Ρ ι σ κ ά ρ ε τ ε !!!

Ρ ι σ κ ά ρ ε τ ε !!!

Γελάς;  Κινδυνεύεις να σε πουν τρελό.
Κλαις;  Κινδυνεύεις να δείξεις αδύναμος.
Σου αρέσει κάποιος;  Κινδυνεύεις να δεσμευθείς.
Εκφράζεις τα συναισθήματά σου;
Κινδυνεύεις να εκθέσεις τον βαθύτερο εαυτό σου.
Μιλάς για τις απόψεις σου και τα όνειρά σου στους άλλους;
Κινδυνεύεις να τους χάσεις.
Ερωτεύεσαι;  Κινδυνεύεις να μην βρεις ανταπόκριση.
Ζεις;  Κινδυνεύεις να πεθάνεις.
Ελπίζεις;  Κινδυνεύεις να απογοητευτείς.
Δοκιμάζεις;  Κινδυνεύεις να αποτύχεις.

Αλλά … χρειάζεται να πάρεις ρίσκα,
γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι να μη διακινδυνεύεις καθόλου.
Εκείνος που δε διακινδυνεύει τίποτα

Από το Άγιον Όρος, μάθε ότι:

Από το Άγιον Όρος, μάθε ότι:

Ο μεγαλύτερος και καλύτερος φίλος είναι ο Θεός! 

Οι καλύτεροι σύντροφοι είναι οι γονείς! 
Το καλύτερο σπίτι είναι το σπίτι σου! 
Η καλύτερη ευτυχία είναι η καλή συνείδηση! 
Η ωραιότερη ημέρα είναι η σημερινή! 
Ο καλύτερος χρόνος είναι τώρα! 
Η καλύτερη μέθοδος για να νικήσεις είναι η πειθαρχία!

Η καλύτερη ασχολία είναι η εργασία! 
Η καλύτερη διασκέδαση είναι η μελέτη! 
Η πλουσιότερη συλλογή είναι η συλλογή των καλών πράξεων! 
Ο πιο εύκολος δρόμος για να είσαι ευτυχής είναι η ευθεία οδός! 
Η μεγαλύτερη χαρά είναι το εκπληρωθέν καθήκον! 
Η μεγαλύτερη δύναμη είναι το καλό! 

Να μην ταπεινώνεις τον αδελφό σου.

Δημοσιεύθηκε: 30 Σεπτεμβρίου 2015 Κατηγορίες: Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος, Άγιοι - Πατέρες - Γέροντες

Έχεις άφθονα κατορθώματα; Να μη χλευάζεις τον πλησίον σου και μειώνεις το εγκώμιό σου. Και να προσέχεις τα λόγιά σου, αγαπητέ μου. Περισσότερο οφείλει ο δίκαιος να φοβάται την υπερηφάνεια, παρά ο αμαρτωλός.

Αυτό το είπα και χθες, το λέω και σήμερα…. Διότι ο αμαρτωλός αναγκαστικά έχει τη συνείδησή του ταπεινή, ενώ ο δίκαιος καυχιέται για τα κατορθώματά του.
Όπως, ακριβώς, και στα πλοία. Εκείνοι που έχουν άδειο πλοίο, δεν φοβούνται την επίθεση των πειρατών, διότι εκείνοι δεν έρχονται να διαρρήξουν το πλοίο που δεν έχει τίποτα.
Ενώ εκείνοι που έχουν πλοίο γεμάτο με φορτίο, φοβούνται τους πειρατές, διότι ο πειρατής πηγαίνει εκεί που υπάρχει χρυσάφι, που υπάρχει ασήμι, που υπάρχουν πολύτιμα πετράδια. Έτσι και ο διάβολος, δεν απειλεί εύκολα τον αμαρτωλό, αλλά τον δίκαιο, όπου υπάρχει πλούτος πολύς.
Επειδή πολλές φορές η υπερηφάνεια προέρχεται από την εχθρότητα του διαβόλου, είναι απαραίτητο να είμαστε προσεκτικοί.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Πηγή: askitikon.eu 

Ισορροπία

Ισορροπία

Δημιουργούμε ανισορροπία στο σύστημα μας με την ποσότητα του φαγητού ή το είδος των τροφίμων που τρώμε. Δημιουργούμε ανισορροπία στο σύστημα μας, μέσω της επιτάχυνσης, εκεί όπου θα έπρεπε να πηγαίνουμε σιγά-σιγά, και με την επιβράδυνση στα μονοπάτια στα οποία θα έπρεπε να επιταχύνουμε. Δημιουργούμε ανισορροπία στο σύστημα μας με το να σκεφτόμαστε, να ζούμε και να δρούμε  γύρω από τον άξονα του εαυτού μας, ξεχνώντας τον Όλο-Εαυτό· με το να σκεφτόμαστε συνέχεια "εγώ, εγώ, εγώ, εγώ, εγώ, εγώ," ... χωρίς να θυμόμαστε ότι είμαστε κύτταρα στο σώμα του Όλου Εαυτού. Πρέπει να βρούμε ένα σημείο ισορροπίας μεταξύ αυτών των δύο άκρων και να ζήσουμε μια ζωή που είναι υγιής για τους εαυτούς μας και επίσης επωφελής για τον Όλο-Εαυτό. Πρέπει να ζήσουμε τις ατομικές ζωές μας με έναν τρόπο που οι ζωές μας να μετατραπούν σε μια συμβολή για το κοινό καλό.

Όταν οι άνθρωποι είναι μονόπλευροι, μπαίνουν σε μια κατάσταση ανισορροπίας. Για παράδειγμα, οι πνευματικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν όλο το χρόνο τους για να "μετρούν" αγγέλους, και αφήνουν τις παγκόσμιες υποθέσεις σε όσους είναι υλιστές. Τώρα έχουμε έναν κόσμο που από τη μία πλευρά είναι πολύ ιδεαλιστικός, και από την άλλη πλευρά έχει υλικές πολυτέλειες χωρίς σκοπό ή όραμα.

Η προσωπική μας ζωή πρέπει να έχει μια ισορροπία μεταξύ, για παράδειγμα:

Μελαγχολικές Κυριακές...

Μελαγχολικές Κυριακές...

Την γνωρίζω καλά αυτή την μελαγχολία της Κυριακής και μάλιστα του απογεύματος της. Ξέρεις γιατί το απόγευμα είναι πάντα πιο μελαγχολικό; Γιατί αισθάνεσαι μια προδοσία, για στιγμές και ώρες που χάθηκαν δίχως να ζήσεις. Λές πάει τελείωσε. Άσε δε που όταν μας μαθαίνουν πως είναι γιορτή και επιβάλλεται να είμαστε χαρούμενοι, κάπου μέσα μας αντιδράμε. Μια και η χαρά δεν ανθίζει στα "πρέπει". Όμως να θυμάσαι, δεν είσαι υποχρεωμένος να είσαι καλά, επειδή είναι Κυριακή ή γιορτή. Μην πιέζεις τον εαυτό σου να νιώσει κάτι που δεν είναι έτοιμος να βιώσει. Μην ξεχνάς ότι εάν η καρδιά σου δεν θελήσει να ζήσει και να χρωματίσει την κάθε ημέρα και ώρα και στιγμή, δε μπορεί κανένα ημερολόγιο να το πράξει. Άλλωστε θα έρθουν κι άλλες Κυριακές, να είσαι έτοιμος, ο Θεός δεν ειναι με τα ημερολόγια αλλά με τις ανθρώπινες καρδιές.. 

π.λίβυος

Μάθε να αλλάζεις

Της Λίτσας Μπέστα
Ίσως από τις πιο συχνές φράσεις που ακούμε ή προσφωνούμε στην καθημερινότητά μας είναι η παραπάνω. Πόσο επιτακτική ανάγκη είναι η αλλαγή στη ζωή μας, τι μας κρατάει ‘’αλυσοδεμένους’’ πίσω στο οικείο, το ανιαρό, το αδιάφορο, το δυσλειτουργικό; Γιατί εν τέλει φοβόμαστε τόσο πολύ να αλλάξουμε;
Είναι φυσιολογικό να μην μπορούμε να εγκαταλείψουμε τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις, τις συμπεριφορές που κουβαλάμε από την παιδική μας ηλικία. Δεν νομίζεις, όμως, πως το παιδί που κρύβουμε μέσα μας κάποια στιγμή πρέπει να μεγαλώσει, να ωριμάσει και να αντιμετωπίσει την ζωή κατάματα;
Ως παιδιά συνηθίζουμε να σωπαίνουμε, να προσαρμοζόμαστε στις γονεϊκές υποταγές και καθοδηγίες, είτε αυτές είναι σωστές είτε λάθος. Αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι κάποια κομμάτια του εαυτού μας που μας επιβλήθηκαν από μικρή ηλικία, δεν είναι δικά μας, δεν μας ταιριάζουν, δεν μας εξελίσσουν. Καθοδηγούμενοι από τις υποδείξεις των γονιών μας, δημιουργούμε ‘’κλειστά γνωστικά σχήματα’’ και “νοητικά φίλτρα”, τα οποία δεν ανανεώνονται ποτέ κατά την διάρκεια της ενήλικης ζωή μας.
Πόσο συχνά πιστεύεις πως θα έπρεπε να αλλάζεις το δικό σου νοητικό φίλτρο, ειδικά όταν αυτό σε οδηγεί σε διαστρεβλωμένες απόψεις για την πραγματικότητα και για τον εαυτό σου; Πρέπει ή καλύτερα οφείλουμε στον εαυτό μας ‘’Να σκοτώνουμε ό,τι μας σκοτώνει’’. Να αλλάζουμε και να αντικαθιστούμε το παλιό με κάτι νέο, όμορφο, λειτουργικό. Η αλλαγή είναι το καλύτερο δώρο από εμάς για εμάς. Οι άνθρωποι είμαστε συνηθισμένοι να απογοητευόμαστε, γιατί φοβόμαστε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Είμαστε γνωστικά προγραμματισμένοι να πράττουμε με τον ίδιο συγκεκριμένο τρόπο σε κάθε περίσταση και ας παίρνουμε αρνητικά αποτελέσματα.

Πώς ξεπερνιέται η ζήλια

Πώς ξεπερνιέται η ζήλια

Η ζήλια είναι ένα δηλητηριώδες φίδι που κατοικεί στις καρδιές εκείνων που έχουν μέσα τους σκοτάδι. Όταν ζηλεύουμε, υπηρετούμε τη ζήλια μας και μετατρεπόμαστε σε σκλάβο της. Η ζήλια εκδηλώνεται πρώτα όταν ένα άτομο μισεί σε άλλους τα ακόλουθα:

 

- Ομορφιά

- Ικανότητες

- Επιτυχία

- Ταλέντα

- Υγεία

- Επιμονή

- Ενέργεια

- Δυναμισμό

- Σοβαρότητα

- Πλούτο

- Αποκτήματα

 

Η δεύτερη φάση της ζήλιας εκδηλώνεται όταν το άτομο επιτίθεται στους άλλους αυτές τις ιδιότητες ή τα χαρακτηριστικά που δεν έχει ή που είναι καλύτερα από ό, τι έχει. Δυσφημεί το άλλο άτομο, τον γελοιοποιεί, γελάει με αυτόν, τον παραμορφώνει και αλλάζει τις εκφράσεις του ατόμου, ή υπονοεί λάθος κίνητρα πίσω από όλες τις προσπάθειες και τις ενέργειές του.

 

ρήματα Ζωής: Είναι έξω από τον κόσμο

Ο Θεός είναι άπειρος, στην ουσία ακατάληπτος, απερίγραπτος, απερινόητος, υπέρ πάσαν θέσιν. Όπως εμείς κάνου¬με ένα αντικείμενο και είμαστε έξω από αυτό, έτσι και ο Θεός είναι έξω από τον κόσμο που βλέπουμε, γιατί είναι δημιουργός του κόσμου. Καθώς το κτίσμα δεν μπορεί να καταλάβει τίποτε από εμάς, έτσι και η κτίση δεν μπορεί να καταλάβει από τον Θεό, παρά μόνον όσα ο ίδιος ο Θεός μας απεκάλυψε. Κα¬θώς το δικό μας έργο μαρτυρεί την ενέργειά μας, τον κόπο που κάναμε, τη σοφία μας που το φτιάξαμε, έτσι και ο άνθρωπος μαρτυρεί τον παντοδύναμο Θεό του, τον ακατάληπτο και απερίγραπτο.

Γέροντας Άνθιμος Αγιαννανίτης                                ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Μοιραστείτε απλόχερα το δώρο της γνώσης!

Της Κατερίνας Γαβρίλη, Ψυχολόγος
Η γνώση μοιάζει με την ψυχή… Όσα τείχη κι αν χτίσεις γύρω της, εκείνη πάντα θα βρίσκει τον τρόπο να ξεγλιστράει και να ταξιδεύει ελεύθερη όπου την χρειάζονται περισσότερο! θα πρέπει να νιώθουμε ευλογημένοι που περνάει μέσα από μας, αλλά θα ήταν αστείο να την θεωρήσουμε ποτέ προσωπικό μας κτήμα!
Η γνώση ανήκει μόνο στον δημιουργό, όλοι εμείς μικροί και μεγάλοι δάσκαλοι-μικροί και μεγάλοι μαθητές είμαστε απλώς το μέσον που έχει επιλέξει για να διοχετεύσει τις πληροφορίες που θα βοηθήσουν στην εξέλιξη της ανθρωπότητας! Αν η γνώση έρθει σε κάποιον, σημαίνει ότι την αξίζει κι ότι έχει δουλέψει γι’αυτήν σε πολλαπλά επίπεδα! Αντίθετα, αν η εξέλιξη της γνώσης αυτής γλιστράει ξαφνικά μέσα από τα χέρια μας και πάει αλλού, τότε σημαίνει ότι μάλλον κάτι κάναμε λάθος στη διαχείρισή της! Κι αυτό είναι εντάξει, λάθη συμβαίνουν κάθε μέρα… Αρκεί να βρούμε το σθένος και να τα δούμε καταπρόσωπο… Να τολμήσουμε να τα αντιμετωπίσουμε.

Η φιλοσοφία του Σωκράτη (469-399 π.Χ.)

Η φιλοσοφία του Σωκράτη (469-399 π.Χ.) 

Από τη Δήμητρα Αθανασάκου, Ψυχολόγο, Ψυχοθεραπεύτρια *

Ο Σωκράτης πίστευε ότι ο καλύτερος τρόπος να ζει κανείς ήταν να επικεντρωθεί στην αυτο-εξέλιξη και όχι στο κυνήγι του υλικού πλούτου.

Ο φιλόσοφος Σωκράτης παραμένει ένα αίνιγμα, όπως άλλωστε υπήρξε και όσο ζούσε. Παρόλο που δεν άφησε ούτε δείγμα συγγράμματος, θεωρείται ακόμα και σήμερα ένας από τους φιλοσόφους που άλλαξαν για πάντα το πώς αντιλαμβανόμαστε την φιλοσοφία και επηρέασε σχεδόν όλες τις υπόλοιπες φιλοσοφικές σχολές. Πέρασε τη ζωή του στις αγορές και του δρόμους της Αθήνας και θεωρούσε ότι τα χωράφια και τα δέντρα δεν έχουν κάτι να του πουν. Ό,τι ξέρουμε για αυτόν το γνωρίζουμε μέσω άλλων, όπως τον Πλάτωνα, τον Ξενοφώντα και τον Αριστοτέλη. Η ζωή του θεωρείται παράδειγμα προς μίμηση για μια φιλοσοφική ζωή – όπως εξάλλου και ο θάνατός του. Είναι πολύ δύσκολο όμως να διακρίνουμε τον ιστορικό Σωκράτη, από τον Σωκράτη όπως τον παρουσιάζει κάθε ένας που γράφει γι’ αυτόν, που τελικά έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση γνωστή ως το “Σωκρατικό πρόβλημα”. Δεν έχουμε τον αληθινό Σωκράτη, αλλά τις πολλές ερμηνείες που αναπαριστούν έναν θεωρητικά πιθανό Σωκράτη.

Ξέρουμε πάντως ότι ήταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης από το δήμο της Αλωπεκής. Παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία την Ξανθίππη κι έκαναν 3 παιδιά. Στις φιλοσοφικές του έρευνες τον παρακολουθούσαν πολλοί, κυρίως νέοι και σχηματίστηκε γύρω του ένας όμιλος, που δεν αποτελούσε όμως σχολή, γιατί ο Σωκράτης δεν δίδαξε συστηματικά, αλλά διαλεγόταν σε κάθε σημείο της πόλης, με ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης. Σε αντίθεση με τους σοφιστές δεν έπαιρνε χρήματα από τους μαθητές του.

Απόλαυσε την διαβατικότητα κάθε στιγμής! Όλα ανάβουν μπρος στα μάτια σου!

Απόλαυσε την διαβατικότητα κάθε στιγμής! Όλα ανάβουν μπρος στα μάτια σου!

Μόνο τα βαθιά νερά σου μεταφέρουν την φρεσκάδα της θάλασσας! Πόσο παραπλανητικά για την θάλασσα είναι τα ρηχά βαλτωμένα νερά!

*

Διαλογισμός είναι η ποιότητα πού βγαίνει από μόνη της όταν απολαμβάνεις!

Μην σκέφτεστε ποτέ πως πρέπει να πάτε κάπου αλλού! Μπορείτε να μεταμορφώσετε τον εαυτό σας και να βρείτε τα πάντα που χρειάζεστε εκεί που είστε! Το "κάπου αλλού" είναι μια ύπουλη στρατηγική του νου που προσπαθεί να σας παραπλανήσει!

Όσσο

ΣΤΕΜΑ

Ο Βασιλιάς, ο εγκληματίας και το δίλημμα

Ο Krishnamurti είχε πει κάποτε ότι οι άνθρωποι δεν φοβούνται το άγνωστο. Εξάλλου πως μπορείς να φοβάσαι κάτι που δεν γνωρίζεις; Στην πραγματικότητα, έλεγε, οι άνθρωποι φοβούνται την αποκόλληση από το ήδη γνωστό. Ακόμα κι αν ζουν στην κόλαση, θα προτιμήσουν να παραμείνουν εκεί παρά να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο. Ακολουθεί μια πολύ όμορφη σχετική παραβολή της Ευαγγελίας Βασιλείου για τo www.anapnoes.gr.
Κάποτε σε ένα βασίλειο, όχι πολύ μακριά από εδώ, φέρανε μπροστά στο βασιλιά έναν εγκληματία για να του αποδώσει την τιμωρία του. Ο βασιλιάς που ήταν μεγαλόκαρδος του είπε πως είχε τη δυνατότητα να επιλέξει μεταξύ δύο ποινών. Η μία ήταν η κρεμάλα επιτόπου χωρίς καμία καθυστέρηση και η άλλη επιλογή ήταν κρυμμένη πίσω από μια μεγάλη σκούρα και βαριά σιδερένια πόρτα. Ο εγκληματίας χωρίς να το πολυσκεφτεί διάλεξε την κρεμάλα.

Ἡ ζωὴ γιὰ νὰ σοῦ χαρισθῇ, πρέπει νὰ τῆς …χαρισθῇς!!!

Ἡ ζωὴ γιὰ νὰ σοῦ χαρισθῇ, πρέπει νὰ τῆς …χαρισθῇς!!!

Ἡ ὀμορφιὰ τῆς στιγμῆς, ποὺ πάντα περνᾶ καὶ χάνεται, εἶναι στὸ νὰ τῆς …δοθοῦμε!
Νὰ ἀφήσουμε τὶς ἄμυνές μας ἔξω ἀπὸ αὐτὴν καὶ νὰ «εἰσχωρήσουμε» σὲ κάθε της ἐκδοχή!!!
Καὶ εἶναι τόσο δύσκολο κάτι τέτοιο, ἰδίως ἀπὸ τότε ποὺ ἀρχίζουμε νὰ μεγαλώνουμε, διότι τὰ ταξείδια τοῦ νοῦ πλέον χειραγωγοῦνται ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ἔχουν συγκεκριμένοὺς κοινωνικοὺςς καὶ σαφῶς πάντα ἀποδεκτοὺς προσανατολισμούς.

Ἡ στιγμὴ ποὺ περνᾷ καὶ χάνετα ὅμως παραμένει τὸ μεγάλο μυστικὸ τῆς ζωῆς, ποὺ μᾶς καλεῖ νὰ τὴν …ἁρπάξουμε καὶ νὰ τῆς παραδοθοῦμε. Κι ὅσο συχνότερα τὸ ἐπαναλαμβάνουμε, τόσο συχνότερα ἐμφανίζεται ἡ στιγμή, ποὺ περνᾶ καὶ χάνεται, «παίζοντας» μαζύ μας καὶ προκαλώντας μας διαρκῶς νὰ ἐπαναλάβουμε τὸ προηγούμενο …κατόρθωμα!!!