Δεν είσαι ο ρόλος σου...
Όταν
λες δεν «είμαι καλά» να γνωρίζεις ότι στην πραγματικότητα είσαι μια
χαρά, απλά δεν αισθάνεσαι καλά. Και δεν νιώθεις καλά όχι εσύ ο ίδιος, ως
ύπαρξη, αλλά ως ρόλος. Βυθίζεσαι στο ρόλο σου και χάνεσαι. Ταυτίζεσαι
μαζί του και νομίζεις ότι είσαι ο ρόλος σου. Δεν είναι όμως έτσι. Δεν
είμαστε αυτό που κάνουμε αλλά κάτι πολύ πιο ουσιαστικό και βαθύτερο. Δες
λοιπόν αυτός που στεναχωριέται είσαι εσύ; Μήπως στεναχωριέσαι γεμάτος
ενοχές ως σύζυγος, ως πατέρας ή μητέρα; Ως παιδί ή φίλος;
Ως υπάλληλος ή εργοδότης, ως πολίτης ή μέλος μιας ομάδας κ.ο.κ;
Θ΄ανακαλύψεις ότι οι άλλοι είναι η αντανάκλαση της εικόνας του ψέματος που έχεις μέσα σου, του συμβιβασμού, της άγνοιάς σου... Άλλαξε!... και ο κόσμος θ' αλλάξει.
Δημιουργείς έαν άρρωστο κόσμο και έπειτα φοβάσαι το δημιούργημά σου, τη βία που εσύ ο ίδιος προκάλεσες. Πιστεύεις ότι ο κόσμος είναι αντικειμενικός... αλλά ο κόσμος είναι όπως εσύ τον ονειρεύεσαι. Πήγαινε στον κόσμο και αποδέξου τον... Συνάντησε τους φτωχούς, τους βίαιους, τους λεπρούς που έχεις μέσα σου. Αποδέξου τους... Μην τους αποφεύγεις, μην τους κατηγορείς... Παραδώσου στον κόσμο σου. Πήγαινε και συνειδητά αποδέξου αυτό που έχεις δημιουργήσει: έναν κόσμο σε άγνοια, σκληρό, αμαθή... έναν κόσμο χωρίς ζωή.