Ναρκισσισμός ή εξιδανίκευση;
Από τη Μάρω Μπέλλου, Ψυχολόγο – Ψυχοθεραπεύτρια, Msc στην Ιατρική Ψυχολογία
Ο
μύθος του Νάρκισσου περιγράφει την τραγική ιστορία ενός όμορφου νέου
που ερωτεύεται το είδωλό του. Η ομορφιά του είναι τόσο εκθαμβωτική που
συναντά τόσο τον θαυμασμό, όσο και την περιφρόνηση. Όσες νέες τον
ερωτεύτηκαν παράφορα δεν γεύτηκαν παρά μόνο την απογοήτευση, καθώς ο
Νάρκισσος έδειχνε πάντα αδιαφορία ώστε να ανταποκριθεί στο ερωτικό τους
κάλεσμα. Σε μία προσπάθεια να πάρουν το αίμα τους πίσω ζήτησαν από τη
Νέμεση, την θεότητα που προσωποποιούσε την θεία δίκη, να ερωτευτεί όμοια
και εκείνος, αλλά να μην κατακτήσει ποτέ το αντικείμενο του πόθου του. Η
έκκλησή τους αυτή πραγματοποιείται όταν μία μέρα ο νέος γονατίζει πάνω
από μία λίμνη με σκοπό να ξεδιψάσει κατά την διάρκεια ενός κυνηγιού.
Καθώς όμως το κάνει αυτό κυριεύεται από μία άλλη δίψα. Ο Νάρκισσος
εκστασιάζεται από την ομορφιά του που αντανακλάται στην επιφάνεια της
λίμνης. Ερωτεύεται την ίδια του την εικόνα σε τέτοιο βαθμό που υποκύπτει
στον πειρασμό να χαϊδέψει το είδωλό του, πέφτει στο νερό και πνίγεται. Ο
έρωτάς του δεν είναι παρά μία οφθαλμαπάτη. Ενδίδει στη ζάλη ενός έρωτα
που αναδύεται από έναν κατοπτρισμό.