Όσο σημαντικό είναι το να δίνουμε, άλλο τόσο σημαντικό είναι το να ξέρουμε να δεχόμαστε

Απόσπασμα από το βιβλίο του Άλαν Πέρσυ “ΝΙΤΣΕ 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας” – Εκδ. Πατάκη
Όταν νιώθουμε ότι κάτι δίνουμε στους άλλους, συνειδητοποιούμε ξαφνικά την αξία μας. Κανένας δεν είναι πιο φτωχός από εκείνον που δεν δίνει τίποτα, αφού μόνο με το να δίνουμε μπορούμε να δείχνουμε τον πλούτο μας. Δε μιλάμε μόνο για υλικά αγαθά. Η μεγαλύτερη τσιγκουνιά που μπορεί να υπάρξει είναι η τσιγκουνιά της καρδιάς.
Όσοι τριγυρνούν στον κόσμο χωρίς να κοινωνούν τα συναισθήματά τους, καταλήγουν φυλακισμένοι μέσα σε ένα θώρακα πανοπλίας, όπως συμβαίνει στο παραμύθι. Ο Ιππότης με την σκουριασμένη πανοπλία, Όπου στο τέλος ο ήρωας ζητάει από τα συναισθήματα να αισθανθεί.
Ο Αλεχάντρο Ζοντορόβσκι έλεγε : “Ό,τι δίνεις το δίνεις σε σένα. Ό,τι δε δίνεις, το αφαιρείς από σένα”. Αξίζει τον κόπο να αναθεωρήσουμε το επίπεδο της συναισθηματικής συναλλαγής μας με τον κόσμο. Όπως συμβαίνει με την οικονομία των χωρών, η ευημερία εξαρτάται από τον πλούτο που κυκλοφορεί. Αν σταματήσει, χάνει την αξία και η οικονομία μπαίνει σε ύφεση. Το ίδιο συμβαίνει και με τον πλούτο της καρδιάς.
Όσο σημαντικό είναι το να δίνουμε, άλλο τόσο σημαντικό είναι το να ξέρουμε να δεχόμαστε. Μόνο αυτοί που κάνουν να ρέει η αγάπη προς όλες τις κατευθύνσεις μπορούν να πουν πως ευημερούν συναισθηματικά.
crashabrain.blogspot.gr          Εναλλακτική   Δράση

O μεγαλύτερός μας φόβος

O μεγαλύτερός μας φόβος

«Ότι και να λες εσύ... 
εγώ το ξέρω “είμαστε πεταλούδες”,

γεννηθήκαμε με το χάρισμα της μεταμόρφωσης.

Απλά κάποιοι δεν μπαίνουν ποτέ μέσα στα κουκούλια τους 

άλλοι αποκοιμούνται μέσα σε αυτά

άλλοι όταν βγαίνουν, δεν το πιστεύουν και γι’ αυτό δεν κουνάνε ποτέ τα φτερά τους

και άλλοι απολαμβάνουν το δώρο της αλλαγής, 

την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

despoina palamari

Η αυτοκρατορία του φόβου δεν είναι μόνο γύρω μας αλλά και μέσα μας. Χαλιναγωγεί τις σκέψεις μας, ευνουχίζει τη δύναμη μας και μας κάνει τον πιο αδύναμο κρίκο στην αλυσίδα της Ύπαρξης. Θύτες και θύματα ταυτόχρονα προσπαθούμε να επιβιώσουμε και έχουμε ξεχάσει ότι εδώ, σε αυτή τη διάσταση, έχουμε έρθει για να ζήσουμε. 

Σκορπάμε λίγο φόβο δεξιά, λίγα παράπονα για τη ¨δυστυχία¨ μας αριστερά, τρέχουμε ξεψυχισμένοι προς τα πάνω μήπως και καταφέρουμε κάτι, κουραζόμαστε, λιποψυχάμε και κατεβαίνουμε πάλι κάτω με κομμένη την ανάσα…

Και συνεχίζουμε να είμαστε στο ίδιο έργο θεατές ανασαίνοντας το ¨λίγο¨, το ¨μικρό¨ , περιμένοντας…

Το καλό και το κακό ζουν ανάμεσά μας… ας διαλέξουμε

Όταν κοιτάμε μια εικόνα, έναν άνθρωπο, ένα τοπίο, ή κοιτάμε ένα γεγονός που συμβαίνει εμπρός μας, ή επεξεργαζόμαστε μια κατάσταση , υπάρχουν δύο διαφορετικοί τρόποι για να δούμε ή να προσεγγίσουμε.
Ο τρόπος του καλού και ο τρόπος του κακού. Και τα δύο αυτά υπάρχουν στην ζωή μας καθημερινά. Υπάρχουν οι άνθρωποι που εκφράζονται και λειτουργούν με την ενέργεια του καλού και τους αποκαλούμε καλοπροαίρετους και υπάρχουν και οι άλλοι. Οι οπαδοί του κακού που έχουμε μάθει να τους αποκαλούμε κακοπροαίρετους.
Ένας κακοπροαίρετος άνθρωπος όταν κοιτά κάτι, θα βρει σε αυτό πάντα άσχημα πράγματα. Σε έναν άνθρωπο θα δει ότι έχει λερωμένα παπούτσια, τσαλακωμένο παντελόνι ,τα νύχια του είναι μεγάλα και αυτά θα σχολιάσει και θα θυμάται.
Ο καλοπροαίρετος θα δει και αυτός τα ίδια, αλλά δεν θα σταθεί σε αυτά.
Δεν τον ενδιαφέρουν και μπορεί να τα δικαιολογήσει στο μυαλό του.
Αυτός θα δει, ότι ο άνθρωπος αυτός έχει ένα γλυκό χαμόγελο, καλοσύνη και ευγενικούς τρόπους.
Όταν κοιτάνε ένα τοπίο ο κακοπροαίρετος θα δει μια αρβύλα χαλασμένη στις ρίζες ενός δέντρου και θα συγκεντρωθεί σε αυτήν την εικόνα, μουρμουρίζοντας για το λερωμένο τοπίο, ενώ ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος θα συγκεντρώσει την προσοχή του σε δυο πεταλούδες που πετάνε παίζοντας από λουλούδι σε λουλούδι.

Μείνε νέος και πάρε την ευθύνη να σώσεις τον κόσμο

Μείνε νέος και πάρε την ευθύνη να σώσεις τον κόσμο

Ο ενθουσιασμός σε κρατά στη ζωή
Αναρωτήθηκες πως θα ήταν η ζωή σου χωρίς πάθος-ενθουσιασμό;
Ανούσια, άχαρη, βαρετή, γεμάτη φόβους, καταθλιπτική.
O ενθουσιασμός είναι το «καύσιμο» της ζωής. Σου θυμίζει πως είσαι ζωντανός, έχεις επιθυμίες, κάνεις όνειρα, σχέδια, παίρνεις την ευθύνη.
Ένας μεγάλος δάσκαλος σούφι έλεγε: «Oταν ήμουν μικρός παρακαλούσα το θεό να με βοηθήσει να αλλάξω τον κόσμο. Αργότερα παρακαλούσα ν’ αλλάξω τους δικούς μου. Τώρα που μεγάλωσα ζητάω ν’ αλλάξω τον εαυτό μου».
Μείνε νέος και πάρε την ευθύνη να σώσεις τον κόσμο, όπως έγραψε στην «Ασκητική» του ο Καζαντζάκης.
Εσύ είσαι το παράδειγμα.
Επηρεάζεις μεγάλο αριθμό ανθρώπων. 
Πολλοί παρακολουθούν την πορεία σου, τα λεγόμενά σου, τις πράξεις σου.
Αν είσαι γονιός-παππούς-θείος δες τι μήνυμα στέλνεις στα παιδιά, τ’ εγγόνια η τ’ ανήψια σου.
Σκέψου τι σεβασμό εκφράζουν στο πρόσωπο σου οι συνάδελφοι, οι γείτονες, οι γνωστοί σου.
Θυμήσου τη χαρά στα βλέμματα των φίλων σου όταν τους συναντάς.

Τα χαρακτηριστικά του ψυχικά υγιούς ατόμου

Τα χαρακτηριστικά του ψυχικά υγιούς ατόμου

Από τον Ιωάννη Ν. Νέστορος, Ψυχίατρο, Διδάκτορα της Νευροφυσιολογίας, Συνθετικό Ψυχοθεραπευτή, Καθηγητή Κλινικής Ψυχολογίας του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Επιστημονικό Διευθυντή του Τεχνοβλαστού του Πανεπιστημίου Κρήτης «Σύγχρονα Αμφιαράεια, Α.Ε.»

Θα δώσω ένα λειτουργικό ορισμό της ψυχικής υγείας ο οποίος βασίζεται στα χαρακτηριστικά που  ενθαρρύνεται να αποκτήσει ένα άτομο κατά την διάρκεια της Συνθετικής Ψυχοθεραπείας του. 

Τα χαρακτηριστικά αυτά δεν είναι θεωρητικά αλλά προϊόν συστηματικών επιστημονικών παρατηρήσεων (evidence-based) όλων των ψυχοθεραπευτών, τουλάχιστο στον δυτικό πολιτισμό, οι οποίοι αποδέχονται τους κοινούς ψυχοθεραπευτικούς παράγοντες σε όλες ανεξαρτήτως τις ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις (δηλαδή την ψυχαναλυτική, την συμπεριφοριστική, την ανθρωπιστική/υπαρξιστική, την ψυχοθεραπεία Gestalt, την ψυχοθεραπεία κατά Kelly και την συστημική).

Το ψυχικά υγιές άτομο διαθέτει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:  Θεωρεί φυσιολογικό και αναμενόμενο ότι, εάν δεν φροντίσει από μόνο του για κάτι να γίνει, πιθανότατα αυτό που θέλει και επιθυμεί απλώς δεν θα γίνει.

Χωροχρόνος

Του κ. Διονύση Π. Σιμόπουλου – επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου
Η έννοια του χρόνου, επιφανειακά τουλάχιστον, φαίνεται να είναι τόσο ευκολονόητη και άμεσα συνδεδεμένη με την καθημερινότητά μας ώστε να μοιάζει σχεδόν κοινότοπη και εμφανής. Κι όμως, μερικά από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα μυαλά έχουν καταπιαστεί με την ανάλυση και τα παράδοξά του χωρίς επιτυχία. Οι σύγχρονοι φυσικοί αναφέρονται συχνά-πυκνά στον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, στην εντροπία του σύμπαντος και στο βέλος του χρόνου, αλλά τίποτε απ’ όλα αυτά δεν μας δίνει έναν πλήρη ορισμό της έννοιας του χρόνου.
Ακόμη και ο Αϊνστάιν δεν κατόρθωσε να βρει την απάντηση, αν και μας περιέγραψε τι συμβαίνει στον χρόνο όταν τον παρατηρούμε από ένα αντικείμενο που πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός ή όταν πλησιάζουμε ορισμένα αντικείμενα μεγάλης βαρύτητας όπως είναι οι μαύρες τρύπες. Ολα αυτά, όμως, δεν σημαίνουν ότι γνώριζε τι είναι ο χρόνος, αν και μας έδειξε ότι ζούμε σ’ ένα σύμπαν τεσσάρων διαστάσεων, γιατί όλοι μας υπάρχουμε μέσα σ’ αυτό που ονόμασε «χωρόχρονο». Ο χρόνος δηλαδή είναι μία από τις τέσσερις διαστάσεις όπου ο τρισδιάστατος χώρος και ο μονοδιάστατος χρόνος αποτελούν ένα τετραδιάστατο χωροχρονικό συνεχές.

Ρ ι σ κ ά ρ ε τ ε !!!

Ρ ι σ κ ά ρ ε τ ε !!!

Γελάς;  Κινδυνεύεις να σε πουν τρελό.
Κλαις;  Κινδυνεύεις να δείξεις αδύναμος.
Σου αρέσει κάποιος;  Κινδυνεύεις να δεσμευθείς.
Εκφράζεις τα συναισθήματά σου;
Κινδυνεύεις να εκθέσεις τον βαθύτερο εαυτό σου.
Μιλάς για τις απόψεις σου και τα όνειρά σου στους άλλους;
Κινδυνεύεις να τους χάσεις.
Ερωτεύεσαι;  Κινδυνεύεις να μην βρεις ανταπόκριση.
Ζεις;  Κινδυνεύεις να πεθάνεις.
Ελπίζεις;  Κινδυνεύεις να απογοητευτείς.
Δοκιμάζεις;  Κινδυνεύεις να αποτύχεις.

Αλλά … χρειάζεται να πάρεις ρίσκα,
γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι να μη διακινδυνεύεις καθόλου.
Εκείνος που δε διακινδυνεύει τίποτα

Από το Άγιον Όρος, μάθε ότι:

Από το Άγιον Όρος, μάθε ότι:

Ο μεγαλύτερος και καλύτερος φίλος είναι ο Θεός! 

Οι καλύτεροι σύντροφοι είναι οι γονείς! 
Το καλύτερο σπίτι είναι το σπίτι σου! 
Η καλύτερη ευτυχία είναι η καλή συνείδηση! 
Η ωραιότερη ημέρα είναι η σημερινή! 
Ο καλύτερος χρόνος είναι τώρα! 
Η καλύτερη μέθοδος για να νικήσεις είναι η πειθαρχία!

Η καλύτερη ασχολία είναι η εργασία! 
Η καλύτερη διασκέδαση είναι η μελέτη! 
Η πλουσιότερη συλλογή είναι η συλλογή των καλών πράξεων! 
Ο πιο εύκολος δρόμος για να είσαι ευτυχής είναι η ευθεία οδός! 
Η μεγαλύτερη χαρά είναι το εκπληρωθέν καθήκον! 
Η μεγαλύτερη δύναμη είναι το καλό! 

Να μην ταπεινώνεις τον αδελφό σου.

Δημοσιεύθηκε: 30 Σεπτεμβρίου 2015 Κατηγορίες: Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος, Άγιοι - Πατέρες - Γέροντες

Έχεις άφθονα κατορθώματα; Να μη χλευάζεις τον πλησίον σου και μειώνεις το εγκώμιό σου. Και να προσέχεις τα λόγιά σου, αγαπητέ μου. Περισσότερο οφείλει ο δίκαιος να φοβάται την υπερηφάνεια, παρά ο αμαρτωλός.

Αυτό το είπα και χθες, το λέω και σήμερα…. Διότι ο αμαρτωλός αναγκαστικά έχει τη συνείδησή του ταπεινή, ενώ ο δίκαιος καυχιέται για τα κατορθώματά του.
Όπως, ακριβώς, και στα πλοία. Εκείνοι που έχουν άδειο πλοίο, δεν φοβούνται την επίθεση των πειρατών, διότι εκείνοι δεν έρχονται να διαρρήξουν το πλοίο που δεν έχει τίποτα.
Ενώ εκείνοι που έχουν πλοίο γεμάτο με φορτίο, φοβούνται τους πειρατές, διότι ο πειρατής πηγαίνει εκεί που υπάρχει χρυσάφι, που υπάρχει ασήμι, που υπάρχουν πολύτιμα πετράδια. Έτσι και ο διάβολος, δεν απειλεί εύκολα τον αμαρτωλό, αλλά τον δίκαιο, όπου υπάρχει πλούτος πολύς.
Επειδή πολλές φορές η υπερηφάνεια προέρχεται από την εχθρότητα του διαβόλου, είναι απαραίτητο να είμαστε προσεκτικοί.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Πηγή: askitikon.eu 

Ισορροπία

Ισορροπία

Δημιουργούμε ανισορροπία στο σύστημα μας με την ποσότητα του φαγητού ή το είδος των τροφίμων που τρώμε. Δημιουργούμε ανισορροπία στο σύστημα μας, μέσω της επιτάχυνσης, εκεί όπου θα έπρεπε να πηγαίνουμε σιγά-σιγά, και με την επιβράδυνση στα μονοπάτια στα οποία θα έπρεπε να επιταχύνουμε. Δημιουργούμε ανισορροπία στο σύστημα μας με το να σκεφτόμαστε, να ζούμε και να δρούμε  γύρω από τον άξονα του εαυτού μας, ξεχνώντας τον Όλο-Εαυτό· με το να σκεφτόμαστε συνέχεια "εγώ, εγώ, εγώ, εγώ, εγώ, εγώ," ... χωρίς να θυμόμαστε ότι είμαστε κύτταρα στο σώμα του Όλου Εαυτού. Πρέπει να βρούμε ένα σημείο ισορροπίας μεταξύ αυτών των δύο άκρων και να ζήσουμε μια ζωή που είναι υγιής για τους εαυτούς μας και επίσης επωφελής για τον Όλο-Εαυτό. Πρέπει να ζήσουμε τις ατομικές ζωές μας με έναν τρόπο που οι ζωές μας να μετατραπούν σε μια συμβολή για το κοινό καλό.

Όταν οι άνθρωποι είναι μονόπλευροι, μπαίνουν σε μια κατάσταση ανισορροπίας. Για παράδειγμα, οι πνευματικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν όλο το χρόνο τους για να "μετρούν" αγγέλους, και αφήνουν τις παγκόσμιες υποθέσεις σε όσους είναι υλιστές. Τώρα έχουμε έναν κόσμο που από τη μία πλευρά είναι πολύ ιδεαλιστικός, και από την άλλη πλευρά έχει υλικές πολυτέλειες χωρίς σκοπό ή όραμα.

Η προσωπική μας ζωή πρέπει να έχει μια ισορροπία μεταξύ, για παράδειγμα:

Μελαγχολικές Κυριακές...

Μελαγχολικές Κυριακές...

Την γνωρίζω καλά αυτή την μελαγχολία της Κυριακής και μάλιστα του απογεύματος της. Ξέρεις γιατί το απόγευμα είναι πάντα πιο μελαγχολικό; Γιατί αισθάνεσαι μια προδοσία, για στιγμές και ώρες που χάθηκαν δίχως να ζήσεις. Λές πάει τελείωσε. Άσε δε που όταν μας μαθαίνουν πως είναι γιορτή και επιβάλλεται να είμαστε χαρούμενοι, κάπου μέσα μας αντιδράμε. Μια και η χαρά δεν ανθίζει στα "πρέπει". Όμως να θυμάσαι, δεν είσαι υποχρεωμένος να είσαι καλά, επειδή είναι Κυριακή ή γιορτή. Μην πιέζεις τον εαυτό σου να νιώσει κάτι που δεν είναι έτοιμος να βιώσει. Μην ξεχνάς ότι εάν η καρδιά σου δεν θελήσει να ζήσει και να χρωματίσει την κάθε ημέρα και ώρα και στιγμή, δε μπορεί κανένα ημερολόγιο να το πράξει. Άλλωστε θα έρθουν κι άλλες Κυριακές, να είσαι έτοιμος, ο Θεός δεν ειναι με τα ημερολόγια αλλά με τις ανθρώπινες καρδιές.. 

π.λίβυος

Μάθε να αλλάζεις

Της Λίτσας Μπέστα
Ίσως από τις πιο συχνές φράσεις που ακούμε ή προσφωνούμε στην καθημερινότητά μας είναι η παραπάνω. Πόσο επιτακτική ανάγκη είναι η αλλαγή στη ζωή μας, τι μας κρατάει ‘’αλυσοδεμένους’’ πίσω στο οικείο, το ανιαρό, το αδιάφορο, το δυσλειτουργικό; Γιατί εν τέλει φοβόμαστε τόσο πολύ να αλλάξουμε;
Είναι φυσιολογικό να μην μπορούμε να εγκαταλείψουμε τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις, τις συμπεριφορές που κουβαλάμε από την παιδική μας ηλικία. Δεν νομίζεις, όμως, πως το παιδί που κρύβουμε μέσα μας κάποια στιγμή πρέπει να μεγαλώσει, να ωριμάσει και να αντιμετωπίσει την ζωή κατάματα;
Ως παιδιά συνηθίζουμε να σωπαίνουμε, να προσαρμοζόμαστε στις γονεϊκές υποταγές και καθοδηγίες, είτε αυτές είναι σωστές είτε λάθος. Αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι κάποια κομμάτια του εαυτού μας που μας επιβλήθηκαν από μικρή ηλικία, δεν είναι δικά μας, δεν μας ταιριάζουν, δεν μας εξελίσσουν. Καθοδηγούμενοι από τις υποδείξεις των γονιών μας, δημιουργούμε ‘’κλειστά γνωστικά σχήματα’’ και “νοητικά φίλτρα”, τα οποία δεν ανανεώνονται ποτέ κατά την διάρκεια της ενήλικης ζωή μας.
Πόσο συχνά πιστεύεις πως θα έπρεπε να αλλάζεις το δικό σου νοητικό φίλτρο, ειδικά όταν αυτό σε οδηγεί σε διαστρεβλωμένες απόψεις για την πραγματικότητα και για τον εαυτό σου; Πρέπει ή καλύτερα οφείλουμε στον εαυτό μας ‘’Να σκοτώνουμε ό,τι μας σκοτώνει’’. Να αλλάζουμε και να αντικαθιστούμε το παλιό με κάτι νέο, όμορφο, λειτουργικό. Η αλλαγή είναι το καλύτερο δώρο από εμάς για εμάς. Οι άνθρωποι είμαστε συνηθισμένοι να απογοητευόμαστε, γιατί φοβόμαστε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Είμαστε γνωστικά προγραμματισμένοι να πράττουμε με τον ίδιο συγκεκριμένο τρόπο σε κάθε περίσταση και ας παίρνουμε αρνητικά αποτελέσματα.

Πώς ξεπερνιέται η ζήλια

Πώς ξεπερνιέται η ζήλια

Η ζήλια είναι ένα δηλητηριώδες φίδι που κατοικεί στις καρδιές εκείνων που έχουν μέσα τους σκοτάδι. Όταν ζηλεύουμε, υπηρετούμε τη ζήλια μας και μετατρεπόμαστε σε σκλάβο της. Η ζήλια εκδηλώνεται πρώτα όταν ένα άτομο μισεί σε άλλους τα ακόλουθα:

 

- Ομορφιά

- Ικανότητες

- Επιτυχία

- Ταλέντα

- Υγεία

- Επιμονή

- Ενέργεια

- Δυναμισμό

- Σοβαρότητα

- Πλούτο

- Αποκτήματα

 

Η δεύτερη φάση της ζήλιας εκδηλώνεται όταν το άτομο επιτίθεται στους άλλους αυτές τις ιδιότητες ή τα χαρακτηριστικά που δεν έχει ή που είναι καλύτερα από ό, τι έχει. Δυσφημεί το άλλο άτομο, τον γελοιοποιεί, γελάει με αυτόν, τον παραμορφώνει και αλλάζει τις εκφράσεις του ατόμου, ή υπονοεί λάθος κίνητρα πίσω από όλες τις προσπάθειες και τις ενέργειές του.