«Ξέχασε αυτό που σε πόνεσε, κοίτα μπροστά»

«Ξέχασε αυτό που σε πόνεσε, κοίτα μπροστά»

Όσοι από εμάς έχουμε ζήσει ένα θάνατο ή ένα χωρισμό παρατηρήσαμε ίσως το εξής: οι περισσότεροι άνθρωποι που μας πλησιάζουν προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε ότι μας συνέβη, όσο πιο γρήγορα γίνεται, και να προχωρήσουμε «μπροστά».

H συμβουλή αυτή συνοδεύεται και από κάποιες βοηθητικές συστάσεις αυτής της κεντρικής ιδέας: «βγάλε τα μαύρα», «πρέπει να γυρίσεις πίσω στους κανονικούς σου ρυθμούς», «φτιάξε ξανά τη ζωή σου, όσο πιο γρήγορα γίνεται», «μη μένεις μόνος σου».

Ανθρωποπαθείς εκφράσεις στο κείμενο της δημιουργίας του ανθρώπου.

Δημοσιεύθηκε: 18 Μαρτίου 2015 Κατηγορίες: Άγιοι - Πατέρες - Γέροντες, Ορθόδοξη πίστη

Αγίος Γρηγορίος Νύσσης -
Φωτο:paterikiorthodoxia.com

(Αγίου Γρηγορίου Νύσσης)

«Ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα και ομοίωση». Δημιουργηθήκαμε σύμφωνα με την εικόνα του Θεού. Πώς, λοιπόν, θα εννοήσου­με το «κατ’ εικόνα Θεού»; Ας καθαρίσουμε καλά την ά­ξεστη καρδιά, την αβασάνιστη γνώμη, τις ανόητες αντι­λήψεις περί Θεού. Αν έχουμε δημιουργηθεί κατ’ εικόνα Θεού, θα παρατηρήσει κανείς, αυτό σημαίνει πώς ο Θεός είναι όμοιος με εμάς; Υπάρχουν δηλαδή στο Θεό μάτια, αυτιά, κεφάλι και χέρια, οσφύς πάνω στην οποία στηρίζε­ται, — γιατί αναφέρεται στην Αγία Γραφή, πως ο Θεός κάθεται —, και πόδια με τα οποία περιπατεί; Τέτοιος εί­ναι, λοιπόν, ο Θεός; Διάλυσε τις φανταστικές απρέπειες που σχηματίζονται στη ψυχή σου. Διώξε μακριά σου κά­θε σκέψη που δεν αρμόζει στο μεγαλείο του Θεού. Ο Θε­ός δεν έχει σχήμα, είναι απλός, δεν έχει μέγεθος, ούτε πο­σότητα.

Εκκλησία: Ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας.

Η λέξη Εκκλησία προέρχεται από το ρήμα εκκαλέω – ω (=προσκαλώ, συναθροίζω). Είναι, λοιπόν, η Εκκλησία μια συνάθροιση ανθρώπων, μια σύναξη.

Με την ίδια έννοια βρίσκουμε τη λέξη και στην αρχαία Ελλάδα. Η εκκλησία του δήμου ήταν μια συγκέντρωση των πολιτών με σκοπό τη συζήτηση διαφόρων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.

Βέβαια στην Καινή Διαθήκη έχουμε χρησιμοποίηση της λέξης μ’ ένα πολύ βαθύτερο περιεχόμενο, αφού με την ενανθρώπηση του Χριστού η Εκκλησία δεν είναι απλώς μια συνάθροιση ανθρώπων, αλλά το ίδιο το Σώμα του Χριστού.

Ο Χριστός είπε στον Απόστολο Πέτρο, ο οποίος ομολόγησε τη θεότητά του: «εσύ είσαι ο Πέτρος και πάνω σ’ αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου, και δεν θα την κατανικήσουν οι δυνάμεις του άδη». (Ματθ. 16, 18). Η πέτρα, δηλαδή, πάνω στην οποία στερεώνεται η Εκκλησία είναι η ομολογία ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού.

Εκκλησία είναι η ενότητα κληρικών, μοναχών και λαϊκών και αυτή η ενότητα υπάρχει εν Χριστώ. Μέλη της Εκκλησίας είναι όσοι είναι ενωμένοι με το Χριστό μέσο του βαπτίσματος και της συμμετοχής στη μυστηριακή ζωή. Η Εκκλησία, λοιπόν, δεν είναι «τοίχος και οροφή», όπως αναφέρει ο Αγ. Ιω. Χρυσόστομος, «αλλά βίος και ζωή».

Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, η Εκκλησία είναι ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες

Η Εκκλησία είναι η παγκόσμια κοινότητα των ανθρώπων, το σύνολο των πιστών του Θεού που:

• ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ τον Χριστό ως Σωτήρα

Κάποιες ψυχές δεν είναι ανθεκτικές στον πλανήτη Γη...

Κάποιες ψυχές δεν είναι ανθεκτικές στον πλανήτη Γη...

Καλό ταξίδι! Πίσω τώρα στην Μεγάλη αγκαλιά! Και όμως εσύ που βίωσες τόση μοναξιά δόνησες τόση αγάπη στις ψυχές! 

*

Να ζούμε για να δοξολογούμε τον Θεό όπως οι άγγελοι! 

Ευχαριστώ στον Θεό, αλλά όχι σαν περιστασιακή κίνηση της ψυχής όταν τα πράγματα πάνε όπως τα θέλουμε! Η διαρκής ευχαριστιακή στάση ζωής, είναι η απόδειξη της αληθινής πνευματικότητας! Να ζούμε για να δοξολογούμε τον Θεό όπως οι άγγελοι! 

Η ευτυχία δεν έρχεται σε σένα απέξω, έρχεται από σένα!

*

Ας είναι η σιωπή η τελευταία σου λέξη!

Να ζούμε για να δοξολογούμε τον Θεό όπως οι άγγελοι! 

Να αφήνεις τα πράγματα να αναπνέουν! Να έρχονται και να φεύγουν! Ο πόνος δεν είναι στο να τα αφήνεις να φεύγουν, αλλά στο να θέλεις να τα κρατήσεις!

πηγή   ΣΤΕΜΑ

γιατί είναι σημαντικό να αποδεχτείτε τον εαυτό σας

Ο εαυτός είναι η αρχή και το τέλος. Είναι αυτοσκοπός. Και στόχος όλων μας είναι η εκπλήρωσή του. Τι θα πει αυτό; Εκπλήρωση θα πει αναγνώριση, αποδοχή και ικανοποίηση. Ικανοποίηση των πραγματικών μας αναγκών, η οποία είναι το κλειδί προς την ευδαιμονία μας. Αναγνωρίζω, θα πει βλέπω. Βλέπω τις ανάγκες μου, τα ελαττώματά μου, τους φόβους μου κλπ. Βλέπω κάθε τι όμορφο και ”άσχημο” μέσα μου. Αποδοχή σημαίνει πως ”αγκαλιάζω” αυτό που βλέπω, το αναγνωρίζω, και δεν κλείνω τα μάτια εάν αυτό δε μου αρέσει, με πληγώνει ή με τρομάζει . Αποδέχομαι την ύπαρξη αυτού που βλέπω.

Γιατί η αλήθεια λέμε ότι είναι... γυμνή;

Δευτέρα, 16 Μαρτίου 2015

Γιατί η αλήθεια λέμε ότι είναι... γυμνή;

 

Η αλήθεια είναι σχετική. Ο καθένας έχει την δική του αλήθεια που φροντίζει να ποτίζει με όσα ψέματα χρειάζονται για να την πιστέψει πρώτα ο ίδιος! Αλλά σε κάθε περίπτωση, όταν θέλουμε να μιλήσουμε για την πραγματική αλήθεια, της βγάζουμε τα ρούχα και την αφήνουμε... γυμνή.  

Η φράση της καθημερινότητάς μας, αυτό που λέμε «γυμνή αλήθεια» δεν είναι μία μεταφορική φράση, αλλά μία κυριολεκτική φράση! 

Η αλήθεια γράφεται με κεφαλαίο γράμμα, γίνεται δηλαδή Αλήθεια και είναι όντως γυμνή! 

Σας μπέρδεψα; Πάμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα.


Η Αλήθεια είναι κατά την ελληνική μυθολογία θεότητα και είναι φυσικά η ανθρωπόμορφη προσωποποίηση της αλήθειας. Σύμφωνα με τον Πίνδαρο η Αλήθεια ήταν κόρη του Δία (ε, ποιου άλλου;).

Για την Αλήθεια έχει γράψει και ο Αίσωπος. Που αναφέρει ότι την Αλήθεια την έπλασε με πηλό ο Προμηθέας (σας θυμίζει κάτι αυτό με τον πηλό;).



Οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν την Αλήθεια Veritas. Επειδή η Αλήθεια εικονίζονταν πάντα χωρίς στολίδια και πλούσια ενδύματα (ή και χωρίς ενδύματα) έναντι των άλλων θεοτήτων, ο Οράτιος την αποκαλούσε "nuda Veritas", δηλαδή "γυμνή αλήθεια". Από τότε καθιερώθηκε η ρητορική έκφραση "γυμνή αλήθεια", ή "αλήθεια γυμνή" που λέγεται μέχρι και σήμερα.

 mentality10

πηγή   ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Πλωτίνος: περί της φιλοσοφίας του ωραίου

Πλωτίνος: περί της φιλοσοφίας του ωραίου

                                                                             

                                Π  λ ω τ ί ν ο ς

                                        (204–270 μ.Χ.)

                               «Ποτέ το μάτι δεν θα μπορούσε να δει τον ήλιο,

                               αν  δεν ήταν  ηλιοειδές  [=αν δεν διέθετε ηλιακή

                               μορφή ή φύση], ούτε η  ψυχή θα  μπορέσει να α–

                               ντικρίσει το ωραίο, αν δεν έχει γίνει πρώτα ωραί–

                               α η ίδια».

                                     Περί του ωραίου

                                                                   §1

Θεμελιώδης πεποίθηση του Πλωτίνου ήταν ότι ο άνθρωπος φέρει μέσα του το θείοκαι αξίζει, εφόσον αποκτά επίγνωση αυτού, να προσ (ς)-παθεί να το συμφιλιώνει με το θείο του σύμπαντος. Όντας ο τελευταίος διανοητής της αρχαιότητας, ο Πλωτίνος επιδίδεται στη ζήτηση του πραγματικού εαυτού και σαν τον γλύπτη, που προσπαθεί να αποτυπώσει σε ένα κομμάτι πέτρα τη μορφή που θα φέρει στο φως την αυθεντική, την ιδεατή ομορφιά, δηλαδή το νοητό κάλλος, επιχειρεί μέσα στο έργο του να φιλοτεχνήσει την πνευματική άσκηση της ψυχής. Τι σημαίνει η τελευταία τούτη φράση; Πως η ψυχή δεν έρχεται σε ύπαρξη παρά ως μια κίνηση αυτοκάθαρσης του εαυτού από καθετί το ανοίκειο, δηλαδή φόβους, κόπους, εμπειρίες, οδύνες κ.λπ., και ανύψωσης στο επίπεδο του νου, του πνεύματος του καθαρού νοείν. Η Ψυχή, όπως επίσης το Πνεύμα και το Ον, έχουν την εκπήγασή τους από το Ένα. Η αισθητικότητα είναι εικόνα του εαυτού της ψυχής. Τούτο σημαίνει ότι η ψυχή δεν είναι αποστασιοποιημένη από το αισθητό ή υποστασιοποιημένη προβολή πάνω από το αισθητό, αλλά εισχωρεί ωςκαθαρτική κίνηση σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και μέχρι τα φυτά, για να δημιουργήσει ένα νέο ον. Η πορεία προς μια τέτοια δημιουργία συνιστά πορεία ανύψωσης της ψυχής προς το ωραίο, ήτοι επιστροφής στο θείο.

Ποτέ δεν πρέπει να σκέφτεστε το κακό για κανέναν

Ποτέ δεν πρέπει να σκέφτεστε το κακό για κανέναν

Ποτέ δεν πρέπει να σκέφτεστε το κακό για κανέναν. Σκέψεις όπως “Εύχομαι το άτομο αυτό να πέσει κάτω και να πεθάνει" ή "Εύχομαι να χάσουν όλα όσα έχουν. Σε μισώ. Δεν θέλω να σ 'αγαπώ" δεν πρέπει ποτέ να τις κάνουμε ή να τις διατυπώνουμε. Κάθε έκφραση αυτού του είδους δημιουργεί μια σκεπτομορφή που πηγαίνει στο πρόσωπο και τον χτυπά. Η ζημιά που στέλνετε στο άτομο καταγράφεται στο "λογαριασμό" σας, και θα πληρώσετε γι 'αυτό κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης. Εάν έχετε διαπράξει δύο τόνους ζημιά, θα πρέπει να πληρώσετε με αυτό με τόκο. Υπάρχει επίσης ένα σύστημα φορολογίας στις πνευματικές σφαίρες, γι' αυτό ας είστε έξυπνοι και ευφυείς και μην σκέφτεστε αρνητικά για τους άλλους.

Η τέχνη του να αντιμετωπίζετε το θυμό σας

Η τέχνη του να αντιμετωπίζετε το θυμό σας

Ο θυμός είναι αναπόφευκτος, εάν δυο άνθρωποι ζουν μαζί, αναμφισβήτητα θα διαφωνήσουν για μικρά ή εμφανιζόμενα ως μικρά πράγματα, καθώς και για μεγαλύτερα ή πιο σημαντικά θέματα. Όμως, ο θυμός καθαυτόν δεν αποτελεί το πραγματικό πρόβλημα. Το πώς τα ζευγάρια τον χειρίζονται και διαχειρίζονται είναι αυτό που ξεχωρίζει μια υγιή σχέση από μια σχέση που βρίσκεται σε κίνδυνο.

Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το θυμό τους με διαφορετικούς τρόπους. Μερικοί τον αρνούνται. Εκ πρώτης όψεως, κάτι τέτοιο είναι ευκολότερο και λιγότερο επώδυνο από το να τον παραδεχτείς και να τον χειριστείς, με όλες τις σωματικές επιπτώσεις. Όταν φτάνουν στην καρδιά μιας διαφωνίας, <<κομματιάζονται>> μόλις ο σύντροφός τους γίνεται αμυντικός ή, ακόμα χειρότερα, αντεπιτίθεται.

Το πρόβλημα είναι ότι ο θυμός που δεν εκφράζεται, δεν εμφανίζεται.

Η αναφορά σε ΑΤΙΑ απο τον Πλούταρχο

Η αναφορά σε ΑΤΙΑ απο τον Πλούταρχο

 
Εδώ και πολλά χρόνια άκουγα αρκετούς ιστορικούς και "ερευνητές" να επισημαίνουν την ύπαρξη πολλών αναφορών σε αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενων αντικειμένων (ΑΤΙΑ) μέσα στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Σχεδόν σπάνια όμως κάποιος παρέθετε περαιτέρω στοιχεία, όπως συγκεκριμένα βιβλία, κεφάλαια, εδάφια, για να μπορέσω να κάνω την δική μου μελέτη.

Εχτές, βρήκα μετά απο καιρό το έργο του Πλούταρχου " Λεύκολλος" απο τους Βίους Παράλληλους. Διαβάζοντάς το, θυμήθηκα
μία αναφορά που είχε γίνει για το συγκεκριμένο έργο, σχετικά με την εμφάνιση ενός αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενου αντικειμένου κατά την διάρκεια μίας μάχης. Με έκπληξή μου διαπίστωσα οτι όντως υπάρχει η σχετική αναφορά στο συγκεκριμένο έργο και την οποία αμέσως σκέφτηκα να ανεβάσω στο Ελληνικό Αρχείο.

Η ενθύμηση του εσωτερικού ανθρώπου…. Στοχασμός… Αυτοπαρατήρηση...

Η ενθύμηση του εσωτερικού ανθρώπου…. Στοχασμός… Αυτοπαρατήρηση...

Η σύγχρονη επιστήμη, και πιο συγκεκριμένα η κβαντική, μας λέει ότι…… Δεν μπορούμε να παρατηρούμε κάτι ή κάποιον, χωρίς να επιδρούμε σε αυτό.

Επίσης ότι δεν υπάρχουν αντικείμενα [ όπως νομίζουμε ] αλλά μόνο...   σχέσεις με αυτά .

 Αυτό σημαίνει ότι σαν παρατηρητές, έχουμε μια αλληλοεπίδραση σε όλα που υπάρχουν γύρω μας, αλλά και ……..μέσα μας .

Ο παρατηρητής επιδρά στο παρατηρούμενο  … είτε είναι κύμα, είτε είναι  σωματίδιο,  και επηρεάζει την συμπεριφορά του. [ Γ. Βίγκνερ]

Επίσης..... ότι αν δεν γίνει παρατήρηση …όλα βρίσκονται σε κατάσταση πιθανότητας.

Αφιέρωμα στη Γυναίκα

Αφιέρωμα στη Γυναίκα

Γυναίκα αγαπημένη

Σου εύχομαι να πιστεύεις πάντα στα όνειρά σου γιατί χωρίς αυτά θα είσαι άδεια.

Σου εύχομαι να μην προδώσεις ποτέ τον εαυτό σου, γιατί μακριά από την αλήθεια σου η ύπαρξη χάνει το νόημά της.

Σου εύχομαι να πιστεύεις πάντα στην αγάπη, γιατί αν πεις «φθάνει» μέσα σου κάτι θα πεθάνει.

Σου εύχομαι να μην ξεχάσεις ποτέ τους άλλους, ακόμα κι όταν η ζωή είναι δύσκολη, γιατί καθένας τους είναι ένα κομμάτι δικό σου.

Μια μέρα ο Κύριος βρισκόταν στην Καπερναούμ σε κάποιο σπίτι. Η είδηση μεταδόθηκε γρήγορα σε όλη την πόλη και πολύς κόσμος μαζεύτηκε να τον δει και να τον ακούσει. Το σπίτι γέμισε ασφυκτικά και κανείς δεν μπορούσε ούτε να μπει ούτε να βγει πια.
Έρχονται τότε τέσσερις άνθρωποι κουβαλώντας έναν παραλυτικό. Επειδή ήταν αδύνατο να πλησιάσουν τον Ιησού, ανέβηκαν στη σκεπή, ξήλωσαν μερικά κεραμίδια και κατέβασαν τον παράλυτο ξαπλωμένο στο κρεβάτι του μπροστά στον Ιησού. Όταν ο Κύριος είδε την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες».
Κάποιοι γραμματείς που ήταν παρόντες συλλογίστηκαν: «Μα πώς μιλάει έτσι αυτός; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες, εκτός από τον Θεό;» Αμέσως ο Ιησούς κατάλαβε τι σκέφτονταν και τους είπε: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παραλυτικό: Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες ή σήκω πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα; Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία πάνω στη γη να συγχωρεί αμαρτίες…», γυρίζει και λέει στον παραλυτικό: «Σε σένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου».
Εκείνος τότε σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σε όλους βγήκε έξω περπατώντας. Όλοι θαύμασαν και δόξασαν τον Θεό λέγοντας: «Τέτοια πράγματα δεν έχουμε δει ποτέ μέχρι τώρα».    πηγή   ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ