ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ

 Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι μοναδική και βιώνεται εντελώς ξεχωριστά από οποιαδήποτε άλλη. Κανένας άλλος δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή σου, να νιώσει αυτό που νιώθεις, να μπει στο πετσί σου και να βιώσει τον κόσμο σαν κι εσένα. 
Είναι  αυτονόητο, λοιπόν, ότι εσύ και μόνο πρέπει να αποφασίζεις πως θα λειτουργείς και η λειτουργία αυτή πρέπει να σου χαρίζει τη χαρά και την ικανοποίηση της αυτόνομης κίνησής σου και όχι τον πόνο και την ταπείνωση του θύματος.

Κάθε φορά που ο έλεγχος της ζωής σου δε βρίσκεται στα χέρια σου, είσαι θύμα. Αν δεν κινείς εσύ τα νήματά σου, τότε κατευθύνεσαι από κάποιον ή από κάτι. Τα θύματα είναι πρώτα απ’ όλα άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους όπως το υπαγορεύουν οι άλλοι. Βρίσκονται να κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν ή ωθούνται σε δραστηριότητες που απαιτούν περιττές προσωπικές θυσίες, πράγμα που γεννάει την κρυφή τους αγανάκτηση. Τα θύματα λειτουργούν σχεδόν πάντα από μια θέση αδυναμίας. Αφήνουν τους άλλους να τους διατάζουν και να τους καταπιέζουν, γιατί συχνά αισθάνονται πως δεν είναι αρκετά «έξυπνοι» ή αρκετά «δυνατοί» για ν’ αναλάβουν τη ζωή τους. Σπάνια θα γίνεις θύμα, αν δεν είσαι διατεθειμένος να το επιτρέψεις. 

Πώς να αντέχεις τους δύσκολους ανθρώπους:Η λύση της καρφίτσας

Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους μας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Ένα στριμμένο αφεντικό, ένας δύσκολος σύζυγος, μια αυταρχική γυναίκα, ένας νευρικός υπάλληλος, ή ένας ανυπόφορος γείτονας. Εκνευριζόμαστε όταν το άτομο δίπλα μας μιλάει δυνατά στο κινητό ή κορνάρει το από πίσω αυτοκίνητο. Γιατί εκνευριζόμαστε τόσο εύκολα και πώς μπορούμε να παραμείνουμε ήρεμοι σε τέτοιες στιγμές;

Τα κίνητρα

Ο βασικός λόγος που τέτοιου είδους συμπεριφορές μας θυμώνουν είναι η ερμηνεία που κάνουμε για τα κίνητρα πίσω από αυτές. Στη νομική, υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα σε ένα φόνο εξ αμελείας και ένα φόνο εκ προθέσεως. Και στις δυο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ένα πτώμα. Όμως όλοι αναγνωρίζουμε ότι πρέπει να είμαστε πιο ελαστικοί ως προς την ποινή για τα εγκλήματα εξ αμελείας.
Το ίδιο ακριβώς κάνουμε όταν ένα μωρό ή ένα μικρό παιδάκι συμπεριφέρεται με τρόπους οι οποίοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εκνευριστικοί. Όταν πετάει κάτω το πιάτο με το φαγητό ή όταν ρίχνει επάνω μας την πορτοκαλάδα ή όταν αρχίζει και κλαίει δυνατά στη μέση της νύχτας. Εκείνη τη στιγμή θα είμαστε ιδιαίτερα γενναιόδωροι με την ερμηνεία μας, θα πούμε ότι ίσως πονάει το δοντάκι του, ή είναι κουρασμένο. Δε θα το πάρουμε προσωπικά.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Ξέρουμε ότι η Φιλοσοφία δεν χρησιμεύει για να μας κάνει σοφούς ούτε για να βρούμε το κλειδί όλων των μυστηρίων του Σύμπαντος. Αλλά ξέρουμε ότι μας χρησιμεύει για να ξεκαθαρίσουν κάποιες αβεβαιότητες, για να χρησιμοποιήσουμε το δικό μας νου, για να θέσουμε στον εαυτό μας όχι μόνο ερωτήσεις, αλλά και να τολμήσουμε να σκιαγραφήσουμε απαντήσεις. Ξέρουμε ότι δεν ξέρουμε, όπως καλά έλεγε ο Σωκράτης, αλλά γι' αυτό η Φιλοσοφία μας βάζει στο δρόμο της γνώσης. Σιγά σιγά, χωρίς βιασύνη, χωρίς άγχος, αποδεχόμενοι την άπειρη ποικιλία βεβαιοτήτων που αποκτούμε.

Η Φιλοσοφία χρησιμεύει για να ζούμε. Είναι μία τέχνη πολύ δύσκολη με την οποία κανείς δεν ασχολείται και της οποίας κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει την τεχνική. Απλώς ερχόμαστε στη ζωή και αφήνουμε το ένστικτο να υπαγορεύει τους κανόνες του παιχνιδιού, ή τους παραμορφώνουμε σύμφωνα με συγκεκριμένες παροδικές αποδοχές. Αλλά το Ζην, με κεφαλαία, είναι κάτι διαφορετικό. Είναι να ξέρουμε ποιοί είμαστε, ότι δεν είμαστε οι μοναδικοί, ότι αυτές που μας φαίνονται οδυνηρές δοκιμασίες και δυσκολίες δεν είναι άλλο παρά σκαλοπάτια για να μάθουμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, να τα βγάλουμε πέρα με τα δικά μας μέσα. Είναι να διαισθανθούμε ότι πηγαίνουμε προς κάποιον άλλο χρόνο-χώρο και ας μην είναι αυτός που τώρα γνωρίζουμε. Είναι να αντιλαμβανόμαστε ένα νήμα συνάφειας που μπορούμε να ονομάσουμε -αν θέλουμε- αιωνιότητα.

Η Φιλοσοφία χρησιμεύει για να αιτιολογήσουμε τη Ζωή και όχι να αφηνόμαστε να παρασυρθούμε από αυτή. Χρησιμεύει για να αξιολογήσεις όλα τα ζωντανά όντα και όχι μόνο τα ανθρώπινα. Χρησιμεύει για να κοιτάζεις τον ουρανό και τη γη, για να σκαλίζεις στο βάθος της γης και για να τρυπήσουμε τη βαθύτητα του ουρανού, για να δούμε γύρω γύρω, για να αισθανθούμε, για να σκεφτούμε. Για να είμαστε φιλόσοφοι συνειδητοί των ερωτήσεών τους και των απαντήσεών τους, μη οριστικών, αλλά που οδεύουν προς μία βαθμιαία κατανόηση της Αλήθειας. Κανείς δεν θα μας πληρώσει γι' αυτό. Δεν θα κερδίσουμε τα προς το ζην με αυτό τον τρόπο, αλλά θα κερδίσουμε το να ξέρουμε να ζούμε και θα είμαστε αρκετά πλήρεις με την ίδια τη δική μας εσωτερική σιγουριά και αυτοπεποίθηση.

Η Ομηρική άποψη της μοναξιάς

Μοναξιά. Το στενό μονοπάτι προς το Σκοπό. 

Η Ομηρική άποψη της μοναξιάς. Ο Οδυσσέας είναι μόνος, αν και ανάμεσα σε συντρόφους, διότι μόνον αυτός αντέχει και ακούει τις κλήσεις.

Η αρνητική μοναξιά. 

Μόνον ο Οδυσσέας αποφεύγοντας μέσα στη μοναξιά του το κακό οδηγείται στο Καλό της Ιθάκης, του Σκοπού. 

Δυστυχώς η μοίρα του σκοπού ισούται με τη μοίρα του μόνου. 

Μόνοι μας ερχόμαστε και μόνοι μας φεύγουμε. 

Τα λιγότερα σημαντικά τα κάνουμε εν κοινωνία.

Τα πλέον σημαντικά τα ικανοποιούμε μέσα στη μοναξιά της εισόδου και της εξόδου.

Ούτως ή άλλως ο Οδυσσέας (οδύσσομαι =μισώ) σήμανε το μίσος για την εμμένεια και την αγάπη για την υπέρβαση. 

Αλλά ενδιαφέρον παρουσιάζει και η τελική άποψη του Ομήρου για τη μοναξιά εάν σκεφθούμε ότι στην Ιθάκη φθάνει Μόνος.

Βασίλειος Μακρυπούλιας

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Η κατανόηση είναι το μυστικό της μεταμόρφωσης.

Νιώθεις θυμό, νιώθεις ζήλια, νιώθεις μίσος, νιώθεις πόθο…

Υπάρχει κάποια τεχνική που να μπορεί να σε βοηθήσει να ξεφορτωθείς το θυμό, τη ζήλια, το μίσος ή τον σεξουαλικό πόθο; 

Αν αυτά τα πράγματα εξακολουθούν να παραμένουν, ο τρόπος ζωής σου θα παραμένει ίδιος, όπως και πριν. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος, ποτέ δεν υπήρξε δεύτερος. Υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος για να καταλάβεις ότι το να είσαι θυμωμένος είναι ανόητο.

Παρατήρησε το θυμό σε όλες του τις φάσεις. Να βρίσκεσαι σε ετοιμότητα, για να μη σε πιάσει στον ύπνο, μείνε παρατηρητής, βλέπε κάθε βήμα του θυμού. Και θα εκπλαγείς με το ότι όσο μεγαλώνει η επίγνωση του θυμού, ο θυμός αρχίζει να εξατμίζεται. Και όταν ο θυμός εξαφανιστεί, τότε υπάρχει ειρήνη. Η ειρήνη δεν είναι θετικό επίτευγμα.


Όταν το μίσος εξαφανίζεται, υπάρχει αγάπη. Η αγάπη δεν είναι θετικό επίτευγμα. Όταν η ζήλια εξαφανίζεται, υπάρχει μια βαθιά φιλία προς τα πάντα. Προσπάθησε να καταλάβεις...


Όλες οι θρησκείες όμως έχουν διαφθείρει το νου σου, επειδή δεν σε έχουν διδάξει πώς να παρατηρείς, πώς να κατανοείς. Αντίθετα, σου έχουν δώσει συμπεράσματα — ότι ο θυμός είναι κακός. Και τη στιγμή που κατακρίνεις κάτι, έχεις ήδη πάρει μια συγκεκριμένη επικριτική στάση. Από τη στιγμή που καταδικάζεις; δεν μπορείς να έχεις επίγνωση. Η επίγνωση χρειάζεται μη επικριτική στάση.

Ευγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα πως αυτά που σου δόθηκαν είναι ανώτερα από αυτά που ζήτησες

Μια εγκάρδια συζήτηση σε ένα νοσοκομειακό δωμάτιο. Μια προσπάθεια να δώσω χαρά και ευχές σε μια όμορφη ψυχή που σωματοποίησε τον πόνο της και πλέον ψάχνει ψυχοσωματική θεραπεία. Προσπάθησα να δώσω κάτι που ίσως και εγώ να μην το έχω: αγάπη, χαρά, πίστη, υπομονή, ελπίδα. Κι όμως, η παρουσία μου κάτι άφησε από όλα αυτά. Φεύγω χαρούμενος, ο δε Δημήτρης μου λέει «Σ’ευχαριστώ πολύ!».
Σ’ευχαριστώ και εγώ. Και πλημμύρισε η ψυχή μου αισθήματα ευγνωμοσύνης. Η ευγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα που λέει πως αυτά που σου δόθηκαν είναι ανώτερα από αυτά που ζήτησες. Όλοι είμαστε ικανοί  να την εκφράσουμε, αλλά μερικές φορές χρειαζόμαστε μια μικρή υπενθύμιση ή λίγη προσπάθεια για να το κάνουμε. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να δείξουμε ευγνωμοσύνη, αλλά μόλις πρόσφατα ανακαλύπτουμε έναν από τους κύριους λόγους: την ικανότητά της να αλλάξει τον εγκέφαλό μας με έναν εξαιρετικά θετικό τρόπο.
Η ευγνωμοσύνη έχει μία πολύ ισχυρή αξία. Μπορεί να μην είναι είναι εύκολη, αλλά είναι ισχυρή. Έρευνες έχουν δείξει ότι η ευγνωμοσύνη μπορεί να βελτιώσει τη γενική ευημερία, να αυξήσει την ανθεκτικότητα, να ενισχύσει τις κοινωνικές σχέσεις και να μειώσει το άγχος και την κατάθλιψη. Όσο πιο ευγνώμονες είναι οι άνθρωποι, τόσο μεγαλύτερη είναι η συνολική ευημερία και η ικανοποίηση από τη ζωή τους.
Έχουν επίσης ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνεται η αρτηριακή πίεση τους και κοιμούνται και ξυπνούν καλύτερα. Βρίσκονται σε εγρήγορση και είναι πιο γενναιόδωροι, συμπονετικοί και πιο ευτυχισμένοι. Οι ευγνώμονες άνθρωποι έχουν επίσης μια μεγαλύτερη ικανότητα να αναγνωρίζουν τη χαρά και τα θετικά συναισθήματα.

Όταν το τραύμα γίνεται ευλογία...

«Δεν μπορείς να ελέγξεις το είδος της κριτικής που θα έχεις αλλά μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που θα αντιδράσεις…» Austin Kleon. Αισθάνομαι ότι αυτό ακριβώς έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε όχι απλά στην κριτική αλλά στις συκοφαντίες, δηλ, στην παθολογική και αρρωστημένη μορφή της «κριτικής», ήταν τέτοιος που μεταμόρφωσε μια καταφανή αδικία σε ευλογία και πηγή αγιασμού. 

Ξέρετε το μυστικό των αγίων, που δυσκολευόμαστε εμείς να εφαρμόσουμε στην ζωή μας, είναι ακριβώς αυτό, ότι δια της Χάριτος, αποδέχονταν και μεταμόρφωναν την πληγή, το τραύμα και το άδικο της ζωής, σε δοξολογία, ευχαριστία και δρόμο κοινωνίας με τον βαθύτερο ευατό τους και τον Θεό. Αυτό έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Ίσως είναι ο περισσότερο συκοφαντημένος άγιος της εποχής μας. Κι όμως, όλο αυτό το κακό το μεταλλάσσει σε καλό. Πώς; Με το να μην αποδεχθεί τον σκοπό του κακού και των ανθρώπων του, που δεν είναι άλλος από το να ακυρώσει και να ματαιώσει την ζωή μέσα μας. 

Ο κακός θέλει να σε βλέπει να υποφέρεις, να απογοητεύεσαι, να εγκαταλείπεσαι και να φτάνεις στην απόγνωση, δηλαδή στην κόλαση. Ο κακός χαίρεται όταν σε βλέπει να πεθαίνεις, δηλαδή να μην ζεις το δώρο της ζωής. 

Χρησιμοποιήστε τη δύναμη της σκέψης σας για να αλλάξετετη ζωή σας

Υπάρχει μια μοναδική, ευφυής Συνείδηση που εισχωρεί σε ολόκληρο το Σύμπαν -πανίσχυρη, πάνσοφη, πανδημιουργός και πανταχού παρούσα- ο Οικουμενικός Νους.
Το μυαλό σας είναι μέρος αυτού του Ενός οικουμενικού Νου και δεδομένου ότι οι σκέψεις σας είναι ένα προϊόν του μυαλού σας, τότε κατά συνέπεια η Δύναμη της Σκέψης σας είναι επίσης απεριόριστη.
Μόλις καταλάβετε αληθινά ότι ο νους σας είναι ένα με την μοναδική Πηγή της Παντοδυναμίας και ότι αυτή η δύναμη είναι μέσα σας, θα έχετε βρει τη μόνη αληθινή πηγή άπειρης δύναμης για την οποία τίποτα δεν είναι αδύνατο και το αδύνατο είναι τίποτα.
Να ξέρετε ότι η Δύναμη της Σκέψης έρχεται από μέσα. Όλη η δύναμη έρχεται από μέσα.
Οι σκέψεις σας είναι ζωντανές : Οι μέγιστοι μύστες και δάσκαλοι που έχουν περπατήσει τη γη μας έχουν πει ότι όλα είναι ενέργεια. Αυτή η θεμελιώδης αλήθεια τώρα έχει επιβεβαιωθεί αναντίρρητα από τη σύγχρονη επιστήμη. Οι σκέψεις σας είναι επίσης ενέργεια.
Ο William Walker Atkinson μας είπε ότι «όπου το μυαλό είναι στατική ενέργεια, η σκέψη είναι δυναμική ενέργεια – δύο φάσεις του ίδιου πράγματος» και ο Charles Haanel είπε παραπέρα ότι η «η δύναμη της σκέψης είναι η δονητική δύναμη που διαμορφώνεται με τη μετατροπή του στατικού μυαλού σε δυναμικό μυαλό».
Οι σκέψεις σας είναι ζωντανές. Κάθε φορά που «φιλοξενείται» μια συγκεκριμένη σκέψη, εκπέμπετε μια πολύ συγκεκριμένη, αντίστοιχη συχνότητα ή ενεργειακή δόνηση.
Χρησιμοποιήστε τη Δύναμη της Σκέψης για να αλλάξετε τη ζωή σας :
Ο υποσυνείδητος Νους σας είναι η αποθήκη των βαθιών πεποιθήσεων και των προγραμμάτων σας.
Για να αλλάξετε τις περιστάσεις σας και να προσελκύσετε αυτά που επιθυμείτε, πρέπει να μάθετε να προγραμματίζετε και να επαναπρογραμματίζετε τον υποσυνείδητο Νου σας. Δεδομένου ότι το Νους σας είναι ένα με τον παντοδύναμο Οικουμενικό Νου, το δυναμικό της δύναμης του υποσυνείδητου μυαλού σας είναι επίσης απεριόριστο.
Να γνωρίζετε τις σκέψεις σας αλλά χωρίς εμμονές:

Γνωστική ασυμφωνία:Πώς πείθουμε τον εαυτό μας με ψέματα

Ο όρος «γνωστική ασυμφωνία» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αίσθηση δυσφορίας που νιώθουμε όταν οι πεποιθήσεις μας δεν συμφωνούν με τις συμπεριφορές μας και/ή τις νέες πληροφορίες που μας παρουσιάζονται. Οι άνθρωποι τείνουν να αναζητούν τη συνοχή και συνάφεια στις στάσεις και στην αντίληψή τους, οπότε όταν αυτό που πιστεύουμε αμφισβητείτε ή όταν αυτό που κάνουμε δεν συμφωνεί με αυτό που σκεφτόμαστε, κάτι χρειάζεται να αλλάξει, ώστε να εξαλείψουμε ή να μειώσουμε την ασυμφωνία.

Τι είναι η γνωστική ασυμφωνία;

Ο ψυχολόγος Leon Festinger ήταν ο πρώτος που πρότεινε μια θεωρία γνωστικής ασυμφωνίας που επικεντρωνόταν στο πώς οι άνθρωποι προσπαθούν να φτάσουν σε εσωτερική συνοχή. Ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική ανάγκη να διασφαλίσουμε ότι οι πεποιθήσεις ταιριάζουν απόλυτα με τη συμπεριφορά μας. Οι αντιφατικές ή συγκρουόμενες πεποιθήσεις οδηγούν σε δυσαρμονία, κάτι που οι άνθρωποι προσπαθούν να αποφύγουν.
Στο βιβλίο του (1957), «Η θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας», ο Festinger εξήγησε ότι η «γνωστική ασυμφωνία μπορεί να γίνει αντιληπτή ως μια συνθήκη η οποία προκαλεί μια δραστηριότητα που κινείται προς τη μείωση της ασυμφωνίας, όπως η πείνα προκαλεί μια κίνηση προσανατολισμένη να μειώσει την ίδια την πείνα».

Παράγοντες που επηρεάζουν

Η ευχαριστία είναι στάση ζωής...

Αισθάνομαι οτι όλη η άσκηση του ανθρώπου μέσα στην εκκλησία στοχεύει στην δόμηση μιας ευχαριστιακής και δοξολογικής ύπαρξης, που θα μπορεί να χαίρεται τα δώρο της ζωής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η δομική πράξη της εκκλησίας, είναι η Θεία Ευχαριστία. Από εκεί απορρέουν τα πάντα στην ζωή της. Άλλωστε γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τον εθισμό μας στην γκρίνια. Το πόσο πολύ αρνούμαστε να αναδείξουμε στην καθημερινότητα μας, το όμορφο και χαρούμενο, το θετικό και ευλογημένο και να μην ζουμάρουμε μεροληπτικά στα δύσκολα και θλιβερά, γιατί σαφέστατα υπάρχουν αλλά δεν είναι μονάχα αυτά η ζωή μας.
Αξίζει να διαβάσουμε τι είχε αναφέρει ένα Αμερικανός ορθόδοξος χριστιανός, όταν έχασε την αγαπημένη του γυναίκα από καρκίνο και έμεινε με τα δυο μικρά παιδιά τους, «Είναι στιγμές που πονάω πάρα πολύ και μου λείπει πάρα πολύ. Αλλά τα καλά που προσέφερε στην ζωή μου το πέρασμά της μου είναι μέσα μου πολύ περισσότερα από τον πόνο της απουσίας της. Κι ευγνωμονώ τον Θεό που πέρασε από την ζωή μου». Ο ίδιος, έγραφε πριν πεθάνει η γυναίκα του, καθώς την έβλεπε πια να σβήνει: «Είναι κοντά μου και όμως την νοιώθω να φεύγει μακριά μου. Φεύγει και χάνεται από τα χέρια μου. Αυτό με κάνει και πονάω, αλλά με παρηγορεί ότι πάει σε χέρια που την αγαπούν περισσότερο».
Ίσως τα λόγια του μας φανούν μακρινά από την δική μας πνευματική κατάσταση και εμπειρία, όμως είναι η στάση που πρέπει να έχει ένας χριστιανός. Εάν με ρωτήσετε «μπορεί να συμβεί αυτό δίχως την χάρι του Θεού;» η απάντηση μου θα είναι όχι. Γιατί μια τέτοια στάση σαφέστατα και φανερώνει υπέρβαση και μεταμόρφωση των ορίων μας. Αλλά στην εκκλησία αυτή είναι η βάση της ζωής μας, εμείς να αναγνωρίζουμε το «λίγο» μας και ο Θεός να το κάνει πολύ.                         π.λίβυος

Πράξη ωριμότητας

Μονάχα ένας άνθρωπος που έχει πνευματική ωριμότητα καθώς και μια ψυχολογική ενηλικίωση, μπορεί να βλέπει τα λάθη του δίχως να τα φοβάται και συγχρόνως να μετανοεί γι’ αυτά, αναλαμβάνοντας την ευθύνη ενώπιον του Θεού, του εαυτού του και του άλλου. Γιατί η μετάνοια εκτός των άλλων, είναι και μια βαθιά πράξη ωριμότητας.  π.Λίβυος                                  

Τα χέρια...

Όταν οι άνθρωποι ζητούν την ευχή και μου φιλούν το χέρι, νιώθω τα χέρια τους να μου μιλούν. Και να δείτε που το καθένα έχει άλλο χαρακτήρα, άλλη δική του ιστορία να διηγηθεί. Κανένα άγγιγμα δεν είναι ίδιο. Είναι πάντα μοναδικό. Όπως μοναδικές είναι και οι ζωές μας. Υπάρχουν χέρια μαλακά σάν βελούδο, ευαίσθητα με τρόπους ευγενείας. Χέρια γεμάτα δύναμη και αυτοπεποίθηση, χρόνια δουλεμένα. Υπάρχουν και χέρια ντροπαλά που δεν ανοίγονται εύκολα και στο χαιρετισμό μένουν μισόκλειστα. Μα πιο πολύ εκείνα που με συγκλονίζουν στο άγγιγμα τους αισθανόμενος βαθιά ανάγκη να τα φιλήσω, είναι αυτά που έχουν μείνει καιρό άδεια, μόνο και ορφανά. Δίχως αγκαλιά, δίχως κάποιος να τα κρατήσει στοργικά. Εκείνα, σε σφίγγουν δυνατά, ιδρώνουν στις παλάμες σου και σου φωνάζουν «κράτα με…».

π.Λίβυος

Είμαστε δυνατότεροι στα σημεία που έχουμε ήδη σπάσει: 20 σοφά αποφθέγματα του Έρνεστ ΧέμινγουεΪ

Αφήνοντας πίσω έναν εντυπωσιακά μεγάλο όγκο έργου γραμμένο με ένα θρυλικά μοναδικό τρόπο, ο Νομπελίστας Έρνεστ Χέμινγουεϊ είναι ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της Αμερικής. Η περιεκτική και καθαρή πρόζα του έγινε αντικείμενο μελέτης και μίμησης από τόσους άλλους συγγραφείς, ειδικά κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Ο Χέμινγουεϊ χρησιμοποιούσε σύντομες και απλές προτάσεις, απεχθανόμενος κάθε φλυαρία που θα μπορούσε να χρειαστεί συναισθηματική ρητορική ή περαιτέρω επεξήγηση. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του ήταν εμπνευσμένο από τον πόλεμο και οι χαρακτήρες του ενσαρκώνουν τις δικές τους αξίες και τρόπο σκέψης – έντονη αρρενωπότητα και αυτοπεποίθηση που συνυπάρχουν με την ευαισθησία.
Η ζωή του ήταν ταραχώδης και πολύ συχνά βυθιζόταν στις καταχρήσεις, κυρίως στο αλκοόλ, το οποίο τον συντρόφευε σε όλη σχεδόν την ενήλικη ζωή του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας που τον εμπόδιζαν να συνεχίσει το έργο του. Εμφάνισε βαριά κατάθλιψη σε συνδυασμό με τον εθισμό του στο αλκοόλ. Έκανε αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας και τελικά στις 2 Ιουλίου 1961 αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι. Πάνω στον τάφο του υπάρχει η παρακάτω επιγραφή:
“Περισσότερο από όλα αγαπούσε την πτώση… τα κίτρινα φύλλα πάνω στις λεύκες, τα φύλλα που επιπλέουν στο ποτάμι, και πάνω από τους ψηλούς λόφους τον μπλε ουρανό…Τώρα θα είναι μέρος τους για πάντα.”

20 σοφά αποφθέγματα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως αρχές στη ζωή μας