Επιστροφή στη Παιδικότητα - Πνευματικό Ήθος
Πραγματικά, η πνευματική πορεία μπορεί να πει κανείς ότι είναι μια 'οπισθόδρομη' κίνηση προς την ουσιαστική παιδική ηλικία. Προχωρά κανείς και αρχίζει να θυμάται πως έβλεπε τον κόσμο όταν ήταν παιδί, και ΓΙΝΕΤΑΙ παιδί ο ίδιος, που σημαίνει ότι γίνεται πιο απλός και δεν μπλέκει σε διανοήματα, αποκτά το ουσιαστικό πνευματικό Ήθος και όχι τις προκαταλήψεις της κοινωνίας, κι έτσι κρίνει τους ανθρώπους και τις καταστάσεις με την ουσιαστική κρίση του Παιδιού/Γέροντα. Όπως λέει κι ένας Δάσκαλος "Οι πραγματικοί κριτές του κόσμου είναι τα παιδιά και οι γέροι, μάθε να κρίνεις σαν αυτούς". (Γέρος=ιερός όντας, αυτός που βρίσκεται σε ιερότητα).