Είμαστε το προΐόν των σκέψεων που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα

Είμαστε το προϊόν των σκέψεων που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα

Οι σκέψεις σας δεν είναι απλώς μικρά αφράτα συννεφάκια που περιπλανιούνται μες στο κεφάλι σας. Οι σκέψεις σας είναι πράγματα. Ουσιαστικά, οι σκέψεις είναι μετρήσιμες μονάδες ενέργειας. Είναι βιοχημικές ηλεκτρικές ώσεις, κύματα ενέργειας, που, απ΄όσο γνωρίζουμε, έχουν την ικανότητα να ταξιδεύουν στο χρόνο και το χώρο.
«Οι σκέψεις σας είναι πρόβες των πράξεών σας» είπε ο Σίγκμουντ Φρόιντ. Οι σκέψεις σας είναι ισχυρές. Είναι πραγματικές, είναι μετρήσιμες, είναι ενέργεια. Ουσιαστικά, με κάθε σκέψη σας δηλώνετε τις επιθυμίες σας στο σύμπαν και προκαλείτε μια οργανική μεταβολή στο σώμα σας. Είστε το προϊόν όλων των σκέψεων και των πράξεων που έχετε κάνει και όλων των συναισθημάτων που έχετε βιώσει έως σήμερα. Ως αποτέλεσμα, οι σκέψεις και οι πράξεις που κάνετε σήμερα και τα συναισθήματα που βιώνετε σήμερα καθορίζουν τις μελλοντικές εμπειρίες σας.
Είναι, λοιπόν, επιτακτική η ανάγκη να μάθετε να σκέφτεστε και να συμπεριφέρεστε με θετικό τρόπο, ώστε να αρχίσετε να οδεύετε προς αυτό που τελικά θέλετε να γίνετε, να κάνετε και να βιώσετε στη ζωή σας. Ο Φλόρενς Σιν είπε ότι, το παιχνίδι της ζωής μοιάζει με ένα μπούμερανγκ. Οι σκέψεις, οι πράξεις και οι λέξεις μας επιστρέφουν, αργά ή γρήγορα, πίσω σε εμάς με εκπληκτική ακρίβεια. Με τη βοήθεια ενός πολυγράφου ή ανιχνευτή ψεύδους, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι το σώμα αντιδρά στις σκέψεις. Οι σκέψεις σας μπορούν να αλλάξουν τη θερμοκρασία του σώματός σας, τους παλμούς της καρδιάς σας, την πίεσή σας, το ρυθμό της αναπνοής σας, τη μυϊκή ένταση, μπορούν ακόμα και να προκαλέσουν εφίδρωση (π.χ στα χέρια).

ΨΥΧΙΚΗ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ

Ευδαίμονες οι  απαλλαγμένοι από ψεύτικες κατασκευασμένες ανάγκες. Όσοι καλλιεργούν πνεύμα και ψυχή. Όσοι δραπετεύουν και χάνονται σε έναν υπέροχο κόσμο, αυτόν της μαγείας της αναζήτησης.

Όσοι δεν ικανοποιούνται και δεν καλύπτονται από τα κάθε είδους δογματικά στερεότυπα που μας έμαθαν να τα δεχόμαστε ως αληθή και μοναδικά… που δεν συμφωνούν με το «έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τα αφήσουμε». Όσα βρήκαμε είναι όλα σωστά…;  Μήπως κάποια θα μπορούσαν να είναι αλλιώς; Και πως θα μπορούσε να είναι αυτό το αλλιώς;

Είναι πανέμορφος ο κόσμος της αναζήτησης.  

Ευδαίμονες όσοι έχουν αρωγό την θεά περιέργεια που έμβλημα της έχει την λέξη «γιατί». Όπως οι Ιεροί μας πρόγονοι, οι γεννήτορες του γήινου πολιτισμού, που με την λέξη «γιατί», έδωσαν λογικές και επιστημονικές απαντήσεις σε ότι παρατηρούσαν και σε ότι τους προβλημάτιζε, έτσι και τα σημερινά ανήσυχα πνεύματα δεν μηρυκάζουν έτοιμη τροφή… Διαβάζουν και συγχρόνως μελετούν. Εξετάζουν με λογική και με κριτική σκέψη.

Μόνο το διάβασμα οδηγεί στην γνώση. Αν γνωρίζει κανείς άλλον τρόπο να μου τον πει. Όμως η γνώση μόνη της δεν αρκεί. Μαζί με την γνώση και την καλλιέργεια της Φιλοσοφίας, οδηγούμαστε στο ευ ζήν.

Δεν φιλοσοφεί κανείς παπαγαλίζοντας αναμασώντας και επαναλαμβάνοντας άλλων φιλοσοφίες. Φιλοσοφία είναι η μελέτη και η εφαρμογή της στην καθημερινότητα, στην πράξη. Η Φιλοσοφία είναι τρόπος ζωής.

Γι αυτό χρησιμοποίησα πιο πάνω την λέξη ευδαίμονες και απέφυγα την λέξη «τυχεροί». Αλλοίμονο αν αφήναμε την ζωή μας στα χέρια της τύχης. Ούτε την λέξη ευτυχισμένοι θα χρησιμοποιούσα ποτέ. Τι είναι ευτυχία; Ευτυχία σημαίνει καλή τύχη. Αλλά ότι συμβαίνει κατά τύχη, είναι πρόσκαιρο.  Ξαναλέω, αλλοίμονο αν αφήναμε την ζωή μας να την καθοδηγεί η τύχη.  

Η ευδαιμονία δεν είναι τυχαίο γεγονός. Για να κατακτηθεί θέλει αγώνα και όταν κατακτηθεί πλέον γίνεται τρόπος ζωής. Δεν σε εγκαταλείπει πια γιατί πηγάζει από το είναι σου, από τον εσωτερικό σου κόσμο και βρίσκεσαι σε μόνιμη σύνδεση με τον Ανώτερο Εαυτό.

Το μυαλό είναι ξυράφι

Όσο το ακονίζεις τόσο κόβει κι η κόψη του γίνεται «αθέρας» (λεπτότατη), κατά την παλιά έκφραση. Εδώ έγκειται και η διαφορά του έξυπνου από τον καλλιεργημένο· αρχικά μπορεί να διαθέτουν ανάλογη νοητική δωρεά, καταλήγουν όμως να απέχουν ποιοτικά. Ο έξυπνος και ικανός μαθαίνει τα θεωρητικά και τα πρακτικά της δουλειάς του, παρακολουθεί τις εξελίξεις και αν δεν καταντήσει στυγνή χρηματομηχανή, είναι ευλογία να συνεργάζεσαι με κάποιον που δεν έχει μόνο Μάστερ αλλά και το μυαλό στη θέση του.

Ο καλλιεργημένος δεν περιορίστηκε στην ύλη των όποιων σπουδών του και τα χρηστικά για να κερδίσει χρήματα ή κοινωνικό κύρος, αλλά έκανε το μεγάλο ποιοτικό άλμα: ξέφυγε από το αναγκαίο.

Με πάθος, μελέτη και αγάπη «ψάχτηκε» εντός του και γύρω του και απόκτησε ευρύτερη παιδεία και «δική του» πρωτογενή σκέψη, ώστε να βλέπει κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων, να εντοπίζει βαθύτερα αίτια. Γιατί η καλλιέργεια (κουλτούρα) δεν είναι συσσώρευση γνώσης, αλλά το απόσταγμά της ή, όπως το έθεσε ο Μαλρό, «είναι αυτό που μένει όταν ξεχάσεις όσα έμαθες».

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΒΛΑΚΕΙΑΣ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ

Εκδόσεις:ΤΟΠΟΣ

Εικόνα: Josip Miklec caught in the act of creation || https://68.media.tumblr.com/a97809f7bd45a5fba82341fbca46e501/tumblr_nohpfbKV8I1shyft4o1_1280.jpg

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Φόρος τιμής στο βιβλίο

Αγαπημένο μου βιβλίο πόσο σ’ Ευχαριστώ,

για τη σταθερή παρουσία σου στη ζωή μου,
για την πολύτιμη συντροφιά σου τις μονότονες νύχτες του χειμώνα,
για την παρηγοριά που μου πρόσφερες σε δύσκολες εποχές,
για τα ταξίδια που έκανα μαζί σου όταν δεν μπορούσα να ταξιδέψω
με άλλο τρόπο,
για την παρέα που μου έκανες τα ζεστά αποπνικτικά καλοκαιρινά απομεσήμερα,
για την ελπίδα που με αποπλάνησε και μ’ έκανε να πιστέψω στο αδύνατο,
γιατί μόνο εσύ μπορούσες να κρατήσεις ζωντανό το ενδιαφέρον μου
όταν είχα βαρεθεί καθετί άλλο,

ΜΗ ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - ΣΤΗΝ ΑΧΛΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Η Θεσσαλική πεδιάδα και η Μαγνησία, σε απώτατους χρόνους ήταν πεδίο δράσεως των Μινύων του Ποσειδώνα και των ουρανίων δυνάμεων των Πλειάδων, σύμφωνα με πληροφορίες που προκύπτουν από ιστορικά κείμενα. Όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα, γύρω στο -2.500 παρήκμασε ένας μεγάλος πολιτισμός που αναπτύχθηκε στους απώτατους ιστορικούς χρόνους. Τα μεγάλα κέντρα πολιτισμού της περιοχής Ιωλκός, Παγασσές, Δήμηνι, Δημητριάδα και άλλα, παραχώρησαν τη θέση τους στην ιστορία και την άχλη του χρόνου. Όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής ξαφνιάζουν με την ηλικία τους και καταρρίπτουν όλες τις ψευδεπίγραφες επιστημονικές απόψεις για πρόσφατες χρονολογήσεις. Ενώ η μέθοδος του ραδιενεργού άνθρακα δείχνει την έβδομη προ Χριστιανισμού χιλιετία, οι επιστήμονες δεν θέλουν να τη δεχθούν με τίποτε, γιατί μια τέτοια παραδοχή δημιουργεί υποχρεώσεις και τους φέρνει σε αντίθεση με το κατεστημένο. Προτιμούν τη σιωπή και αντιπαρέρχονται όλα τα αδιέξοδα. Έτσι αποφεύγονται πιθανές συγκρούσεις.

Το Πήλιο αποτελεί φυσική απόληξη του ορεινού όγκου του Ολύμπου. Ήταν σύμφωνα με την παράδοση η κατοικία πολλών ουρανίων οντοτήτων και φιλοξενούσε τον μυστηριώδη Κένταυρο Χείρωνα. Στην κορυφή του δέσποζε το γιγαντιαίο άγαλμα του πατέρα των θεών και ανθρώπων Δία, όμοιο με το αντίστοιχο που δέσποζε στην κορυφή του Άθωνα (Άγιο Όρος). Η περιοχή του Βόλου συγκέντρωνε μεγάλο κοσμικό ενδιαφέρον από το -18.000 μέχρι και την Αργοναυτική εκστρατεία. Στους πρόποδες του Πηλίου "χτίστηκε" η μυστηριώδης Αργώ με τη βοήθεια της Αθηνάς και της Ήρας και από τον σημερινό Βόλο ξεκίνησε για την αινιγματική αποστολή της.

Αν η εκστρατεία ήταν ένα ταξίδι 50 ατόμων δεν θα έπρεπε να γίνεται τόσος θόρυβος για το τίποτα. Ούτε θα μπορούσε να διασωθεί για τόσες χιλιάδες χρόνια. Ο αριθμός 50, εκτός της ιερότητας του, ήταν πολύ μικρός ώστε να αποτελεί τόσο σημαντικό γεγονός. Πρέπει η εκστρατεία αυτή να συνοδευόταν και από στρατεύματα τα οποία θα ιδούμε σε άλλο κεφάλαιο. Εκτός από την αλληγορική αφήγηση έχει γίνει και συστηματική παραποίηση των Αργοναυτικών. Για παράδειγμα αναφέρω ότι η Κολχίδα του Αιήτη, σύμφωνα με την πορεία μετάβασης και των χαρακτηριστικών της περιοχής, δεν εντοπίστηκε ποτέ ούτε από τον Εκαταίο τον Αβδηρίτη, ούτε και από τους Αναξίμανδρο, Ηρόδοτο, και Στράβωνα.

ΓΟΥΑΙΗΝ ΝΤΥΕΡ:Τα σημάδια και τα συμπτώματα της Προσωπικής Μεταμόρφωσης

Μια όμορφη γυναίκα, που ονομαζόταν Πης Πίλγκριμ, γυρνούσε αυτή τη χώρα λίγα χρόνια πριν, διαδίδοντας παντού το μήνυμα της για ειρήνη και αγάπη και προσωπική μεταμόρφωση.

Περιέγραφε τα χαρακτηριστικά της προσωπικής μεταμόρφωσης δίνοντας αυτό το σύντομο κατάλογο:

Κάποια σημάδια και συμπτώματα της εσωτερικής ειρήνης

Η τάση να σκεφτόσαστε και να ενεργείτε αυθόρμητα μάλλον, παρά με φόβους που βασίζονται σε εμπειρίες του παρελθόντος.

Η αλάθητη ικανότητα ν' απολαμβάνετε την κάθε στιγμή.

Η απώλεια ενδιαφέροντος να κρίνετε τους άλλους.

Η απώλεια ενδιαφέροντος να ερμηνεύετε τις πράξεις των άλλων.

Η απώλεια της ικανότητας ν' αγωνιάτε.


Συχνά, εκπληκτικά περιστατικά αξιολόγησης.

Συγκρατημένα συναισθήματα συνδέσμου με τους άλλους και με τη Φύση.

Συχνά ξεσπάσματα χαμόγελου.

Osho: Έχεις καταπιέσει τα πάντα και όλα αποθηκεύονται στο στομάχι..

Έχω παρατηρήσει πως όταν αισθάνομαι θυ­μό ή λύπη ή ανησυχία, υπάρχει μια αντίστοι­χη φυσική αίσθηση στο στομάχι μου ή στο ηλιακό πλέγμα. Μερικές φορές, εάν είμαι πολύ εκνευρισμένος, αυτό το αίσθημα είναι τό­σο ισχυρό, που δυσκολεύομαι να κοιμηθώ ή δεν έχω όρεξη να φάω. Μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτό;

OSHO:

Όλοι κουβαλάνε πολλά σκουπίδια στο στομάχι, επειδή είναι ο μοναδικός χώρος στο σώμα όπου μπορούμε να καταπιέσουμε πράγ­ματα. Δεν υπάρχει άλλος χώρος. Εάν θέλεις να καταπιέσεις κάτι, θα πρέπει να το κάνεις στο στομάχι. Θέλεις να κλάψεις -η γυναίκα σου πέθανε, ο αγαπημένος σου πέθανε, ο φίλος σου πέθανε – αλλά δεν είναι όμορφο θέαμα. Θα φανεί σαν να είσαι ένα ανθρωπάκι που κλαίει για την απώλεια κάποιου, οπότε το καταπιέζεις. Πού θα το βάλεις αυτό το κλάμα; Φυσικά θα πρέπει να το συμπιέσεις μέσα στο στομάχι. Είναι ο μοναδικός διαθέσιμος χώρος στο σώμα, η μοναδική κοιλότητα όπου μπορείς ν’ αποθηκεύσεις πράγματα.

Εάν τα καταπιέζεις στο στομάχι… Και όλοι καταπιέζουν πολλά είδη συναισθημάτων-αγάπη, σεξουαλικότητα, θυμό, λύπη, κλά­μα, ακόμη και γέλιο. Δεν μπορείς να γελάσεις με την καρδιά σου φαίνεται αγενές, σχεδόν χυδαίο. Σε πολλές κοινωνίες το να γελάς με την καρδιά σου σημαίνει ότι είσαι απολίτιστος. Έτσι, έχεις καταπιέσει τα πάντα. Και λόγω αυτής της καταπίεσης δεν μπορείς να αναπνεύσεις βαθιά, αναγκάζεσαι ν’ αναπνέεις επιφανειακά. Εάν αναπνεύσεις βαθιά αυτές οι πληγές της καταπίεσης θα απελευθερώσουν την ενέργειά τους. Φοβάσαι. Όλοι φοβούνται ν’ αφεθούν ν αναπνεύσουν βαθιά, από το στομάχι τους.

Κάθε παιδί όταν γεννιέται αναπνέει από την κοιλιά. Κοιτάξτε ένα παιδί που κοιμάται: η κοιλιά ανεβοκατεβαίνει, ποτέ το στήθος. Κανένα παιδί δεν αναπνέει από το στήθος· αναπνέουν από την κοιλιά. Είναι απολύτως ελεύθερο τώρα, δεν υπάρχει τίποτε καταπιεσμένο. Το στομάχι του είναι άδειο από καταπίεση, και αυτή η κενότητα δίνει μια ομορφιά στο σώμα.

Όταν συσσωρευτεί πολύ καταπίεση στο στομάχι, το σώμα χωρίζεται σε δύο μέρη: στο κατώτερο και στο ανώτερο. Δεν είστε ένα πλέον, είστε δύο. Το κατώτερο μέρος είναι το απορριφθέν. Η ενότητα έχει χαθεί· μια δυαδικότητα έχει παρεισφρήσει στην ύπαρξή σας.

Τώρα δεν μπορείτε να είστε όμορφοι, δεν μπορείτε να είστε γεμάτοι χάρη. Κουβαλάτε δύο σώματα αντί για ένα, και πάντοτε θα υπάρχει ένα κενό ανάμεσά τους. Δεν μπορείτε να περπατήσετε με ομορφιά, με κάποιον τρόπο πρέπει να σύρετε τα πόδια σας.

Όσο κι αν αργεί, θα ξημερώσει...

Είναι κάτι ψυχές που σήμερα το βράδυ δεν θα κατέβουν απο τον Σταυρό. Που δεν μπορούν να συμμεριστούν την χαρά της Αναστάσεως. Θέλουν μα δεν σκάει το γέλιο στα χείλη τους. Θέλω να τους πω λοιπόν ότι όλοι μας έχουμε περάσει παρόμοιες αν όχι και ίδιες καταστάσεις. Τότε που όλα μύριζαν κόλαση και δυσκολευόμασταν να βρούμε το άρωμα του παραδείσου, να αναπνεύσουν άνοιξη τα μέσα μας. Τότε που ο πόνος σαν βαθύ πέπλο κύκλωνε την ψυχή και η χαρά των πολλών μας κούραζε. Είναι οι στιγμές αυτές που λες, μακάρι να ερχόταν ένας να μου πει, οτι κι αυτός πονάει, να μοιάσουμε, να μιλήσουμε, να συνεννοηθούμε, να μην νιώθω μόνος σε αυτό το σκοτάδι. 
Σας καταλαβαίνω. Όμως ένα πράγμα θέλω να θυμάστε και να είστε βέβαιοι γι αυτό, ότι ο Σταυρός θα γίνει Ανάσταση. Θα έρθει η μέρα που θα γελάσετε πάλι και θα χαρείτε. Τώρα μοιάζει μακρινό, αλλά θα γίνει, να το θυμάστε. Η Ανάσταση του Χριστού είναι η νίκη της ζωής απέναντι στον θάνατο. Ο θάνατος, και το κακό σήμερα δέχονται πλήγμα αφού η παντοδυναμία τους, η απειλή τους τερματίζει. Πλέον και στα πιο βαθιά σκοτάδια εισήλθε το Φως. Και στις πιο δύσκολες στιγμές φάνηκε η ελπίδα. Εκεί που όλα μοιάζουν νεκρά χωρά ξανά η ζωή, το νόημα, η ανάσταση. Μετα Χριστό τίποτε πλέον, δεν μπορεί να νικήσει την ζωή. Οσο, μα όσο κι αν αργεί, θα ξημερώσει...  Αναρτήθηκε από π. ΛίΒυος        

Να φοβάσαι τον άνθρωπο που αγαπάει τη μοναξιά του

Στο δρόμο σου χρειάστηκε να σε αμφισβητήσουν πολλοί, να σου πουν πως δεν αξίζεις, δε θα αντέξεις, δε θα τα καταφέρεις. Ένιωθες τα σωθικά σου να καίγονται -χωρίς να ξέρεις το γιατί- κάθε φορά που κάτι σε έσπρωχνε να προχωρήσεις ένα βήμα μπροστά ενώ οι γύρω σου προσπαθούσαν να σε τραβήξουν για να κάνεις δύο βήματα πίσω. 

Καιγόσουν από μια φωτιά που σε ανάγκαζε να μη λιγοψυχάς, να επιμένεις με πείσμα και θράσος. 

Να μην το βάζεις κάτω, να μη βολεύεσαι. 
Πεισματική άρνηση να θάψεις τα όνειρά σου. 

Να μην αγνοείς τη δύναμή σου, να γυρνάς την πλάτη στην παράνοια, να βρίσκεις παράλογο ένα κόσμο που ευχαριστιέται να πληγώνει ανθρώπους, έναν γκρίζο κόσμο που θεωρεί αυτονόητο το ψέμα και την υποκρισία, που ηδονίζεται με την αποτυχία και φθονεί την επιτυχία του διπλανού του. 

Σου πήρε καιρό, μα τελικά κατάλαβες πως δε θα προσαρμοστείς ποτέ σε μια κοινωνία, που τα θεμέλιά της έχουν σαπίσει και τρίζουν.

Ήσουν για χρόνια στο κενό, ψάχνοντας την έξοδο, καθώς πνιγόσουν μέσα σε δήθεν σχέσεις, σε δήθεν παρέες, σε δήθεν σ’ αγαπώ που ούρλιαζαν απελπισία. Αναρωτήθηκες πολλές φορές αν είσαι εσύ ο αλλόκοτος, ο παράξενος, ο υπερβολικά ρομαντικός ή ο απόλυτα ψυχρός. Μα τώρα ξέρεις. 

Το βλέπεις πια, πως μόνο η αγάπη μπορεί να γαληνέψει την ψυχή σου. Τα αυτιά σου επιλέγουν να ακούσουν μόνο αλήθειες και τα μάτια σου να συναντήσουν μόνο φωτεινά βλέμματα. Δεν είναι τείχη αυτά που έχεις σηκώσει γύρω σου. Είναι τα όρια σου, που έθεσες μετά από βαθιά κι επίπονη αναζήτηση του εαυτού σου. Δεν προτίθεσαι να επιτρέψεις να τα περάσει κανείς που δε θεωρείς άξιο γι’ αυτό.

Γιατί ερωτεύτηκες τη μοναξιά σου, την πιο δύσκολη ερωμένη. Είναι ζόρικη, απαιτητική και δύστροπη. Δύσκολα την κουμαντάρεις. Θα σε βρει ενώ ξοδεύεις το χρόνο σου μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή, κρατώντας ένα βιβλίο που σου μαθαίνει κόσμους που δε γνώριζες ή μέσα σε ένα ασφυκτικά γεμάτο μπαρ. Θα τα βάλει μαζί σου, όταν θα αποκοιμιέσαι μόνος σου στον καναπέ ή αγκαλιά με το σύντροφό σου στο διπλό σας κρεβάτι. 

Στην αγάπη στέκεσαι << γυμνός>>...

Όταν έχεις μάθει να αγαπάς την δύναμη και την επιτυχία, πως μπορείς να ερωτευθείς έναν Νυμφίο κουρελιασμένο, γυμνό και ταπεινωμένο; Όταν ζητάς μια ανώδυνη αγάπη, πως θα αγκαλιάσεις Εκείνον που ζητά θυσία. Κι όταν για σένα αγάπη σημαίνει να παίρνεις πως θα αγαπήσεις εκείνον που ξέρει  μονάχα να δίνει, δίχως λογαριασμούς και βερεσέδια; Ο Νυφμίος της εκκλησίας Χριστός, έρχεται κάθε χρόνο, προς αναζήτηση της νύμφης. Ζητά νυμφώνα για να φωλιάσει τον μεγάλο του έρωτα προς την ανθρωπότητα.

Εάν δεχθούμε ότι το ραντεβού μας με τον Νυμφίο έχει μια προϋπόθεση, εκείνη δεν είναι η τελειότητα μας, μήτε οι αρετές και αναμαρτησία μας, μα η ταπείνωση, το πάθος και ο πόθος μας γι’ αυτόν.

Κανείς άνθρωπος δεν είναι τέλειος, μπορεί όμως να είναι αληθινός. Καμιά αγάπη στον κόσμο αυτόν δεν είναι τέλεια μπορεί όμως να είναι αυθεντική και τίμια. Όταν αληθινά αγαπάς, είσαι διάφανος. Μπορεί ο άλλος να δει την πιο βαθιά σου σκέψη. Εκείνα τα ανείπωτα της καρδιάς. Δεν έχεις να κρύψεις κάτι, γιατί δεν επιδιώκεις να αποδείξεις τίποτε. Αγαπάς. Αυτό φτάνει. Αυτό φαίνεται, δεν αποδεικνύεται, υπάρχει και βιώνεται. Η αγάπη δεν έχει ανάγκη από απολογισμούς και αποδείξεις, γιατί δεν κρύβεται. Μυρίζει ουρανό.

Πόσο απέχει το καρφί απ' το φιλί;

Όσοι δεν έζησαν έστω και μια μεγάλη προσδοκία στην ζωή τους, δε μπορούν να καταλάβουν την σημαίνει να περιμένεις τον «βασιλιά» σου στην πόλη της καρδιάς σου. Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα κι ένα πλήθος που πανηγυρικά ζητωκραυγάζει τον υποδέχεται. Πετάει τα ρούχα του, στρώνει Βάια και κλάδους ελιάς φωνάζοντας «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος».

Αυτή είναι η μια εικόνα. Γιατί μέσα σε ελάχιστες ώρες το σκηνικό θα αλλάξει. Η ζητωκραυγές ελπίδας και χαράς θα γίνουν μίσος και κακία. Η πανηγυρική υποδοχή θα μετατραπεί σε αιμοσταγή αίτημα θανάτωσης του Ιησού. Τι συνέβη άραγε; Πως μέσα σε τόσες λίγες ώρες ένα πλήθος ανθρώπων που υποδέχεται τον Χριστό ως Μεσσία τον αποστρέφεται έως θανάτου;

Όταν η πίστη μας σε έναν άνθρωπο, σε μια ιδέα, σε έναν έρωτα ή στον Θεό, είναι ένας άκρατος φαντασιακός συναισθηματισμός τότε απέχει μια ελάχιστη στιγμή από το μηδέν του θανάτου. Εάν το συναίσθημα και μόνο κυριαρχεί τότε όλα είναι ευμετάβλητα. Τα πάντα κινούνται στην ρωγμή της διάθεσης μας. Γι αυτό μπορεί να σε αγαπώ όταν νιώθω καλά, μα στα δύσκολα να σε εγκαταλείπω, παίρνοντας μαζί μου όλους τους όρκους αφοσίωσης που σου έδωσα. Ας μην ξεχνάμε, ότι ο προδότης είναι εκείνος που κάποτε μας έδινε όρκους αιώνιας αγάπης.

Τι περιμένει λοιπόν το πλήθος από τον Χριστό; Να τον στέψει βασιλέα. Ένα βασιλιά που θα λύτρωνε τον ιουδαϊκό λαό από τον ρωμαϊκό ζυγό. Από την πείνα, την εξαθλίωση, την αδικία και τυραννία. Πίστευαν ότι ο Χριστός είναι αυτός που θα τους λυτρώσει. Πως όμως;  Όπως εκείνοι είχαν φανταστεί. Με δύναμη, επιβολή, όπλα, λεγεώνες και άρματα, αίμα και βία.

Ο Χριστός όμως δεν ενσαρκώνει τις προσδοκίες τους. Δεν ήταν εκείνος που πίστεψαν και θέλησαν να είναι. Ο Χριστός ήταν αλλιώς. Ήρεμος, αγνός, ταπεινός και γεμάτος αγάπη. Δεν χρησιμοποιούσε βία, ούτε ήθελε την επιβολή της εξουσίας, δεν είχε έρθει να φέρει πόλεμο με όπλα, οχυρά και κάστρα, με αίμα και κραυγές πόνου, ότι δηλαδή συνιστά τον παραλογισμό ενός πολέμου.

Θα φυλαχτείς

Αν δεις κάποιον να έρχεται και να κατηγορεί τον αδελφό του μπροστά σου, κάνε το πρόσωπο σου σκυθρωπό. Έτσι και το έλεος του Θεού θα έχεις και απ’ αυτόν θα φυλαχτείς.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος                        ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Τα πραγματικά μεγάλα πνεύματα-όπως οι αετοί- φωλιάζουν ψηλά στούς αιθέρες,μοναχικά(Schopenhauer)

Είναι αξιοθαύμαστο το πόσο εύκολα και γρήγορα φανερώνεται στην συνομιλία η ομοιότητα ή η διαφορετικότητα του πνεύματος και του θυμικού των ανθρώπων: γίνεται αισθητή σε κάθε λεπτομέρεια. Όταν συνομιλούν δύο άνθρωποι πού διαφέρουν ουσιωδώς μεταξύ τους, τότε η κάθε μία φράση του ενός, οσοδήποτε ξένο ή αδιάφορο και αν είναι γι’ αυτούς το θέμα στο οποίο αφορά ο διάλογός τους, θα προκαλεί μικρότερη ή μεγαλύτερη απαρέσκεια στον άλλον, μερικές μάλιστα φράσεις θα τον εξοργίζουν. Παρεμφερείς άνθρωποι, αντίθετα, διαισθάνονται αμέσως και παντού μία κάποια συμφωνία, η οποία, σε περίπτωση μεγάλης ομοιότητας, καταλήγει σύντομα σε τέλεια αρμονία, μάλιστα σε απόλυτη ομοφωνία.

Από τούτα εξηγείται, πρώτον, γιατί οι εντελώς συνηθισμένοι είναι τόσο κοινωνικοί και βρίσκουν παντού τόσο εύκολα πολύ καλή συντροφιά, ανθρώπους καλούς, συμπαθητικούς και γενναιόψυχους. Για τους ασυνήθιστους, ισχύει το αντίθετο, και μάλιστα τόσο περισσότερο όσο πιο έκτακτοι είναι, ούτως ώστε κάποτε, μέσα στην απομόνωσή τους, να νιώθουν μεγάλη χαρά, όταν διακρίνουν σ’ έναν άλλον μία κάποια ίνα, οσοδήποτετε μικροσκοπική, που να είναι της αυτής φύσεως με τη δική τους˙ διότι, βέβαια, ο καθένας δεν μπορεί να είναι για τον άλλον παρά ό,τι κι εκείνος για τον ίδιο. Τα πραγματικά μεγάλα πνεύματα -όπως οι αετοί- φωλιάζουν ψηλά στους αιθέρες, μοναχικά.

Από τα ανωτέρω, γίνεται κατανοητό, δεύτερον, πως οι ομόφρονες άνθρωποι καταφέρνουν να σμίγουν τόσο γρήγορα, σαν να ασκούν εκατέρωθεν μαγνητική έλξη – verwandte Seelen grüßen sich von ferne [συγγενείς ψυχές αλληλοχαιρετώνται από μακριά]. Συχνότερα, ωστόσο έχει κανείς την ευκαιρία να παρατηρήσει το φαινόμενο αυτό σε ανθρώπους χαμηλού ποιού ή χωρίς χαρίσματα˙ ο λόγος, ωστόσο, δεν είναι παρά το γεγονός ότι  από τούς τελευταίους αυτούς υπάρχουν στρατιές ολόκληρες, ενώ οι ανώτερου ποιού κι εξαίρετοι είναι και ονομάζονται σπάνιοι.

Εγχειρίδιο πρακτικής σοφίας
Arthur Schopenhauer

Εικόνα: https://i.ytimg.com/vi/1WFapJXkNZY/maxresdefault.jpg

lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ