Ο δρόμος του Μάγου 8ο Μάθημα

Ο δρόμος του Μάγου 8ο Μάθημα

Η δύναμη είναι ένα σπαθί με δύο κόψεις. Η δύναμη του εγώ αποζητά τον έλεγχο και την κυριαρχία.

Η δύναμη του μάγου είναι η δύναμη της αγάπης.

Έδρα της δύναμης είναι ο εσώτερος εαυτός.

Το εγώ μάς ακολουθεί σαν σκοτεινή σκιά.

Η δύναμή του είναι μεθυστική και εθιστική, εν τέλει, όμως, καταστροφική.

Η αιώνια σύγκρουση δυνάμεων τερματίζεται με την ενότητα.

Όταν έφτασε η στιγμή να φύγει από την προστασία του Μέρλιν, ο Αρθούρος ήταν πολύ κακόκεφος. Κόντευε σχεδόν τα δεκαπέντε, αλλά είχε δει ελάχιστους άλλους ανθρώπους στη ζωή του. "Λυπάσαι επειδή θα πας να ζήσεις ανάμεσά τους;" τον ρώτησε ο Μέρλιν. "Μην ξεχνάς ότι είσαι κι εσύ ένας απ' αυτούς."

Ο Αρθούρος έστρεψε αλλού το βλέμμα. "Είμαι λυπημένος, όχι, όμως, γι' αυτό το λόγο."

"Τότε γιατί;"

"Θέλω να σε ρωτήσω κάτι, αλλά δυσκολεύομαι πολύ."

"Έλα, μη διστάζεις."

Ο Αρθούρος αμφιταλαντεύτηκε. "Δεν έχει να κάνει με κάποιο από τα μαθήματα που μου δίδαξες. Θα 'θελα, όμως, όσο τίποτε στον κόσμο, να μάθω - αν θέλεις, βέβαια, να μου πεις..." Σταμάτησε και ξεροκατάπιε.

Ο δρόμος του Μάγου 7ο Μάθημα

Ο δρόμος του Μάγου 7ο Μάθημα

Όταν εξαγνιστούν οι πύλες της αντίληψης, θα αρχίσετε να βλέπετε τον αθέατο κόσμο - τον κόσμο του μάγου.

Υπάρχει μια πηγή ζωής μέσα σας, που μπορεί να σας προσφέρει κάθαρση και μεταμόρφωση.

Η κάθαρση ισοδυναμεί με την αφαίρεση όλων των  τοξινών απ' τη ζωή σας: των τοξικών συναισθημάτων, των τοξικών σκέψεων, των τοξικών σχέσεων.

Όλα τα σώματα της ζωής, τα ορατά και αόρατα, είναι δέσμες ενέργειας, τις οποίες μπορεί να αντιληφθεί κανείς άμεσα.

Ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι, κι ενώ ο Μέρλιν κι ο Αρθούρος τεμπέλιαζαν, ξαπλωμένοι στην όχθη ενός ποταμού, ο Μέρλιν είπε: "Διάβασα ένα ποίημα όταν ήμουν παιδί, μετά από πολλά-πολλά χρόνια. Αναρωτιέμαι αν θα σου άρεσε". Ο Αρθούρος καμώθηκε πως κοιμόταν, καλύπτοντας με το χέρι το πρόσωπό του για να αποφύγει τον δυνατό ήλιο του Ιουλίου. Όποτε ο Μέρλιν αναφερόταν στο παρελθόν του σαν να ήταν το μέλλον, το αγόρι δυσκολευόταν πολύ να τον παρακολουθήσει.

"Μην κάνεις ότι δεν μ' ακούς", συνέχισε ο Μέρλιν, "γιατί αυτό το ποίημα είναι πολύ όμορφο για να το αγνοήσεις:

Η ιστορική συνάντηση του Αϊνστάιν με τον Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ: Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την αλήθεια, τη θρησκεία και την ομορφιά

Η ιστορική συνάντηση του Αϊνστάιν με τον Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ: Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την αλήθεια, τη θρησκεία και την ομορφιά

Στις 14 Ιουλίου 1930 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν υποδέχτηκε τον ινδό φιλόσοφο Rabindranath Tagore στο σπίτι του. Οι δύο άντρες ξεκίνησαν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις της ιστορίας, εξερευνώντας την αιώνια προστριβή μεταξύ επιστήμης και θρησκείας. 

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνάντηση κορυφής είχε πραγματοποιηθεί σ' ένα μικρό γερμανικό χωριό τον Αύγουστο του 1930. Ο Ινδός φιλόσοφος Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ επισκέφτηκε τον κορυφαίο επιστήμονα Άλμπερτ Αϊνστάιν στο ξύλινο σπίτι του τελευταίου, που βρισκόταν σ' ένα λόφο του χωριού Καπούτ, κοντά στο Πότσδαμ. Η συνάντηση, που δεν περιορίστηκε σε τυπικότητες, καταγράφτηκε από Γερμανό δημοσιογράφο, ο οποίος αναπαρήγαγε στην εφημερίδα, όπου εργαζόταν, τη φιλοσοφική συζήτηση των δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων σχετικά με τη σχετικότητα της αλήθειας και της ομορφιάς, αλλά και για τη θρησκεία.

Όσο Σε μικραίνουν καταλαβαίνουν απλά πως η αγάπη Σου είναι πυρηνική Δύναμη! Ανίκητη!

Όσο Σε μικραίνουν καταλαβαίνουν απλά πως η αγάπη Σου είναι πυρηνική Δύναμη! Ανίκητη!

Ο τρελός δεν έχει αφεντικό! Όταν είναι θεότρελος! Το σύστημα δεν θέλει τέτοιους "τρελούς"! Είναι οι χάκερς που τρέμει! 

Θα σε αντιπαθεί πάντα το μέρος εκείνο που θίγεται από το απόλυτο! 

*

Να πολεμούν και την άγια μαγεία Σου να τους βλέπεις αναστημένους! 

Κοροϊδεύουν το παιδί που είσαι! Αντί να χαίρονται που δραπέτευσε από τον κόσμο των ενι-λύκων! So long!

Και αφού δώσεις όλη Σου την άγια παράσταση μόνον ως τρελός πια είσαι ελεύθερος να κυκλοφορείς στον κόσμο αυτό! 

*

Η ζωή έχει ήδη νικήσει κάθε ενάντια κίνηση! Όσο και αν αντισταθείς όσο και αν εναντιωθείς! 

Τι αγωνιάς; Στο τέλος όλοι θα κουραστούν να είναι κακοί και θα θυμηθούν τον Κήπο!

*

Αφού Εσύ είσαι!

Αγάπησα εκείνους που δεν αγαπιούνται ενώ Εσύ ποτέ δεν εξαίρεσες κανέναν από την αγάπη σου! Μπήκα μπροστά για τους αδικημένους ενώ Εσύ δεν έχεις αδικήσει κανέναν! Υπερασπίστηκα τους αδύναμους ενώ Εσύ δεν δημιούργησες κανένα πλάσμα αδύναμο! Προσευχήθηκα για τους ανθρώπους ενώ Εσύ είσαι η εκπλήρωση πριν από κάθε προσευχή! Θεράπευσα ενώ Εσύ δεν είδες ποτέ κανέναν άρρωστο!

Ο δρόμος του Μάγου 6ο Μάθημα

Ο δρόμος του Μάγου 6ο Μάθημα

Η συνείδηση του μάγου είναι ένας αγρός που απλώνεται παντού.

Οι ποταμοί της γνώσης που διατρέχουν τον αγρό είναι αιώνιοι και ρέουν στο διηνεκές.

Γνώση αιώνων βρίσκεται συμπυκνωμένη σε στιγμές αποκάλυψης.

Είμαστε κυματισμοί ενέργειας στον απέραντο ωκεανό της ενέργειας.

Παραμερίζοντας το εγώ

έχετε πρόσβαση στο σύνολο της μνήμης.

Ένα πρωί ο Αρθούρος ξύπνησε πολύ πριν ξημερώσει, τρέμοντας μες στο αχυρένιο στρώμα του και είδε τον Μέρλιν να τον κοιτάζει απ' την άλλη άκρη της σπηλιάς.

"Είδα ένα κακό όνειρο", μουρμούρισε το αγόρι. "Ήμουν, λέει, ο τελευταίος άνθρωπος που είχε απομείνει στη γη και περιπλανιόμουν ολομόναχος σε άδεια δάση και έρημους δρόμους."

"Κακό όνειρο;" είπε ο Μέρλιν. "Μα δεν ήταν όνειρο. Είσαι ο τελευταίος άνθρωπος πάνω στη γη."

"Τι εννοείς;" ρώτησε ο Αρθούρος.

"Δέχεσαι ότι ο μοναδικός άνθρωπος πάνω στη γη θα ήταν αναγκαστικά και ο τελευταίος;"

"Ναι."

"Σύμφωνα, λοιπόν, με την εικόνα που έχεις πλάσει για τον εαυτό σου, και την οποία οι άνθρωποι του μέλλοντος ονόμασαν εγώ, είσαι ο μοναδικός."

"Μα, πώς μπορείς να το λες αυτό; Εσύ δεν είσαι τώρα εδώ, μαζί μου; Άλλωστε, έχουμε περάσει από χωριά και πόλεις, όπου θα πρέπει να ζουν χιλιάδες άνθρωποι."

Ο δρόμος του Μάγου 5ο Μάθημα

Ο δρόμος του Μάγου 5ο Μάθημα

Οι μάγοι δεν πιστεύουν στο Θάνατο. Στο φως της επίγνωσης, τα πάντα είναι ζωντανά.

Δεν υπάρχει αρχή ή τέλος στα πράγματα. Για το μάγο, αυτά δεν είναι παρά δημιουργήματα του νου.

Για να είναι κανείς απόλυτα ζωντανός, πρέπει να Θάβει το παρελθόν.

Τα μόρια διαλύονται και πεθαίνουν, αλλά η συνείδηση επιζεί της ύλης που τη μετέφερε.

"Όλες οι ιστορίες με ήρωα τον Μέρλιν, ακόμα και οι πιο συγκεχυμένες, αναφέρουν ότι ζούσε αντίστροφα μέσα στο χρόνο. Στην εποχή του, το παράδοξο αυτό φαινόμενο προκαλούσε μεγάλη κατάπληξη στους κοινούς θνητούς. Ο γέρο-μάγος φώναζε "Πρόσεχε!" ένα δευτερόλεπτο αφότου είχε χύσει ο Αρθούρος πάνω του βραστό νερό. Εμφανιζόταν στις κηδείες κι είχε το συνήθειο να χαϊδεύει στοργικά το μάγουλο του νεκρού λες κι είχε να κάνει με νεογέννητο μωρό. Ορισμένοι χωρικοί ισχυρίζονταν ότι είχαν δει τον Μέρλιν στο νεκροταφείο, να εναποθέτει βαφτιστικά σταυρουδάκια στις ταφόπλακες.

‘’Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί ζεις το χρόνο προς τα πίσω;" ρώτησε μια μέρα ο μικρός Αρθούρος. "Γιατί έτσι κάνουν όλοι οι μάγοι", αποκρίθηκε ο Μέρλιν.

Γιατί, όμως;"

Ο δρόμος του Μάγου 4ο Μάθημα

Ο δρόμος του Μάγου 4ο Μάθημα

Ποιος είμαι; - η μόνη ερώτηση που αξίζει να θέτουμε και η μοναδική που δεν παίρνει ποτέ απάντηση.

Είναι η μοίρα σας να παίζετε αμέτρητους ρόλους, αλλά αυτοί οι ρόλοι δεν είστε εσείς.

Το πνεύμα δεν έχει τόπο, αφήνει, όμως, πίσω του ένα αποτύπωμα, που ονομάζουμε σώμα.

Ο μάγος δεν θεωρεί τον εαυτό του ένα τοπικό συμβάν που ονειρεύεται έναν ευρύτερο κόσμο.

Ο μάγος είναι ένας κόσμος που ονειρεύεται τοπικά συμβάντα.

Ο Μέρλιν χάθηκε απ’  τον κόσμο του Αρθούρου για πολλά χρόνια. Ώσπου, μια μέρα, βγήκε απ' το δάσος κι έκανε αιφνιδιαστικά την επανεμφάνιση του στο Κάμελοτ. Πανευτυχής που ξανάβλεπε το δάσκαλο του, ο Βασιλιάς Αρθούρος διέταξε να οργανώσουν ένα συμπόσιο προς τιμήν του. Όμως, ο Μέρλιν έδειχνε απορημένος κοιτάζοντας τον παλιό του μαθητή, σαν να τον αντίκριζε για πρώτη φορά.

"Θα δεχτώ την πρόσκληση, αν είσαι αυτός που νομίζω ότι είσαι", είπε. "Πες μου, όμως, ειλικρινά: ποιος είσαι;" Ο Αρθούρος είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό, πριν προλάβει, όμως, να διαμαρτυρηθεί, ο Μέρλιν απευθύνθηκε στο συγκεντρωμένο πλήθος της βασιλικής αυλής. "Προσφέρω ένα πουγκί με χρυσόσκονη σε όποιον μπορέσει να μου πει ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος", φώναξε δυνατά. Αμέσως παρουσιάστηκε μες στα χέρια του ένα πουγκί με ατόφια χρυσόσκονη.

Ο δρόμος του Μάγου 3ο Μάθημα

Ο δρόμος του Μάγου 3ο Μάθημα

Ο μάγος βλέπει τον κόσμο που έρχεται και φεύγει, αλλά η ψυχή του κατοικεί σε σφαίρες φωτός.

Το σκηνικό αλλάζει, ο παρατηρητής παραμένει ίδιος.

Το σώμα σας δεν είναι παρά το μέρος που Θεωρούν πατρίδα τους οι αναμνήσεις σας.

Ο Μέρλιν προτιμούσε να αποφεύγει τα βλέμματα των θνητών, αλλά κάποια καλοκαιρινά απογεύματα τον έβλεπε πότε-πότε κανείς να στέκεται στο ένα του πόδι, στην άκρη ενός χωραφιού. Μερικοί περίεργοι αγρότες τον πλησίαζαν, αλλά αυτός έστεκε εκεί σαν άγαλμα, χωρίς να δείξει ότι αντιλαμβάνεται την παρουσία τους.

Αυτές τις φορές, ο Αρθούρος σκεφτόταν ότι ο δάσκαλος του έμοιαζε με γέρικο γερανό, που ετοιμάζεται να καμακώσει "ψάρι μες στο βάλτο. Μια μέρα κι αφού ο Μέρλιν είχε μείνει να επιθεωρεί μια λιμνούλα γι' αρκετές ώρες, το αγόρι δεν άντεξε να μην τον ρωτήσει τι κοιτούσε.

"Δεν είμαι πολύ σίγουρος", απάντησε ο Μέρλιν. "Είδα μια λιβελλούλη κι ήθελα να την παρατηρήσω πιο προσεκτικά. Πέρασε πετώντας από μπροστά μου σαν φευγαλέο όνειρο, ύστερα από λίγο, όμως, ξέχασα αν ήμουν εγώ που την ονειρευόμουν ή αν η λιβελλούλη ονειρευόταν εμένα."

"Εσύ βέβαια την ονειρευόσουν", είπε Αρθούρος.

"Έχεις την εντύπωση ότι τα όνειρά σου υπάρχουν εκεί μέσα", είπε αυστηρά ο Μέρλιν, χτυπώντας με το δάχτυλο του τον κρόταφο του αγοριού. "Εγώ, όμως, βρίσκομαι παντού κι έτσι κανείς δεν ξέρει ποιο μέρος του εαυτού μου ονειρεύεται κάποιο άλλο."

Στην αλλαγή του χρόνου...

Στην αλλαγή του χρόνου...

Οφείλω μια συγνώμη στο Θεό για όσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα. Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα. Μα κι γι αυτά που μου ζήτησε και δεν του έδωσα. Πάνω από όλα θέλω να κλάψω στην αγκαλιά Του, για όλες εκείνες τις μέρες που δεν έζησα και απλά επιβίωσα. 
Να πω συγνώμη για όσα σε αγαπώ δεν είπα, σε αγκαλιές που δεν έδωσα, σε πόρτες που έκλεισα, σε τηλέφωνα που δεν σήκωσα, σε μάτια που δεν αντίκρισα, σε φιλιά που δεν σαρκώθηκαν και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν…
Τέλος να πω, ότι εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νιώσει, να σε καταλάβει, να σε αγαπήσει, κράτα τον, κι ας είναι στην άλλη άκρη της γης. Φτάνει που τον βρήκες…. Δεν θα σου τύχει πολλές φορές την ζωή. Και να θυμάσαι, οτι στα δώρα λες ευχαριστώ κι ας μην τα ξετυλίξεις ποτέ..

   πηγή  π.λίβυος

2015 - Καλή ή κακή χρονιά ;

2015 - Καλή ή κακή χρονιά ;

Μια ακόμα χρονιά πέρασε. Μια χρονιά όπου κυριάρχησε το άγχος, η κατάθλιψη, τα προβλήματα στις σχέσεις, η ασυνειδησία, η κρίση. Μια καινούργια χρονιά δειλά ξεπροβάλλει. Ίδιες ευχές, ίδιοι πόθοι, ίδιες ελπίδες copy-paste με τις περσινές που έμειναν ανεκπλήρωτες οι περισσότερες, καθώς η ζωή δεν έχει καμιά υποχρέωση να εκπληρώσει αυτά που ευχόμαστε. Και τώρα τι; Τι μπορούμε να περιμένουμε ότι θα αλλάξει με την έλευση της νέας χρονιάς; Τι λέτε να μας φέρει το 2015; Πως θα είναι άραγε το αύριο;

Είναι εύκολο να προβλέψουμε πως θα είναι το αύριο, κρίνοντας πως είναι το σήμερα. Αν φροντίσεις το τώρα, είπαν οι σοφοί, το αύριο, το μέλλον, φροντίζεται αυτόματα από μόνο του. Το τώρα το χάσαμε και χάσαμε μαζί και το αύριο. Όσο θα προετοιμαζόμαστε για το μέλλον, για τον κόσμο που ανατέλλει, εγκλωβισμένοι στις πεποιθήσεις του παρελθόντος, του κόσμου που δεν υπάρχει πια, θα ζούμε αταίριαστοι με την εποχή μας και θα επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη. Ας μην προτρέξουμε και πούμε: “ωραία λοιπόν, πρέπει να απαλλαγούμε από το παρελθόν μας”, δε θα μπορέσουμε να το κάνουμε ποτέ. Μπορούμε όμως να έχουμε επίγνωση του υπόβαθρου του παρελθόντος και να μην το αφήνουμε να αντιδρά και να επεμβαίνει. Όσο αφήνουμε το παρελθόν μας να μας επηρεάζει δε θα γίνουμε ικανοί να ζήσουμε σωστά το εδώ και τώρα, να βιώσουμε την ιερή αυτή στιγμή που περνά και χάνεται ακαριαία. Δε θα γνωρίσουμε τη ζωή που ποτέ δεν επαναλαμβάνεται, που κάθε φορά έρχεται πάνω μας με νέες εμπειρίες, που κάθε μέρα ζωγραφίζει έναν καινούργιο πίνακα και τραγουδάει ένα διαφορετικό τραγούδι. Θα συνεχίσουμε να αντικρίζουμε τη ζωή με τα ίδια μυωπικά μάτια. 

Ο δρόμος του Μάγου 2ο Μάθημα

Ο δρόμος του Μάγου 2ο Μάθημα

Για να επιστρέψει στη ζωή μας η μαγεία, πρέπει να επιστρέψει πρώτα η αθωότητα.

Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του μάγου είναι η μεταμόρφωση.

Κάθε πρωί, ο μικρός Αρθούρος κατέβαινε σ' ένα ρυάκι μες στο δάσος για να πλυθεί. Όπως όλα τα αγόρια της ηλικίας του, δεν επιδείκνυε μεγάλη προθυμία στην εκτέλεση αυτού του καθήκοντος. Αποσπούσαν συνήθως την προσοχή του τα σκιουράκια, τα τιτιβίσματα των πουλιών ή οτιδήποτε άλλο έμοιαζε να 'χει περισσότερο ενδιαφέρον απ' το νερό και το σαπούνι.

Ο Μέρλιν δεν σκοτιζόταν πολύ για τη βρόμα και το χώμα που κάλυπτε σιγά-σιγά το νεαρό μαθητή του απ' την κορφή ως τα νύχια. Κάποια μέρα, όμως, ξέσπασε: "Κοντεύουν να φυτρώσουν φασόλια πίσω απ' τ' αυτιά σου! Δεν καταλαβαίνω γιατί πηγαίνεις στο ρυάκι, αφού δεν κάνεις τίποτα εκεί".

Ο Αρθούρος κατέβασε το κεφάλι. "Δεν τολμούσα να σ' το πω, Μέρλιν. Όταν, όμως, σκύβω πάνω απ' το νερό, δεν μπορώ να δω το πρόσωπό μου κι έτσι δεν βλέπω πού πρέπει να πλυθώ. Δεν ξέρω ούτε καν πώς είμαι."

Σηκώνοντας ξανά το βλέμμα, το αγόρι είδε, προς μεγάλη του έκπληξη, τον Μέρλιν να λαμποκοπάει από χαρά. "Πάρε αυτό", του είπε κι απόθεσε στη χούφτα του ένα μεγάλο σμαράγδι (αργότερα ο Αρθούρος θα το χρησιμοποιούσε για να διασχίζει πηδώντας το νερό). "Νόμιζα ότι η ανυπακοή σου μαρτυρούσε μια απώλεια της αθωότητας, αλλά τώρα βλέπω ότι έκανα λάθος. Χωρίς αντανάκλαση δεν έχεις εικόνα του εαυτού σου. Μόνο όταν δεν σε αποσπά η εικόνα του εαυτού σου, μπορείς να βρίσκεσαι στην κατάσταση της αθωότητας."

Ο δρόμος του Μάγου 1ο μάθημα

Ο δρόμος του Μάγου 1ο μάθημα

Υπάρχει μια διδασκαλία που ονομάζεται ο δρόμος του μάγου", είπε ο Μέρλιν. "Έχεις ακούσει ποτέ γι' αυτήν;"

Ο μικρός Αρθούρος σήκωσε το κεφάλι του. Εδώ και ώρα προσπαθούσε να ανάψει φωτιά, μα δεν τα κατάφερνε. Εκείνα τα υγρά ανοιξιάτικα πρωινά στη Δυτική Χώρα δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση το άναμμα της φωτιάς.

"Όχι, ποτέ", αποκρίθηκε ο Αρθούρος, αφού το σκέφτηκε για μια στιγμή. "Θες να πεις ότι οι μάγοι ακολουθούν άλλο δρόμο από εμάς;

"Όχι, τον ίδιο ακριβώς μ' εμάς", είπε ο Μέρλιν. Μ' ένα κοφτό χτύπημα των δακτύλων του πυροδότησε το βρεγμένο προσάναμμα που  είχε μαζέψει ο Αρθούρος, καθώς είχε κουραστεί να παρακολουθεί τις αδέξιες απόπειρες του αγοριού. Αμέσως ξεπήδησε μια φλόγα απ’ την εστία. Ο Μέρλιν άνοιξε ύστερα τις παλάμες του κι εμφάνισε εκ του μηδενός την τροφή τους: δυο γλυκοπατάτες και μια χούφτα άγρια μανιτάρια. "Αν θέλεις, τρύπησέ τα με ξυλάκια και μετά ψήσ’ τα."

Ο Αρθούρος έγνεψε καταφατικά. Ήταν περίπου δέκα χρονών κι ο μόνος άνθρωπος που είχε γνωρίσει ποτέ ήταν ο Μέρλιν. Βρισκόταν κοντά του, από τότε που θυμόταν τον εαυτό του. Θα πρέπει να είχε μητέρα, αλλά δεν υπήρχε ούτε μια αμυδρή εικόνα της, καταγραμμένη στη μνήμη του.

Ο γέροντας με την πλούσια λευκή γενειάδα είχε διεκδικήσει το βασιλικό μωρό, λίγες μόνο ώρες αφότου γεννήθηκε.

Μάθηση, γνώση και Σοφία

Μάθηση, γνώση και Σοφία

Αν κοιτάτε χωρίς να βλέπετε ή αν ακούτε χωρίς ν' ακούτε ή καταλαβαίνετε χωρίς να κατανοείτε, ο λόγος μου είναι μάταιος.

Λάβε υπ' όψη, ω Νεόφυτε, αυτή την Αλήθεια :"Δεν υπάρχει τίποτα κρυμμένο που να μην μπορεί ν' αποκαλυφθεί, αν η καρδιά επιθυμεί και η θέληση επιμένει, κι αν ο ερευνητής είναι ακούραστος και θαρραλέος."Γνώρισε τον Εαυτό σου και θα γνωρίσεις το Σύμπαν και τον Θεό. Γι' αυτό ψάξε και θα ανακαλύψεις. Κόπιασε σκληρά, γι 'αυτά τα πράγματα, δούλεψέ τα με επιμέλεια. Πρέπει να τα αγαπήσεις! Γιατί αυτά θα σε βάλουν στο δρόμο της θείας Αρετής. Αλλά, πριν πλησιάσεις μια αποστολή, αποφάσισε να την εκπληρώσεις.....

Ο φόβος είναι ο πιο θανάσιμος αντίπαλος της γνώσης και η δεισιδαιμονία είναι η μητέρα του φόβου. Ο ανίδεος άνθρωπος φαντάζεται κινδύνους που μπορεί να μην υπάρχουν, αλλά η Γνώση στεφανώνει τον θαρραλέο. Γίνε θαρραλέος, Ω άνθρωπε! Θείο Έργο Εσύ!

Τώρα, εφ'όσον ο Θεός εμπνέει τα χείλη μου, θ'ακολουθήσω, υπάκουα τον εμπνευστή Θεό. Θ'ανοίξω τους Δελφούς και τους ίδιους τους ουρανούς και θα ελευθερώσω τους χρησμούς της θείας σκέψης. 

Θα τραγουδήσω πράγματα που ήταν κρυμμένα για πολύ καιρό. Είναι απόλαυση να ακολουθείς το έναστρο στερέωμα και να αφήνεις τη γη και τις πληκτικές χώρες, πίσω, για να ανέβεις στα σύννεφα. Να στηρίζεσαι στους γερούς ώμους του Άτλαντα και να βλέπεις, κάτω μακριά, τους ανθρώπους να περιφέρονται άσκοπα, στερημένους από λογική, ανήσυχους και φοβισμένους για τα μελλούμενα. Έτσι, να τους προτρέπεις και να ξετυλίγεις το βιβλίο της μοίρας !