Η κατανόηση είναι το μυστικό της μεταμόρφωσης.

Νιώθεις θυμό, νιώθεις ζήλια, νιώθεις μίσος, νιώθεις πόθο…

Υπάρχει κάποια τεχνική που να μπορεί να σε βοηθήσει να ξεφορτωθείς το θυμό, τη ζήλια, το μίσος ή τον σεξουαλικό πόθο; 

Αν αυτά τα πράγματα εξακολουθούν να παραμένουν, ο τρόπος ζωής σου θα παραμένει ίδιος, όπως και πριν. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος, ποτέ δεν υπήρξε δεύτερος. Υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος για να καταλάβεις ότι το να είσαι θυμωμένος είναι ανόητο.

Παρατήρησε το θυμό σε όλες του τις φάσεις. Να βρίσκεσαι σε ετοιμότητα, για να μη σε πιάσει στον ύπνο, μείνε παρατηρητής, βλέπε κάθε βήμα του θυμού. Και θα εκπλαγείς με το ότι όσο μεγαλώνει η επίγνωση του θυμού, ο θυμός αρχίζει να εξατμίζεται. Και όταν ο θυμός εξαφανιστεί, τότε υπάρχει ειρήνη. Η ειρήνη δεν είναι θετικό επίτευγμα.


Όταν το μίσος εξαφανίζεται, υπάρχει αγάπη. Η αγάπη δεν είναι θετικό επίτευγμα. Όταν η ζήλια εξαφανίζεται, υπάρχει μια βαθιά φιλία προς τα πάντα. Προσπάθησε να καταλάβεις...


Όλες οι θρησκείες όμως έχουν διαφθείρει το νου σου, επειδή δεν σε έχουν διδάξει πώς να παρατηρείς, πώς να κατανοείς. Αντίθετα, σου έχουν δώσει συμπεράσματα — ότι ο θυμός είναι κακός. Και τη στιγμή που κατακρίνεις κάτι, έχεις ήδη πάρει μια συγκεκριμένη επικριτική στάση. Από τη στιγμή που καταδικάζεις; δεν μπορείς να έχεις επίγνωση. Η επίγνωση χρειάζεται μη επικριτική στάση.

Ευγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα πως αυτά που σου δόθηκαν είναι ανώτερα από αυτά που ζήτησες

Μια εγκάρδια συζήτηση σε ένα νοσοκομειακό δωμάτιο. Μια προσπάθεια να δώσω χαρά και ευχές σε μια όμορφη ψυχή που σωματοποίησε τον πόνο της και πλέον ψάχνει ψυχοσωματική θεραπεία. Προσπάθησα να δώσω κάτι που ίσως και εγώ να μην το έχω: αγάπη, χαρά, πίστη, υπομονή, ελπίδα. Κι όμως, η παρουσία μου κάτι άφησε από όλα αυτά. Φεύγω χαρούμενος, ο δε Δημήτρης μου λέει «Σ’ευχαριστώ πολύ!».
Σ’ευχαριστώ και εγώ. Και πλημμύρισε η ψυχή μου αισθήματα ευγνωμοσύνης. Η ευγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα που λέει πως αυτά που σου δόθηκαν είναι ανώτερα από αυτά που ζήτησες. Όλοι είμαστε ικανοί  να την εκφράσουμε, αλλά μερικές φορές χρειαζόμαστε μια μικρή υπενθύμιση ή λίγη προσπάθεια για να το κάνουμε. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να δείξουμε ευγνωμοσύνη, αλλά μόλις πρόσφατα ανακαλύπτουμε έναν από τους κύριους λόγους: την ικανότητά της να αλλάξει τον εγκέφαλό μας με έναν εξαιρετικά θετικό τρόπο.
Η ευγνωμοσύνη έχει μία πολύ ισχυρή αξία. Μπορεί να μην είναι είναι εύκολη, αλλά είναι ισχυρή. Έρευνες έχουν δείξει ότι η ευγνωμοσύνη μπορεί να βελτιώσει τη γενική ευημερία, να αυξήσει την ανθεκτικότητα, να ενισχύσει τις κοινωνικές σχέσεις και να μειώσει το άγχος και την κατάθλιψη. Όσο πιο ευγνώμονες είναι οι άνθρωποι, τόσο μεγαλύτερη είναι η συνολική ευημερία και η ικανοποίηση από τη ζωή τους.
Έχουν επίσης ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνεται η αρτηριακή πίεση τους και κοιμούνται και ξυπνούν καλύτερα. Βρίσκονται σε εγρήγορση και είναι πιο γενναιόδωροι, συμπονετικοί και πιο ευτυχισμένοι. Οι ευγνώμονες άνθρωποι έχουν επίσης μια μεγαλύτερη ικανότητα να αναγνωρίζουν τη χαρά και τα θετικά συναισθήματα.

Όταν το τραύμα γίνεται ευλογία...

«Δεν μπορείς να ελέγξεις το είδος της κριτικής που θα έχεις αλλά μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που θα αντιδράσεις…» Austin Kleon. Αισθάνομαι ότι αυτό ακριβώς έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε όχι απλά στην κριτική αλλά στις συκοφαντίες, δηλ, στην παθολογική και αρρωστημένη μορφή της «κριτικής», ήταν τέτοιος που μεταμόρφωσε μια καταφανή αδικία σε ευλογία και πηγή αγιασμού. 

Ξέρετε το μυστικό των αγίων, που δυσκολευόμαστε εμείς να εφαρμόσουμε στην ζωή μας, είναι ακριβώς αυτό, ότι δια της Χάριτος, αποδέχονταν και μεταμόρφωναν την πληγή, το τραύμα και το άδικο της ζωής, σε δοξολογία, ευχαριστία και δρόμο κοινωνίας με τον βαθύτερο ευατό τους και τον Θεό. Αυτό έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Ίσως είναι ο περισσότερο συκοφαντημένος άγιος της εποχής μας. Κι όμως, όλο αυτό το κακό το μεταλλάσσει σε καλό. Πώς; Με το να μην αποδεχθεί τον σκοπό του κακού και των ανθρώπων του, που δεν είναι άλλος από το να ακυρώσει και να ματαιώσει την ζωή μέσα μας. 

Ο κακός θέλει να σε βλέπει να υποφέρεις, να απογοητεύεσαι, να εγκαταλείπεσαι και να φτάνεις στην απόγνωση, δηλαδή στην κόλαση. Ο κακός χαίρεται όταν σε βλέπει να πεθαίνεις, δηλαδή να μην ζεις το δώρο της ζωής. 

Χρησιμοποιήστε τη δύναμη της σκέψης σας για να αλλάξετετη ζωή σας

Υπάρχει μια μοναδική, ευφυής Συνείδηση που εισχωρεί σε ολόκληρο το Σύμπαν -πανίσχυρη, πάνσοφη, πανδημιουργός και πανταχού παρούσα- ο Οικουμενικός Νους.
Το μυαλό σας είναι μέρος αυτού του Ενός οικουμενικού Νου και δεδομένου ότι οι σκέψεις σας είναι ένα προϊόν του μυαλού σας, τότε κατά συνέπεια η Δύναμη της Σκέψης σας είναι επίσης απεριόριστη.
Μόλις καταλάβετε αληθινά ότι ο νους σας είναι ένα με την μοναδική Πηγή της Παντοδυναμίας και ότι αυτή η δύναμη είναι μέσα σας, θα έχετε βρει τη μόνη αληθινή πηγή άπειρης δύναμης για την οποία τίποτα δεν είναι αδύνατο και το αδύνατο είναι τίποτα.
Να ξέρετε ότι η Δύναμη της Σκέψης έρχεται από μέσα. Όλη η δύναμη έρχεται από μέσα.
Οι σκέψεις σας είναι ζωντανές : Οι μέγιστοι μύστες και δάσκαλοι που έχουν περπατήσει τη γη μας έχουν πει ότι όλα είναι ενέργεια. Αυτή η θεμελιώδης αλήθεια τώρα έχει επιβεβαιωθεί αναντίρρητα από τη σύγχρονη επιστήμη. Οι σκέψεις σας είναι επίσης ενέργεια.
Ο William Walker Atkinson μας είπε ότι «όπου το μυαλό είναι στατική ενέργεια, η σκέψη είναι δυναμική ενέργεια – δύο φάσεις του ίδιου πράγματος» και ο Charles Haanel είπε παραπέρα ότι η «η δύναμη της σκέψης είναι η δονητική δύναμη που διαμορφώνεται με τη μετατροπή του στατικού μυαλού σε δυναμικό μυαλό».
Οι σκέψεις σας είναι ζωντανές. Κάθε φορά που «φιλοξενείται» μια συγκεκριμένη σκέψη, εκπέμπετε μια πολύ συγκεκριμένη, αντίστοιχη συχνότητα ή ενεργειακή δόνηση.
Χρησιμοποιήστε τη Δύναμη της Σκέψης για να αλλάξετε τη ζωή σας :
Ο υποσυνείδητος Νους σας είναι η αποθήκη των βαθιών πεποιθήσεων και των προγραμμάτων σας.
Για να αλλάξετε τις περιστάσεις σας και να προσελκύσετε αυτά που επιθυμείτε, πρέπει να μάθετε να προγραμματίζετε και να επαναπρογραμματίζετε τον υποσυνείδητο Νου σας. Δεδομένου ότι το Νους σας είναι ένα με τον παντοδύναμο Οικουμενικό Νου, το δυναμικό της δύναμης του υποσυνείδητου μυαλού σας είναι επίσης απεριόριστο.
Να γνωρίζετε τις σκέψεις σας αλλά χωρίς εμμονές:

Γνωστική ασυμφωνία:Πώς πείθουμε τον εαυτό μας με ψέματα

Ο όρος «γνωστική ασυμφωνία» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αίσθηση δυσφορίας που νιώθουμε όταν οι πεποιθήσεις μας δεν συμφωνούν με τις συμπεριφορές μας και/ή τις νέες πληροφορίες που μας παρουσιάζονται. Οι άνθρωποι τείνουν να αναζητούν τη συνοχή και συνάφεια στις στάσεις και στην αντίληψή τους, οπότε όταν αυτό που πιστεύουμε αμφισβητείτε ή όταν αυτό που κάνουμε δεν συμφωνεί με αυτό που σκεφτόμαστε, κάτι χρειάζεται να αλλάξει, ώστε να εξαλείψουμε ή να μειώσουμε την ασυμφωνία.

Τι είναι η γνωστική ασυμφωνία;

Ο ψυχολόγος Leon Festinger ήταν ο πρώτος που πρότεινε μια θεωρία γνωστικής ασυμφωνίας που επικεντρωνόταν στο πώς οι άνθρωποι προσπαθούν να φτάσουν σε εσωτερική συνοχή. Ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική ανάγκη να διασφαλίσουμε ότι οι πεποιθήσεις ταιριάζουν απόλυτα με τη συμπεριφορά μας. Οι αντιφατικές ή συγκρουόμενες πεποιθήσεις οδηγούν σε δυσαρμονία, κάτι που οι άνθρωποι προσπαθούν να αποφύγουν.
Στο βιβλίο του (1957), «Η θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας», ο Festinger εξήγησε ότι η «γνωστική ασυμφωνία μπορεί να γίνει αντιληπτή ως μια συνθήκη η οποία προκαλεί μια δραστηριότητα που κινείται προς τη μείωση της ασυμφωνίας, όπως η πείνα προκαλεί μια κίνηση προσανατολισμένη να μειώσει την ίδια την πείνα».

Παράγοντες που επηρεάζουν

Η ευχαριστία είναι στάση ζωής...

Αισθάνομαι οτι όλη η άσκηση του ανθρώπου μέσα στην εκκλησία στοχεύει στην δόμηση μιας ευχαριστιακής και δοξολογικής ύπαρξης, που θα μπορεί να χαίρεται τα δώρο της ζωής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η δομική πράξη της εκκλησίας, είναι η Θεία Ευχαριστία. Από εκεί απορρέουν τα πάντα στην ζωή της. Άλλωστε γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τον εθισμό μας στην γκρίνια. Το πόσο πολύ αρνούμαστε να αναδείξουμε στην καθημερινότητα μας, το όμορφο και χαρούμενο, το θετικό και ευλογημένο και να μην ζουμάρουμε μεροληπτικά στα δύσκολα και θλιβερά, γιατί σαφέστατα υπάρχουν αλλά δεν είναι μονάχα αυτά η ζωή μας.
Αξίζει να διαβάσουμε τι είχε αναφέρει ένα Αμερικανός ορθόδοξος χριστιανός, όταν έχασε την αγαπημένη του γυναίκα από καρκίνο και έμεινε με τα δυο μικρά παιδιά τους, «Είναι στιγμές που πονάω πάρα πολύ και μου λείπει πάρα πολύ. Αλλά τα καλά που προσέφερε στην ζωή μου το πέρασμά της μου είναι μέσα μου πολύ περισσότερα από τον πόνο της απουσίας της. Κι ευγνωμονώ τον Θεό που πέρασε από την ζωή μου». Ο ίδιος, έγραφε πριν πεθάνει η γυναίκα του, καθώς την έβλεπε πια να σβήνει: «Είναι κοντά μου και όμως την νοιώθω να φεύγει μακριά μου. Φεύγει και χάνεται από τα χέρια μου. Αυτό με κάνει και πονάω, αλλά με παρηγορεί ότι πάει σε χέρια που την αγαπούν περισσότερο».
Ίσως τα λόγια του μας φανούν μακρινά από την δική μας πνευματική κατάσταση και εμπειρία, όμως είναι η στάση που πρέπει να έχει ένας χριστιανός. Εάν με ρωτήσετε «μπορεί να συμβεί αυτό δίχως την χάρι του Θεού;» η απάντηση μου θα είναι όχι. Γιατί μια τέτοια στάση σαφέστατα και φανερώνει υπέρβαση και μεταμόρφωση των ορίων μας. Αλλά στην εκκλησία αυτή είναι η βάση της ζωής μας, εμείς να αναγνωρίζουμε το «λίγο» μας και ο Θεός να το κάνει πολύ.                         π.λίβυος

Πράξη ωριμότητας

Μονάχα ένας άνθρωπος που έχει πνευματική ωριμότητα καθώς και μια ψυχολογική ενηλικίωση, μπορεί να βλέπει τα λάθη του δίχως να τα φοβάται και συγχρόνως να μετανοεί γι’ αυτά, αναλαμβάνοντας την ευθύνη ενώπιον του Θεού, του εαυτού του και του άλλου. Γιατί η μετάνοια εκτός των άλλων, είναι και μια βαθιά πράξη ωριμότητας.  π.Λίβυος                                  

Τα χέρια...

Όταν οι άνθρωποι ζητούν την ευχή και μου φιλούν το χέρι, νιώθω τα χέρια τους να μου μιλούν. Και να δείτε που το καθένα έχει άλλο χαρακτήρα, άλλη δική του ιστορία να διηγηθεί. Κανένα άγγιγμα δεν είναι ίδιο. Είναι πάντα μοναδικό. Όπως μοναδικές είναι και οι ζωές μας. Υπάρχουν χέρια μαλακά σάν βελούδο, ευαίσθητα με τρόπους ευγενείας. Χέρια γεμάτα δύναμη και αυτοπεποίθηση, χρόνια δουλεμένα. Υπάρχουν και χέρια ντροπαλά που δεν ανοίγονται εύκολα και στο χαιρετισμό μένουν μισόκλειστα. Μα πιο πολύ εκείνα που με συγκλονίζουν στο άγγιγμα τους αισθανόμενος βαθιά ανάγκη να τα φιλήσω, είναι αυτά που έχουν μείνει καιρό άδεια, μόνο και ορφανά. Δίχως αγκαλιά, δίχως κάποιος να τα κρατήσει στοργικά. Εκείνα, σε σφίγγουν δυνατά, ιδρώνουν στις παλάμες σου και σου φωνάζουν «κράτα με…».

π.Λίβυος

Είμαστε δυνατότεροι στα σημεία που έχουμε ήδη σπάσει: 20 σοφά αποφθέγματα του Έρνεστ ΧέμινγουεΪ

Αφήνοντας πίσω έναν εντυπωσιακά μεγάλο όγκο έργου γραμμένο με ένα θρυλικά μοναδικό τρόπο, ο Νομπελίστας Έρνεστ Χέμινγουεϊ είναι ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της Αμερικής. Η περιεκτική και καθαρή πρόζα του έγινε αντικείμενο μελέτης και μίμησης από τόσους άλλους συγγραφείς, ειδικά κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Ο Χέμινγουεϊ χρησιμοποιούσε σύντομες και απλές προτάσεις, απεχθανόμενος κάθε φλυαρία που θα μπορούσε να χρειαστεί συναισθηματική ρητορική ή περαιτέρω επεξήγηση. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του ήταν εμπνευσμένο από τον πόλεμο και οι χαρακτήρες του ενσαρκώνουν τις δικές τους αξίες και τρόπο σκέψης – έντονη αρρενωπότητα και αυτοπεποίθηση που συνυπάρχουν με την ευαισθησία.
Η ζωή του ήταν ταραχώδης και πολύ συχνά βυθιζόταν στις καταχρήσεις, κυρίως στο αλκοόλ, το οποίο τον συντρόφευε σε όλη σχεδόν την ενήλικη ζωή του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας που τον εμπόδιζαν να συνεχίσει το έργο του. Εμφάνισε βαριά κατάθλιψη σε συνδυασμό με τον εθισμό του στο αλκοόλ. Έκανε αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας και τελικά στις 2 Ιουλίου 1961 αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι. Πάνω στον τάφο του υπάρχει η παρακάτω επιγραφή:
“Περισσότερο από όλα αγαπούσε την πτώση… τα κίτρινα φύλλα πάνω στις λεύκες, τα φύλλα που επιπλέουν στο ποτάμι, και πάνω από τους ψηλούς λόφους τον μπλε ουρανό…Τώρα θα είναι μέρος τους για πάντα.”

20 σοφά αποφθέγματα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως αρχές στη ζωή μας

Να δημιουργείς και δημιουργώντας, να δημιουργείσαι:20 σπουδαία αποφθέγματα του Αριστοτέλη

Από τους σπουδαιότερους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ο Αριστοτέλης μας δίδαξε σημαντικά μαθήματα ζωής μα κυρίως σκέψης. Γεννήθηκε το 384 π.Χ. στα Στάγειρα της Χαλκιδικής, αποικία της Χαλκίδας. Στα 17 του χρόνια μπαίνει στην Ακαδημία του Πλάτωνα στην Αθήνα και παραμένει δίπλα του έως τα 37 του έτη. Τα έργα του καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των χρόνων εστιάζουν στη φυσική, τη βιολογία, τη μεταφυσική, τη λογική, την πολιτική, την ηθική, αλλά και την τέχνη (μουσική, θέατρο, ποίηση).
Μετά τον θάνατο του Πλάτωνα φεύγει από την Αθήνα και μετά από πρόσκληση του βασιλιά Φιλλίπου γίνεται δάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου. Στη συνέχεια, ιδρύει μια βιβλιοθήκη και σχολή, το Λύκειο. Μαζί με το δάσκαλό του, τον Πλάτωνα, αποτελούν σημαντικές μορφές της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου. Κάποια από τα σημαντικότερα έργα του είναι τα: «περί ψυχής», «Μεταφυσική», «Ηθικά Νικομάχεια», «Ποιητική», «Πολιτικά» και «Αθηναίων Πολιτεία». Εδώ θα εστιάσουμε σε 20 σπουδαία αποφθέγματά του που θα μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε τη λογική μας σκέψη.

20 αποφθέγματα του Αριστοτέλη

Ο χρόνος δεν έρχεται ποτέ μόνος του

Ο χρόνος, ο πολυσυζητημένος, δεν έρχεται ποτέ μόνος του. Η πείρα, η φθορά, η λησμονιά είναι μερικά από τα δώρα του στον άνθρωπο. Το πώς τα χρησιμοποιεί ο καθένας μας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ο κυριότερος είναι η προσωπικότητα, γιατί η δύναμη της θέλησης είναι παιδί δικό της.
Κι όπως όλα τα παιδιά είναι ευάλωτα, έτσι και η δύναμη της θέλησης κάμπτεται ή ενισχύεται από την ψυχολογία μας. Αν είναι καλή, δεν υπάρχει εμπόδιο στον δρόμο, που δεν θα προσπαθήσουμε να το ξεπεράσουμε, για να φτάσουμε στους στόχους μας.
Αν είναι καλή, χαμογελάμε στον εαυτό μας και στη ζωή και εκείνη μας το ανταποδίδει με τις ευκαιρίες που προσφέρει, κι εμείς έχοντας τα μάτια ανοιχτά, τις εκμεταλλευόμαστε. Αν είναι καλή, νιώθουμε αγάπη για όλο τον κόσμο και κυρίως αγάπη για τον εαυτό μας.
Όταν όμως η ψυχολογία μας είναι βεβαρημένη από θλίψη γιατί ο χρόνος περνάει και φθείρει, τίποτα δεν μπορεί να γίνει σωστά κι ωφέλιμα. Η φθορά στις σχέσεις είναι η βασική αιτία που βουτάμε στο πηγάδι της αυτολύπησης χωρίς έξοδο. Η φθορά στις σχέσεις και η φθορά πάνω στο σώμα μας που αλλάζει, γιατί γερνάει κι αυτό φαίνεται.

Τα 3 στάδια της μεταμόρφωσης του πνεύματος

Γραμμένο από τον Φρίντριχ Νίτσε, το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» θεωρείται πια ένα κλασικό βιβλίο. Είναι λίγο δύσκολο στην ανάγνωση, αφού βρίθει αλληγοριών και αποσπασματικών σκέψεων. Κι όμως, οι σκέψεις που περιέχονται σε αυτό είναι τόσο απλές, που αποτελεί έναν ιδιαίτερο θησαυρό για τον πολιτισμό και τη νόηση. Μία από τις σπουδαιότερες ιδέες που εκφράζονται στο «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» είναι εκείνο των Τριών Μεταμορφώσεων του Πνεύματος. Σύμφωνα με τον Νίτσε, καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε, περνάμε μέσα από τρία στάδια πνευματικής μεταμόρφωσης. Οι περισσότεροι από εμάς καταφέρνουμε να φτάσουμε μέχρι το πρώτο και μένουμε εκεί, ορισμένοι καταφέρνουμε να περάσουμε στο δεύτερο, ενώ μόνο λίγοι καταφέρνουν να φθάσουν μέχρι και το τρίτο. Εντούτοις, είναι μόνο στο τρίτο και τελευταίο στάδιο μεταμόρφωσης που μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την πλήρη δυναμική μας και να γευτούμε πλήρως τη ζωή.

Τα 3 στάδια της πνευματικής μεταμόρφωσης

1η μεταμόρφωση: Η καμήλα

Ανακάλυψε τη γνώση που χρειάζεσαι και ζήσε τη ζωή που αξίζεις

Πιστεύω ακράδαντα πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποια αποτελέσματα στη ζωή μας. Είτε είναι καλά, είτε είναι κακά, είτε μας αρέσουν, είτε δεν μας αρέσουν, όποια κι αν είναι αυτά. Από τι προέρχονται όμως τα αποτελέσματα μας αυτά; Είναι το αποτέλεσμα από τις πληροφορίες που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας. Είναι το αποτέλεσμα των πεποιθήσεών μας. Είναι το αποτέλεσμα των αξιών μας. Είναι το αποτέλεσμα των φίλτρων που υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μας.
Σκέψου λίγο. Ποια είναι τα αποτελέσματα τα οποία έχεις; Άσχετα με το αν σου αρέσουν ή δεν σου αρέσουν, με το αν συμφωνείς, αν θα μπορούσες κάτι παραπάνω. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Ποια είναι τα αποτελέσματα που έχεις;
Και τώρα θέλω να πας πίσω, πίσω στο παρελθόν, και να δεις πόσο διαφορετικά είναι από αυτά που έμαθες από τους γονείς σου, τους δασκάλους σου, των πρώτων φίλων που ήρθες σε επαφή, της γειτονιάς σου, της χώρας σου, της περιοχής σου, της θρησκείας σου, σε ό,τι κι αν πιστεύεις, των πολιτικών σου πεποιθήσεων κλπ.
Είμαι σίγουρος, ακόμα και αν δεν σε ξέρω, ότι δεν υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά. Και αν πραγματικά είσαι από τους ανθρώπους που έχεις μεγάλη διαφορά τότε φαντάζομαι ότι δύο πράγματα συμβαίνουν. Ή έχεις δουλέψει πολύ με τον εαυτό σου ή μπορεί να μην έχεις πολύ καλή επίγνωση των πληροφοριών που έλαβες και το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη ζωή σου.
Τώρα έχω μια άλλη ερώτηση για εσένα: Αν είχες μεγαλώσει σε μια άλλη χώρα, με άλλους γονείς, σε άλλη γειτονιά, με άλλους δασκάλους, σε άλλη κοινωνία, σε άλλη κουλτούρα και είχες άλλα βιώματα, θα είχες τα ίδια αποτελέσματα που έχεις τώρα; “Ποιος ξέρει…” θα μου πεις. Το πιο πιθανό όμως είναι πως όχι. Και είναι λογικό γιατί η πληροφορία με την οποία έρχομαι σε επαφή ως ένα βαθμό θα με καθορίσει και επειδή δεν είμαστε παθητικά όντα, θα με καθορίσει αναλογικά με το πώς εγώ θα την αντιληφθώ.
Συμφωνούμε λοιπόν ότι πάνω κάτω τα αποτελέσματα που έχουμε τώρα στη ζωή μας εξαρτώνται από τις προσλαμβάνουσες που ήρθαμε σε επαφή σε μικρότερες ηλικίες. Έτσι λοιπόν εφόσον είναι αυτό που γνωρίζουμε πάνω κάτω, αυτό κάνουμε.
Να φέρω κι ένα παράδειγμα εδώ: Υπάρχουν τρία είδη γνώσης. Το πρώτο είναι αυτό που ξέρουμε ότι ξέρουμε, π.χ. ξέρω ότι μπορώ να πάρω στα χέρια μου το κινητό και να το χρησιμοποιήσω. Υπάρχει άλλη μία γνώση με την οποία ξέρω αυτά που δεν ξέρω, δηλαδή γνωρίζω ότι δεν ξέρω να πιλοτάρω ένα αεροπλάνο. Υπάρχει όμως και μία τρίτη γνώση, που είναι αυτά που δεν ξέρω ότι δεν ξέρω. Δηλαδή είναι εκείνη η γνώση που καταρχήν είναι η μεγαλύτερη, η περισσότερη, και κατά δεύτερον καθορίζει τη ζωή μας και δεν φανταζόμαστε καν ότι υπάρχει.