ΜΗ ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - ΣΤΗΝ ΑΧΛΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Η Θεσσαλική πεδιάδα και η Μαγνησία, σε απώτατους χρόνους ήταν πεδίο δράσεως των Μινύων του Ποσειδώνα και των ουρανίων δυνάμεων των Πλειάδων, σύμφωνα με πληροφορίες που προκύπτουν από ιστορικά κείμενα. Όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα, γύρω στο -2.500 παρήκμασε ένας μεγάλος πολιτισμός που αναπτύχθηκε στους απώτατους ιστορικούς χρόνους. Τα μεγάλα κέντρα πολιτισμού της περιοχής Ιωλκός, Παγασσές, Δήμηνι, Δημητριάδα και άλλα, παραχώρησαν τη θέση τους στην ιστορία και την άχλη του χρόνου. Όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής ξαφνιάζουν με την ηλικία τους και καταρρίπτουν όλες τις ψευδεπίγραφες επιστημονικές απόψεις για πρόσφατες χρονολογήσεις. Ενώ η μέθοδος του ραδιενεργού άνθρακα δείχνει την έβδομη προ Χριστιανισμού χιλιετία, οι επιστήμονες δεν θέλουν να τη δεχθούν με τίποτε, γιατί μια τέτοια παραδοχή δημιουργεί υποχρεώσεις και τους φέρνει σε αντίθεση με το κατεστημένο. Προτιμούν τη σιωπή και αντιπαρέρχονται όλα τα αδιέξοδα. Έτσι αποφεύγονται πιθανές συγκρούσεις.

Το Πήλιο αποτελεί φυσική απόληξη του ορεινού όγκου του Ολύμπου. Ήταν σύμφωνα με την παράδοση η κατοικία πολλών ουρανίων οντοτήτων και φιλοξενούσε τον μυστηριώδη Κένταυρο Χείρωνα. Στην κορυφή του δέσποζε το γιγαντιαίο άγαλμα του πατέρα των θεών και ανθρώπων Δία, όμοιο με το αντίστοιχο που δέσποζε στην κορυφή του Άθωνα (Άγιο Όρος). Η περιοχή του Βόλου συγκέντρωνε μεγάλο κοσμικό ενδιαφέρον από το -18.000 μέχρι και την Αργοναυτική εκστρατεία. Στους πρόποδες του Πηλίου "χτίστηκε" η μυστηριώδης Αργώ με τη βοήθεια της Αθηνάς και της Ήρας και από τον σημερινό Βόλο ξεκίνησε για την αινιγματική αποστολή της.

Αν η εκστρατεία ήταν ένα ταξίδι 50 ατόμων δεν θα έπρεπε να γίνεται τόσος θόρυβος για το τίποτα. Ούτε θα μπορούσε να διασωθεί για τόσες χιλιάδες χρόνια. Ο αριθμός 50, εκτός της ιερότητας του, ήταν πολύ μικρός ώστε να αποτελεί τόσο σημαντικό γεγονός. Πρέπει η εκστρατεία αυτή να συνοδευόταν και από στρατεύματα τα οποία θα ιδούμε σε άλλο κεφάλαιο. Εκτός από την αλληγορική αφήγηση έχει γίνει και συστηματική παραποίηση των Αργοναυτικών. Για παράδειγμα αναφέρω ότι η Κολχίδα του Αιήτη, σύμφωνα με την πορεία μετάβασης και των χαρακτηριστικών της περιοχής, δεν εντοπίστηκε ποτέ ούτε από τον Εκαταίο τον Αβδηρίτη, ούτε και από τους Αναξίμανδρο, Ηρόδοτο, και Στράβωνα.

ΓΟΥΑΙΗΝ ΝΤΥΕΡ:Τα σημάδια και τα συμπτώματα της Προσωπικής Μεταμόρφωσης

Μια όμορφη γυναίκα, που ονομαζόταν Πης Πίλγκριμ, γυρνούσε αυτή τη χώρα λίγα χρόνια πριν, διαδίδοντας παντού το μήνυμα της για ειρήνη και αγάπη και προσωπική μεταμόρφωση.

Περιέγραφε τα χαρακτηριστικά της προσωπικής μεταμόρφωσης δίνοντας αυτό το σύντομο κατάλογο:

Κάποια σημάδια και συμπτώματα της εσωτερικής ειρήνης

Η τάση να σκεφτόσαστε και να ενεργείτε αυθόρμητα μάλλον, παρά με φόβους που βασίζονται σε εμπειρίες του παρελθόντος.

Η αλάθητη ικανότητα ν' απολαμβάνετε την κάθε στιγμή.

Η απώλεια ενδιαφέροντος να κρίνετε τους άλλους.

Η απώλεια ενδιαφέροντος να ερμηνεύετε τις πράξεις των άλλων.

Η απώλεια της ικανότητας ν' αγωνιάτε.


Συχνά, εκπληκτικά περιστατικά αξιολόγησης.

Συγκρατημένα συναισθήματα συνδέσμου με τους άλλους και με τη Φύση.

Συχνά ξεσπάσματα χαμόγελου.

Osho: Έχεις καταπιέσει τα πάντα και όλα αποθηκεύονται στο στομάχι..

Έχω παρατηρήσει πως όταν αισθάνομαι θυ­μό ή λύπη ή ανησυχία, υπάρχει μια αντίστοι­χη φυσική αίσθηση στο στομάχι μου ή στο ηλιακό πλέγμα. Μερικές φορές, εάν είμαι πολύ εκνευρισμένος, αυτό το αίσθημα είναι τό­σο ισχυρό, που δυσκολεύομαι να κοιμηθώ ή δεν έχω όρεξη να φάω. Μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτό;

OSHO:

Όλοι κουβαλάνε πολλά σκουπίδια στο στομάχι, επειδή είναι ο μοναδικός χώρος στο σώμα όπου μπορούμε να καταπιέσουμε πράγ­ματα. Δεν υπάρχει άλλος χώρος. Εάν θέλεις να καταπιέσεις κάτι, θα πρέπει να το κάνεις στο στομάχι. Θέλεις να κλάψεις -η γυναίκα σου πέθανε, ο αγαπημένος σου πέθανε, ο φίλος σου πέθανε – αλλά δεν είναι όμορφο θέαμα. Θα φανεί σαν να είσαι ένα ανθρωπάκι που κλαίει για την απώλεια κάποιου, οπότε το καταπιέζεις. Πού θα το βάλεις αυτό το κλάμα; Φυσικά θα πρέπει να το συμπιέσεις μέσα στο στομάχι. Είναι ο μοναδικός διαθέσιμος χώρος στο σώμα, η μοναδική κοιλότητα όπου μπορείς ν’ αποθηκεύσεις πράγματα.

Εάν τα καταπιέζεις στο στομάχι… Και όλοι καταπιέζουν πολλά είδη συναισθημάτων-αγάπη, σεξουαλικότητα, θυμό, λύπη, κλά­μα, ακόμη και γέλιο. Δεν μπορείς να γελάσεις με την καρδιά σου φαίνεται αγενές, σχεδόν χυδαίο. Σε πολλές κοινωνίες το να γελάς με την καρδιά σου σημαίνει ότι είσαι απολίτιστος. Έτσι, έχεις καταπιέσει τα πάντα. Και λόγω αυτής της καταπίεσης δεν μπορείς να αναπνεύσεις βαθιά, αναγκάζεσαι ν’ αναπνέεις επιφανειακά. Εάν αναπνεύσεις βαθιά αυτές οι πληγές της καταπίεσης θα απελευθερώσουν την ενέργειά τους. Φοβάσαι. Όλοι φοβούνται ν’ αφεθούν ν αναπνεύσουν βαθιά, από το στομάχι τους.

Κάθε παιδί όταν γεννιέται αναπνέει από την κοιλιά. Κοιτάξτε ένα παιδί που κοιμάται: η κοιλιά ανεβοκατεβαίνει, ποτέ το στήθος. Κανένα παιδί δεν αναπνέει από το στήθος· αναπνέουν από την κοιλιά. Είναι απολύτως ελεύθερο τώρα, δεν υπάρχει τίποτε καταπιεσμένο. Το στομάχι του είναι άδειο από καταπίεση, και αυτή η κενότητα δίνει μια ομορφιά στο σώμα.

Όταν συσσωρευτεί πολύ καταπίεση στο στομάχι, το σώμα χωρίζεται σε δύο μέρη: στο κατώτερο και στο ανώτερο. Δεν είστε ένα πλέον, είστε δύο. Το κατώτερο μέρος είναι το απορριφθέν. Η ενότητα έχει χαθεί· μια δυαδικότητα έχει παρεισφρήσει στην ύπαρξή σας.

Τώρα δεν μπορείτε να είστε όμορφοι, δεν μπορείτε να είστε γεμάτοι χάρη. Κουβαλάτε δύο σώματα αντί για ένα, και πάντοτε θα υπάρχει ένα κενό ανάμεσά τους. Δεν μπορείτε να περπατήσετε με ομορφιά, με κάποιον τρόπο πρέπει να σύρετε τα πόδια σας.

Όσο κι αν αργεί, θα ξημερώσει...

Είναι κάτι ψυχές που σήμερα το βράδυ δεν θα κατέβουν απο τον Σταυρό. Που δεν μπορούν να συμμεριστούν την χαρά της Αναστάσεως. Θέλουν μα δεν σκάει το γέλιο στα χείλη τους. Θέλω να τους πω λοιπόν ότι όλοι μας έχουμε περάσει παρόμοιες αν όχι και ίδιες καταστάσεις. Τότε που όλα μύριζαν κόλαση και δυσκολευόμασταν να βρούμε το άρωμα του παραδείσου, να αναπνεύσουν άνοιξη τα μέσα μας. Τότε που ο πόνος σαν βαθύ πέπλο κύκλωνε την ψυχή και η χαρά των πολλών μας κούραζε. Είναι οι στιγμές αυτές που λες, μακάρι να ερχόταν ένας να μου πει, οτι κι αυτός πονάει, να μοιάσουμε, να μιλήσουμε, να συνεννοηθούμε, να μην νιώθω μόνος σε αυτό το σκοτάδι. 
Σας καταλαβαίνω. Όμως ένα πράγμα θέλω να θυμάστε και να είστε βέβαιοι γι αυτό, ότι ο Σταυρός θα γίνει Ανάσταση. Θα έρθει η μέρα που θα γελάσετε πάλι και θα χαρείτε. Τώρα μοιάζει μακρινό, αλλά θα γίνει, να το θυμάστε. Η Ανάσταση του Χριστού είναι η νίκη της ζωής απέναντι στον θάνατο. Ο θάνατος, και το κακό σήμερα δέχονται πλήγμα αφού η παντοδυναμία τους, η απειλή τους τερματίζει. Πλέον και στα πιο βαθιά σκοτάδια εισήλθε το Φως. Και στις πιο δύσκολες στιγμές φάνηκε η ελπίδα. Εκεί που όλα μοιάζουν νεκρά χωρά ξανά η ζωή, το νόημα, η ανάσταση. Μετα Χριστό τίποτε πλέον, δεν μπορεί να νικήσει την ζωή. Οσο, μα όσο κι αν αργεί, θα ξημερώσει...  Αναρτήθηκε από π. ΛίΒυος        

Να φοβάσαι τον άνθρωπο που αγαπάει τη μοναξιά του

Στο δρόμο σου χρειάστηκε να σε αμφισβητήσουν πολλοί, να σου πουν πως δεν αξίζεις, δε θα αντέξεις, δε θα τα καταφέρεις. Ένιωθες τα σωθικά σου να καίγονται -χωρίς να ξέρεις το γιατί- κάθε φορά που κάτι σε έσπρωχνε να προχωρήσεις ένα βήμα μπροστά ενώ οι γύρω σου προσπαθούσαν να σε τραβήξουν για να κάνεις δύο βήματα πίσω. 

Καιγόσουν από μια φωτιά που σε ανάγκαζε να μη λιγοψυχάς, να επιμένεις με πείσμα και θράσος. 

Να μην το βάζεις κάτω, να μη βολεύεσαι. 
Πεισματική άρνηση να θάψεις τα όνειρά σου. 

Να μην αγνοείς τη δύναμή σου, να γυρνάς την πλάτη στην παράνοια, να βρίσκεις παράλογο ένα κόσμο που ευχαριστιέται να πληγώνει ανθρώπους, έναν γκρίζο κόσμο που θεωρεί αυτονόητο το ψέμα και την υποκρισία, που ηδονίζεται με την αποτυχία και φθονεί την επιτυχία του διπλανού του. 

Σου πήρε καιρό, μα τελικά κατάλαβες πως δε θα προσαρμοστείς ποτέ σε μια κοινωνία, που τα θεμέλιά της έχουν σαπίσει και τρίζουν.

Ήσουν για χρόνια στο κενό, ψάχνοντας την έξοδο, καθώς πνιγόσουν μέσα σε δήθεν σχέσεις, σε δήθεν παρέες, σε δήθεν σ’ αγαπώ που ούρλιαζαν απελπισία. Αναρωτήθηκες πολλές φορές αν είσαι εσύ ο αλλόκοτος, ο παράξενος, ο υπερβολικά ρομαντικός ή ο απόλυτα ψυχρός. Μα τώρα ξέρεις. 

Το βλέπεις πια, πως μόνο η αγάπη μπορεί να γαληνέψει την ψυχή σου. Τα αυτιά σου επιλέγουν να ακούσουν μόνο αλήθειες και τα μάτια σου να συναντήσουν μόνο φωτεινά βλέμματα. Δεν είναι τείχη αυτά που έχεις σηκώσει γύρω σου. Είναι τα όρια σου, που έθεσες μετά από βαθιά κι επίπονη αναζήτηση του εαυτού σου. Δεν προτίθεσαι να επιτρέψεις να τα περάσει κανείς που δε θεωρείς άξιο γι’ αυτό.

Γιατί ερωτεύτηκες τη μοναξιά σου, την πιο δύσκολη ερωμένη. Είναι ζόρικη, απαιτητική και δύστροπη. Δύσκολα την κουμαντάρεις. Θα σε βρει ενώ ξοδεύεις το χρόνο σου μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή, κρατώντας ένα βιβλίο που σου μαθαίνει κόσμους που δε γνώριζες ή μέσα σε ένα ασφυκτικά γεμάτο μπαρ. Θα τα βάλει μαζί σου, όταν θα αποκοιμιέσαι μόνος σου στον καναπέ ή αγκαλιά με το σύντροφό σου στο διπλό σας κρεβάτι. 

Στην αγάπη στέκεσαι << γυμνός>>...

Όταν έχεις μάθει να αγαπάς την δύναμη και την επιτυχία, πως μπορείς να ερωτευθείς έναν Νυμφίο κουρελιασμένο, γυμνό και ταπεινωμένο; Όταν ζητάς μια ανώδυνη αγάπη, πως θα αγκαλιάσεις Εκείνον που ζητά θυσία. Κι όταν για σένα αγάπη σημαίνει να παίρνεις πως θα αγαπήσεις εκείνον που ξέρει  μονάχα να δίνει, δίχως λογαριασμούς και βερεσέδια; Ο Νυφμίος της εκκλησίας Χριστός, έρχεται κάθε χρόνο, προς αναζήτηση της νύμφης. Ζητά νυμφώνα για να φωλιάσει τον μεγάλο του έρωτα προς την ανθρωπότητα.

Εάν δεχθούμε ότι το ραντεβού μας με τον Νυμφίο έχει μια προϋπόθεση, εκείνη δεν είναι η τελειότητα μας, μήτε οι αρετές και αναμαρτησία μας, μα η ταπείνωση, το πάθος και ο πόθος μας γι’ αυτόν.

Κανείς άνθρωπος δεν είναι τέλειος, μπορεί όμως να είναι αληθινός. Καμιά αγάπη στον κόσμο αυτόν δεν είναι τέλεια μπορεί όμως να είναι αυθεντική και τίμια. Όταν αληθινά αγαπάς, είσαι διάφανος. Μπορεί ο άλλος να δει την πιο βαθιά σου σκέψη. Εκείνα τα ανείπωτα της καρδιάς. Δεν έχεις να κρύψεις κάτι, γιατί δεν επιδιώκεις να αποδείξεις τίποτε. Αγαπάς. Αυτό φτάνει. Αυτό φαίνεται, δεν αποδεικνύεται, υπάρχει και βιώνεται. Η αγάπη δεν έχει ανάγκη από απολογισμούς και αποδείξεις, γιατί δεν κρύβεται. Μυρίζει ουρανό.

Πόσο απέχει το καρφί απ' το φιλί;

Όσοι δεν έζησαν έστω και μια μεγάλη προσδοκία στην ζωή τους, δε μπορούν να καταλάβουν την σημαίνει να περιμένεις τον «βασιλιά» σου στην πόλη της καρδιάς σου. Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα κι ένα πλήθος που πανηγυρικά ζητωκραυγάζει τον υποδέχεται. Πετάει τα ρούχα του, στρώνει Βάια και κλάδους ελιάς φωνάζοντας «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος».

Αυτή είναι η μια εικόνα. Γιατί μέσα σε ελάχιστες ώρες το σκηνικό θα αλλάξει. Η ζητωκραυγές ελπίδας και χαράς θα γίνουν μίσος και κακία. Η πανηγυρική υποδοχή θα μετατραπεί σε αιμοσταγή αίτημα θανάτωσης του Ιησού. Τι συνέβη άραγε; Πως μέσα σε τόσες λίγες ώρες ένα πλήθος ανθρώπων που υποδέχεται τον Χριστό ως Μεσσία τον αποστρέφεται έως θανάτου;

Όταν η πίστη μας σε έναν άνθρωπο, σε μια ιδέα, σε έναν έρωτα ή στον Θεό, είναι ένας άκρατος φαντασιακός συναισθηματισμός τότε απέχει μια ελάχιστη στιγμή από το μηδέν του θανάτου. Εάν το συναίσθημα και μόνο κυριαρχεί τότε όλα είναι ευμετάβλητα. Τα πάντα κινούνται στην ρωγμή της διάθεσης μας. Γι αυτό μπορεί να σε αγαπώ όταν νιώθω καλά, μα στα δύσκολα να σε εγκαταλείπω, παίρνοντας μαζί μου όλους τους όρκους αφοσίωσης που σου έδωσα. Ας μην ξεχνάμε, ότι ο προδότης είναι εκείνος που κάποτε μας έδινε όρκους αιώνιας αγάπης.

Τι περιμένει λοιπόν το πλήθος από τον Χριστό; Να τον στέψει βασιλέα. Ένα βασιλιά που θα λύτρωνε τον ιουδαϊκό λαό από τον ρωμαϊκό ζυγό. Από την πείνα, την εξαθλίωση, την αδικία και τυραννία. Πίστευαν ότι ο Χριστός είναι αυτός που θα τους λυτρώσει. Πως όμως;  Όπως εκείνοι είχαν φανταστεί. Με δύναμη, επιβολή, όπλα, λεγεώνες και άρματα, αίμα και βία.

Ο Χριστός όμως δεν ενσαρκώνει τις προσδοκίες τους. Δεν ήταν εκείνος που πίστεψαν και θέλησαν να είναι. Ο Χριστός ήταν αλλιώς. Ήρεμος, αγνός, ταπεινός και γεμάτος αγάπη. Δεν χρησιμοποιούσε βία, ούτε ήθελε την επιβολή της εξουσίας, δεν είχε έρθει να φέρει πόλεμο με όπλα, οχυρά και κάστρα, με αίμα και κραυγές πόνου, ότι δηλαδή συνιστά τον παραλογισμό ενός πολέμου.

Θα φυλαχτείς

Αν δεις κάποιον να έρχεται και να κατηγορεί τον αδελφό του μπροστά σου, κάνε το πρόσωπο σου σκυθρωπό. Έτσι και το έλεος του Θεού θα έχεις και απ’ αυτόν θα φυλαχτείς.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος                        ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Τα πραγματικά μεγάλα πνεύματα-όπως οι αετοί- φωλιάζουν ψηλά στούς αιθέρες,μοναχικά(Schopenhauer)

Είναι αξιοθαύμαστο το πόσο εύκολα και γρήγορα φανερώνεται στην συνομιλία η ομοιότητα ή η διαφορετικότητα του πνεύματος και του θυμικού των ανθρώπων: γίνεται αισθητή σε κάθε λεπτομέρεια. Όταν συνομιλούν δύο άνθρωποι πού διαφέρουν ουσιωδώς μεταξύ τους, τότε η κάθε μία φράση του ενός, οσοδήποτε ξένο ή αδιάφορο και αν είναι γι’ αυτούς το θέμα στο οποίο αφορά ο διάλογός τους, θα προκαλεί μικρότερη ή μεγαλύτερη απαρέσκεια στον άλλον, μερικές μάλιστα φράσεις θα τον εξοργίζουν. Παρεμφερείς άνθρωποι, αντίθετα, διαισθάνονται αμέσως και παντού μία κάποια συμφωνία, η οποία, σε περίπτωση μεγάλης ομοιότητας, καταλήγει σύντομα σε τέλεια αρμονία, μάλιστα σε απόλυτη ομοφωνία.

Από τούτα εξηγείται, πρώτον, γιατί οι εντελώς συνηθισμένοι είναι τόσο κοινωνικοί και βρίσκουν παντού τόσο εύκολα πολύ καλή συντροφιά, ανθρώπους καλούς, συμπαθητικούς και γενναιόψυχους. Για τους ασυνήθιστους, ισχύει το αντίθετο, και μάλιστα τόσο περισσότερο όσο πιο έκτακτοι είναι, ούτως ώστε κάποτε, μέσα στην απομόνωσή τους, να νιώθουν μεγάλη χαρά, όταν διακρίνουν σ’ έναν άλλον μία κάποια ίνα, οσοδήποτετε μικροσκοπική, που να είναι της αυτής φύσεως με τη δική τους˙ διότι, βέβαια, ο καθένας δεν μπορεί να είναι για τον άλλον παρά ό,τι κι εκείνος για τον ίδιο. Τα πραγματικά μεγάλα πνεύματα -όπως οι αετοί- φωλιάζουν ψηλά στους αιθέρες, μοναχικά.

Από τα ανωτέρω, γίνεται κατανοητό, δεύτερον, πως οι ομόφρονες άνθρωποι καταφέρνουν να σμίγουν τόσο γρήγορα, σαν να ασκούν εκατέρωθεν μαγνητική έλξη – verwandte Seelen grüßen sich von ferne [συγγενείς ψυχές αλληλοχαιρετώνται από μακριά]. Συχνότερα, ωστόσο έχει κανείς την ευκαιρία να παρατηρήσει το φαινόμενο αυτό σε ανθρώπους χαμηλού ποιού ή χωρίς χαρίσματα˙ ο λόγος, ωστόσο, δεν είναι παρά το γεγονός ότι  από τούς τελευταίους αυτούς υπάρχουν στρατιές ολόκληρες, ενώ οι ανώτερου ποιού κι εξαίρετοι είναι και ονομάζονται σπάνιοι.

Εγχειρίδιο πρακτικής σοφίας
Arthur Schopenhauer

Εικόνα: https://i.ytimg.com/vi/1WFapJXkNZY/maxresdefault.jpg

lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Dr joseph Murphy: Επιλέξτε την ευτυχία.Είναι συνήθεια

1.Ουίλιαμ Τζέιμς είπε ότι η μεγαλύτερη ανακάλυψη του 19ου αιώνα ήταν η ανακάλυψη της δύναμης του υποσυνείδητου όταν υποκινείται από την πίστη.
2. Υπάρχει μια φοβερά μεγάλη δύναμη μέσα σας. Θα βρείτε την ευτυχία όταν εμπιστευτείτε απόλυτα αυτή τη δύναμη. Τότε, τα όνειρά σας θα πραγματοποιηθούν.
3. Μπορείτε να βγείτε νικητές από οποιαδήποτε ήττα και να πραγματοποιήσετε τις πιο βαθιές επιθυμίες σας με την καταπληκτική δύναμη του υποσυνείδητού σας. Αυτό είναι το νόημα της φράσης “Όποιος έχει πίστη στον Κύριο (τους πνευματικούς νόμους του υποσυνείδητου), είναι ευτυχισμένος”.
4. Επιλέξτε την ευτυχία. Είναι συνήθεια. Είναι καλή συνήθεια να στοχάζεστε συχνά τα εξής λόγια: «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθινά, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα αγαπητά, όσα έχουν καλή φήμη, οποιαδήποτε αρετή ή οποιονδήποτε έπαινο, αυτά να σκέφτεστε…».
5. Όταν ανοίξετε τα μάτια σας το πρωί, πείτε στον εαυτό σας: «Επιλέγω την ευτυχία σήμερα. Επιλέγω την επιτυχία σήμερα. Επιλέγω την ορθή δράση σήμερα. Επιλέγω την αγάπη και την καλή θέληση για όλη τη διάρκεια της σημερινής μέρας. Επιλέγω τη γαλήνη σήμερα. Επενδύστε με ζωή, αγάπη και ενδιαφέρον αυτή τη θετική δήλωση και θα έχετε επιλέξει την ευτυχία.

4 απλοί τρόποι για το χτίσιμο της αυτοπεποίθησης

4 απλοί τρόποι για το χτίσιμο της αυτοπεποίθησης

Η αυτοπεποίθηση είναι κατά μια έννοια “η πίστη στον εαυτό μας”. Η πίστη ότι αξίζουμε, ότι μπορούμε, ότι η γνώμη μας, ο λόγος μας, η άποψή μας έχουν σημασία και… κατά συνέπεια, αυτοπεποίθηση σημαίνει να μπορούμε να εκφραζόμαστε, ελεύθερα, χωρίς φόβο, χωρίς την ανασφάλεια της επίκρισης, της απόρριψης και της μη- αποδοχής..
Αυτοπεποίθηση σημαίνει θέλω και σημαίνει μπορώ, αυτοπεποίθηση είναι η θετική αύρα που κατακτά τους άλλους, η αυτοπεποίθηση είναι σαγήνη και σιγουριά μαζί. Είναι ένα ρούχο πολύτιμο, που ταιριάζει στον καθένα, και προσαρμόζεται στα μέτρα του καθενός…

4 απλοί τρόποι για το χτίσιμο της Αυτοπεποίθησης

1. Να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Η κάθε άποψη είνα μοναδική και ο κάθε ένας δικαιούται να έχει την δική του! Αρκεί να μην πιστεύουμε ότι οπωσδήποτε πρέπει και οι άλλοι να συμφωνούν μαζί μας…

Γιατί πρέπει να βρείς έναν άνδρα ή μία γυναίκα για να αισθανθείς την αγάπη;

Η αγάπη υπάρχει πα­ντού στο σύμπαν. Είναι ένα στοιχείο, μια ενέργεια η οποία διαχέεται σε ολόκληρο το σύμπαν και που οι άνθρωποι μπορούν να την λάβουν με το δέρμα τους, τα μάτια τους, τα αυτιά τους, τον εγκέφαλο τους... 

Είναι μια ενέργεια, ένα ρευστό, μια πεμπτουσία που υπάρχει παντού, στους ωκεανούς, στα ποτάμια, στα βουνά, στα βράχια, στο χορτάρι, στα λουλούδια, στα δέντρα, στη γη, και, προπαντός, στον ήλιο. 

Η αγάπη είναι μια κοσμική ενέργεια απερίγραπτη στην αφθονία και την ποικιλία. Ο Θεός, που είναι τόσο γενναιόδωρος, ποτέ δεν αποφάσισε ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να τη βρουν μόνο σε ορισμένα μέρη του σώματος των γυναικών και των ανδρών. Δια­φορετικά, τι φιλαργυρία από μέρους Του! Ο Θεός είναι πολύ πιο γενναιόδωρος, πολύ πιο ανοιχτοχέρης. Μοίρασε την αγάπη σε όλη τη φύση. 


Οι αμαθείς, που την αναζητούν μόνο στον άνδρα ή τη γυναίκα, δε την βρίσκουν πάντοτε, ενώ οι Μύστες, πού την αναζητούν στο σύμπαν, δεν τη στερούνται ποτέ. Αλλά, από εκατομμύρια χρόνια, οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι να θεωρούν τα πράγ­ματα διαφορετικά και δεν μπορούν να πιστέψουν ότι είναι δυνατό να ζουν και να αγαπούν χωρίς να έχουν τις ρίζες τους στο έδαφος.

Η αξία της μελέτης των λόγων των Μεγάλων Όντων

Καθώς μελετούμε τη Διδασκαλία των Μεγάλων Όντων δημιουργείται ένα μαγνητικό πεδίο στην αύρα μας. Αυτό δεν είναι μυστικισμός, αλλά επιστήμη. Όταν οι σκέψεις μας ενώνονται ηλεκτρικά με τις σκέψεις, τα οράματα και τις αποκαλύψεις ενός Μεγάλου Όντος, ένα ρεύμα ενέργειας από τη σφαίρα της σκέψης Του δημιουργείται και συσσωρεύεται στην αύρα μας, την οποία την καθαρίζει, τη μεταμορφώνει, και την εξευγενίζει, και διευρύνει το πεδίο της ακτινοβολίας της.

Δεν έχει σημασία πότε είχαν ειπωθεί τα λόγια Του. Οι ανώτερες σκέψεις των Μεγάλων Όντων είναι σαν ένα ηλεκτρικό δίκτυο, το οποίο εξακολουθεί να υφίσταται για πολύ καιρό γύρω από την γη. Κάποιος μπορεί να συντονιστεί με μια τέτοια ηλεκτρική σφαίρα απλά διαβάζοντας τα λόγια Τους με συγκέντρωση, με πίστη, και με την καρδιά. Όσο κάποιος εστιάζει όλη την ύπαρξή του σε μεγαλύτερη συγκέντρωση εντός των ιδεών των φράσεων αυτών, μεγαλύτερη γίνεται η ροή της ενέργειας μέσα αύρα του.


-Torkom Saraydarian
Thought and the Glory of Thinking                elenastral