Τι θέλει ο Θεός από εμάς:

Κράτα το

Γιατί αυτό που θέλει τελικά ο Θεός από εμάς, είναι πιο απλό από ό,τι νομίζουμε...

- Μα τι θέλει επιτέλους ο Θεός από μένα;

Αυτή δεν είναι μία ερώτηση που κι εσύ έχεις κάνει σε δύσκολες στιγμές σου; Τότε που ενώ θεωρούσες πως τα έκανες όλα σωστά, έδινες από το υστέρημά σου στους φτωχούς, έκανες την προσευχή σου και πήγαινες στην εκκλησία, προσπαθούσες να τηρείς κατά γράμμα τις εντολές του Κυρίου σου, κι όμως... όλα σου πήγαιναν στραβά.

Θυμάσαι εκείνη την περίοδο της ζωής σου; Μήπως την ζεις τώρα;

Κάποτε ρώτησαν τον Ιησού ποια εντολή ήταν η ανώτερη από όλες κι εκείνος απάντησε: " 'Αγάπα Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη σου τη διάνοια και με όλο σου το είναι, και με όλη σου τη δύναμη', αυτή είναι η πρώτη εντολή. Και η δεύτερη είναι 'αγάπα το πλησίον σου σαν τον εαυτό σου'.  Άλλη εντολή μεγαλύτερη από αυτές τις δύο δεν υπάρχει." - Κατά Μάρκον 30-31

Επομένως, αφού ο Θεός είναι Αγάπη και η αγάπη είναι το απόλυτο θεμέλιο σύστημα των όσων πράττει και επιθυμεί ο Θεός, ποια άλλη θα μπορούσε να είναι η επιθυμία Του παρά να έχουμε μεταξύ μας σχέσεις αγάπης;

Η αγάπη του Θεού για σένα είναι απολύτως προσωπική. Δεν σε αγαπάει με μία γενική έννοια, δεν είσαι απλά άλλος ένας άνθρωπος στα εκατομμύρια ανθρώπων που υπάρχουν στον πλανήτη, αλλά αγαπάει συγκεκριμένα και προσωπικά τον καθένα από εμάς ξεχωριστά. Ξέρεις γιατί;
Γιατί είσαι, είμαι, είμαστε όλοι παιδιά Του! Κι όπως ο στοργικός γονιός αγαπάει, προστατεύει, νοιάζεται για το καθένα από τα παιδιά του ξεχωριστά, χωρίς διακρίσεις, έτσι κι η αγάπη Του μας αγγίζει και μας περιβάλλει τον καθένα διαφορετικά.

Λαβαίνω σχεδόν καθημερινά μηνύματα αναγνωστών που ρωτούν και ξαναρωτούν εναγωνίως την φράση που επέλεξα για τον τίτλο του σημερινού κειμένου, " Τι θέλει ο Θεός από μένα; " όχι τόσο πιστεύω για να λάβουν μία σαφή απάντηση από μένα όσο για να βρουν μέσα τους τον τρόπο να φτάσουν σε αυτή την απάντηση που θα τους βοηθήσει να ανταπεξέλθουν ευκολότερα στις δύσκολες καταστάσεις που περνούν.

Η υγιεινή της καρδιάς

Η καρδιά μας είναι πολύ ευαίσθητη στα συναισθήματα και τις σκέψεις μας. Πολύ σύντομα, η επιστήμη θα ανακαλύψει ότι η σκέψη μεταβάλλει τη χημεία του αίματος και τη λειτουργία της καρδιάς.

Η Προαιώνια Σοφία πάντα μιλούσε για την καρδιά ως το πιο ευαίσθητο όργανο στο σώμα.

Η σύγχρονη επιστήμη δίδαξε ότι πρέπει να δοθεί καλή φροντίδα στην καρδιά, αλλά απέτυχε να συμβουλέψει τους ανθρώπους για την υγιεινή της καρδιάς.

Σύμφωνα με την Προαιώνια Σοφία, κανείς δεν πρέπει ποτέ να έχει άκαρδες σκέψεις, άκαρδα αισθήματα ή να κάνει άκαρδες πράξεις. Αυτό θα προστατεύσει την καρδιά και δεν θα την δηλητηριάσει μέσα από τη χημεία που παράγεται από τις λάθος σκέψεις, τα λάθος κίνητρα και τις λανθασμένες ενέργειες.

Αυτό που βλάπτει περισσότερο την καρδιά είναι το δηλητήριο που αντλείται στο αίμα μέσω των φόβων μας, του μίσους, του θυμού, της κακίας, της συκοφαντίας, της εκδίκησης, της αλαζονείας, της ματαιοδοξίας, του εγώ, της χωριστικότητας. Οι σκέψεις που βασίζονται σε τέτοιους παράγοντες μολύνουν επίσης το αίμα, εισάγοντας σε αυτό ένα καταστρεπτικό δηλητήριο που σκληραίνει τις αρτηρίες και βλάπτει τις βαλβίδες της καρδιάς.

Η θεραπεία είναι η ψυχική ενέργεια, που συσσωρεύεται μέσα από το σωστό διαλογισμό. Καθώς κάποιος συνεχίζει τον τακτικό, ρυθμικό διαλογισμό, αποβάλλει σιγά σιγά το δηλητήριο απ' το αίμα και αναζωογονεί την καρδιά.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Meditation vol.3                   elenastral

Η μεζούρα της ''αρετής''....

Οι αμαρτίες και τα λάθη μου, είναι δικά μου. Μονάχα εγώ και ο Θεός ξέρουμε γιατί και πως τα έκανα. Εσύ μικρέ μου "ανθρωπάκο" με την μεζούρα της «αρετής» και του νόμου στο χέρι δεν μπορείς να με κρίνεις, γιατί απλά δεν ξέρεις τίποτα για την ζωή μου, ιδιαιτέρως δε για τα βράδια που πλημμύριζαν αλμύρα τα όνειρα μου. Και μάθε και κάτι άλλο, κανείς δεν αμάρτησε ποτέ για γούστο αλλά γιατί κάπου εκεί βαθιά μια αόρατη πληγή αιμορραγούσε κι ένα τραύμα βαθύ σαν πέλαγος κάθε που κινούσαμε για ταξίδι βύθιζε τις ελπίδες μας.

π.λίβυος

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ Ο ΘΕΟΣΤΑΛΤΟΣ

Ο Μνήσαρχος και η Πυθαΐς, οι γονείς του Πυθαγόρα, προέρχονταν από τον οίκο και την γενιά που δημιουργήθηκε από τον Αγκαίο, τον ιδρυτή της αποικίας της Σάμου. Επειδή η ευγενική αυτή καταγωγή θρυλείται μεταξύ των συμπολιτών του Πυθαγόρα, κάποιος Σάμιος ποιητής ισχυρίζεται ότι ο Πυθαγόρας ήταν γιος του Απόλλωνα. Η φήμη αυτή επικρότησε για τον εξής λόγο:

Όταν ο Μνήσαρχος βρέθηκε στους Δελφούς για εμπορικούς λόγους, μαζί με την γυναίκα του που δεν γνώριζε ακόμη ότι ήταν έγκυος, ζήτησε χρησμό από την Πυθία σχετικό με το επικείμενο ταξίδι του προς την Συρία. Η Πυθία χρησμοδότησε ότι αυτός μεν θα δοκιμάσει μεγάλη ευχαρίστηση και θα αποκτήσει πολλά χρήματα, η δε γυναίκα του ότι εγκυμονεί ήδη και πως θα γεννήσει παιδί που θα διαφέρει κατά την ωραιότητα και τη σοφία από όλους τους ανθρώπους και θα καταστεί πάρα πολύ ωφέλιμο στο ανθρώπινο γένος.

Ο Μνήσαρχος κατανοώντας πως κάτι σπουδαίο και θεόσταλτο θα προέκυπτε, μετονόμασε μάλιστα την γυναίκα του από Παρθενίδα σε Πυθαίδα μετά τον χρησμό. Κατόπιν επιχείρησε το ταξίδι που σχεδίαζε έχοντας λάβει τόσο ευνοϊκή προτροπή, με αποτέλεσμα όσο βρισκόταν στην φοινικική Σιδόνα να γεννήσει η Πυθαίδα το γιο τους.

Ο Μνήσαρχος ονόμασε το νεογέννητο Πυθαγόρα καθώς είχε προφητευτεί από τον Πύθιο Απόλλωνα. Πράγματι ήταν γεγονός αδιαμφισβήτητο από τους Αρχαίους ότι η ψυχή του Πυθαγόρα είχε αποσταλεί από την Ανώτατη αρχή του Απόλλωνα, είτε επειδή ήταν συναφής είτε κατ' άλλον τρόπο συνδεδεμένη με τον θεό. Η ίδια του η γέννηση και η ποικίλη σοφία της ψυχής του το αποδείκνυαν ολοφάνερα.

Όταν ο Μνήσαρχος επέστρεψε στη Σάμο με πολλά κέρδη και μεγάλη περιουσία, έχτισε ιερό του Πύθιου Απόλλωνα και πρόσεξε ιδιαίτερα την ανατροφή του παιδιού του, αναθέτοντάς την παράλληλα πότε στον Κρεώφυλο, πότε στον Φερεκύδη από την Σύρο καθώς επίσης και σε ιερείς.

Το να βλέπεις αυτά που κοιτάς είναι μεγάλη δωρεά....

 Ο Χριστός επάνω στο Όρος Θαβώρ δεν φανερώνει κάτι που δεν ήταν ή κάτι που δεν είχε. Ήταν Θεός. Είχε διδάξει και κάνει δεκάδες θαύματα, κι όμως οι μαθητές δε μπορούσε να αναγνωρίσουν απολύτως την Θεότητα του. Γιατί άραγε; Ίσως για τον ίδιο λόγο που και εμείς στο μικρόκοσμό μας, κοιτάμε τόσα πράγματα και δεν βλέπουμε τίποτα. Μην αυταπατάσθε. Βλέπουμε ένα ελάχιστο μέρος από την αλήθεια που μας περιβάλει. Ξέρετε πόσοι περνάνε κάθε μέρα κάτω από το λόφο της Ακροπόλεως και δεν έχουν δει ποτέ με την βαθύτερη έννοια, την μεταφυσική του Παρθενώνα; Ξέρετε πόσοι είναι μες στην εκκλησία, χρόνια ολόκληρα, και όμως δεν έχουν καταλάβει ούτε τι είναι η εκκλησία και βεβαίως ποιος είναι ο Χριστός; 

Ας μην πάμε πολύ μακριά. Μες στα σπίτια μας, μήπως βλέπουμε πότε μεγάλωσαν τα παιδιά μας; Τις βαθύτερες ανάγκες τους της ξέρουμε ; Τα βλέπουμε κάθε μέρα, ε και; Τα γνωρίζουμε; 

Η ευτυχία είναι επιλογή!!!!

Ένας γέροντας 92 χρονών, μικρόσωμος, καλοντυμένος, φρεσκοξυρισμένος και πολύ υπερήφανος, ένα πρωϊνό μετακομίζει σε ένα γηροκομείο. Η γυναίκα του 70 χρονών μόλις είχε πεθάνει.

Μετά από κάποιο χρόνο αναμονής στο σαλόνι χαμογελάει στο προσωπικό μόλις του είπαν πως το δωμάτιο του ήταν έτοιμο και τον περίμενε. Πηγαίνοντας προς το ασανσέρ με το μπαστουνάκι του ο συνοδός άρχισε να του περιγράφει το δωμάτιο του.

Ο γέροντας άρχισε τότε να κάνει σαν μικρό παιδί από την χαρά του.Ήταν τόσο χαρούμενος που φώναζε :"Μου αρέσει πάρα πολύ!!!"

"Μα κύριε, δεν έχετε δει ακόμα το δωμάτιο σας, περιμένετε λίγο ακόμα, του είπε ο συνοδός.

"Αυτό δεν λέει τίποτα" , απάντησε ο γέροντας.

Η πίστη ως ρήξη ''βεβαιοτήτων''...

Η πίστη ως ρήξη "βεβαιοτήτων"...

Τι συμβολίζει άραγε το βουνό που μπορεί η πίστη να μετακινήσει στο αυριανό ευαγγελικό ανάγνωσμα( Ι΄Ματθαίου); Ο Χριστός επιπλήττει τους μαθητές του, γιατί δεν είχαν την πίστη εκείνη που θα θεράπευε το δαιμονιζόμενο νέο. Στην συνέχεια τους αναφέρει ότι εάν είχαν πίστη ακόμη και ως ένα κόκκο σινάπεως(σιταριού), θα μπορούσαν να μετακινήσουν βουνά. Είναι προφανές ότι ο Χριστός μιλάει την αλληγορική γλώσσα του Πνεύματος. 

Τι είναι στην συμβολική γλώσσα το βουνό; Σκληρό, αμετάβλητο, τρομακτικό, δύσβατο κ.α. Έτσι είναι και οι καρδιές μας. Δύσκολες, άκαμπτες, σκληρές, απόκρυφες, που δύσκολα αφήνονται και εμπιστεύονται τον Θεό. Θέλουμε όλα να τα ελέγχουμε δίχως να καταλαβαίνουμε ότι με αυτόν τον τρόπο αυτοεκλωβιζόμαστε σε μια ζωή φόβου και άγχους. Περιοριζόμαστε απίστευτα όταν πιστεύουμε μονάχα ότι καταλαβαίνουμε ή βλέπουμε, δηλαδή οτι οι αισθήσεις μας παρουσιάζουν ως πραγματικό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη. Διότι πλέον γνωρίζουμε ότι η πραγματικότητα που μας περιβάλει δεν είναι αντιληπτή στην πληρότητα της από το ανθρώπινο νου. Μονάχα ένα μικρό ποσοστό αντιλαμβανόμαστε και όμως αισθανόμαστε οτι ξέρουμε τα πάντα, διαμορφώνοντας ψυχολογικές βεβαιότητες. 

Ο άνθρωπος δεν μηδενίζεται...

Κατά την ορθόδοξη θεολογία, ο θάνατος είναι χωρισμός και όχι εξαφάνιση του ανθρώπου που ήρθε από το μηδέν στην ύπαρξη. Αυτός ο μοναδικός και ανεπανάληπτος άνθρωπος, που γέλασε, έκλαψε, έπαιξε, δημιούργησε, ερωτεύθηκε, αγάπησε και αγαπήθηκε, ποτέ δεν χάνεται. Το παιδί, ο αδελφός, ο πατέρας, η μάνα, ο καλός φίλος, δεν εξαφανίζεται, αλλά μέσα στον χρόνο χωρίζεται προσωρινά η ψυχή του από το σώμα. Ποτέ όμως δεν εκμηδενίζεται. Ότι ο Θεός έφερε απο την ανυπαρξία στην ύπαρξη δεν χάνεται, διότι κατά τους πατέρες της εκκλησίας, τα χαρίσματα και τα δώρα του Θεού είναι αμετάκλητα. Γι αυτό στην εξόδιο ακολουθία ψάλλουμε, «όντως φοβερώτατον, το του θανάτου μυστήριον, πως ψυχή εκ του σώματος, βιαίως χωρίζεται εκ της αρμονίας...». Τούτο βέβαια δεν συμβαίνει γιατί υπάρχει κάποια φυσική αθανασία, αλλά διότι ο Θεός έτσι θέλησε κατά την δωρεά και πρόνοια του. Ας μην ξεχνάμε ότι κατά την θεολογία της εκκλησίας, οι άνθρωποι μετά την κρίση γεύονται τον παράδεισό ή την κόλαση, όχι την ανυπαρξία. Έλεγε ο άγιος Παίσιος, "Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει. Ο θάνατος είναι απλώς μετάβαση από την μια ζωή στην άλλη. Είναι ένας αποχωρισμός για ένα μικρό διάστημα…". Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι εαν μετά τον βιολογικό μας θάνατο απλά θα υπάρχουμε αλλα εαν θα ζούμε. Και το ζω, το υπάρχω στην εκκλησία, είναι συνώνυμο με τον Χριστό. Αυτός ειναι η ζωή και η Ανάστασις.                         π.λίβυος  ... 

Πλάτωνας: Η τριμερής διάκριση της ψυχής

Ο Πλάτωνας έχει τεράστια επίδραση στον Δυτικό τρόπο σκέψης. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 428 π.Χ. περίπου από γονείς ευγενείς. Αρχικά ασχολήθηκε με την ποίηση, αλλά σύντομα στράφηκε εξ ολοκλήρου στη φιλοσοφία. Στην ηλικία των 20 προσκολλάται στον Σωκράτη και παραμένει μαθητής του, ακολουθώντας τον για εννέα χρόνια.
Η γνωριμία του με τον Σωκράτη ήταν το ένα από τα δύο επιδραστικότερα γεγονότα της ζωής του. Το άλλο σημαντικό γεγονός ήταν ο Πελοποννησιακός πόλεμος ανάμεσα στην Αθήνα και τη Σπάρτη, κατά τον οποίο ο Πλάτωνας υπηρέτησε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, (409 – 404 π.Χ.). Η ήττα της Αθήνας τερμάτισε την δημοκρατία της, την οποία οι Σπαρτιάτες αντικατέστησαν με ολιγαρχία.
Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ο Πλάτωνας σκέφτηκε να στραφεί στην πολιτική, αλλά η θανάτωση του Σωκράτη το 399 π.Χ. και η ακόλουθη ψυχολογική κατάσταση και ατμόσφαιρα άλλαξαν τα σχέδιά του και έτσι ο Πλάτωνας αποφάσισε μαζί με λίγους ακόμα σωκρατικούς να καταφύγει στα Μέγαρα.
Μετά το θάνατο του Σωκράτη αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη μελέτη και στη φιλοσοφία.
Ταξίδεψε για 12 χρόνια σε όλη τη Μεσόγειο, μελετώντας μαθηματικά με τους Πυθαγόρειους στην Ιταλία, γεωμετρία, γεωλογία, αστρονομία και θρησκεία στην Αίγυπτο. Το 385 π.Χ. περίπου ιδρύει την Ακαδημία στην Αθήνα, στην οποία δίδαξε για περίπου 40 χρόνια και πάντα προφορικά. Η Ακαδημία λειτούργησε μέχρι το 529 μ.Χ., όταν την έκλεισαν οι Ρωμαίοι, θεωρώντας τη απειλή για τον χριστιανισμό.

Η θεωρία του Πλάτωνα για την ψυχή

Charles Bukowski: 15 αποφθέγματα που θα σας βοηθήσουν να αναπτύξετε ψυχική ανθεκτικότητα

 Bukowski ήταν ένας πολυγραφότατος Αμερικανο – Γερμανός συγγραφέας και ποιητής, γνωστός για τα άκρως ρεαλιστικά (ορισμένες φορές, θα λέγαμε ωμά) γραπτά του και τις γλαφυρές περιγραφές του, που σκιαγραφούν το κοινωνικό και πολιτισμικό κλίμα, μέσα στο οποίο ζούσε. Παράλληλα, γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους θεωρείται και ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους καλλιτέχνες του προηγούμενου αιώνα. Γεννήθηκε το 1920 και πέθανε το 1994 από λευχαιμία. Ο Bukowski μεγάλωσε ως ένας κοινωνικά απομονωμένος έφηβος. Ζούσε σε μια οικογένεια με έναν σκληρό πατέρα, που συνήθιζε να τον κακοποιεί με μία ζώνη τρεις φορές την εβδομάδα και το αποτέλεσμα ήταν ένας ντροπαλός και συνάμα εξοργισμένος νεαρός. Παρ’ όλα, αυτά ο ίδιος ο Bukowski είχε πει ότι ο πόνος και η κατάθλιψη που βίωσε είναι αυτά που τον ενέπνευσαν να γράψει.
Οι ιστορίες του διαπραγματεύονται τις σχέσεις, τον αλκοολισμό του, τη ζωή των φτωχών Αμερικανών. Συχνά περιστρέφονται γύρω από τη ζωή του alter ergo του, Henry Chinaski – ενός αλκοολικού συγγραφέα, ενός γυναικά μισάνθρωπου που αγαπά την κλασική μουσική. Οι Times το 1986 σε ένα αφιέρωμά τους τον χαρακτήρισαν «πρίγκιπα του αμερικανικού περιθωρίου» ή όπως τον έχουν επίσης αποκαλέσει «συγγραφέα της παρακμής».
Ο Bukowski έγραψε έναν μεγάλο αριθμό ποιημάτων και σύντομων ιστοριών και έξι νουβέλες. Το έργο του ήταν τόσο δημοφιλές, που έγινε ένας από τους πιο γνωστούς Αμερικάνους συγγραφείς. Οι παρακάτω φράσεις του θα σας βοηθήσουν να αναπτύξετε ανθεκτικότητα, όπως κι εκείνος είχε καταφέρει να κάνει, παρά τις αντιξοότητες που είχε να αντιμετωπίσει.

15 αποφθέγματα του Charles Bukowski για να αναπτύξετε ψυχική ανθεκτικότητα

Η απόρριψη λόγω της εξωτερικής εμφάνισης

Η κοινωνία μας έχει θεσπίσει σκληρούς κανόνες σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση και φέρεται πάντοτε με απύθμενη σκληρότητα στους ανθρώπους οι οποίοι αποκλίνουν λίγο ή πολύ από αυτό που θεωρείται «ωραίο». Κι όμως, πολλές φορές η εξωτερική εμφάνιση μπορεί να γίνει αιτία για απόρριψη ενός ανθρώπου, χωρίς το άλλο άτομο που τον απορρίπτει να του δώσει καν την ευκαιρία να τον γνωρίσει ως προσωπικότητα και εσωτερικό κόσμο.

Και είναι πραγματικά σκληρό και άδικο ένας άνθρωπος να υφίσταται τόσο σκληρή αντιμετώπιση για ένα γεγονός για το οποίο δεν ευθύνεται καν ο ίδιος σε μεγάλο βαθμό. Η εμφάνιση, το ύψος, το χρώμα ματιών ή μαλλιών είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό απόρροια κληρονομικότητας και γενετικών στοιχείων, όχι μία ικανότητα για την οποία ένας άνθρωπος έχει μοχθήσει για να αποκτήσει.

Η άσκηση δεν είναι άρνηση αλλά ζωή....

Στον Χριστιανισμό, δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν νηστεύεις, αλλά κι όταν τρως. Δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν αγρυπνείς και προσεύχεσαι αλλά και όταν κοιμάσαι. Μήτε μονάχα όταν σιωπάς αλλα κι όταν μιλάς με αγάπη και ενδιαφέρον για τον άλλο. Ούτε όταν αποσύρεσαι στην ησυχία, αλλά και όταν φανερώνεσαι σε κοινωνία μετα των αδελφών σου. Δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν κυριαρχείς επι της σάρκα σου, αλλα κι όταν χαίρεσαι της χαρές που έχει δώσει ο Θεός επι αυτής. Γιατί τα πάντα είναι δώρα Θεού και μέρος της δημιουργίας Του. Η χριστιανική άσκηση δεν είναι άρνηση της δημιουργίας του Θεού, αλλα η δυνατότητα να δω ξανά τα πράγματα στην αρχική τους ομορφιά, σε αυτό το κάλλος που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά. Γι΄ αυτό ασκούμαστε, όχι για να αρνηθούμε, αλλά για να ζήσουμε εκείνο που μας χαρίστηκε.        π. λίβυος

8 εκπληκτικά πράγματα που συμβαίνουν μόλις σταματήσετε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους

Σχεδόν όλοι το κάνουμε: Συγκρίνουμε τις ζωές μας με τις ζωές των άλλων. Είναι ένας μονόδρομος φθόνου, ζήλιας και εμμονής. Αν όμως επαναφέρετε τη συγκέντρωσή σας πίσω στη δική σας επιτυχία και στην ευτυχία, θα παρατηρήσετε μια στροφή στην ψυχολογία σας.

8 εκπληκτικά πράγματα που θα συμβούν μόλις σταματήσετε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους

1. Θα αποκτήσετε αίσθηση προσωπικής αξίας

Όταν συγκρίνετε τη ζωή σας με εκείνη κάποιου άλλου, είναι επειδή δεν είστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό σας. Δυστυχώς, όμως, αυτό το παιχνίδι έχει ελάχιστους νικητές και οδηγεί σε αδιέξοδο. Επίσης προκαλεί παθολογική ζήλια, θυμό, πικρία, ακόμα και μίσος για τον εαυτό μας ή για άλλο άτομο. Όταν αφήσετε τη σύγκριση στο παρελθόν όμως, επιτρέπετε στον εαυτό σας να εστιάσει σε εσάς και στις δικές σας δυνάμεις, στα ταλέντα και στα επιτεύγματα. Μόνο τότε θα σταματήσετε να παραβλέπετε συνεχώς τα δικά σας χαρακτηριστικά.

2. Θα καθαρίσει ο νους σας

Οι συγκρίσεις κυριεύουν τη σκέψη μας, μας στερούν πολύτιμο χρόνο, ενέργεια και ιδέες. Και δεν έχουν και κανένα χρήσιμο αποτέλεσμα. Όταν ξοδεύετε χρόνο, ευχόμενοι να είστε κάποιος άλλος, πληγώνετε τον εαυτό σας. Εστιάζετε σε έναν άλλο άνθρωπο, αλλά με ανθυγιεινό τρόπο και σπαταλάτε πολύτιμη ενέργεια. Αν θέλετε πραγματικά να έχετε ό,τι έχει κάποιος άλλος, τότε αλλάξτε το σκεπτικό σας. Μάλλον το άλλο άτομο δούλευε με μεγαλύτερη πειθαρχία και συγκέντρωση. Μήπως είναι ώρα να κάνετε και εσείς το ίδιο;

3. Θα αποδεχτείτε τη διαφορετικότητά σας