Να είσαι προετοιμασμένος.

Να είσαι προετοιμασμένος.

Να είσαι προετοιμασμένος.
Ο δρόμος έχει αγκάθια.
Αυτά που επέτρεψες να μεγαλώσουν στον κήπο σου.
Ο δίπλα θα κοιτάξει να σε φρενάρει.
Αυτό του ζήτησες όταν του επέτρεψες να σε κρίνει.
Το μυαλό σου θα βλέπει αδιέξοδα.
Έτσι στο εκπαίδευσαν να κάνει.
Να είσαι προετοιμασμένος.
Το σπόρο των προσδοκιών σου, μην τον ξεφυτεύεις συνέχεια για να δεις αν φύτρωσε.
Και να σε πατάνε, και να χωθείς βαθιά μέσα στο χώμα, και να σκοτεινιάσει γύρω σου, μην ξεχνάς ότι μόλις φυτρώσεις, θα κατευθυνθείς προς τα ουράνια.
Να είσαι προετοιμασμένος.
Οι γύρω ζουν με το σύνηθες, με το γνωστό, με το τετριμμένο.
Θέλουν την επαναληψημότητα, την ασφάλεια, τη σιγουριά.
Και αντιδρούν σε κάθε τι το νέο.
Πρώτα το χλευάζουν, μετά το πολεμούν και στο τέλος το κάνουν τμήμα της ζωής τους.

Dimitris Nomikos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Εκπαιδεύστε τον εαυτό σας να παρατηρεί και να εστιάζει σε οτιδήποτε θετικό!

Εκπαιδεύστε τον εαυτό σας να παρατηρεί και να εστιάζει σε οτιδήποτε θετικό!

Έχει παρατηρηθεί ότι εστιάζουμε εύκολα στο αρνητικό κι ενίοτε είμαστε περισσότερο σε ετοιμότητα να σχολιάσουμε κάτι άσχημο παρά να εκφράσουμε τον θαυμασμό μας για το όμορφο. 
Το τελευταίο συνήθως γίνεται θύμα ζήλιας και πικρόχολων ψιθυριστών σχολίων. 
Έτσι μας μάθανε , έτσι τους βόλευε αλλά κάποτε πρέπει να το σταματήσουμε γιατί μας κρατά δεμένους σε χαμηλές δονήσεις κι αυτό μπορεί να είναι βολικό γι άλλους αλλά για μας είναι θανατηφόρο.
Ας δοκιμάσουμε από σήμερα κάτι διαφορετικό, να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να παρατηρεί και να εστιάζει σε οτιδήποτε θετικό μέσα στη καθημερινότητα μας.

ΕΠΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗN ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ Όχι βιαιότητα, Φιλαλήθεια, Ταπεινοφροσύνη, Αγνότητα, Σωστή διαβίωση, Ανιδιοτελής προσφορά και Πνευματικές Ασκήσεις

ΕΠΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗN ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ                                   Όχι βιαιότητα, Φιλαλήθεια, Ταπεινοφροσύνη, Αγνότητα, Σωστή διαβίωση, Ανιδιοτελής προσφορά και Πνευματικές Ασκήσεις

Για σας, τους αναζητητές της Αλήθειας

Ένας μικροσκοπικός σπόρος περιέχει μέσα στην καρδιά του μια ισχυρή βελανιδιά που μπορεί να καρποφορήσει πλήρως με κατάλληλη τροφή και προστασία. Όλα τα νεαρά και τρυφερά βλαστάρια έχουν ανάγκη από πότισμα, περιοδικό καθάρισμα από τα αγριόχορτα, λίπανση και προστα- τευτικούς φράκτες για τα προστατεύουν από τα περιπλανώμενα ζώα που βόσκουν, έτσι ώστε να μην βλαφτούν τα νεαρά βλαστάρια τους. Με την πάροδο του χρόνου το δέντρο φτάνει σε πλήρη ωριμότητα, προσφέρει σκιά και καταφύγιο στους περαστικούς και γίνεται για πολλούς μια πηγή βοήθειας, προστασίας και έμπνευσης. Ακριβώς κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ιερός Σπόρος της μύησης ευδοκιμεί καλύτερα μέσα σε ένα πλούσιο και γόνιμο έδαφος που αποτελείται από υψηλές ηθικές αξίες όπως η τρυφε- ρότητα και η ευσπλαχνία. Μια θεία συγκίνηση της ψυχής του ανθρώπου, που προκαλείται από τον ζωντανό Διδάσκαλο, είναι η ευτυχισμένη αρχή για το πνευματικό ταξίδι που βρίσκεται μπροστά του. Γι’ αυτό το λόγο δίνεται η συμβουλή στους αναζητητές να κάνουν αυτοέλεγχο, που βοηθά στην ανάπτυξη πνευματικής γονιμότητας μέσα τους και στη βλάστηση της θεότητας μέχρι την πλήρη της άνθιση. Τα επτά βασικά «απαιτού- μενα» που είναι καταχωρημένα στο ημερολόγιο αυτοελέγχου βοηθούν πάρα πολύ στο να καλυφθεί ολόκληρος ο τομέας της ηθικής διαβίωσης και συντελούν σημαντικά στην επίκληση της θείας Ευσπλαχνίας. Όλα αυτά συζητούνται σε συντομία στις επόμενες σελίδες κάτω από διάφορες επικεφαλίδες.

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Πολλοί άνθρωποι, τόσο άντρες όσο και γυναίκες αποφεύγουν να συνάψουν σχέσεις, γιατί κατά βάθος φοβούνται να αγαπήσουν. Είναι γεγονός πως οι περισσότερες σχέσεις στην εποχή μας έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να βιώνουν έντονα τη μοναξιά. Αρκετοί αποδίδουν τη διατάραξη και την άσχημη έκβαση των σχέσεων στην οικονομική κρίση. Και όμως δεν αποτελεί τη βαθύτερη αιτία στον κλονισμό και στη διάλυση μιας σχέσης αλλά απλά μια επιφανειακή αφορμή.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη από τη φύση τους να αγαπηθούν, ωστόσο συνήθως προβάλλουν άμυνες και ορθώνουν ψηλά τείχη για να προστατέψουν τον εαυτό τους από τα βέλη του έρωτα, αφού φοβούνται μήπως λαβωθούν.

Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά σε ποιους παράγοντες οφείλεται ο φόβος για την αγάπη:

οι παιδικές πληγές και τα τραύματα καθώς και η ταυτότητα που διαμορφώσαμε: εάν κάποιος βίωσε την απόρριψη και αντιμετώπιζε μια επικριτική και απαξιωτική στάση από τους σημαντικούς ενήλικες της ζωής του και κυρίως από τους γονείς του στη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, οι αρνητικές εμπειρίες τον στιγμάτισαν και έτσι ως ενήλικας ζει με την πεποίθηση πως δεν αξίζει να νιώσει ευτυχισμένος. Έτσι, όταν εμφανίζεται στη ζωή του η αγάπη, την απωθεί προβάλοντας στις σχέσεις του τον εσωτερικό του κενό κόσμο και τις συναισθηματικές του ανασφάλειες. Το αποτέλεσμα είναι να πιστεύει σε μόνιμη βάση πως ο σύντροφός του δε νοιάζεται πραγματικά για αυτόν παρά το γεγονός πως αυτός του αποδεικνύει διαρκώς έμπρακτα πως τον αγαπά, τον σέβεται, τον κατανοεί και πιστεύει σε αυτόν.

Μήπως είσαι "εθισμένος στην αναμονή";

Μήπως είσαι "εθισμένος στην αναμονή";

Ανησυχείς; Κάνεις πολλές σκέψεις του είδους "και τι θα γίνει αν..."; 

Αυτό σημαίνει ότι είσαι ταυτισμένος με το νου σου, που προβάλλεται σε μια φανταστική μελλοντική κατάσταση και δημιουργεί φόβο. Δεν υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσεις με επιτυχία μια τέτοια κατάσταση, επειδή δεν υπάρχει. Είναι ένα φάντασμα του νου. Μπο­ρείς να σταματήσεις αυτή την παραφροσύνη που διαβρώνει την υ­γεία και τη ζωή σου, με το να αναγνωρίσεις απλώς την παρούσα στιγμή. 

Εστίασε την προσοχή σου στην αναπνοή σου. Νιώσε τον αέ­ρα να ρέει μέσα και έξω από το σώμα σου. Νιώσε το εσώτερο ενεργειακό σου πεδίο. Το μόνο που έχεις ποτέ να αντιμετωπίσεις, να τα βγάλεις πέρα μαζί του στην πραγματική ζωή - σε αντίθεση με τις φανταστικές νοητικές προβολές - είναι ετούτη η στιγμή. Ρώτα τον εαυτό σου τι "πρόβλημα" έχεις αυτή τη στιγμή, όχι του χρόνου, αύριο ή μετά από πέντε λεπτά. Τι δεν πάει καλά με τούτη τη στιγμή; Μπορείς πάντα να τα βγάζεις πέρα με το Τώρα, αλλά δεν μπορείς ποτέ να τα βγάλεις πέρα με το μέλλον - ούτε και χρειάζε­ται. Η απάντηση, η δύναμη, η σωστή δράση ή ο ψυχολογικός πόρος θα είναι εκεί όταν τα χρειάζεσαι, όχι πριν, όχι μετά.

"Κάποια μέρα θα το καταφέρω". Μήπως ο στόχος σου απασχο­λεί τόσο πολύ την προσοχή σου, ώστε υποβιβάζεις την παρούσα στιγμή σε μέσο προς ένα σκοπό; Μήπως αφαιρεί τη χαρά από τη δράση σου; Μήπως περιμένεις να αρχίσεις να ζεις; Αν έχεις ανα­πτύξει ένα τέτοιο νοητικό πρότυπο, ανεξάρτητα από το τι πετυχαίνεις ή παίρνεις, το παρόν δε θα είναι ποτέ αρκετά καλό· το μέλλον θα φαίνεται πάντα καλύτερο. Τέλεια συνταγή για μόνιμη έλλειψη ικανο­ποίησης και πραγμάτωσης, δε συμφωνείς;

"Το πιο ουσιαστικό"

"Το πιο ουσιαστικό"

Όταν αρχίζετε να μιλάτε, παρακολουθήστε τον εαυτό σας αν λέτε το πιο ουσιαστικό ή γεμίζετε το διάστημα με σκουπίδια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι τελικά, καθώς αναρριχάστε το πνευματικό βουνό και πηγαίνετε προς την κορυφή, θα πρέπει να είστε όλο και πιο ελεύθεροι. Η αύρα μας είναι γεμάτη από συναισθήματα που δεν χρειάζονται. Υπάρχουν πολλές ανησυχίες που τρώνε τον εγκέφαλό μας. Δεν χρειάζονται. Η Διδασκαλία συμβουλεύει ότι πρέπει τελικά να απαλλαγούμε από όλα όσα δεν είναι ο Εαυτός. Πρέπει να επιλέξουμε τα πιο ουσιαστικά συναισθήματα, σκέψεις και πράξεις.

Γι' αυτό η Διδασκαλία πολλές φορές επαναλαμβάνει τη φράση, "το πιο ουσιαστικό". Τα επουσιώδη είναι σαν ζιζάνια στο δρόμο σας. Δεν σας αφήνουν να προχωρήσετε. Κρέμονται πάνω σας. Μπλοκάρουν το νου σας. Χτίζουν πολύ κάρμα γύρω σας, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τελικά πρόκειται να εργαστούμε με το πιο ουσιαστικό σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Σχετιζόμαστε μεταξύ μας με επουσιώδη και τελικά γινόμαστε επουσιώδεις ο ένας για τον άλλον. Τα επουσιώδη ξοδεύουν την ενέργειά μας, το χρόνο μας και δημιουργούν κάρμα. Ο πολιτισμός μας και η κουλτούρα μας, η οικονομία μας, τα συμφέροντά μας εξαναγκάζουν τους ανθρώπους να μας φορτώνουν με επουσιώδη, γιατί τα επουσιώδη φέρνουν δουλειά, φέρνουν χρήματα.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
The Art of Teaching                   elenastral

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά από μια ζωή γεμάτη από ενοχές.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά από μια ζωή γεμάτη από ενοχές.

.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά από μια ζωή γεμάτη από ενοχές. Ζεις μέσα σε ένα περιοριστικό κελί και πληρώνεις με το αίμα σου την κάθε ανάσα που προσπαθείς να πάρεις έξω από αυτό. Το τέρας της ενοχής καραδοκεί έξω από αυτό το κελί, είναι αδηφάγο και τρέφεται με την ενέργεια σου, τη ζωή σου.

Θα μπορούσα να το παρομοιάσω με τη Λερναία Ύδρα. Κόβεις ένα κεφάλι πετάγονται αμέσως τρία. Προσπαθείς να πετάξεις μια ενοχή και παρουσιάζονται τρεις στο προσκήνιο. Η μία ενοχή δημιουργεί την άλλη και πάει λέγοντας. Γίνεσαι ενοχικός και κουβαλάς στην καρδιά σου τεράστια βουνά ενοχών και στο τέλος καταλήγεις να έχεις ενοχές απλά και μόνο γιατί έχεις ενοχές...

Και αυτό συνεχίζεται. Δεν έχει τέλος...

Καθαρίζοντας το Μυαλό

Καθαρίζοντας το Μυαλό

Ζούμε σε έναν κόσμο με πάρα πολλά ερεθίσματα, έναν κόσμο που μας βομβαρδίζει, καθημερινά, με ένα ατελείωτο ρεύμα πληροφοριών υψηλής τεχνολογίας: λέξεις-κλειδιά, διαφημιστικά μηνύματα, ήχοι, προπαγάνδα και πολιτικά μηνύματα που έχουν φτιαχτεί για να μας παγιδέψουν, να μας κρατήσουν, να μας διαμορφώσουν και να ελέγξουν την προσοχή μας, έτσι ώστε να αδειάσουν τα πορτοφόλια μας, να πάρουν τις ψήφους μας, να σιγήσουν τις εξεγερμένες φωνές μας και να μας αποκοιμίσουν με άσχετες και ασήμαντες ασχολίες.

ΒΓΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ

Το μυαλό μας λειτουργεί σαν βιο-υπολογιστής που, συχνά, ασχολείται από άχρηστα προγράμματα. Για παράδειγμα, μπορεί να κάνουμε έρωτα αλλά η προσοχή μας τριγυρνάει αλλού, σκεφτόμαστε: «Έκλεισα το φούρνο;»  

Ο νους μας δεν σταματά να σκέφτεται, να αναλύει, να σχεδιάζει και να δοκιμάζει ατέλειωτα διανοητικά σενάρια για πράγματα που, μάλλον, δεν θα συμβούν ποτέ κι έτσι εναντιώνεται στην ίδια τη ζωή. Τι μπορούμε να κάνουμε;

Δημιουργική εργασία, χρήματα και αφθονία

Δημιουργική εργασία, χρήματα και αφθονία

Σου είπαν, επίσης, ότι η ζωή είναι σκοτεινή,

Και μες στην κούρασή σου επαναλαμβάνεις ο,τι ειπώθηκε από κούραση.

Και σου λέω πως η ζωή είναι, πράγματι, σκοτάδι όταν δεν υπάρχει πόθος.

Και κάθε πόθος είναι τυφλός, εκτός αν υπάρχει γνώση.

Και κάθε γνώση είναι μάταιη χωρίς εργασία.

Και κάθε εργασία είναι κενή όταν δεν υπάρχει αγάπη.

Και όταν εργάζεσαι με αγάπη, δένεις το εαυτό σου με τον εαυτό σου,

Και με κάθε άλλο και με το Θεό.

Χαλίλ Γκιμπράν 

Ο Προφήτης

Μια από τις πιο δημιουργικές ευκαιρίες για ενδυνάμωση είναι η εργασία μας. Συνήθως, συνδέουμε την εργασία με υποχρέωση. Όμως, οι εκστατικοί άνθρωποι όπως εσείς, ανακαλύπτουν πως μπο­ρούν να αγαπούν τη δουλειά που κάνουν μετατρέποντάς τη σε δημι­ουργική έκφραση αυτού που είναι οι ίδιοι. Έτσι, η δουλειά σας υπη­ρετεί εσάς, άλλους, ακόμα και τον κόσμο.

Να τι έχει πει ο Όσσο σχετικά με αυτό το θέμα: «Η ζωή ανήκει στους δημιουργικούς, γιατί η ζωή δεν είναι παρά μια μακρά, αιώνια διαδικασία κατά την οποία δημιουργείται περισσότερη ομορφιά, πε­ρισσότερη αλήθεια... μια διαδικασία δημιουργίας ανώτερων καταστά­σεων συνείδησης, μια διαδικασία στην οποία, τελικά, δημιουργούμε ένα θεό μέσα μας. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως μπορούν να εί­ναι ευτυχισμένοι χωρίς να είναι δημιουργικοί. Αυτό είναι αδύνατον, γιατί η δημιουργικότητα είναι ο μόνος τρόπος για να σχετιστούμε με την έκσταση της ύπαρξης».

Εσωτερικός κριτής, αυτή η φωνή που κάνει τη ζωή μας δύσκολη.

Εσωτερικός κριτής, αυτή η φωνή που κάνει τη ζωή μας δύσκολη.

Εσωτερικό κριτή ονομάζουμε την εσωτερική φωνή που μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Που μας ασκεί συνέχεια αρνητική κριτική και δημιουργεί τις αρνητικές σκέψεις που κάνουμε για τον εαυτό μας. Η φωνή του εσωτερικού κριτή είναι η φωνή  των γονιών και των δασκάλων μας που πολύ καλά εκπαιδευμένοι από την τελειομανή κοινωνία που ζούμε, μας ζητούσαν συνέχεια να είμαστε πρώτοι, να είμαστε οι καλύτεροι και μας συγκρίνανε συνεχώς με όλους τους άλλους γύρω μας.

Ο εσωτερικός κριτής είναι συνήθως απέναντι μας ανικανοποίητος και η φωνή του είναι πολύ αυστηρή, θυμωμένη, δυνατή και ακατάπαυστη. Έχει τόση μεγάλη δύναμη και εξουσία πάνω μας που μπορεί εύκολα να μας ρίξει μέσα σε μια ψυχολογική κόλαση και να μας βασανίζει είκοσι τέσσερεις ώρες το 24ωρο εμποδίζοντας τη δημιουργική ανάπτυξη μας. 

Η συνεχόμενη αρνητική κριτική του σταδιακά μας οδηγεί στο να έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση και να νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετά ικανοί να κάνουμε οτιδήποτε σωστά. Αυτό μας σπρώχνει μέσα σε ένα φαύλο κύκλο προσπάθειας για αναγνώριση αλλά και αποτυχίας αφού εμείς οι ίδιοι με την αρνητικότητα μας εμποδίζουμε τη ροή της ενέργειας. 
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ότι σπέρνουμε... θερίζουμε και ότι το Σύμπαν λειτουργώντας σαν καθρέφτης μας επιστρέφει την ποιότητα των προθέσεων και των σκέψεων μας.

Τι σημαίνει να επιλέγουμε την Αυθεντικότητα;

Απόσπασμα από το βιβλίου της Brene Brown “Ευτυχώς που Δεν Είμαι Τέλειος” από τις Εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
Αυθεντικότητα είναι η καθημερινή πρακτική του να απαλλασσόμαστε από αυτό που νομίζουμε ότι πρέπει να είμαστε και να αγκαλιάζουμε αυτό που αληθινά είμαστε.
Τι σημαίνει να επιλέγουμε την αυθεντικότητα;
• Να καλλιεργούμε το θάρρος να είμαστε ατελείς, να θέτουμε όρια και να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι ευάλωτος.
• Να ασκούμε τη συμπόνια που προέρχεται από την επίγνωση ότι είμαστε όλοι φτιαγμένοι και από χαρίσματα και από αδυναμίες.
• Να θρέφουμε το είδος εκείνο της σύνδεσης και της αίσθησης ότι ανήκουμε που έρχεται μόνον όταν πιστεύουμε ότι αξίζουμε.
Για να είμαστε αυθεντικοί, χρειάζεται να ασκούμαστε στην Ολόψυχη ζωή και την αγάπη — ακόμα και όταν αυτό είναι δύσκολο, ακόμα και όταν παλεύουμε με την ντροπή και το φόβο ότι δεν είμαστε επαρκείς, και ιδιαίτερα όταν η χαρά είναι τόσο έντονη που φοβόμαστε να αφήσουμε τον εαυτό μας να τη νιώσει.
Με το να ασκούμαστε συνειδητά στην αυθεντικότητα σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές της εσωτερικής πάλης, προσκαλούμε στη ζωή μας τις ευλογίες, τη χαρά και την ευγνωμοσύνη.                              Εναλλακτική   Δράση

Γιατί δεν πρέπει να βασίζεις την ευτυχία σου στους άλλους!

Του Ανδρέα Κόλλια
Η επιθυμία του να είμαστε ευτυχισμένοι είναι συνήθως η περισσότερο κοινή φιλοδοξία της κοινωνίας μας σήμερα. Αλλά για πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα τις γυναίκες, την ικανότητά τους να αισθάνονται ευτυχισμένες την έχουν τοποθετήσει σε άλλους ανθρώπους – στην παρουσία τους, την έγκριση τους ή την ευτυχία τους. Οι ειδικοί το αποκαλούν με τον όρο «εξωτερική πηγή ελέγχου”.
Το να είναι όμως κάποιος ευτυχισμένος προέρχεται από το συναίσθημα εκείνο της βαθιάς εσωτερικής γαλήνης και της ικανοποίησης που νιώθει ο καθένας με τον εαυτό του. Αυτή η αίσθηση της προσωπικής ικανοποίησης, στην ιδανική περίπτωση, επιτυγχάνεται μέσω μιας σταθερά διαδεδομένης πεποίθησης ότι ο καθένας αποτελεί ένα αξιοπρεπές άτομο που ενεργεί σύμφωνα με τις προσωπικές του ηθικές αξίες”
Το να έχει κάποιος μια “Εσωτερική πηγή ελέγχου” – και να στηρίζετε αποκλειστικά στον εαυτό του για την επίτευξη της ευτυχία του – είναι πιο εύκολο στα λόγια παρά στην πράξη. Οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο όσον αφορά αυτό το ζήτημα γιατί τους δίνονται πάρα πολλά μηνύματα, από πολύ νεαρή ηλικία, για να δίνουν έμφαση και προσοχή σε εξωγενείς παράγοντες – που αφορούν την εξωτερική εμφάνιση. Έτσι, αφού είναι καλά εκπαιδευμένες να επικεντρωθούν σε όλους αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες, δεν είναι εύκολο να αντέξουν αυτά τα μηνύματα και να πουν,« Ω, βέβαια, είναι η ψυχή και η προσωπικότητα μου που πραγματικά έχει σημασία». “
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση που δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση Ευρωπαϊκών Σπουδών, όσοι περισσότεροι επικεντρώνονται εσωτερικά τείνουν να γίνονται καλύτεροι ηγέτες – εξαιτίας της μεγαλύτερης εμπιστοσύνης που έχουν στον εαυτό τους.

Χρήστος Γιανναράς: Η αιωνιότητα ζει μέσα μας

«ΜΕΝΟΝΤΑΣ ΔΟΥΛΟΙ ΣΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ της καθημερινότητας, μένουμε δούλοι στο πρόσκαιρο και εφήμερο και φθαρτό του κόσμου τούτου. Κλείνουμε όλη τη θέα της ζωής στις χωματερές εκτάσεις της ρουτίνας, γίνεται όλη η ζωή ένας παχύς χωματόδρομος που τον περνάμε έρποντας.

ΚΑΘΕ ΞΥΠΝΗΜΑ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΧΑΡΑΣ μέσα μας, κάθε γεύση μεθυστική του ιδιαίτερου και ξεχωριστού που υπάρχει στη ζωή, είναι μια γεύση του απόλυτου και γι’ αυτό μια γεύση αιωνιότητας.

Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ στην κάθε μέρα, στην κάθε ώρα, σαν σύγκριση και σαν νοσταλγία. Ο χαμένος παράδεισος ζει μέσα μας στις στιγμές της μεγάλης χαράς, στο πλησίασμα ενός ανθρώπου, μιας αλήθειας, μιας αγάπης, μιας ομορφιάς.

ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ, αυτές που κάνουν τη δίψα μας μαρτύριο και που το νιώθουμε καθαρά πως θ’ αρκούσαν, σε μία αέναη παράταση, να μας ξεδιψάσουν για μία αιωνιότητα».

«Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΗ, ΟΧΙ ΧΡΟΝΙΚΑ ΛΙΓΗ, όσο ποιοτικά και ποσοτικά. Είναι τόση μόνο, όσο για να ξυπνάει μέσα μας μια βαθιά, ακόρεστη δίψα. Ό,τι γευόμαστε σε τούτη τη ζωή δεν είναι παρά αρμυρό νερό που μεγαλώνει τη δίψα μας για ένταση και διάρκεια. Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να αποδώσει ό,τι ίσαμε τούτη τη στιγμή έχουμε δοκιμάσει στη ζωή: Διψάμε. Ό,τι γευτήκαμε κι ό,τι γευόμαστε είναι λίγο, ασήμαντο, μηδαμινό, μπροστά σ’ αυτό που διψάμε.