Ο δρόμος του Μάγου 2ο Μάθημα
Για να επιστρέψει στη ζωή μας η μαγεία, πρέπει να επιστρέψει πρώτα η αθωότητα.
Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του μάγου είναι η μεταμόρφωση.
Κάθε πρωί, ο μικρός Αρθούρος κατέβαινε σ' ένα ρυάκι μες στο
δάσος για να πλυθεί. Όπως όλα τα αγόρια της ηλικίας του, δεν επιδείκνυε μεγάλη
προθυμία στην εκτέλεση αυτού του καθήκοντος. Αποσπούσαν συνήθως την προσοχή του
τα σκιουράκια, τα τιτιβίσματα των πουλιών ή οτιδήποτε άλλο έμοιαζε να 'χει
περισσότερο ενδιαφέρον απ' το νερό και το σαπούνι.
Ο Μέρλιν δεν σκοτιζόταν πολύ για τη βρόμα και το χώμα που
κάλυπτε σιγά-σιγά το νεαρό μαθητή του απ' την κορφή ως τα νύχια. Κάποια μέρα,
όμως, ξέσπασε: "Κοντεύουν να φυτρώσουν φασόλια πίσω απ' τ' αυτιά σου! Δεν
καταλαβαίνω γιατί πηγαίνεις στο ρυάκι, αφού δεν κάνεις τίποτα εκεί".
Ο Αρθούρος κατέβασε το κεφάλι. "Δεν τολμούσα να σ' το
πω, Μέρλιν. Όταν, όμως, σκύβω πάνω απ' το νερό, δεν μπορώ να δω το πρόσωπό μου
κι έτσι δεν βλέπω πού πρέπει να πλυθώ. Δεν ξέρω ούτε καν πώς είμαι."
Σηκώνοντας ξανά το βλέμμα, το αγόρι είδε, προς μεγάλη του
έκπληξη, τον Μέρλιν να λαμποκοπάει από χαρά. "Πάρε αυτό", του είπε κι
απόθεσε στη χούφτα του ένα μεγάλο σμαράγδι (αργότερα ο Αρθούρος θα το
χρησιμοποιούσε για να διασχίζει πηδώντας το νερό). "Νόμιζα ότι η ανυπακοή
σου μαρτυρούσε μια απώλεια της αθωότητας, αλλά τώρα βλέπω ότι έκανα λάθος.
Χωρίς αντανάκλαση δεν έχεις εικόνα του εαυτού σου. Μόνο όταν δεν σε αποσπά η
εικόνα του εαυτού σου, μπορείς να βρίσκεσαι στην κατάσταση της αθωότητας."