"Στο πρόσωπο του Χριστού κέρδισε η ζωή τον θάνατο..."

 

"Στο πρόσωπο του Χριστού κέρδισε η ζωή τον θάνατο..."

 

 

Αύριο είναι η πρώτη Κυριακή των Νηστείων, Κυριακή της Ορθοδοξίας. Και πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν αυτή την ημέρα, ως ημέρα θριάμβου για την Εκκλησία. Δεν νομίζω ότι αμφιβάλει κανείς γι αυτό. Όμως αυτός ο θρίαμβος της εκκλησίας, επί των εικονοκλαστών δεν πρέπει να θεωρηθεί ως μια επίδειξη δυνάμεως και ισχύς απέναντι σε μια αντίπαλη ομάδα ή ιδέα. Για την εκκλησία η αλήθεια δεν είναι απλά μια ιδέα αλλά ένα πρόσωπο και η σχέση με αυτό. Στο πρόσωπο του Χριστού νικάει η ζωή τον θάνατο, και ο άνθρωπος γίνεται αθάνατος. 

Εάν η εκκλησία έχει μια ορθή δόξα, μια σωστική και υγιή αλήθεια, αυτή πρέπει να αποτυπώνεται όχι σε χαρτιά και διακηρύξεις, αλλά στην εμπειρία και το βίωμα της ζωής των μελών της. Εάν έχουμε την αλήθεια πρέπει να είμαστε αληθινοί, εάν έχουμε το φως να είμαστε φωτεινοί κι εάν ο Χριστός είναι ο υιός του Θεού που αναστήθηκε εκ νεκρών δεν μπορεί πάρα να ζούμε δοξολογικά και χαρούμενα. 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΨΥΧΗ

 Ο σκοπός του ανθρώπου στη Γη είναι ένας: να φύγει από εδώ έχοντας γίνει λίγο καλύτερος από αυτό που ήταν όταν ήρθε. Αλλά για να γίνει κάποιος καλύτερος πρέπει να εξελιχθεί, που σημαίνει να υπερβεί τον εαυτό του. Μόνο έτσι μπορεί να απαλλαγεί από όλα τα κατώτερα στοιχεία που τον βαραίνουν. Αυτό ονομάζεται μετατόπιση της συνείδησης. Διαφορετικά μένει αδρανής.

Η μετατόπιση της συνείδησης γίνεται μέσωτης γνώσης των μαθηματικών, δηλαδή της γεωμετρίας και των αριθμών. Οι αριθμοί διδάσκουν πώς διατηρείται η ενέργεια στο σώμα, πώς διατηρείται η ενέργεια στο σύμπαν, αλλά και πώς μπορεί κανείς να τις διαχειριστεί.

Το σύμπαν, καθώς και όλοι οι κόσμοι που ενυπάρχουν σε αυτό, μας διδάσκουν ένα πράγμα: τους αριθμούς. Το σύμπαν το ίδιο είναι ένας αριθμός∙ ίσως ένας άπειρος αριθμός, αριθμός όμως. Αυτό μπορεί να φαίνεται περίπλοκο, όμως μας το δίνει να το καταλάβουμε με απλά λόγια ο Πυθαγόρας:

Αρχήν μεν των απάντων μονάδα, εκ δε της μονάδος αόριστον δυάδα, ως αν ύλην τη μονάδι αιτίω όντι υποστήναι. εκ δε της μονάδος και της αορίστου δυάδος τους αριθμούς, εκ δε των αριθμών τα σημεία, εκ δε τούτων τας γραμμάς, εξ ων τα επίπεδα σχήματα∙ εκ δεν των επιπέδων τα στερεά σχήματα, εκ δε τούτων τα αισθητά σώματα… και εξ αυτών γίνεσθαι κόσμον έμψυχον, νοερόν, σφαιροειδή. 

(Λεξικό Σούδας, λήμμα Πυθαγόρας, 5).

Η μυστική συζήτηση με τον Νικόδημο

Ο Νικόδημος, μέλος του Μεγάλου Σανχεντρίν (Μεγάλου Συνεδρίου), περίμενε και αυτός την έλευση του Μεσσία, όπως ήταν γραμμένο στην Τανάχ (τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης). Ο καιρός ήταν ήδη πλησίον, επειδή οι προφήτες είχαν περιγράψει τη χρονική περίοδο της εμφάνισης του Χρισμένου του Θεού.  Όμως, όπως συμβαίνει πάντα, εκείνη την εποχή στο Ισραήλ είχαν εμφανιστεί πολλοί που ισχυρίζονταν ότι ήταν οι αναμενόμενοι Μεσσίες. Ο Νικόδημος, άνδρας με μεγάλη μόρφωση, έχει αρχίσει να διακρίνει στο πρόσωπο του Ιησού τον αληθινό Απεσταλμένο του Θεού, αλλά έχει και τις αμφιβολίες του. Γνωρίζει ότι οι ραββίνοι μισούν τον Ιησού, ότι το Σανχεντρίν, το ανώτατο εβραϊκό νομοθετικό και θρησκευτικό συμβούλιο είναι εναντίον Του, και ζητάει μια μυστική συνάντηση μαζί Του για να ξεκαθαρίσει μέσα του τις αμφιβολίες.

Το αίτημά του γίνεται αποδεκτό και τον βλέπουμε στο απόσπασμα από το κεφ. 116 του βιβλίου «The Gospel as revealed to me»* να πηγαίνει στο σπίτι όπου έμενε ο Ιησούς και να συζητάει μαζί Του.