Μεγάλη Εβδομάδα: οι Επτά μέρες ως τον θρίαμβο της Αγάπης που άλλαξαν τον κόσμο!

Μεγάλη Εβδομάδα: οι Επτά μέρες ως τον θρίαμβο της Αγάπης που άλλαξαν τον κόσμο!

Τότε είστε αναστημένοι, όταν θέλετε να κάνετε τους άλλους ευτυχισμένους! 

Ζεις δυο διαφορετικές υπάρξεις ως εγώ και ως Γιος Θεού!

*

 Άμα σου συμβεί Θεός το ξέρεις! 

Όταν στα μάτια σου κατοικεί ο Θεός δεν θέλεις τίποτα άλλο από το να περπατάς και να μιλάς μαζί του! 

Γίνε δημιουργικός! Όχι αποστάτης της ζωής! Μη θες να σε θαυμάζουν! Να ζεις τον Θεό! Όταν είσαι ερωτευμένος όπως και όταν είσαι χαρούμενος, θαυμάζεις! 

* 

Καθένας έχει τον δάσκαλο που αντιστοιχεί στην συνείδησή του!

Υπάρχουν ψευδοδάσκαλοι γιατί υπάρχουν ψευδομαθητές! Αν ο μαθητής είναι αληθινός θα λυτρώσει και τον εαυτό του και τον ψευδοδάσκαλο! 

Υπάρχουν άνθρωποι-σύννεφα που κρύβουν τον Θεό! 

 *

Κάθε άνθρωπος είναι άγιος, και ζει μαζί με ένα κτήνος!

Το έχει κάνει κατοικίδιο και το εκπαιδεύει! Αυτό είναι το μεγαλύτερο θαύμα! Το κτήνος είναι επικίνδυνο όσο δεν το βλέπεις! Και δεν το διαχωρίζεις από σένα!

Οι προθέσεις σου κινούν την ιστορία σου! 

*     πηγή   ΣΤΕΜΑ

Ο Θεός στο Βάθος της Ύπαρξής μας

Αν η Πραγματικότητα  ήταν «αντίληψη» θα μπορούσε να επιδιωχθεί.

Αν η Φώτιση ήταν «κατάσταση ύπαρξης» θα μπορούσε να κατακτηθεί.

Αν η Αλήθεια ήταν «νοητική σύλληψη» θα μπορούσε να διατυπωθεί.

Αν η Ζωή ήταν απλά «επιθυμία» θα μπορούσε να χειραγωγηθεί.

Αν η υλική ύπαρξη ήταν απλά γεγονότα θα μπορούσε να κατευθυνθεί.

.

Στην πραγματικότητα τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει.

Η Πραγματικότητα Είναι Ασύλληπτη.

Η Φώτιση δεν είναι κάτι που πραγματοποιείται.

Η Αλήθεια δεν είναι λόγια.

Η Ζωή δεν έχει σχέση με επιθυμίες.

Η υλική ύπαρξη είναι περισσότερα από απλά γεγονότα.

.

Πάντα υπάρχει ένα βαθύτερο επίπεδο εμπειρίας από ό,τι συμβαίνει μπροστά στον νου και στα μάτια μας.

Οι Σοφοί αποσύρονται στο Βάθος της Ύπαρξης και Βιώνουν την Αλήθεια της Ύπαρξης.

Η Πραγματικότητα Είναι Αχανής Κενότητα, δεν υπάρχει «κάτι» εδώ.

Η Φώτιση είναι παρούσα εξ’ αρχής, δεν μπορείς να την επιδιώξεις.

Η Αλήθεια είναι «Σιωπή», δεν είναι λόγια.

Τον Νυμφώνα σου βλέπω.....

Τον Νυμφώνα σου βλέπω.....

Τι να γράψεις για την Μεγάλη Εβδομάδα όταν η ζωή σου πνίγεται σε μια μικρή πεζότητα. Πώς να προσεγγίσεις τα Μεγάλα όταν νιώθεις τόσο μικρός; Πώς να μιλήσεις για την όντως χαρά όταν φυλλομετράς δάκρυ και αίμα στο ημερολόγιο της ψυχής σου; 

Μήπως όμως μονάχα μέσα από την ταπείνωση, την επίγνωση, τα αδιέξοδα και τις καταστροφές μπορείς να εισέλθεις στον Νυμφώνα Του;

Τα βάρη της ανθρώπινης Ιστορίας και η Μεγάλη Εβδομάδα μέσα από την Πεμπτουσία

4 Απριλίου 2015

Σε μία πολύ σημαντική συνέντευξή του στην Πεμπτουσία, ο π. Εμμανουήλ Κλάψης, καθηγητής στην Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη, μας είπε ότι η Εκκλησία προσλαμβάνει την Ιστορία και καταφάσκει σε αυτήν, αλλά ταυτόχρονα μπορεί και απαλλάσσει τον άνθρωπο από το βάρος της Ιστορίας. Αυτή την θέαση της Ιστορίας μπορεί να την βιώσει κάποιος στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας περισσότερο από οπουδήποτε αλλού. Οι ακίνητες εορτές του λειτουργικού κύκλου με επίκεντρο την Γέννηση του Χριστού φανερώνουν την πρόσληψη της ιστορίας. Οι κινητές, με επίκεντρο την Ανάσταση και το Πάθος που προηγείται καταδεικνύουν την πρόσληψη της ιστορίας, την μεταμόρφωσή της και την απαλλαγή από τα βάρη της.

Στις ημέρες μας η κοινωνία μας, η πατρίδα μας, η Ευρώπη, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος γίνονται μάρτυρες νέων βαρών της ανθρώπινης ιστορίας. Τα βάρη αυτά συνειδητά ή ασυνείδητα τα φέρει κάθε ανθρώπινο πρόσωπο. Μία απλή συμμετοχή σε μία συζήτηση σε οποιοδήποτε τόπο και χρόνο μας καθιστά κοινωνούς αυτής της αλήθειας.

Ακριβώς εδώ εισβάλλει στον ιστορικό χρόνο ο αέναος λειτουργικός χρόνος της Εκκλησίας με την Μεγάλη Εβδομάδα, την Εβδομάδα των Παθών. Κεντρικό πρόσωπο είναι ο Πάσχων Χριστός. Το Ιερό Πάθος του Θεανθρώπου ωστόσο έχει ως τέλος – σκοπό την άρση των βαρών της ανθρωπότητας. Αυτό σημαίνεται και διακηρύσσεται πεντακάθαρα όχι μόνον από τα Ευαγγέλια αλλά και από τους Προφήτες, αιώνες πριν: «οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ καὶ ἐν κακώσει αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾽ αὐτόν τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν» (Ησ. 53,4-5).

Ισορροπία

Ισορροπία

Δημιουργούμε ανισορροπία στο σύστημα μας με την ποσότητα του φαγητού ή το είδος των τροφίμων που τρώμε. Δημιουργούμε ανισορροπία στο σύστημα μας, μέσω της επιτάχυνσης, εκεί όπου θα έπρεπε να πηγαίνουμε σιγά-σιγά, και με την επιβράδυνση στα μονοπάτια στα οποία θα έπρεπε να επιταχύνουμε. Δημιουργούμε ανισορροπία στο σύστημα μας με το να σκεφτόμαστε, να ζούμε και να δρούμε  γύρω από τον άξονα του εαυτού μας, ξεχνώντας τον Όλο-Εαυτό· με το να σκεφτόμαστε συνέχεια "εγώ, εγώ, εγώ, εγώ, εγώ, εγώ," ... χωρίς να θυμόμαστε ότι είμαστε κύτταρα στο σώμα του Όλου Εαυτού. Πρέπει να βρούμε ένα σημείο ισορροπίας μεταξύ αυτών των δύο άκρων και να ζήσουμε μια ζωή που είναι υγιής για τους εαυτούς μας και επίσης επωφελής για τον Όλο-Εαυτό. Πρέπει να ζήσουμε τις ατομικές ζωές μας με έναν τρόπο που οι ζωές μας να μετατραπούν σε μια συμβολή για το κοινό καλό.

Όταν οι άνθρωποι είναι μονόπλευροι, μπαίνουν σε μια κατάσταση ανισορροπίας. Για παράδειγμα, οι πνευματικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν όλο το χρόνο τους για να "μετρούν" αγγέλους, και αφήνουν τις παγκόσμιες υποθέσεις σε όσους είναι υλιστές. Τώρα έχουμε έναν κόσμο που από τη μία πλευρά είναι πολύ ιδεαλιστικός, και από την άλλη πλευρά έχει υλικές πολυτέλειες χωρίς σκοπό ή όραμα.

Μη φοβάσαι τον πόνο..

Μη φοβάσαι τον πόνο..

Γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ να πονέσουμε; γιατί φοβόμαστε να πενθήσουμε; Να θρηνήσουμε απώλειες και μικρούς καθημερινούς θανάτους; Το ότι δεν έχουμε κέφι και όρεξη, δεν σημαίνει ότι έχουμε κατάθλιψη. Μπορεί να σημαίνει και υγεία ενός ψυχισμού που θέλει να πενθήσει κάτι που έχασε, κάτι που του λείπει, κάτι που δεν βρίσκει, κάτι που αναζητάει ή κάτι που τον πόνεσε και τον πλήγωσε. 

Το δάκρυ δεν μας πνίγει πάντα, τις περισσότερες φορές μας λυτρώνει. Ούτε ο πόνος είναι κατάρα, μα ευκαιρία για να συναντηθούμε με κάτι πιο δυνατό, όμορφο, υγιές, δημιουργικό και ελπιδοφόρο. Στην εκκλησία λέμε ότι τον θάνατο ακολουθεί η ανάσταση. Στη ψυχολογία αναφέρεται ότι την απώλεια διαδέχεται μια δημιουργία, και εγώ απλά και ταπεινά ως παθών και πολλάκις πεσών στα πατώματα του άδη μου λέω ότι η ζωή είναι όμορφη ακριβώς γιατί έχει εναλλαγές και ποικιλία. Ένα μόνιμο δάκρυ σίγουρα είναι κουραστικό, μα και ένα χαμόγελο «αιώνιο» είναι βαρετό. Γι αυτό ας αφήσουμε να ρέει η ζωή κι ας κυλάμε στο ποτάμι της, που είτε ράθυμα είτε ορμητικά θα μας βγάλει στην θάλασσα.

                  πηγή   π.λίβυος 

Βουδιστής μοναχός, γνωστός ως ο "πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο" μιλάει για την ευτυχία και πώς μπορούμε να την αποκτήσουμε.

Βουδιστής μοναχός, γνωστός ως ο "πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο" μιλάει για την ευτυχία και πώς μπορούμε να την αποκτήσουμε.

Ο Matthieu Ricard είναι Γάλλος βουδιστής μοναχός, που διαμένει στη μονή Shechen Tennyi Dargyeling, στο Νεπάλ.

Ευρέως γνωστός ως ο "πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο", ο Ricard περιγράφει, σε αυτό το TED Talk, με εξαιρετική λεπτομέρεια την άποψή του για την έννοια της ευτυχίας και πώς μπορούμε να την καταλάβουμε και να την βρούμε.

Εδώ είναι μια επιλογή από αποσπάσματα από τον Matthieu Ricard που περιγράφουν την αντίληψη της ευτυχίας:

"Υπάρχει μια δυνατότητα για αλλαγή επειδή όλα τα συναισθήματα είναι φευγαλέα."

"Σε αντίθεση με την ευχαρίστηση, η πραγματική ευτυχία μπορεί να επηρεάζεται από την περίσταση, αλλά δεν εξαρτάται από αυτήν. Μας δίνει πραγματικά τους εσωτερικούς πόρους για να αντιμετωπίσουμε καλύτερα αυτές τις συνθήκες. "

Η μεγαλύτερη μαθητεία είναι η καθημερινότητα

Η μεγαλύτερη μαθητεία είναι η καθημερινότητα

Οι άνθρωποι συνήθως αναμένουν ασυνείδητα ένα ‘μεγάλο’ γεγονός που θα έρθει στη ζωή τους σε κάποιο αόριστο μελλοντικό χρόνο για να τους λυτρώσει ή να επιφέρει μια σημαντική αλλαγή και ευτυχία. Περιμένουν να βιώσουν είτε μια εμπειρία με ψυχεδελικές ουσίες, ή να έρθει ένας γκουρού, ένας σύντροφος, ένα παιδί, ή ένα φάρμακο-σωτήρας σε περίπτωση ασθένειας, ή μια ξαφνική φώτιση, ή κάποιο άλλο γεγονός που συγκεχυμένα αιωρείται στο νου τους.

Όμως οι καθημερινές συνήθειες είναι εκείνες που χτίζουν τη ζωή μας, και είναι αυτές που θα φέρουν ή όχι ένα μελλοντικό breakthrough. Η Χάρις που κάποιες φορές βιώνουμε, είναι συνήθως αποτέλεσμα συσσώρευσης των θετικών πράξεων και σκέψεων της καθημερινότητάς μας, δηλαδή το συσσωρευμένο θετικό μας κάρμα.

Τι σημαίνει να επιλέγουμε την Αυθεντικότητα;

Απόσπασμα από το βιβλίου της Brene Brown “Ευτυχώς που Δεν Είμαι Τέλειος” από τις Εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
Αυθεντικότητα είναι η καθημερινή πρακτική του να απαλλασσόμαστε από αυτό που νομίζουμε ότι πρέπει να είμαστε και να αγκαλιάζουμε αυτό που αληθινά είμαστε.
Τι σημαίνει να επιλέγουμε την αυθεντικότητα;
• Να καλλιεργούμε το θάρρος να είμαστε ατελείς, να θέτουμε όρια και να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι ευάλωτος.
• Να ασκούμε τη συμπόνια που προέρχεται από την επίγνωση ότι είμαστε όλοι φτιαγμένοι και από χαρίσματα και από αδυναμίες.
• Να θρέφουμε το είδος εκείνο της σύνδεσης και της αίσθησης ότι ανήκουμε που έρχεται μόνον όταν πιστεύουμε ότι αξίζουμε.
Για να είμαστε αυθεντικοί, χρειάζεται να ασκούμαστε στην Ολόψυχη ζωή και την αγάπη — ακόμα και όταν αυτό είναι δύσκολο, ακόμα και όταν παλεύουμε με την ντροπή και το φόβο ότι δεν είμαστε επαρκείς, και ιδιαίτερα όταν η χαρά είναι τόσο έντονη που φοβόμαστε να αφήσουμε τον εαυτό μας να τη νιώσει.
Με το να ασκούμαστε συνειδητά στην αυθεντικότητα σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές της εσωτερικής πάλης, προσκαλούμε στη ζωή μας τις ευλογίες, τη χαρά και την ευγνωμοσύνη.                     πηγή  Εναλλακτική  Δράση

Επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι ο θάνατος είναι μια ψευδαίσθηση

Άρθρο του διακεκριμένου Μοριακού Βιολόγου και Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Wake Forest University School of Medicine Δρ Robert Lanza

Μετά τον θάνατο ενός παλιού του φίλου, τα λόγια του Albert Einstein ήταν τα εξής: «Τώρα ο Besso έχει φύγει από αυτόν τον παράξενο κόσμο λίγο πιο πριν από εμένα. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς… γνωρίζουν ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι μόνο μια πεισματικά επίμονη ψευδαίσθηση». Καινούρια στοιχεία υποδηλώνουν ότι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε δίκιο – ο θάνατος αποτελεί όντως μια ψευδαίσθηση.

Ο κλασσικός τρόπος σκέψης βασίζεται στην πεποίθηση ότι αποτελούμε έναν αντικειμενικό παρατηρητή του κόσμου και μια ανεξάρτητη ύπαρξη. Αλλά ένας μεγάλος κατάλογος πειραμάτων έχει δείξει ακριβώς το αντίθετο. Πιστεύουμε ότι η ζωή είναι απλώς η δραστηριότητα του άνθρακα και μία ανάμιξη των μορίων – ζούμε για λίγο και στη συνέχεια γινόμαστε χώμα.

Η αξία της Ηρεμίας

Η αξία της Ηρεμίας

Τα αρνητικά συναισθήματα που τυχόν τρέφουμε μέσα μας, όχι μόνο μας απορροφούν τεράστια αποθέματα Ενέργειας, την οποία χρειαζόμαστε τόσο για να Δημιουργήσουμε, όσο και για “βγάλουμε” την κάθε μέρα, αλλά χαλάνε και την ποιότητα της Ενέργειας που μας απομένει.

Θυμός, Φόβος, Εκδικητικότητα, Ζηλοφθονία, Χαιρεκακία, Επιβουλή, Διαβολή, Μίσος, Εχθρότητα και όλα τα παρεμφερή, προκαλούν μια κατάσταση πανικού στον άνθρωπο, οδηγούν σε αψυχολόγητες δράσεις και καταστρέφουν ένα πολύ σημαντικό όπλο, τόσο του Πολεμιστή, όσο και του απλού ανθρώπου:
Την Ηρεμία…

Tρία βασικά βήματα ….για την προσωπική και πνευματική μας ανάπτυξη.

Tρία βασικά βήματα ….για την προσωπική και πνευματική μας ανάπτυξη.

ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ …είναι σημαντικό να έχουμε επίγνωση του εαυτού μας …[στον βαθμό που εμείς το καταλαβαίνουμε ,η κατανοούμε ] επίγνωση μπορούμε να πούμε ότι είναι η αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας,[ τη κάνουμε ] σε σχέση με την χρονική στιγμή και το περιβάλλον που ζουμε  …

Δηλαδή να αισθανόμαστε το φυσικό μας σώμα ,ότι μας… περιβάλει… σαν ένα όχημα     [ το οποίο έχει 5 σημαντικά εργαλεία [αισθήσεις ] για να αντλεί πληροφορίες από το τρισδιάστατο περιβάλλον που ζούμε .]
Και ότι δεν βρισκόμαστε σε άλλη χρονική στιγμή [ παρελθόν η μέλλον ] αλλά στην παρούσα στιγμή ….στο τώρα !!

Η αίσθηση του φυσικού μας σώματος είναι αρκετή σε πρώτη φάση …και αυτό σημαίνει ότι είμαστε συνειδητή στο επίπεδο που βρισκόμαστε και αντιλαμβανόμαστε .
Επίσης σημένει ότι ελέγχουμε την προσοχή μας, εφόσον μπορούμε να την διατηρούμε μέσα μας , με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε τον εαυτό μας, αλλά επίσης δεν ταξιδεύουμε άσκοπα, και μηχανικά σε παρελθόντες, η μελλοντικές χρονικές στιγμές .

Η αξία του να διαφέρεις

Γράφει ο ψυχολόγος Νικόλαος Βακόνδιος

«Είναι αυτοί που ο κόσµος δεν τους φαντάζεται ικανούς για κάτι, που κατορθώνουν συχνά αυτό, που κανείς δεν φανταζόταν ότι µπορεί να γίνει…»

«Είναι κάποιοι που µπορεί να επηρεάσουν, να εµπνεύσουν, να κάνουν καλύτερο τον κόσµο, έστω µια στάλα», έλεγε ο ήρωας της ταινίας στη σύντροφό του… Από τα σχολικά του χρόνια έδειχνε διαφορετικός, πολύ ευφυής µα κλεισµένος στον εαυτό του. Είχε µάθει, έδειχνε η ταινία, ότι -χωρίς κανέναν να τον υποστηρίζει- ο τρόπος για να σταµατούν πιο σύντοµα τα πειράγµατα των συµµαθητών του, ήταν να τους στερήσει την ευχαρίστηση που ένιωθαν, µε την προσπάθειά του να τους ξεφεύγει.

Η παραίτησή του αυτή, τέλειωνε τα πειράγµατα πιο γρήγορα. Γιατί δεν έβρισκαν ικανοποίηση στο να επιβάλλουν τη δύναµή τους. Μια τεχνική που ανακάλυψε µόνος του, αφού δεν ένιωθε να υπάρχει κανείς σύµµαχός του, να τον προστατεύσει. Ωσπου βρέθηκε ένας καλός φίλος κοντά του… Ο άνθρωπος αυτός, που τόσο διαφορετικός έδειχνε σαν παιδί, έµελλε να γίνει ο εµπνευστής της τεχνητής νοηµοσύνης. Αυτός που θα «έσπαγε» τον κωδικό κρυπτογράφησης Ενίγκµα, του Γ’ Ράιχ, κάτι που τότε έµοιαζε αδιανόητο να γίνει