Κρισναμούρτι: Να είσαι μακριά

Δεν θα πρέπει ποτέ να είσαι για πολύ
εδώ. Να είσαι πολύ μακριά, έτσι ώστε να μην μπορούν να σε βρουν, να μην
μπορούν να σε «πλησιάσουν» για να σε βάλουν στα δικά τους καλούπια, για
να σε πλάσουν όπως θέλουν.
Να είσαι τόσο μακριά όσο και τα βουνά, όσο ο αμόλυντος αέρας.
Να είσαι τόσο μακριά ώστε να μην έχεις ούτε γονείς ούτε σχέσεις ούτε οικογένεια ούτε χώρα.
Να είσαι τόσο μακριά ώστε ούτε εσύ να ξέρεις που είσαι. Μην τους αφήσεις να σε βρουν.
Μην έρχεσαι σε πάρα πολύ κοντινή επαφή μαζί τους.
Μένε πολύ μακριά, εκεί όπου ούτε κι εσύ να μην μπορείς να σε βρεις.
Κράτα μια απόσταση που να μην μπορεί κανένας να τη διασχίσει.
Εχε πάντα ανοιχτό ένα «πέρασμα» που να
μην μπορεί κανείς να έρθει σε σένα απ’ αυτό. Μην κλείσεις την πόρτα
γιατί δεν υπάρχει πόρτα, μόνο ένα ανοιχτό, ατελείωτο πέρασμα. Αν
κλείσεις οποιαδήποτε πόρτα, εκείνοι θα είναι πολύ κοντά σε σένα, και
τότε είσαι χαμένος.
Μένε πολύ μακριά, εκεί όπου δεν μπορεί να σε φτάσει η αναπνοή τους, γιατί η αναπνοή τους ταξιδεύει πολύ μακριά και πολύ βαθιά.
Μη μολύνεσαι απ’ αυτούς, από τα λόγια τους, από τις χειρονομίες τους, από τις φοβερές γνώσεις τους.
Θ΄ανακαλύψεις ότι οι άλλοι είναι η αντανάκλαση της εικόνας του ψέματος που έχεις μέσα σου, του συμβιβασμού, της άγνοιάς σου... Άλλαξε!... και ο κόσμος θ' αλλάξει.
Δημιουργείς έαν άρρωστο κόσμο και έπειτα φοβάσαι το δημιούργημά σου, τη βία που εσύ ο ίδιος προκάλεσες. Πιστεύεις ότι ο κόσμος είναι αντικειμενικός... αλλά ο κόσμος είναι όπως εσύ τον ονειρεύεσαι. Πήγαινε στον κόσμο και αποδέξου τον... Συνάντησε τους φτωχούς, τους βίαιους, τους λεπρούς που έχεις μέσα σου. Αποδέξου τους... Μην τους αποφεύγεις, μην τους κατηγορείς... Παραδώσου στον κόσμο σου. Πήγαινε και συνειδητά αποδέξου αυτό που έχεις δημιουργήσει: έναν κόσμο σε άγνοια, σκληρό, αμαθή... έναν κόσμο χωρίς ζωή.