Δεν έχω χρόνο για άλλο ρούφηγμα...

Δεν έχω χρόνο για άλλο ρούφηγμα...

Λέω τώρα, τέρμα στα βαμπιράκια... 
Δεν θα τους κάνω το χατίρι. Δεν θα τους προσφέρω την ενέργεια μου για να φορτίσουν τις μπαταρίες της μιζέριας τους. 

Έχω βαρεθεί τους ανθρώπους που κλαίνε, πονάνε και βαλτώνουν μονάχα για να εισπράξουν προσοχή, μονάχα για να ρουφήξουν ενέργεια...  

Έχω βαρεθεί αυτά τα ¨ανθρωποειδή¨ γιατί ουσιαστικά δεν επιθυμούν την αλλαγή. Μόνο να κλαίγονται και να μιζεριάζουν θέλουν. 

Δεν ακούνε τίποτα από αυτά που τους λες γιατί τα αυτιά τους, το μυαλό τους είναι γεμάτο. Το μόνο που ακούνε γιατί επαναλαμβάνεται συνεχόμενα σαν cd μέσα στο κεφάλι τους είναι τα: εγώ ο δύσμοιρος, πόσο με αδικεί η ζωή, κανείς δεν με αγαπάει... μπούρου μπούρου, μπούρου μπούρου....

Δεν αντέχουν να είναι ήλιοι που ακτινοβολούν αλλά παραμένουν ετερόφωτοι αστεροειδής που τρέφονται από τους πραγματικούς ¨ήλιους¨.

Προσοχή μήπως στέψεις το εγώ σου βασιλιά!

Προσοχή μήπως στέψεις το εγώ σου βασιλιά!

"Δεν υπάρχουν πνευματικοί οδηγοί! Παρήλθε η εποχή των δασκάλων και των ιεραρχιών! Δεν υπάρχουν θεός-διάβολος, καλό-κακό! Όλα αυτά είναι δημιουργήματα του νου σου! Εσύ είσαι ο Θεός-συνδημιουργός! Μην ακούς κανέναν εκτός από σένα! Η νέα ενέργεια θα τακτοποιήσει τα πάντα!"

Λόγια που αν δεν τα προφέρει μια αθώα καρδιά και ένα ελεύθερο, συνδεδεμένο με το Όλον, πνεύμα, καταλήγουν μωρία! Αποθέωση του εγώ! «Βάζω το εγώ μου στον θρόνο και το στέφω βασιλιά!» Στον θρόνο που είναι προορισμένος για τον Χριστό-Εαυτό σου!

Γιατί μόνο το εγώ το αποκομμένο από το Μυστήριο της Ενότητας-το ΕΙΝΑΙ, ενοχλείται από τους Οδηγούς, τους Δασκάλους, την Ουράνια ιεραρχία! Επειδή δεν τους νιώθει ως Εαυτό αλλά ως απειλή! Η απειλή, αγαπημένοι μου, δεν είναι από τους άλλους! Αλλά από την διαχωριστική συνείδηση που στεγάζει ο ίδιος ο άνθρωπος! Η πράξη της αγάπης μάς ενώνει με το Όλο πράγμα!

Παρατηρώ ανθρώπους που αδιαφορούν για τα στοιχειώδη τους καθήκοντα προς τον κόσμο γύρω τους να φιλοσοφούν ασυστόλως! Για να είσαι θεϊκός συνδημιουργός πρέπει πρώτα να επιστρέψεις οικειοθελώς στην Υιότητα! Πώς; Ένας είναι ο τρόπος και τον δίδαξε ο Χριστός! Το μόνο καινούργιο στον κόσμο στους αιώνες! Να αγαπήσεις, να συγχωρήσεις, να χαριστείς!

Αλλιώς το μόνο που θα συνδημιουργείς μαζί με άλλους δυστυχείς ανόητους, θα είναι πραγματικότητες πόνου και φθοράς που πρώτος εσύ θα υφίστασαι!

«Από εκεί θα σας αναγνωρίζουν ότι είστε μαθητές μου, αν αγαπάτε ο ένας τον άλλον!»

ΣΤΕΜΑ

Η Επίγνωση των Σκέψεων

Η Επίγνωση των Σκέψεων

 

Η συνειδητοποίηση του Εαυτού εμπεριέχει ένα βαθμό ελέγχου του νου, ο οποίος περιλαμβάνει την επίγνωση των σκέψεων και τη διάκριση ανάμεσα σε εκείνες που έχουν κάποια αλήθεια και είναι χρήσιμες και σε εκείνες που δεν είναι. Αυτό απαιτεί εξάσκηση της ευαισθησίας όσον αφορά την ποιότητα των σκέψεων. Δεν αρκεί να έχουμε επίγνωση των σκέψεων, αλλά και της επίδρασης τους πάνω μας ενεργειακά, συναισθηματικά και νοητικά.

Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ προσπαθούμε, δεν μπορούμε να ελέγξουμε το πηγαινέλα των σκέψεων. Εμφανίζονται από το πουθενά και εξαφανίζονται στο πουθενά. Ιδιαίτερα όσοι κάνουν σοβαρή εσωτερική εργασία , πολύ συχνά απογοητεύονται έχοντας σκέψεις που δεν θέλουν να έχουν. Όμως αυτό είναι μέρος της κατάστασης άνθρωπος, η οποία περιλαμβάνει την ύπαρξη ενός προγραμματισμένου νου.

Παρότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις σκέψεις μας, μπορούμε να μάθουμε να έχουμε επίγνωση τους, να τις παρατηρούμε. Κάτι τέτοιο μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά στην πραγματικότητα, το να έχουμε επίγνωση των σκέψεων μας αποτελεί ένα πολύ μεγάλο βήμα εξέλιξης. Αυτό που απαιτείται είναι αποταύτιση από τον νου, και αυτός είναι ο λόγος που αποτελεί ένα τόσο μεγάλο βήμα. Όταν δεν έχουμε επίγνωση των σκέψεων μας, το πιο πιθανό είναι να ταυτιζόμαστε μαζί τους και να τις ακολουθούμε χωρίς να τις διερευνούμε και χωρίς να τις αμφισβητούμε. Το αποτέλεσμα είναι αρκετός ψυχικό πόνος και περισσότερες δυσκολίες απ’ όσες είναι αναπόφευκτες.

Καρδιοκεράσματα

Καρδιοκεράσματα

2015 αντίο σε ότι μας πονά και μας πληγώνει

2016 ευχές για μέρες γεμάτες με καρδιοκεράσματα

Φως

Αγάπη

Ειρήνη–Υγεία

Συνειδητότητα

Απόλαυση –Ευτυχία

Παιχνίδισμα και Γέλιο

Τρυφερότητα κι Αγκαλιές

Έμπνευση- Δημιουργικότητα

Αγαλλίαση-Συντροφικότητα-Γαλήνη

Αυτοαγάπη - Αφοσίωση- Αυτοσεβασμό

Μεταμορφωτική δύναμη και Υπευθυνότητα

Εμπιστοσύνη- Πληρότητα- Σοφία- Ελευθερία

Πίστη

 Εγώ

Εσύ

 Εμείς

 Ε ί ν α ι

 Τα Πάντα είναι Ένα!

Στους μοναχικούς....

Στους μοναχικούς....

Λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος, σκέφτομαι, οτι κάπου σε πόλεις ή χωριά, βρίσκονται άνθρωποι μονάχοι. Δεν εξετάζω τον λόγο, μπορεί να ειναι πολλοί και διαφορετικοί. Σημασία έχει οτι είναι μόνοι και νιώθουν κάπως περίεργα απόψε, που ακούνε φωνές, γέλια, φώτα και μουσικές απο τα διπλανά σπίτια. Σε αυτούς λοιπόν θέλω να πω, καλή χρονιά και ο Θεός να ομορφαίνει την ζωή τους. Τους εύχομαι σύντομα να γεμίσει η αγκαλιά τους και η καρδιά τους με αγάπη. Να μην απελπίζονται γιατί η μοναξιά δεν μετριέται με το πόσοι είναι κοντά μας αλλα με το ΠΩΣ είναι. Να ξέρουν οτι τα φώτα που θαμπώνουν την νύχτα απόψε δεν είναι όλο τόσο φωτεινά, ούτε τα γέλια που θα ακουστούν κρύβουν απόλυτα χαρά. Άλλωστε μια μέρα είναι. Δεν αλλάζει κάτι σε ένα βράδυ. Ο Θεός κάθε μέρα μας δίνει ευκαιρίες γιορτής μόνο που εμείς τις κάναμε επετείους γιατί ξεχάσαμε να ζούμε. Γι αυτό σας λέω όσο μπορείτε και οσο αντέχετε χαμογελάστε. Αύριο η ζωή θα μας προκαλέσει πάλι να την ακολουθήσουμε. Καλή Χρονιά!!!

π.λίβυος

Αν θες να αποκτήσεις ευτυχία πρέπει να γνωρίσεις τον εαυτό σου…

Αν θες να αποκτήσεις ευτυχία πρέπει να γνωρίσεις τον εαυτό σου…

Έρχεται ο Καινούργιος Χρόνος...
Είναι καιρός για ενδοσκόπηση...

Η φύση έχει αρχίσει να ντύνεται χειμωνιάτικα και καλεί την βασίλισσα των πάγων να σου ψιθυρίζει το τραγούδι της. Αν κλείσεις λίγο τα μάτια και γαληνέψεις τη φλυαρία του μυαλού σου θα την ακούσεις να σου λέει: 

Αν θες να αποκτήσεις ευτυχία πρέπει να γνωρίσεις τον εαυτό σου…
Για να γνωρίσεις τον εαυτό σου χρειάζεται να γνωρίσεις το σώμα, το μυαλό, την καρδιά και το Πνεύμα σου…

Μπορείς από σήμερα να αποσυρθείς στη εσωτερική σιωπή σου, μέσα στη ¨σπηλιά –μήτρα¨ για να μπορέσεις να αντικρίσεις τον εαυτό σου.

Χρησιμοποίησε τη δύναμη σου για να ξεπεράσεις τις αδυναμίες σου αλλά να ξέρεις ότι και τα δυο σου είναι απαραίτητα για την εξέλιξη σου…

Μην πολεμήσεις με τον εαυτό σου γιατί από αυτή τη μάχη θα βγείτε και οι δυο χαμένοι…

Αγάπησε τον, αγκάλιασε τον και ξεχειμώνιασε μαζί του στη Σιωπή ώστε να ενδυναμώσεις και να βγεις την Άνοιξη, Αναζωογονημένος για να γευτείς τους καρπούς από το Δέντρο της Ζωής…

Καλή χρονιά να έχουμε… γεμάτη Συνειδητότητα!!!

Συνείδηση της Αλλαγής

Συνείδηση της Αλλαγής

Ταξιδεύουμε στον Χώρο και τον Χρόνο… στο Μηδέν και το Άπειρο… στο Παντού και το Πουθενά…
Και αλλάζοντας μένουμε οι ίδιοι…
Παραμένοντας ίδιοι βιώνουμε την βαθύτερη αλλαγή, μιας και κάτι στάσιμο στη Ροή του Χρόνου, μεταβάλλεται σε κάτι άλλο… σε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που στάθηκε στην αρχική θέση στον Χωροχρόνο.

Όμως… η αλλαγή που συμβαίνει μέσα στην ακινησία, είναι τελείως διαφορετική από την Αλλαγή που επιφέρει η Κίνηση. Στην πρώτη αλλάζει η Πραγματικότητα και κατ’ επέκταση και ο Παρατηρητής μέσα σε Αυτήν.
Στην δεύτερη όμως… γεννιέται η Μαγεία.

Γιατί ο Παρατηρητής είναι αυτός που αλλάζει την Πραγματικότητα… και μέσα από την Αλλαγή που επιφέρει στο περιβάλλον του, αλλάζει το σημαντικότερο πράγμα…
Τον Εαυτό του…

Κίνηση και Δράση…
Ή αλλιώς…
Συνείδηση της Αλλαγής…

Ένα Νέο Έτος, δεν είναι ένας νέος χρόνος για εμάς...
είναι μια Νέα Ευκαιρία για να βρούμε τον Εαυτό μας...

Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος

nikolaswar

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Η βαρυχειμωνιά μέσα μας είναι η πιο επικίνδυνη…

Η βαρυχειμωνιά μέσα μας είναι η πιο επικίνδυνη…

Αγαπητέ άγιε Βασίλη…

Δεν σου έχω γράψει ποτέ γράμμα…

Πως θα μπορούσα άλλωστε όταν όλα γύρω μου βροντοφωνάζουν ότι είσαι ψεύτικος. Όταν ενώ ακούω δεξιά και αριστερά για την μαγεία των Χριστουγέννων, αυτό που συναντώ είναι παγωνιά και αδιαφορία… 

Συνοφρυωμένα πρόσωπα, αδιάφορα βλέμματα, σφιγμένα χείλη, παγωμένα χαμόγελα λες και το κρύο που υπάρχει γύρω μας έχει περάσει μέσα στην καρδιά τους και την έχει παγώσει. 

Όλοι τρέχουν σαν τρελοί να προλάβουν να στολίσουν το σπίτι τους, να φορέσουν τη γιορτινή στολή της καλοσύνης και να κάνουν ότι γνωρίζουν τι είναι αγάπη…

Ένα κουτάκι σπίρτα… πάρτε παρακαλώ ένα κουτάκι σπίρτα…

Αυτό τους λέω ψιθυριστά μα όλοι με προσπερνάνε γιατί η φωνή μου μόλις που ακούγεται. Στο κεφάλι τους επικρατεί τόση οχλαγωγία, τόσες δυστυχισμένες σκέψεις ουρλιάζουν στην σιωπή, κάνοντας την δική μου φωνή να γίνεται ένας αμυδρός ψίθυρος που ακούγεται αχνά τα βράδια όταν κοιμούνται…  

Πάρε ένα κουτάκι σπίρτα σε παρακαλώ, τους ψιθυρίζω… πάρε να φωτίσεις τα όνειρα σου… μήπως έτσι ανακαλύψεις το δρόμο για να συναντήσεις την χαμένη σου αθωότητα… μήπως έτσι ανακαλύψεις το δρόμο για να συναντήσεις Εμένα…

Αποχαιρετώντας τη χρονιά που φεύγει

Της Λίτσας Μπέστα, Master, NLP Life and Health Coach
Πάντα αυτόν τον τελευταίο μήνα του έτους αναλογίζομαι όλα όσα έζησα μέσα στην χρονιά… όλα όσα έμαθα… όλα όσα πήρα και θα με ακολουθούν και τις επόμενες χρονιές. Κάνω τον απολογισμό μου, νιώθω ευγνωμοσύνη και αποχαιρετώ με αισιοδοξία την παλιά χρονιά. Πόσο εύκολο είναι άραγε να το κάνουμε αυτό;
Τα αισθήματα αυτή την περίοδο είναι ανάμεικτα. Πoλλά από τα όνειρά μας και τους στόχους μας έμειναν ανεκπλήρωτα και ίσως η λύπη να ξεπέρασε σε ποσότητα τη χαρά. Ευτυχώς, έχω μάθει στη ζωή μου να κοιτάω την ποιότητα και όχι την ποσότητα. Και τέτοιου είδους απολογισμό θα κάνω και φέτος. Δεν θα μετρήσω πόσες ευχάριστες στιγμές έζησα, αλλά με ποιούς τις μοιράστηκα. Δεν θα μετρήσω πόσες φορές γέλασα, αλλά πώς γέλασα; Δεν θα μετρήσω πόσα πολλά ή λίγα έμαθα, αλλά πως αυτά με διαμόρφωσαν. Θα ψάξω αυτό το ΠΩΣ που πολλές φορές είναι λυτρωτικό και βοηθητικό για να αποχαιρετήσεις την χρονιά με ένα χαμόγελο.
Εσύ θα κάνεις φέτος τον απολογισμό σου;

Ταξίδι χωρίς τέλος

Τον Οκτώβριο του 2013, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ κατέγραψε τον πιο απόμακρο γαλαξία του οποίου το φως (ή καλύτερα η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία) ξεκίνησε πριν από 13,1 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει μόλις τώρα στα τηλεσκόπιά μας. Πρόκειται για ένα αντικείμενο που καταγράφηκε όπως ήταν όταν το Σύμπαν είχε ηλικία 700 περίπου εκατομμυρίων ετών, στις αρχές δηλαδή της εξελικτικής του πορείας. Κι αυτό δεν είναι παρά ένα μόνο παράδειγμα από τα άπειρα όσα μάθαμε τα τελευταία μερικά χρόνια με τη βοήθεια των επίγειων και διαστημικών μας τηλεσκοπίων. Για την επόμενη δεκαετία ετοιμάζονται ήδη ακόμη πιο μεγάλα τηλεσκόπια όπως είναι το ευρωπαϊκό τηλεσκόπιο Ε-ΕLT, με διάμετρο κατόπτρου 39 μέτρων και εμβαδόν έξι στρεμμάτων, ίσο με σχεδόν 16 γήπεδα του μπάσκετ! Ενα τόσο γιγάντιο τηλεσκόπιο θα έχει την ικανότητα να ξεχωρίζει δύο πυγολαμπίδες σε απόσταση 200.000 χιλιομέτρων. Θα μπορεί δηλαδή να διακρίνει αντικείμενα πέντε τρισεκατομμύρια φορές πιο αμυδρά από το πιο αμυδρό άστρο που βλέπουμε με γυμνό μάτι!

Δε σε "αντέχουμε" Χριστέ μου...

Δε σε "αντέχουμε" Χριστέ μου...

Κύριε, εκείνο το παγερό βράδυ δεν βρέθηκε κατάλυμα να σε φιλοξενήσει. Ένας χώρος να στεγάσει την αγάπη σου. Μία γωνιά να ζεστάνει την νεαρή μητέρα σου. Μικρό παιδί μες στην αθωότητα μου, απορούσα, «μα γιατί δεν βρέθηκε κανείς να σε φιλοξενήσει; Βρέφος, μωρό παιδί, μιας ξένης κοπέλας χαμένης μέσα στην νύχτα με την αγωνία στα μάτια». Τώρα που μεγάλωσα και η αθωότητα έδωσε την θέση της στην εμπειρία του κακού, έμαθα το «γιατί». Γιατί αυτός ο κόσμος δεν αντέχει Χριστέ μου, την ομορφιά της αγνότητας σου. Κόσμος ψεύδους και υποκρισίας, μίσους και αδικίας, δεν έχει χώρο για σένα. Είμαι πλέον βέβαιος, ότι όσες φορές κι αν ξανάρθεις σε αυτή την γη, πάλι σε φάτνη θα γεννηθείς, γιατί δεν σε αντέχουν.

Δεν μπορούν την αγάπη και την ελευθερία σου. Τους παιδεύεις Χριστέ μου, τους μπερδεύεις. Αυτοί διψάνε για εξουσία και δύναμη και εσύ έρχεσαι ταπεινός και αδύναμος. Αυτοί διψάνε για απειλές και τιμωρίες και εσύ συγχωρείς και ανέχεσαι. Αυτοί θέλουν «νόμους» και «δικαιοσύνη» και εσύ τους δίνεις αγκαλιές και φιλιά, την κόλαση ποθούν και τους χαρίζεις τον παράδεισο.

Στο Άγνωστο

Στο Άγνωστο

Αν μπορούσα μόνο να ήξερα…!

Όλοι θα ήθελαν να μάθουν… Τρέχουν σε αστρολόγους, μέντιουμ και ό,τι άλλο. Καίγονται να ξέρουν!

Ποτέ δεν με ενδιέφερε. Ποτέ δεν κυνήγησα το μέλλον ή τη γνώση με αυτόν τον τρόπο.

Κοιτάζοντας πίσω τώρα… Αν ήξερα θα το ‘κανα; Θα περπατούσα αυτήν την πορεία; Θα είχε νόημα; Θα το πίστευα; Ποιες αοριστολογίες θα μπορούσαν να με εκτροχιάσουν από την τόσο πεισματική πορεία μου;

Μια πορεία απρόβλεπτη, ανηφορική μα και με πολλές υπέροχες βουνοκορφές, που τίποτα εκτός από τη βιωματική αίσθησή τους, δεν θα ήταν αρκετό.

Ευγνωμονώ….

Τις άπειρες φορές που έπεσα, ακόμα κι αν πίστευα ή φαινόταν πως δεν θα ξανασηκωνόμουνα.

Το πείσμα, την αυτό-πειθαρχία, την αφοσίωση στη δουλειά, που συχνά ξανάρχιζε από την αρχή.

Το σκοτάδι που έκρυβε απειλητικά το φως που λαχταρούσα να δω.

Τη δύναμη της ψυχής μου που άνοιγε σε καίριες στιγμές κάποιο παράθυρο για ν’ αναπνεύσω.

Ένας άγγελος που ξεχάστηκε είσαι…

Ένας άγγελος που ξεχάστηκε είσαι…

Ένας άγγελος που ξεχάστηκε είσαι… 

Ξεχάστηκε και χάθηκε στους λαβύρινθους της σκέψης… 

Κοίταξες τους άλλους, τους είδες διαφορετικούς και σκέφτηκες ότι είσαι λάθος… Ότι χρειάζεται να έχεις συγκεκριμένη συμπεριφορά για να μπορείς να ζήσεις ανάμεσα τους… και χάθηκες… Δεν κατάλαβες ότι χρειαζόταν να παραμείνεις διαφορετικός… 

Ότι χρειάζεται να γίνεις διαφορετικός μήπως και καταφέρεις να τους ξυπνήσεις από το λήθαργο που τους έφερε η ύλη… Μήπως καταφέρεις και τους κάνεις να ενθυμηθούν από πού έρχονται,  ποιοι ήταν κάποτε και πώς μπορούν να μεταμορφώσουν τις σκιερές τους στιγμές σε φωτεινές…

Μετανάστες στην ύλη όλοι μας αφήσαμε πίσω την κοινή πατρίδα και ντυθήκαμε ρούχα από χώμα και νερό… κυλήσαμε στην γη δακρύζοντας… Είχαμε βλέπεις δύσκολο έργο να εκπληρώσουμε… Και πώς να παραμείνουν ελαφροπάτητα τα βήματά μας όταν από την πρώτη κιόλας στιγμή μας αγκαλιάζει η λήθη…