Τα 3 στάδια της μεταμόρφωσης του πνεύματος

Γραμμένο από τον Φρίντριχ Νίτσε, το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» θεωρείται πια ένα κλασικό βιβλίο. Είναι λίγο δύσκολο στην ανάγνωση, αφού βρίθει αλληγοριών και αποσπασματικών σκέψεων. Κι όμως, οι σκέψεις που περιέχονται σε αυτό είναι τόσο απλές, που αποτελεί έναν ιδιαίτερο θησαυρό για τον πολιτισμό και τη νόηση. Μία από τις σπουδαιότερες ιδέες που εκφράζονται στο «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» είναι εκείνο των Τριών Μεταμορφώσεων του Πνεύματος. Σύμφωνα με τον Νίτσε, καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε, περνάμε μέσα από τρία στάδια πνευματικής μεταμόρφωσης. Οι περισσότεροι από εμάς καταφέρνουμε να φτάσουμε μέχρι το πρώτο και μένουμε εκεί, ορισμένοι καταφέρνουμε να περάσουμε στο δεύτερο, ενώ μόνο λίγοι καταφέρνουν να φθάσουν μέχρι και το τρίτο. Εντούτοις, είναι μόνο στο τρίτο και τελευταίο στάδιο μεταμόρφωσης που μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την πλήρη δυναμική μας και να γευτούμε πλήρως τη ζωή.

Τα 3 στάδια της πνευματικής μεταμόρφωσης

1η μεταμόρφωση: Η καμήλα

Ανακάλυψε τη γνώση που χρειάζεσαι και ζήσε τη ζωή που αξίζεις

Πιστεύω ακράδαντα πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποια αποτελέσματα στη ζωή μας. Είτε είναι καλά, είτε είναι κακά, είτε μας αρέσουν, είτε δεν μας αρέσουν, όποια κι αν είναι αυτά. Από τι προέρχονται όμως τα αποτελέσματα μας αυτά; Είναι το αποτέλεσμα από τις πληροφορίες που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας. Είναι το αποτέλεσμα των πεποιθήσεών μας. Είναι το αποτέλεσμα των αξιών μας. Είναι το αποτέλεσμα των φίλτρων που υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μας.
Σκέψου λίγο. Ποια είναι τα αποτελέσματα τα οποία έχεις; Άσχετα με το αν σου αρέσουν ή δεν σου αρέσουν, με το αν συμφωνείς, αν θα μπορούσες κάτι παραπάνω. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Ποια είναι τα αποτελέσματα που έχεις;
Και τώρα θέλω να πας πίσω, πίσω στο παρελθόν, και να δεις πόσο διαφορετικά είναι από αυτά που έμαθες από τους γονείς σου, τους δασκάλους σου, των πρώτων φίλων που ήρθες σε επαφή, της γειτονιάς σου, της χώρας σου, της περιοχής σου, της θρησκείας σου, σε ό,τι κι αν πιστεύεις, των πολιτικών σου πεποιθήσεων κλπ.
Είμαι σίγουρος, ακόμα και αν δεν σε ξέρω, ότι δεν υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά. Και αν πραγματικά είσαι από τους ανθρώπους που έχεις μεγάλη διαφορά τότε φαντάζομαι ότι δύο πράγματα συμβαίνουν. Ή έχεις δουλέψει πολύ με τον εαυτό σου ή μπορεί να μην έχεις πολύ καλή επίγνωση των πληροφοριών που έλαβες και το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη ζωή σου.
Τώρα έχω μια άλλη ερώτηση για εσένα: Αν είχες μεγαλώσει σε μια άλλη χώρα, με άλλους γονείς, σε άλλη γειτονιά, με άλλους δασκάλους, σε άλλη κοινωνία, σε άλλη κουλτούρα και είχες άλλα βιώματα, θα είχες τα ίδια αποτελέσματα που έχεις τώρα; “Ποιος ξέρει…” θα μου πεις. Το πιο πιθανό όμως είναι πως όχι. Και είναι λογικό γιατί η πληροφορία με την οποία έρχομαι σε επαφή ως ένα βαθμό θα με καθορίσει και επειδή δεν είμαστε παθητικά όντα, θα με καθορίσει αναλογικά με το πώς εγώ θα την αντιληφθώ.
Συμφωνούμε λοιπόν ότι πάνω κάτω τα αποτελέσματα που έχουμε τώρα στη ζωή μας εξαρτώνται από τις προσλαμβάνουσες που ήρθαμε σε επαφή σε μικρότερες ηλικίες. Έτσι λοιπόν εφόσον είναι αυτό που γνωρίζουμε πάνω κάτω, αυτό κάνουμε.
Να φέρω κι ένα παράδειγμα εδώ: Υπάρχουν τρία είδη γνώσης. Το πρώτο είναι αυτό που ξέρουμε ότι ξέρουμε, π.χ. ξέρω ότι μπορώ να πάρω στα χέρια μου το κινητό και να το χρησιμοποιήσω. Υπάρχει άλλη μία γνώση με την οποία ξέρω αυτά που δεν ξέρω, δηλαδή γνωρίζω ότι δεν ξέρω να πιλοτάρω ένα αεροπλάνο. Υπάρχει όμως και μία τρίτη γνώση, που είναι αυτά που δεν ξέρω ότι δεν ξέρω. Δηλαδή είναι εκείνη η γνώση που καταρχήν είναι η μεγαλύτερη, η περισσότερη, και κατά δεύτερον καθορίζει τη ζωή μας και δεν φανταζόμαστε καν ότι υπάρχει.

20 αποφθέγματα απ' τον "Αλχημιστή" για να βρείτε τη δύναμη να κυνηγήσετε τα όνειρά σας

Αν και δεν έγινε επιτυχία αμέσως μετά την έκδοσή του, ο «Αλχημιστής» κατάφερε να γίνει το καλύτερο και δημοφιλ

έστερο βιβλίο αυτο-βοήθειας. Συχνά χαρακτηρίζεται ως «ένα θαυμάσιο παραμύθι, μια μεταφορά της ζωής» ή «μία γοητευτική ιστορία» και έχει μεταφραστεί σε πάνω από 70 γλώσσες.
Ο Paulo Coelho μάς διηγείται την ιστορία ενός Ανδαλουσιανού νεαρού βοσκού που ξεκινά ένα ταξίδι σε αναζήτηση ενός επίγειου θησαυρού στις Αιγυπτιακές πυραμίδες, αφού βλέπει ένα επαναλαμβανόμενο όνειρο – μία προφητεία, όπως το ερμηνεύει ένας Ρομά μάντης. Η περιπέτεια του νεαρού βοσκού τελειώνει έχοντας αποκτήσει περισσότερα πλούτη απ’ όσα εκείνος ήλπιζε ποτέ.
Το κύριο θέμα του «Αλχημιστή» είναι η ανακάλυψη του πεπρωμένου του καθενός μας. Το ταξίδι του βοσκού μάς διδάσκει να ακολουθούμε την καρδιά και τα όνειρά μας. Χρειάζεται πάντα να δράττουμε των ευκαιριών που η ζωή μας προσφέρει στη διάρκεια της πορείας μας προς ένα σκοπό: να βρούμε αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους. Από το μυθιστόρημα, λοιπόν, που ενέπνευσε και συνεχίζει να εμπνέει τόσους ανθρώπους, ο «Αλχημιστής» και τα σημαντικότερα αποφθέγματά του θα σας βοηθήσουν να ζήσετε τα όνειρά σας.

20 αποφθέγματα από τον «Αλχημιστή» για να βρείτε τη δύναμη να κυνηγήσετε τα όνειρά σας

1. «Και όταν θέλεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις»
2. «Κάποιος αγαπιέται, επειδή πολύ απλά αγαπιέται. Δεν χρειάζεται να υπάρχει λόγος για να αγαπάς»

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΗΛΙΟΥ

Ο άρχοντας των Δελφών ο Απόλλων ούτε λέγει, ούτε κρύπτει, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ!* Τι σημαίνει; Αυτό που είναι σημαντικό. Τι είναι σημαντικό; Η αναζήτηση του σχεδίου και του σκοπού. Από που ήρθαμε. Για ποιο σκοπό έχουμε έρθει. Που θα αποδώσουμε λογαριασμό. Στον Λόγο θα αποδώσουμε λογαριασμό. Σ αυτόν λογοδοτούμε αργά ή γρήγορα. Τίθενται λοιπόν βασικά φιλοσοφικά ερωτήματα.

Οι ψευτομορφομένοι της Γης, πρόδωσαν το σχέδιο και τον σκοπό της ανθρωπότητος και του πλανητικού λόγου. Λοιδορούν την φιλοσοφία. Έμμεσα ή άμεσα. Την εμπαίζουν. Το σύνθημα μπορεί να το έδωσε στις Νεφέλες του ο Αριστοφάνης, αλλά σήμερα εμπαίζονται οι άνθρωποι της βαθύτερης σκέψης. Δεν εισακούεται ο κατακτημένος σοφός λόγος τους. Η κατακτημένη σοφία.

Κατακτημένη σοφία σημαίνει δημιουργία μορφών μέσα στις οποίες ενοικεί το πνεύμα. Τότε υπάρχει σοφία και το πνεύμα έχει παγκοσμιότητα. Δεν κάνει διακρίσεις. Πρέπει να συμβάλουμε όλοι μας στην ανατολή του πνευματικού ήλιου. Όριο μας ο προορισμός μας. Προορισμός μας η υπέρβαση των ορίων μας. Οφείλουμε όλοι να γνωρίζουμε ότι υπάρχει μόνο πρόοδος.

Και πρέπει να λάβουμε μέρος σ έναν αγώνα για την υπέρβαση των εμποδίων και την καταπολέμηση της θυμαπάτης και της πλάνης. Αυτή την στιγμή, το πλανητικό κακό, στέλνει σε όλον τον πλανήτη τα σάβανα της θυμαπάτης και της πλάνης. Θυμαπάτη είναι η λαθεμένη αλαζονεία. Πάντοτε η αλαζονεία είναι λαθεμένη. Η λαθεμένη υπερηφάνεια. Η έπαρση. Και από την άλλη πλευρά, η ματαιοπονία. Ο Σωκράτης πολέμησε όσο κανένας άλλος από τους Έλληνες, την νοητική αλαζονεία. Η αλαζονεία έχει περάσει πλέον σε λαούς και σε έθνη, και πρέπει να καταπολεμηθεί. Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο κίνδυνος της αποδοχής της ματαιοπονίας μπροστά στα ανυπέρβλητα εμπόδια.

Εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε οποιοδήποτε τίμημα χρειαστεί, χάριν υψιπετών σκοπών. Τα υψιπετή κίνητρα είναι εκείνα που θα μας οδηγήσουν στην γνώση των ορίων μας και επέκεινα στον προορισμό μας και στην υπέρβαση των ορίων μας. Είναι πάρα πολύ δύσκολο στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε και σ αυτούς που θα έρθουν που θα είναι πιο σκοτεινοί και αντιστρέφουν το “μη χείρον βέλτιστον”, κάνοντας το το χείρων βέλτιστον, όσο χειρότερα τόσο καλύτερα δηλαδή, είναι πάρα πολύ δύσκολο να διακρίνει κανένας την πρόοδο και τη ανάταση των ψυχών των ανθρώπων. Χρειάζεται μεγάλο κουράγιο. Χρειάζεται η περιφρούρηση με την ασπίδα της Αθηνάς, δηλαδή με την ασπίδα της αιωνιότητας ώστε να κατανοήσουμε ότι υπάρχει μόνο πρόοδος. Τίποτα άλλο.

Η ομορφιά μπορεί να καταστρέψει όλα τα εμπόδια στη ζωή

Μια αρετή είναι μια έκφραση ομορφιάς στο αιθερικό, αστρικό και νοητικό μας πεδίο. Όντας φορείς ομορφιάς, μεταμορφώνουμε τον κόσμο.

Οι άνθρωποι μπήκαν στο σκοτάδι και δημιούργησαν όργανα καταστροφής για να εκμεταλλευτούν τους άλλους, να τους ελέγχουν και να τους χειραγωγούν - ενώ το δυνατότερο, το ισχυρότερο εργαλείο για την καταστροφή της ασχήμιας σε εμάς και στους άλλους είναι η ομορφιά.

Η ασχήμια είναι η χειραγώγηση της θειότητας για το προσωπικό συμφέρον, την ματαιοδοξία, το εγώ, την απληστία, τον φανατισμό και την χωριστικότητα. Η ασχήμια οδηγεί σε αταξία, πόνο και βάσανα σε οποιοδήποτε επίπεδο εμφανίζεται.

Κάθε είδους ασχήμια έχει μια αποδομητική, αποσυνθετική επίδραση στην ανθρώπινη μορφή, την καρδιά, το νου και τη συνειδητότητα. Η σωτηρία της ανθρωπότητας εξαρτάται από το βαθμό της ταύτισής της με την ομορφιά.

Η ομορφιά μπορεί να καταστρέψει όλα τα εμπόδια στη ζωή, ειδικά εκεί που υπάρχει θάνατος και καταστροφή, εκεί όπου υπάρχει παραβίαση της ελευθερίας και της προόδου. Αλλά οι φορείς της ομορφιάς πρέπει να παραμείνουν στην ομορφιά τους, στη δικαιοσύνη, στη συμπόνια και στην ομαδική συνείδηση.

Με την ομορφιά οικοδομούνται αυτοκρατορίες, τα έθνη μεταμορφώνονται και οι ελπίδες της ανθρωπότητας αποκτούν υπόσταση.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Meditation vol.3                           clcnastral

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΑΙΩΝΟΒΛΕΦΑΡΑ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ

Ο νήπιος δεν είναι ήπιος. Η νηπιακή ψυχή  διακατέχεται από πανικό και σ’ αυτόν αντιδοτεί μόνο το Συμπαντικό.
Η αυτοβουλία, αν δεν εναρμονίζεται με την υπέρτατη Βούληση, γίνεται κακοβουλία.
Η χρήση των χειλέων μας δεν πρέπει να μας οδηγεί,  όπως τόσες φορές, στο χείλος της Αβύσσου.
Ο αλαζών αλαλάζει αλλά δεν αλλάζει.
Δεν μπορείς να κάνεις νερά στα κρυφά γιατί φα-νερώνεσαι.

Να αρχίζουμε με αρχές. Ο σημαντικός εραστής ερά το έαρ. Γίνε δεκτικός για να γίνεις αποδεκτός. Ο Χείρων χειραγωγούσε τους μαθητάς του, επισημαίνοντάς τους πως είναι στο χέρι τους να μη γίνουν υποχείρια του κακού.
Χειραφετούνται όσοι διαθέτουν ευχέρεια να μετατονίζουν το Χείρον σε Βέλτιστον.
Έχει αξία μόνο ό,τι συμβάλλει στην Αταραξία. Αταραξία διαθέτει μόνο όποιος κατέχει αληθινή μεγαλοσύνη.

Ο Θεός δεν ξέρει αλφαβήτα...

Υπάρχει μια όμορφη ιστορία, που λέει ότι ένας άγιος της εκκλησίας, δίδαξε σε ένα απλοϊκό μοναχό την μονολόγιστη ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με..». Καθώς έφευγε ο άγιος, ακούει τον μοναχό να λέει, «Κύριε Ιησού Χριστέ μη με ελεήσεις..». Είχε κάνει λάθος τα λόγια της προσευχής. Γυρίζει ο άγιος, έτοιμος να τον παρατηρήσει και βλέπει αυτό τον μοναχό να ρίχνει την κάπα του στον ποταμό, να ανεβαίνει πάνω, κι η κάπα ως άλλη βάρκα, να το μεταφέρει στην αντίπερα όχθη. Τότε θαυμάζοντας την αγία απλότητα του, του είπε, «πήγαινε πίσω και λέγε ότι νιώθεις». 

Αυτή η ωραία με χαριτωμένα «μυθικά» στοιχεία ιστορία, μας φανερώνει μια μεγάλη πνευματική αλήθεια. Ότι στην εν Χριστώ ζωή, δεν έχει τόσο σημασία τι λες αλλά πως το λες. Δηλαδή εάν μετέχεις ως ύπαρξη σε αυτό που κάνεις και ζητάς. Η σχέση στέκει πάντα πιο δυνατή απο τις λέξεις. Δεν υπάρχουν ιερά λόγια, αλλά ιερές και καθαρές καρδιές, πρόσωπα μοναδικά και ανεπανάληπτα με τα οποία ο Θεός συνάπτει μοναδικές σχέσεις. Δεν έχει σημασία τι ξέρεις ή γνωρίζεις, αλλά πως ζεις και πόσο αγαπάς. 

Μπορεί να γίνει γιορτή ο θάνατος;

Τι όμορφη αλήθεια λέξη και έννοια, η κοίμησης. Κοίμησης της Θεοτόκου. Δηλαδή ανάπαυσης, καταλαγή, ησυχία, θαλπωρή, παύση των δεινών που συντροφεύουν τον ενθάδε βίο των ανθρώπων. Αλήθεια μπορεί κανείς να πανηγυρίζει ένα θάνατο; Αυτό τον βίαιο χωρισμό της ψυχής από το σώμα; Την απώλεια και τον αποχωρισμό; Μια γέννηση σαφέστατα φέρει χαμόγελα και αναδεικνύει ένα κλίμα εορτής, αλλά ένας θάνατος, που ξανακούστηκε αυτό; 

Κι όμως στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση οι εορτές των Αγίων είναι κατεξοχήν την ημέρα της κοιμήσεως τους, δηλαδή του θανάτου τους, πράξη που έρχεται να φανερώσει την πεποίθηση και την εμπειρία της εκκλησίας, ότι ο θάνατος δεν αποτελεί μετα Χριστό το τέλος της ανθρώπινης ύπαρξης, τον αφανισμό και την εκμηδένιση. 

Κατά αυτό τον τρόπο η κοίμηση της Παναγίας δεν είναι ρήξη αλλά ένωση, δεν είναι τέλος αλλά αρχή, δεν είναι σκοτάδι αλλά ανεκλάλητο φώς γλυκαίνον τα έλκη « των κουρασμένων κωπηλατών, στις λίμνες των ματαίων λογισμών……».  

Στη λάμψη αυτού του ασυγκρίτου φωτός της εορτής, στις Αυγουστιάτικες αυτές ημέρες , όταν ο φυσικός κόσμος φθάνει στο αποκορύφωμα της ομορφιάς και γίνεται ύμνος, δοξολογίας, ακούγονται τα λόγια της κοιμήσεως «τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησε, ως γάρ ζωης Μητέρα πρός την ζωήν μετέστησεν ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον……». Ο θάνατος δεν είναι πλέον το τέλος. Ο θάνατος ακτινοβολεί αιωνιότητα και αθανασία. Δεν είναι λύπη αλλά χαρά. Δεν είναι ήττα αλλά νίκη. Δεν είναι ρήξη αλλα ένωση και συνάντηση. Αυτά είναι όσα εορτάζουμε την ημέρα της κοιμήσεως της Παναγίας μητέρας, δηλαδή προγευόμαστε και απολαμβάνουμε στο τώρα της ζωή μας όλα εκείνα που έρχονται στα έσχατα της ιστορίας.                 π.λίβυος

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Πρώτον: Να δεχθεί ενέργεια, να φωτιστεί.

Δεύτερον: Να εκδηλώσει τις αρετές του.

Τρίτον: Να αναληφθεί ο ίδιος.

Δηλαδή να δώσει ως πνευματικός Γανυμήδης, στο ίδιο το διάστημα τα φώτα τα οποία προσέλαβε τα οποία επαύξησε. Τις αρετές του.
Ποια ποιότητα εκδηλώνουμε στον βίο μας. Αυτό μετράει. Ποιο ποιοτικό φως.
Αν είμαστε συνδημιουργοί του παντός. Αν μετέχουμε τουλάχιστον στο θείο ιεραρχικό σχέδιο των πνευματικών ηγητόρων του πλανήτη μας.
Αυτό είναι πολύ βασικό.
Χωρίς συνειδητή παρουσία σ αυτό και συμμετοχή, δεν είναι δυνατόν να αυξηθεί το φως μας και δεν είναι δυνατόν να κάνουμε ένα βήμα έσω και άνω.

ΑναστάσιοςΑσημακόπουλος , Ημερομηνία ψυχογένεσης , Πλανητική Ευθύνη

«Ιερόν συμβουλή»

Έχεις την ιερή  υποχρέωση να παρέχεις τη  συμβουλή και τις γνώσεις σου για  την πρόοδο και  βελτίωση του ατόμου και της ανθρωπότητας.

Από ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ                ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ

ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ

Το φως εσωτεριστικά έχει μια ιδιαίτερη ποιότητα. Έχει ιδιότητες. Έχει αρετές, έχει αρχές. Και υπάρχουμε κάτω από αρχές.
Το φως ουσιαστικά μας δημιουργεί την νόηση. Μέσω της νόησης φωτιζόμαστε.

Είναι φωτισμένος, αυτός που η νοοδομή του, είναι ωραία!

Έρχεται φως από πάνω και μέσω του φωτός έρχονται αρετές. Η πρόσκληση, η εισδοχή αυτόν των νέων προτύπων που έρχονται διαρκώς μέσω του ήλιου μας, μέσω των φλογών των ακτίνων του ήλιου, πρέπει να εγχαράξουν νέες εν-τομές μέσα μας και να εκδιώξουν τα παλιά πρότυπα.

Τα παλιά πρότυπα πρέπει να υποστούν:

Πρώτον: Αντικατάσταση, αν είναι φθαρμένα,

Δεύτερον: Mετουσίωση, αν αντέχουν ή στον βαθμό που αντέχουν.

Τρίτον: Πρέπει να υποστούν μια μεταλλαγή, σύμφωνα με τα νέα πρότυπα πάντοτε εν κράση, ή σε σύγκραση κι αυτό είναι το Διονυσιακό κρασί, στον βαθμό πάντοτε πού είναι διαχρονικά και αείχρονα.

Η Ελλάδα έχει πάρα πολλά πρότυπα που αντέχουν στον χρόνο.
Το πρότυπο του Δία. Ο Δίας ειναι τι Ιδεοδιάστημα, το Ιδεάστημα μ’ άλλα λόγια, είναι το αιθερικό διάστημα και συνεπώς είναι το πρότυπο των προτύπων και αντέχει διαχρονικά μέχρι τους αστρικούς κύκλους.

Ο Απόλλων και ο Διόνυσος. Ο ορατός και ο αόρατος κόσμος. Ο θείος ερμαφρόδιτος. Είναι το άλλο πρότυπο που αντέχει μέσα στον χρόνο. Και το οποίο για μας έχει άμεση σχέση με την αρμονία του ορατού και του αόρατου κόσμου.

ΕΠΟΜEΝΩΣ Η ΑΡΜΟΝIΑ ΕIΝΑΙ ΤΟ ΠΡOΤΥΠΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚHΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚOΤΗΤΑΣ.

ΑΥΤΌ ΠΡΟΤΕIΝΕΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚA Η ΕΛΛAΔΑ.

Αναστάσιος Ασημακόπουλος , Ημερομηνία ψυχογένεσης , Πλανητική Ευθύνη   ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ

Ο θυμός πρός τους άλλους είναι θυμός προς τον εαυτό μας

Κάθε φορά που νομίζουμε πως θυμώνουμε με τους άλλους, στην ουσία θυμώνουμε με τον εαυτό μας. Και αν αρχίσουμε να παρατηρούμε τι γίνεται μέσα μας, αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ψάξει βαθύτερα, θα το διαπιστώσουμε αυτό. Ο θυμός μας προς τους άλλους είναι απλά η προβολή του δικού μας, κεκαλυμμένου εσωτερικού θυμού, για την απογοήτευση που νιώθουμε, για τις προσδοκίες που δεν επαληθεύτηκαν, για την έλλειψη ικανοτήτων ή σωστής κρίσης από μέρους μας ενδεχομένως… Νομίζουμε πως θυμώνουμε γιατί κάποιος μας κορόιδεψε για παράδειγμα και στην ουσία ο θυμός μας είναι προς τον εαυτό μας που δεν κατάλαβε τι άνθρωπος ήταν, που του έδωσε περισσότερα από όσα έπρεπε να του δώσει, που εθελοτυφλούσε ίσως στα σημάδια του χαρακτήρα που δεν ήθελε να δει. Νομίζουμε πως θυμώνουμε για το ψέμα και την προδοσία κάποιου και στην ουσία θυμώνουμε με τον εαυτό μας που επέτρεψε να έχει προσδοκίες μεγαλύτερες από αυτές που άξιζε ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Προσδοκίες που πονούν, αφού δεν ικανοποιήθηκαν και προκαλούν θυμό προς εμάς που επιτρέψαμε αυτόν τον πόνο, τον οποίο μπορούσαμε να αποτρέψουμε, έχοντας λιγότερες προσδοκίες.

Τι θέλει ο Θεός από εμάς:

Κράτα το

Γιατί αυτό που θέλει τελικά ο Θεός από εμάς, είναι πιο απλό από ό,τι νομίζουμε...

- Μα τι θέλει επιτέλους ο Θεός από μένα;

Αυτή δεν είναι μία ερώτηση που κι εσύ έχεις κάνει σε δύσκολες στιγμές σου; Τότε που ενώ θεωρούσες πως τα έκανες όλα σωστά, έδινες από το υστέρημά σου στους φτωχούς, έκανες την προσευχή σου και πήγαινες στην εκκλησία, προσπαθούσες να τηρείς κατά γράμμα τις εντολές του Κυρίου σου, κι όμως... όλα σου πήγαιναν στραβά.

Θυμάσαι εκείνη την περίοδο της ζωής σου; Μήπως την ζεις τώρα;

Κάποτε ρώτησαν τον Ιησού ποια εντολή ήταν η ανώτερη από όλες κι εκείνος απάντησε: " 'Αγάπα Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη σου τη διάνοια και με όλο σου το είναι, και με όλη σου τη δύναμη', αυτή είναι η πρώτη εντολή. Και η δεύτερη είναι 'αγάπα το πλησίον σου σαν τον εαυτό σου'.  Άλλη εντολή μεγαλύτερη από αυτές τις δύο δεν υπάρχει." - Κατά Μάρκον 30-31

Επομένως, αφού ο Θεός είναι Αγάπη και η αγάπη είναι το απόλυτο θεμέλιο σύστημα των όσων πράττει και επιθυμεί ο Θεός, ποια άλλη θα μπορούσε να είναι η επιθυμία Του παρά να έχουμε μεταξύ μας σχέσεις αγάπης;

Η αγάπη του Θεού για σένα είναι απολύτως προσωπική. Δεν σε αγαπάει με μία γενική έννοια, δεν είσαι απλά άλλος ένας άνθρωπος στα εκατομμύρια ανθρώπων που υπάρχουν στον πλανήτη, αλλά αγαπάει συγκεκριμένα και προσωπικά τον καθένα από εμάς ξεχωριστά. Ξέρεις γιατί;
Γιατί είσαι, είμαι, είμαστε όλοι παιδιά Του! Κι όπως ο στοργικός γονιός αγαπάει, προστατεύει, νοιάζεται για το καθένα από τα παιδιά του ξεχωριστά, χωρίς διακρίσεις, έτσι κι η αγάπη Του μας αγγίζει και μας περιβάλλει τον καθένα διαφορετικά.

Λαβαίνω σχεδόν καθημερινά μηνύματα αναγνωστών που ρωτούν και ξαναρωτούν εναγωνίως την φράση που επέλεξα για τον τίτλο του σημερινού κειμένου, " Τι θέλει ο Θεός από μένα; " όχι τόσο πιστεύω για να λάβουν μία σαφή απάντηση από μένα όσο για να βρουν μέσα τους τον τρόπο να φτάσουν σε αυτή την απάντηση που θα τους βοηθήσει να ανταπεξέλθουν ευκολότερα στις δύσκολες καταστάσεις που περνούν.

Η υγιεινή της καρδιάς

Η καρδιά μας είναι πολύ ευαίσθητη στα συναισθήματα και τις σκέψεις μας. Πολύ σύντομα, η επιστήμη θα ανακαλύψει ότι η σκέψη μεταβάλλει τη χημεία του αίματος και τη λειτουργία της καρδιάς.

Η Προαιώνια Σοφία πάντα μιλούσε για την καρδιά ως το πιο ευαίσθητο όργανο στο σώμα.

Η σύγχρονη επιστήμη δίδαξε ότι πρέπει να δοθεί καλή φροντίδα στην καρδιά, αλλά απέτυχε να συμβουλέψει τους ανθρώπους για την υγιεινή της καρδιάς.

Σύμφωνα με την Προαιώνια Σοφία, κανείς δεν πρέπει ποτέ να έχει άκαρδες σκέψεις, άκαρδα αισθήματα ή να κάνει άκαρδες πράξεις. Αυτό θα προστατεύσει την καρδιά και δεν θα την δηλητηριάσει μέσα από τη χημεία που παράγεται από τις λάθος σκέψεις, τα λάθος κίνητρα και τις λανθασμένες ενέργειες.

Αυτό που βλάπτει περισσότερο την καρδιά είναι το δηλητήριο που αντλείται στο αίμα μέσω των φόβων μας, του μίσους, του θυμού, της κακίας, της συκοφαντίας, της εκδίκησης, της αλαζονείας, της ματαιοδοξίας, του εγώ, της χωριστικότητας. Οι σκέψεις που βασίζονται σε τέτοιους παράγοντες μολύνουν επίσης το αίμα, εισάγοντας σε αυτό ένα καταστρεπτικό δηλητήριο που σκληραίνει τις αρτηρίες και βλάπτει τις βαλβίδες της καρδιάς.

Η θεραπεία είναι η ψυχική ενέργεια, που συσσωρεύεται μέσα από το σωστό διαλογισμό. Καθώς κάποιος συνεχίζει τον τακτικό, ρυθμικό διαλογισμό, αποβάλλει σιγά σιγά το δηλητήριο απ' το αίμα και αναζωογονεί την καρδιά.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Meditation vol.3                   elenastral