παραχωρεί το κοινό δίκαιο·
εξάλλου, είναι υποχρεωμένος να εκτελεί ό,τι τον προστάζει η κοινή
συναίνεση όλων, ή ακόμη μπορεί να εξαναγκασθεί σ’ αυτό σύμφωνα με το
δίκαιο.
«ΕΞΑΛΛΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
καθένας υπόκειται στο δικό του δίκαιο μόνο για όσο διάστημα μπορεί να
προφυλάγεται από την καταπίεση των άλλων και ματαίως ένας μόνος του θα
προσπαθούσε να προφυλαχθεί από όλους, προκύπτει ότι το φυσικό ανθρώπινο
δίκαιο είναι χωρίς αντίκρισμα, έφοσον καθορίζεται από τη δύναμη καθενός
ξεχωριστά: υπάρχει μάλλον στη φαντασία παρά στην πραγματικότητα, αφού
τίποτε δεν το κατοχυρώνει με ασφάλεια.
ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΠΩΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ είναι τόσο
λιγότερο δυνατός, και συνεπώς έχει τόσο λιγότερο δίκαιο, όσο
περισσότερους λόγους έχει να φοβάται. Ας προστεθεί ότι οι άνθρωποι δεν
μπορούν να διατηρήσουν τη ζωή τους και να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους
χωρίς αλληλοβοήθεια.
Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015
Η ιστορία της συγνώμης...
«Δύο φίλοι περπατούν στην έρημο..
Κάποια στιγμή τσακώθηκαν..
και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος... πονεμένος... αλλά χωρίς να πει τίποτα... έγραψε στην άμμο:
«Σήμερα... ο καλύτερός μου φίλος με χαστούκισε»...
Συνέχισαν να περπατούν..
μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο.. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι... παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε...
Όταν συνήλθε... χάραξε πάνω σε μια πέτρα: » Σήμερα ο καλύτερός μου φίλος μού έσωσε τη ζωή»...
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει.. και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή... τον ρώτησε:
«Όταν σε χτύπησα... έγραψες πάνω στην άμμο... και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί;»
Ο άλλος φίλος απάντησε:
«Όταν κάποιος μας πληγώνει... πρέπει να το γράφουμε στην άμμο...
όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν...
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας... πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα...
όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει»!!!
Ας μάθουμε να γράφουμε τα τραύματά μας στην άμμο... και να χαράζουμε τις χαρές μας στην πέτρα!!!…
Λιάνα Κλώντζα
Γιατί σκεφτόμαστε αρνητικά; Μπορούμε να ελέγχουμε τις σκέψεις μας;
Έχει υπολογιστεί πως κάθε άνθρωπος κάνει
γύρω στις 50.000 σκέψεις ημερησίως, από αυτές μόνο οι 2000 είναι
συνειδητές. Δηλαδή με κάποιο σκοπό…Όλες οι άλλες προέρχονται από το
υποσυνείδητό μας αυτόματα και συνήθως όταν δεχόμαστε διάφορα ερεθίσματα
από το περιβάλλον μας.
ΣΚΕΨΗ = ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ
Κάθε σκέψη έχει τη δική της συχνότητα
και διαμορφώνει τα συναισθήματά μας και το ενεργειακό μας πεδίο. Οι
σκέψεις προέρχονται από το χώρο εκείνο που ονομάζεται υποσυνείδητο. Στο
υποσυνείδητό μας φωλιάζουν όλες οι εμπειρίες μας, πεποιθήσεις μας, οι
αντιλήψεις μας και οι τρόποι συμπεριφορών μας.
Ανταποκρίνονται σε κάποια ερεθίσματα
(οπτικά, λεκτικά, καταστάσεων κ.α.) και επαναφέρουν τις κυτταρικές
μνήμες των δογματικών πεποιθήσεων μας.
Επηρεάζονται άμεσα από το περιβάλλον μας και τις εκάστοτε συνθήκες.
Κάθε σκέψη γεννά, παρόμοιες, ιδίας συχνότητας άλλες σκέψεις.
Κάθε σκέψη, προσελκύει σκέψεις άλλων ανθρώπων παρόμοιας συχνότητας.
Κάθε σκέψη, έχει τη βάση της σε κυτταρικές μνήμες και μας δημιουργεί τα ανάλογα συναισθήματα.
Κάθε σκέψη που κάνουμε , από οπουδήποτε κι αν προέρχεται, μας φέρνει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα.
Κάθε σκέψη γεννά, παρόμοιες, ιδίας συχνότητας άλλες σκέψεις.
Κάθε σκέψη, προσελκύει σκέψεις άλλων ανθρώπων παρόμοιας συχνότητας.
Κάθε σκέψη, έχει τη βάση της σε κυτταρικές μνήμες και μας δημιουργεί τα ανάλογα συναισθήματα.
Κάθε σκέψη που κάνουμε , από οπουδήποτε κι αν προέρχεται, μας φέρνει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα.
Στο κέντρο της αγάπης παραμένω
Μοναχικότητα
σημαίνει πληρότητα! Είσαι ολόκληρος! Δεν χρειάζεσαι κανέναν για να σε
συμπληρώσει!
Όσσο
Κάνε φίλο
σου τον Θεό! Δεν θα χρειάζεσαι άλλο φίλο!
*
Ζήσε την προσωπική σου αλήθεια!
Γεννήθηκες για να είσαι μοναδικός όχι για να
συμμορφώνεσαι με αυτό που οι άλλοι είναι!
Χάθηκα μέσα στον Θεό και ο Θεός βρέθηκε μέσα
μου!
Τζαλαλαντίν Ρουμί
Για να
εξαλείψετε τις αρνητικές επιρροές, απλώς αγνοείστε τες!
Λάο Τσε πηγή ΣΤΕΜΑ
Λάο Τσε πηγή ΣΤΕΜΑ
Πώς ανοίγει και πώς μπλοκάρει το τσάκρα του λαιμού
-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Education as Transformation vol.1 πηγή elenastral
Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015
Μόνο οι σκέψεις και οι πεποιθήσεις σου σε περιορίζουν...
Αν κανείς ρωτήσει τους ανθρώπους γύρω του, όλοι μα όλοι θα απαντήσουν
πως επιθυμούν έναν καλύτερο κόσμο... Άλλοι θα συμπληρώσουν πως αυτό
απαιτεί μια μαζική επανάσταση... άλλοι πως ο κόσμος θα γίνει καλύτερος
μετά από μια μαζική κάθαρση με μορφή κατακλυσμών, άλλοι πως αυτό θα
συμβεί "αυτομάτως" με μια παρέμβαση ή τιμωρία από το Θεό... και άλλοι
πως ετούτο απαιτεί μια γενική αλλαγή στον τρόπο σκέψης...
Ίσως ανάμεσα στους τελευταίους υπάρχει και η μεγαλύτερη ποσότητα
αλήθειας... Διότι μόνον ο τρόπος σκέψης, ο νους ενός ανθρώπου είναι σε
θέση να συλλάβει, αλλά και να προχωρήσει σε αλλαγές... Μα και αυτό δεν
είναι αρκετό... Δε φτάνει ο ένας για να κάνει τη μεγάλη διαφορά...
Χρειάζεται η δική του αλλαγή στην αντίληψη να μεταδοθεί, να
μεταλαμπαδευτεί σε ένα κρίσιμο αριθμό ανθρώπων, που επίσης θα αρχίσουν
να αλλάζουν τρόπο σκέψης και αντίληψης...
Ο νους του ανθρώπου είναι ένα θείο εργαλείο... και ετούτος είναι σε θέση
να αλλάζει ολόκληρη την πραγματικότητα την οποία αντιλαμβανόμαστε ως
"υπαρκτή" γύρω μας...
Ο νους δε γνωρίζει όρια, εμπόδια, περιορισμούς... Εμείς οι ίδιοι και το
περιβάλλον εντός του οποίου έγινε το πρώτο "set up" της αντίληψης μας
είμαστε που βάζουμε όρια στις ικανότητες του νου.
Η ωριμότητα
(…) Η ωριμότητα ενός ανθρώπου δεν είναι ζήτημα ηλικίας. Παρόλο που οι περισσότεροι από μας είμαστε ηλικιωμένοι, παιδιαρίζουμε — φοβόμαστε «τι θα πει ο κόσμος», φοβόμαστε για το αύριο και λοιπά. Όσοι είναι ηλικιωμένοι θέλουν να νοιώθουν ασφάλεια, αλλά και οι νέοι θέλουν σιγουριά.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον γέρο και στον νέο. Όπως είπα, η ωριμότητα δεν έρχεται με την ηλικία. Η ωριμότητα έρχεται με την κατανόηση και δεν υπάρχει κατανόηση όσο κάνουμε φυγές από τον πόνο· και κάνουμε φυγές από τον πόνο όταν αναζητάμε παρηγοριά, όταν αναζητάμε κάποιο ιδανικό.
Η ωριμότητα, λοιπόν, δεν είναι ζήτημα χρόνου, ζήτημα ηλικίας, ούτε είναι αποτέλεσμα επιρροής από το περιβάλλον. Δεν μπορείς να την αγοράσεις, ούτε μπορούν ποτέ να δημιουργήσουν τη σωστή ατμόσφαιρα γι’ αυτήν τα βιβλία, οι δάσκαλοι, οι σωτήρες — είτε είναι ένας είτε είναι πολλοί.
Η ωριμότητα δεν είναι ένας στόχος από μόνη της· εμφανίζεται χωρίς να την καλλιεργεί η σκέψη, μυστηριωδώς, χωρίς να το ξέρεις. Πρέπει να υπάρχει ωριμότητα, αυτή η ωριμότητα της ζωής· όχι η ωριμότητα που την έχει θρέψει κάποια αρρώστεια ή μια αναστάτωση, η θλίψη και η ελπίδα. Η απελπισία και η προσπάθεια δεν μπορούν να φέρουν αυτή την πλήρη ωριμότητα, αλλά πρέπει να βρεθεί εκεί χωρίς να έχει επιδιωχθεί. Γιατί σ’ αυτήν την πλήρη ωριμότητα υπάρχει λιτότητα.
Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015
Τι είναι η Αφύπνιση
του Έκχαρτ Τόλλε
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)