της Ειρένας Αναστασίου
Ο όρος ‘ηθική παρενόχληση’ θεωρείται ένα
παλιό φαινόμενο που παρουσιάζεται σε όλες τις κοινωνίες. Μια από τις
αποδείξεις της ύπαρξης του είναι ότι διακρίνεται μέσα από τον
κινηματογράφο αφού έχει αποτελέσει θέμα του σε ταινίες όπως «Οι
διαβολογυναίκες» του Α.Ζ Κουζό αλλά και η «Τatie Daniele» του Ε.
Σατιλιέ, όπου ξεκάθαρα διακρίνουμε τη διαστροφική μεταχείριση που
εκτυλίσσεται αλλά και τα ψυχικά βασανιστήρια που υποβάλλεται η
πρωταγωνίστρια. Παρόλ’αυτά, τα τελευταία 30 περίπου χρόνια, έχει λάβει
την προσοχή για μελέτη και αξιολόγηση συμπεριλαμβανομένου και των
διαστάσεων, των συνεπειών του αλλά και των τρόπων πρόληψης του
φαινομένου από την επιστημονική κοινότητα. Έτσι, ορίζεται πλέον
ξεχωριστά από άλλες μορφές βίας ή κακοποίησης όπως για παράδειγμα το
bullying, η σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση. Από την άλλη όμως
πλευρά η ηθική παρενόχληση εντοπίζεται τόσο στην καθημερινότητα μέσα
στις προσωπικές σχέσεις όπως αυτές του ζευγαριού ή της οικογένειας αλλά
και στον εργασιακό χώρο.