Στην κόλαση μύρισαν παράδεισο....

Δεν θέλουμε παπάδες και χριστιανούς "αναμάρτητους" ή "ατσαλάκωτους". Αλλά ανθρώπους με καρδιές που κατέβηκαν στον άδη τους. Βίωσαν και ένιωσαν την απουσία νοήματος, μηδένισαν τις αντοχές τους, σταύρωσαν την παντοδυναμία τους, και μέσα στην απώλεια και την απογύμνωση, του ξαμάρτωτου εαυτού τους, έζησαν την παρουσία και την ελπίδα του Θεού. Μόνοι, με προσευχές ρημαγμένες και ρακένδυτες, τραυλισμένες κραυγές σε νύχτες αξημέρωτες. Δίχως αρετές, αφημένοι απόλυτα στο έλεος του Θεού. Αυτούς έχουμε ανάγκη, που στην κόλαση μύρισαν παράδεισο....                     plibyos.blogspot.gr/

Την ώρα που θα είσαι στον άδη......

Την ώρα που θα είσαι στο άδη, την ώρα που θα σέρνεσαι σε βρεγμένα πατώματα, και ουρλιαχτά θα σχίζουν στα δυο τα σώθηκα σου, εκείνη την ώρα θα σου Φανερωθεί. Μια αόρατη αγκαλιά θα νιώσεις να κοιμίζει την αγωνία και τον φόβο σου. Τότε που όλα τα δεκανίκια του «εγώ» θα σπάσουν σαν ξερά κλαδιά του Φλεβάρη. Οι αντιστάσεις θα καμφθούν και κορμί μαζί με ψυχή πρώτη φορά θα αφεθούν στην αγκαλιά Του, θα αισθανθείς ότι κάποιος σε αγάπησε πολύ πέρα από λόγια και νοήματα. Άντεξε, κράτα γερά, μην τον αντικαταστήσεις τις ώρες που θα νιώθεις μόνος, τις ώρες που οι πλάτες των πολλών με περιφρόνηση γυρνάνε. Την ώρα του μεγάλου πειρασμού μην βάλεις άλλο Θεό στην θέση Του, γιατί αυτός είναι εκεί στις αντοχές σου, στην υπομονή σου, στο χαμόγελο που δεν στέρεψε ακόμη, στα μάτια που δεν έδυσαν, στην ελπίδα που επιμένει να ανθίζει, στην δίψα για ζωή ακόμη σε δονήζει, στην πιο γλυκιά λαλιά του πόνου σου… 
"Στη γκρεμισμένη τους φωλιά απάνω κελαηδούνε,
γι αυτό ζηλεύω τα πουλιά και όχι γιατί πετούνε.                   π.Λίβυος

Άνθρωποι χωρίς σκοπό

Οι άνθρωποι χωρίς σκοπό είναι εκείνοι που έχουν πολλούς στόχους, αλλά δεν μένουν πιστοί σε κανέναν από αυτούς, όπως για παράδειγμα:

1. Δεν έχουν τη δύναμη της συγκέντρωσης.
2. Οι ίδιοι δεν έχουν εντυπωθεί από τον σωστό σκοπό.
3. Τους έχουν μιλήσει για τους στόχους τους διάφορες οντότητες, που η καθεμία παρουσιάζει έναν διαφορετικό "νόστιμο" στόχο.
4. Πηδούν από τον ένα "σκοπό" σε έναν άλλο "σκοπό", σπαταλώντας την ενέργειά τους, το χρόνο και τη ζωή τους.

Ας πάρουμε κάθε μια από αυτές τις δηλώσεις και ας προσπαθήσουμε να τις καταλάβουμε.

1. Δεν έχουν τη δύναμη της συγκέντρωσης. Η δύναμη της συγκέντρωσης είναι η ικανότητα του νου να κρατά τον εαυτό σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση ή σε έναν στόχο, μέχρι που ο στόχος επιτυγχάνεται.

Όταν η ικανότητα αυτή είναι ανύπαρκτη, είναι επειδή το άτομο δεν έχει καμία διανοητική πειθαρχία. Μπορεί επίσης να έχει κάρμα με το οποίο οδηγείται από ένα στόχο στον άλλο χωρίς την ολοκλήρωση κανενός στόχου. Ή θα μπορούσε να είναι ότι αυτός ο συγκεκριμένος στόχος είχε επικριθεί δριμύτατα και ένας άλλος στόχος παρουσιάστηκε σ 'αυτόν.

Ένας από τους Δασκάλους μου συνήθιζε να λέει ότι είναι καλύτερα να ολοκληρώσετε έναν μικρό στόχο από το να φαντασιώνεστε για πολλούς φανταστικούς στόχους.

Αλλάζοντας στόχους πάρα πολύ γρήγορα, χωρίς σοβαρό λόγο, δημιουργείται μια νοητική ζάλη, και ο νους αναπτύσσει μια συνήθεια να μην μένει με κάθε στόχο. Στην Προαιώνια Σοφία, τέτοιοι άνθρωποι ονομάζονται "πεταλούδες".

Τα άγνωστα οφέλη της ευγνωμοσύνης

Τα «άγνωστα» οφέλη της ευγνωμοσύνης

Θέλετε περισσότερα από τη ζωή σας; Περισσότερη ευτυχία; Περισσότερη υγεία; Βαθύτερες σχέσεις; Αυξημένη παραγωγικότητα; Υπάρχει ένα πράγμα που μπορεί να σας βοηθήσει σε όλους αυτούς τους τομείς. Μια διάθεση ευγνωμοσύνης. Η ευγνωμοσύνη έχει πολλά οφέλη στη συναισθηματική μας ζωή, στην προσωπικότητά μας, στην κοινωνική μας ζωή, στην υγεία μας και στην καριέρα μας, που οδηγούν όλα στην ευτυχία.
Ευγνωμοσύνη, το μονοπάτι προς την ευτυχία

Τα οφέλη της ευγνωμοσύνης που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή σας

-Η ευγνωμοσύνη μας κάνει πιο χαρούμενους
-Η ευγνωμοσύνη κάνει τους ανθρώπους σαν εμάς
-Η ευγνωμοσύνη μας κάνει πιο υγιείς
-Η ευγνωμοσύνη βελτιώνει την καριέρα μας
-Η ευγνωμοσύνη δυναμώνει τα συναισθήματά μας
-Η ευγνωμοσύνη αναπτύσσει την προσωπικότητά μας
-Η ευγνωμοσύνη μας κάνει περισσότερο αισιόδοξους
-Η ευγνωμοσύνη μειώνει τον υλισμό
-Η ευγνωμοσύνη αυξάνει την πνευματικότητα

Φώτιση: να σταματήσεις τις προβολές για ένα λεπτό!

Όσο αναζητάς την αλήθεια, απομακρύνεται! Μπορείς να πιάσεις τον αέρα; Και όμως είναι παντού! Και τον αναπνέεις! 

Η συνείδηση του ΤΩΡΑ είναι το Άγιο Πνεύμα! 

Μπορείς να θεραπεύσεις την ζωή σου!

*

Άφησε με να σου δώσω το δώρο μου!

 Για σκέψου να το κρατώ στα χέρια και να το προσπερνάς… Μην στέκεσαι στο περιτύλιγμα! Ένα περιτύλιγμα είναι η προσωπικότητα! Μακάρι να έβρισκα αυτό που θα σου άρεσε! Βοήθησέ με να το βρω! Για να σ’ ευχαριστήσω! Ή φτιάξε εσύ ό,τι περιτύλιγμα σου αρέσει! Άσε με όμως να σου δώσω την ψυχή μου!

Δεν υπάρχει επιτυχία χωρίς προσήλωση στον στόχο! Μην παραιτείσαι από τα όνειρα σου! Υφαίνουν αόρατα νήματα προς την εκπλήρωση! 

*

Ζητάς την πλήρη ανταπόδοση από την ζωή, την ευτυχία, αλλά προσφέρεις ισοδύναμα; 

Και η πιο όμορφη και τυχερή κάμπια δεν μπορεί ούτε να φανταστεί τον εαυτό της πεταλούδα να πετάει! Και όμως! Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ανοίξει τα φτερά του! Τότε το τοπίο αλλάζει!             ΣΤΕΜΑ

Κάποια στιγμή θα τα βαρεθείς όλα! Και τότε θα ξυπνήσεις! Ξύπνα!

Όταν ο νους του ανθρώπου δεν βγάζει φως προς τα έξω αλλά κάνει συστροφή του σκοταδιού προς τα μέσα, φουλάρει και σκάει! Τρελαίνεται! Παρανοεί! Φαντασιώνεται! Βραχυκυκλώνει και στρέφεται στους εθισμούς (ποτό, ναρκωτικά, πολύ σεξ κ.λπ.) Δεν γίνεται φως ώστε να φεύγει προς τα έξω! Γίνεται ένα αυτοσκεπτόμενο σύστημα, ένα άστρο που καταρρέει προς τα μέσα! Γίνεται μαύρη τρύπα του εαυτού του! Τον ρουφάει! Μες στην ανοησία, την κατάκριση, την προσβλητικότητα, την μιζέρια! Δημιουργεί ένα μαύρο άστρο που σκάει προς τα μέσα! Και οι βαρυτικές δυνάμεις του ίδιου του νου αντί να γίνουν φως υπερβάλλον προς τα έξω που να φωτίζει την γη και τον κόσμο, γίνονται μαύρη τρύπα προς τα μέσα και ρουφάνε ολόκληρη την προσωπικότητα!

Ο νους έχει αυτήν την μαγεία: όπως μπορεί να γίνει ήλιος και να στηρίξει πλανήτες και να γεννήσει φώτα παντού, μπορεί να πάθει κατάρρευση ο νους προς τα μέσα, να πάθει πυρηνική κατάρρευση προς τα μέσα και να απορροφήσει όλον τον άνθρωπο! Και να τον κάνει κακό, τρισάθλιο, μίζερο, εγωιστή! Ο εγωισμός τι είναι; Τα πρώτα συμπτώματα της συρρίκνωσης! Ο εγωισμός, η υπερβολική αίσθηση «αυταξίας», η προσκόλληση στον υλικό κόσμο! Είναι η εσωτερική κατάρρευση ενός άστρου!

Ο νους είναι ένα άστρο, ένας ήλιος! Πώς δημιουργείται η μαύρη τρύπα; Όταν ένα άστρο λόγω υπερβολικής βαρύτητας καταρρέει προς τα μέσα! Τότε δημιουργείται μαύρη τρύπα στο σύμπαν! Απορροφά τα πάντα, και γύρω της και μέσα της και άλλους πλανήτες κ.λπ. Τίποτα δεν μένει όρθιο από την εσωτερική κατάρρευση ενός άστρου! Ο νους του ανθρώπου είναι το ίδιο! Ο άνθρωπος είναι άστρο, ασχέτως αν δεν το αντιλαμβάνεται! Είναι άστρο! Δεν είναι πλανήτης, είναι ήλιος!

Η ζωή δεν έχει να κάνει με το να βρεις τον εαυτό σου, αλλά με το να τον επινοήσεις.George Bernard Shaw

Ο Σωκράτης είχε πει πως δεν είναι βιωτή μια ζωή που δεν περνά μέσα από την έρευνα και την εξέταση. Όταν ασχολούμαστε με τα λεγόμενα «υπαρξιακά ζητήματα», ερχόμαστε πιο κοντά στην αξιολόγηση του εαυτού μας, σε σχέση με τη θέση μας στον κόσμο. Άλλωστε, ο εαυτός μας μοιάζει με ένα δυναμικό μαγνήτη σκέψεων με όλα όσα τον αφορούν.

Η συγκεκριμένη φράση του George Bernard Shaw, θα  μπορούσε να είναι μια απάντηση στην έρευνα της προσωπικότητάς μας. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε σχόλια ή χαρακτηρισμούς όπως «Ψάχνει τον εαυτό του» ή «δε συμπεριφέρεται καλά γιατί δεν έχει βρει τον εαυτό του». Το εμπόδιο σε αυτή την έρευνα προκύπτει όταν πιστεύουμε ότι «η πολλή έρευνα είναι και η καλή έρευνα» και ότι ο εαυτός μας είναι κάπου εκεί έξω και περιμένει να τον συναντήσουμε. Η αλήθεια είναι ότι δε γεννηθήκαμε για συγκεκριμένες αποστολές, αλλά γεννηθήκαμε για να δημιουργήσουμε αποστολές και επομένως και τον εαυτό που θα τις κυνηγήσει.

Στην πραγματικότητα, η ζωή μας επανεξετάζεται καθημερινά και ο εαυτός μας δημιουργείται από εμάς τους ίδιους, μέσω των σκέψεων και των πράξεών μας. Δοκιμάζουμε νέα πράγματα, διαφορετικά από αυτά που έχουμε συνηθίσει να κάνουμε, εμπιστευόμαστε εναλλακτικές οπτικές πάνω σε ένα διάλογο που κάνουμε με τους φίλους μας, ώστε να  πλάσουμε το χαρακτήρα που μας ευχαριστεί. Άλλωστε, δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό όταν βγαίνουμε στα μαγαζιά για μια έρευνα αγοράς. Ψάχνουμε να βρούμε το καλύτερο που υπάρχει για μας χωρίς απαραίτητα να ξέρουμε από την αρχή τι θα αγοράσουμε.

Ο άνθρωπος είναι αιχμάλωτος του μυαλού του! Κανενός άλλου!

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι σχεδόν πάντα θλιμμένοι, απογοητευμένοι, φοβισμένοι!

Βαθιά ασυνείδητα διακατέχονται από την πεποίθηση ότι τίποτα δεν έχει νόημα στην ζωή τους, παρατηρώντας πως εξελίσσεται το δράμα της. Αναζητούν διεξόδους, υπάρχει πάντα κάτι που θα του επιτρέψουν να τους κλέψει την χαρά και την αγάπη της κάθε στιγμής, πάντα κάτι που θα του επιτρέψουν να τους ανατρέψει προθέσεις και όνειρα! Γκρινιάζουν για όσα δεν καταφέρνουν, για όσα δεν μπορούν να λάβουν, για όσα είναι οι άλλοι! Γυρνάνε γύρω γύρω από μια ματαιότητα και έτσι δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα, μα ούτε βαθιά Ζωντανοί είναι! Ψάχνουν να βρουν ένα σκοπό, μα αυτός δεν βρίσκεται σχεδόν ποτέ! Και αν βρεθεί δεν καταφέρουν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον τους για την ζωή σε βάθος χρόνου! Δεν επιτρέπουν στον Εαυτό τους να φωτίσει τα σκοτάδια τους και να τα μεταβάλλει στην αιώνια φλόγα του Ζωντανού Πνεύματος! Παραιτούνται ευκολότερα από όσο είναι διατεθειμένοι να πολεμήσουν! Απλά περιμένουν να αλλάξει η ζωή τους! Μερικές φορές ο άνθρωπος θέλει την αλλαγή, αρκεί να μην αλλάξει ο ίδιος!

Πληγωμένος εγωισμός και έλλειψη βαθιάς Πίστης στο Αιώνιο! Οι άνθρωποι, λένε, δεν είναι αιχμάλωτοι της μοίρας, αλλά μόνο αιχμάλωτοι του μυαλού τους! Θέλω να τους φωνάξω καμιά φορά! Ξέρω όμως ότι δεν θα έχει νόημα! Μόνος του το αποφασίζει κανείς να Ζήσει και να ολοκληρωθεί.

Στο «ιστορικό» του καθενός μας καταγράφεται σαν ολοκλήρωση το πόσες φορές ήσουν αληθινά Άνθρωπος, το πόσες φορές πολέμησες με την κοσμική ματαιότητα, ευγνωμονώντας την Ζωή και όσα είσαι μέσα σ’ αυτήν, το πόσες φορές συνέπλευσες με την Αρμονία και το πόσες φορές τίμησες την Αιωνιότητά σου!

από Awakengr

ΣΤΕΜΑ

Κι όμως ξημερώνει...

Ως άνθρωπος που έζησε από μικρό παιδί σε βαθιά κι ανήλια σκοτάδια, μαρτυρώ με ουλές και πληγές σε ολάκερη την ύπαρξη, ότι ακόμη και μέσα στο σκοτάδι υπάρχει Φως. Στο λάθος μια μεγάλη αρχή. Στην αμαρτία φωλιάζει η αρετή, και στον Άδη ο ίδιος ο Χριστός Αναστημένος.

Κάθε αντίο ένα καινούργιο ξεκίνημα. Άλλωστε κανένα τέλος δεν ήρθε ποτέ με άδεια χέρια. Ακόμη και στις πιο μεγάλες νύχτες της ζωής μας, ξημερώνει.

Την ώρα που πυκνό και παγερό το σκοτάδι κυκλώνει το κορμί μας, φαντάζει δύσκολο να το πιστέψουμε ότι, εδώ σ’ αυτό τον λασπωμένο τόπο όπου ο θάνατος στήνει καρτέρει στις ευαίσθητε καρδιές με τα βόλια της απόγνωσης, μπορεί να φέξει ο ήλιος της ελπίδας.

Κι όμως ξημερώνει. Κι όμως χαράζει, λιάζει και ζεσταίνει ο καιρός. Πίστεψε με.

Στεγνώνουν τα μέσα μας, αρκεί να τα απλώσουμε δίχως ντροπή……

π.Λίβυοςhttp://plibyos.blogspot.gr/

Σε όλους λείπει κάτι

Είμαστε φτιαγμένοι για να κατακτούμε κορυφές και ταυτόχρονα να χάνουμε όλα όσα δε τα θελήσαμε αρκετά ή τις παρουσίες που δε μπόρεσαν να χωρέσουν στη δική μας ζωή. Ξέρω πως και σε εσένα, λείπει κάτι. Άνθρωπος να είναι; Όνειρο, μέρος, κατάσταση; Ξέρω πως σε εκείνες τις λιγοστές στιγμές που παραδίνεσαι στο ασυνείδητό σου και βουτάς σε σκέψεις, πάντα υπάρχει αυτό το κάτι, αυτός ο κάποιος που δεν είναι εκεί που θα ήθελες να είναι. Κοντά σου.
Σου λείπει γιατί δεν τον είχες ποτέ; Σου λείπουν όλα όσα ζήσατε ή όλα όσα σε έκανε να νιώθεις; Δεν έχει σημασία. Γιατί σου λείπει. Και ίσως δεν μπορείς να απαντήσεις στο γιατί αλλά τι νόημα έχει; Η απάντηση δε θα τον φέρει εδώ. Είμαστε φτιαγμένοι να δημιουργούμε αρχές και να υφαίνουμε τέλη. Μπορεί να μη μας αρέσει αλλά βρίσκουμε γοητευτικό οτιδήποτε ξεκινάει… και οτιδήποτε φτάνει στο τέλος του. Και κάπου εκεί ξεκινάει το ταξίδι του να λείπει από εσένα, που με διαβάζεις τώρα, κάτι ή κάποιος. Είχες τόσες επιλογές, περπάτησες σε τόσους δρόμους… Αναγκαστικά έπρεπε να αφήσεις κάτι στη γωνία. Και αν αυτό το κάτι σου λείπει, γιατί το αφήνεις να σου λείπει;
Γιατί οι άνθρωποι ενώ ξαπλώνουν με τις επιλογές τους, κοιμούνται παρέα με την απουσία όσων δεν υπάρχουν πια στη ζωή τους. Και αν έχανες αύριο όλα όσα έχεις σήμερα; Θα σου έλειπαν το ίδιο; Μήπως έχεις συνηθίσει να σου λείπει κάτι; Λένε ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε αχάριστοι. Λένε πως ποτέ δε μας φτάνουν όσα έχουμε και πάντα θέλουμε το κάτι διαφορετικό, το κάτι παραπάνω ή και όχι. Λένε πως δε μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι μιας και δε ξέρουμε τι να κάνουμε την ευτυχία που περνάει από τα χέρια μας. Δε ξέρουμε πώς να την κρατήσουμε και ευχαρίστως την πετάμε από

τα χέρια μας, στο βωμό του αγνώστου, του ελκυστικού, του άπιαστου.

Φόβος: Ο μεγαλύτερος κλέφτης ονείρων

Φόβος: Ο μεγαλύτερος κλέφτης ονείρων

Γράφουν οι Μαρία Σαλεμή – Αντωνίου και ο Αθανάσιος Αντωνίου

«Ο φόβος σκοτώνει πολύ περισσότερους ανθρώπους από ότι ο θάνατος.» – George Patton

Πραγματικά παίρνοντας αυτή τη φράση ως αφορμή σκεφτήκαμε πόσες φορές ένας άνθρωπος πεθαίνει πριν τελικά πεθάνει;
Πόσες φορές ο φόβος σκότωσε τη ζωή και τα όνειρα του;
Τι ζωή ζει ο άνθρωπος, με κλεμμένα ή σκοτωμένα τα όνειρα του;
Πόσες φορές ο φόβος του έκλεψε τη ζωή, τη χαρά, την ευτυχία;
Πόσοι άνθρωποι επιβιώνουν χωρίς να ζουν;
Πίσω από όλα αυτά και πολλά άλλα, αυτός.
Ο μεγαλύτερος και πιο ύπουλος εχθρός του ανθρώπου. Ο φόβος.
Λες και μας περιμένει στη γη, πριν έρθουμε.
Ακόμη δεν έχουμε γεννηθεί και ο φόβος παραμονεύει…
Σε ένα κόσμο, που ακόμη και εάν γελάσει πολύ κάποια στιγμή, φροντίζει να το διορθώσει λέγοντας, «σε καλό να μου βγει…».
Τεστ με εικόνες: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Φόβος, φόβος φόβος… άλλες φορές φανερός, άλλες αφανής αλλά πάντα στη σκηνή, πρωταγωνιστής ή κομπάρσος στο έργο της ζωής του καθενός. Το ξέρουν αυτό καλά, αυτοί που κρατούν τα ηνία της ανθρωπότητας. Ξέρουν ότι οι άνθρωποι «πρέπει να φοβούνται». Ξέρουν ότι στα χέρια τους ο φόβος είναι «ένα εργαλείο διαχείρισης της ανθρώπινης συνείδησης».
Σήμερα περισσότερο από ποτέ ίσως, ο φόβος έχει πάρει τόσα διαφορετικά προσωπεία και μερικά είναι τόσο αθώα που πραγματικά είναι δύσκολο να τα αντιληφθεί κάποιος. Η αθώα όψη του φόβου, γίνεται η πιο πονηρή αόρατη φυλακή του ανθρώπου. Αυτή, εάν θέλετε, είναι και η πιο ύπουλη και πονηρή μορφή του. Βέβαια πάντα «για το καλό μας», για την πατρίδα, για να μη πτωχεύσουμε, για τα παιδιά, για την ανθρωπότητα…

Εννέα προθέσεις που θα μεταμορφώσουν εσένα και τους γύρω σου!

Η πρόθεση είναι το παν. Αυτό που βιώνουμε καθημερινά στην ζωή μας, πώς πράττουμε, πώς μιλάμε και πώς αισθανόμαστε επηρεάζει κάθε ανθρώπινο ον γύρω μας. Μόλις συνειδητοποιήσουμε το φαινόμενο του ντόμινο που δημιουργείται όταν ρίχνουμε το φως μας στους άλλους, γίνεται μεταδοτικό.

1. Βρες την αλήθεια σου

Η αλήθεια θα σε απελευθερώσει αλλά πρώτα θα σε τσαντίσει. Όσο και να σε αποθαρρύνουν ή όσο οι άλλοι αντιτίθενται στην αλήθεια σου, μην σταματάς ποτέ να την αναζητάς. Η αλήθεια και η σοφία είναι διαθέσιμες μόνο σε όσους έχουν το θάρρος να αμφισβητήσουν αυτά που έχουν διδαχθεί.

2. Πίστευε ότι όλα είναι πιθανά

Όλα τα πράγματα είναι δυνατά, ανεξάρτητα από τους αντιληπτούς περιορισμούς. Μην δεσμεύεσαι από τα όρια που σου βάζουν άλλοι ή από αυτά που επιβάλλεις εσύ στον εαυτό σου. Στο θεμελιώδες επίπεδο της πραγματικότητας, όλα υπαγορεύονται από τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες σου. Είμαστε καθαρή ενέργεια, και υπάρχει άπειρη δυνατότητα σε αυτήν την ενέργεια.

3. Πρόσφερε

Καλλιέργησε μια συνήθεια που εξυπηρετεί άλλους – που μοιράζεσαι τα χρήματά σου, την γνώση σου, την υπηρεσία σου, την σοφία σου, την φροντίδα σου, την αγάπη σου, το χαμόγελό σου. Με το να δίνεις, πάντα λαμβάνεις περισσότερα. 

Δίνοντας έχεις πολλά απροσδόκητα οφέλη, από την προσέλκυση περισσότερης ευτυχίας στην ζωή σου, μέχρι την έμπνευση που δίνεις στους άλλους για να αλλάξουν την ζωή τους. Στο τέλος όλος ο κόσμος πάει σε μια καλύτερη θέση. Είναι ένας παγκόσμιος νόμος. Μπορείς μόνο να πάρεις πίσω, αυτό που βάζεις μέσα.

Αιθέρας και Ενέργεια του Χώρου

Αιθέρας (Πεμπτουσία) και «αιθεροβάμωνες» επιστήμονες

Αν και θεωρείται επιστημονικά «νεκρός» εδώ κι έναν αιώνα, ο Αιθέρας (Aether) εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο ως μια θεωρία για την ερμηνεία της ανεξήγητης «θάλασσας ενέργειας» και του «κοχλάζοντος κενού», που μας περιβάλει. Από την αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ο Αιθέρας αποτελούσε το τελευταίο κρίκο που συνέδεε τη Φυσική με τη μεταφυσική. Στην αρχαιότητα πίστευαν πως όλος ο κόσμος ήταν γεμάτος από ένα υλικό λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο, που οι Έλληνες ονόμαζαν Αιθήρ, οι Ινδοί Πράνα και οι Κινέζοι Τσι. Ο Πυθαγόρας πίστευε στην ύπαρξη του αιθέρα ως «πέμπτο στοιχείο» της Φύσης, ενώ οι ανατολικοί πολιτισμοί αποκαλούσαν το ίδιο στοιχείο Ακάσα (Akasha).
Ο Αριστοτέλης υποστήριζε πως εκτός από τα τέσσερα στοιχεία (Γη, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ) υπήρχε στη Φύση και ο Αιθήρ. Σύμφωνα με την άποψη του ο ουρανός διέφερε θεμελιακά από τον κόσμο, καθώς αποτελούνταν από ένα πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα, που ήταν και η «πέμπτη ουσία» της Φύσης (εξού και η λέξη πεμπτουσία). Ο Αριστοτέλης οδηγήθηκε σ’ αυτό το συμπέρασμα επειδή παρατήρησε πως όλα τα ουράνια σώματα είναι φωτεινά, διαγράφουν ατέρμονους κύκλους, είναι άφθαρτα κι αμετάβλητα. Επομένως κάποια άγνωστη μορφή ενέργειας θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη γι’ αυτό.
Στους αιώνες που ακολούθησαν οι αλχημιστές, που αναζητούσαν την «πεμπτουσία», κράτησαν ζωντανή τη θεωρία του Αιθέρα. Στις συμβολικές απεικονίσεις των αλχημιστών ο Αιθέρας αντιπροσώπευε πάντα το κεφάλι (το «πέμπτο άκρο» του σώματος), ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία αντιπροσωπεύονταν από τα άλλα τέσσερα άκρα (χέρια και πόδια). Σύμφωνα μ’ αυτούς τους συμβολισμούς ο Αιθέρας θεωρούνταν ανώτερο στοιχείο της Φύσης και η «αιθερική» κατάσταση ως ένα από τα ανώτερα επίπεδα του «πνευματικού σώματος».