Οι εικόνες των αγίων

Είναι ενδιαφέρον ότι για εκατό χρόνια ένα φαινόμενο συνέβη στις οικογένειες. Οι άνθρωποι κατέβασαν σιγά-σιγά τις εικόνες ή τις ζωγραφιές των αγίων από τους τοίχους και τις αντικατέστησαν με εικόνες "αστέρων κινηματογράφου" και πολιτικών ηρώων. Αυτό έδειξε μια σημαντική αλλαγή στη συνειδητότητα της ανθρωπότητας. Και καθώς έφεραν στο σπίτι τους περισσότερες εγκόσμιες εικόνες, η ηθική του κόσμου βαθμιαία εκφυλίστηκε.

Οι άνθρωποι πίστεψαν ότι οι εικόνες των αγίων ήταν ξεπερασμένες ή απαρχαιωμένες και ότι δεν μπορούσαν να παίξουν κανένα ρόλο στον σύγχρονο τεχνολογικό, επιστημονικό κόσμο. Οι εικόνες των αγίων ήταν σπάνιες πηγές έμπνευσης για το ευρύ κοινό. Ήταν τα σύμβολα της αγνότητας, της μεταμόρφωσης, του μόχθου, της αφιέρωσης, της αφοσίωσης, της ευγνωμοσύνης και της θυσίας. Συμβόλιζαν τη γέφυρα ανάμεσα στον γήινο κόσμο και τον υπεργήινο κόσμο, τον υποκειμενικό κόσμο της αγάπης, της χαράς και της υπερβατικότητας.

Με την απομάκρυνση των εικόνων των αγίων, μια τέτοια πηγή έμπνευσης και ενέργειας εξατμίστηκε. Αντ 'αυτού αντικαταστάθηκαν από "αστέρες" που επηρέασαν έντονα τα παιδιά των νέων γενεών. Η πλειοψηφία τους έμαθε από αυτές τις εικόνες πώς να μισούν, πώς να σκοτώνουν, πώς να καπνίζουν, πώς να πίνουν, πώς να χρησιμοποιούν βία, πώς να σκοτώνουν, πώς να χωρίζουν, πώς να χαζολογούν, πώς να καταστρέφουν οικογένειες, πώς να να καταστρέφουν κτίρια, αυτοκίνητα και γέφυρες, πώς να μισούν θρησκευτικές φιγούρες, ακόμη και να μισούν ιερούς ναούς.

Οι νέες γενιές λάτρεψαν αυτούς τους σύγχρονους "αγίους" και, καθώς τους λάτρεψαν, μιμήθηκαν τη ζωή αυτών των σύγχρονων ηρώων και μάλιστα κυριολεκτικά ταυτίστηκαν μαζί τους. Οι εικόνες των πραγματικών αγίων απομακρύνθηκαν από την καρδιά τους και η πηγή των υψηλότερων εμπνεύσεων γι 'αυτούς σταμάτησε.

Έχω και εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς... Μα δεν σκοτώνω άστρα:Κική Δημουλά

Να τον αγαπάς τον εαυτό σου και να τον φροντίζεις. Και να φεύγεις από σχέσεις που σε έκαναν να νιώθεις λίγος, λίγη.

Να φεύγεις από σχέσεις και από ανθρώπους που δεν έδωσαν αγώνα για να σε κρατήσουν, από ανθρώπους που σε θεωρούσαν δεδομένο, δεδομένη στη ζωή τους. Από ανθρώπους που σε άφησαν να φύγεις και δεν διεκδίκησαν την αλλαγή.

Να φεύγεις. Να μην δραπετεύεις όμως. Γιατί αν δραπετεύσεις, κινδυνεύεις να ξαναγυρίσεις. Να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά. με αξιοπρέπεια, γιατί δεν σου δίνουν αυτό που ποθείς.

Γιατί η σχέση πρέπει να είναι πόθος, πάθος, σεβασμός, έλξη, έρωτας και αγάπη. Και να μην φοβάται ο άλλος να δείχνει τα συναισθήματά του. Γιατί στη σχέση ο άλλος πρέπει να σου δείχνει ότι σε θέλει, όπως του δείχνεις και εσύ, και όχι να μαντεύεις.

Και να αγαπάς. Εκείνον. Εκείνην. Αλλά να αγαπάς και τον εαυτό σου και να τον φροντίζεις. Να φεύγεις από σχέσεις που σε κάνουν να αμφισβητείς τον εαυτό σου.

Γιατί ο δρόμος για την αυτοεκτίμηση δύσκολα χτίζεται, εύκολα όμως γκρεμίζεται. Και ίσως χρειάζεται να φύγεις για να σε αναζητήσουν και να καταλάβουν ότι άξιζες να είσαι στη ζωή τους. Και αν δεν το κάνουν, δεν πειράζει. Και αν δεν το καταλάβουν, γιατί δεν θα μπορούν για τους δικούς τους λόγους, πάλι δεν πειράζει.

Πειράζει για εκείνους, όχι όμως για εσένα. Γιατί αυτό θα σημαίνει ότι εσύ πήρες την σωστή απόφαση. Σημαίνει ότι εσύ έφυγες από μία σχέση που ο άλλος δεν θα σε αντιμετώπιζε ποτέ όπως σου άξιζε.

Και εσύ. Εσύ πάντα θα έκανες υποχωρήσεις και εκείνος θα μάθαινε στις υποχωρήσεις σου και θα σου ζητούσε και άλλες, μέχρι που δεν θα είχες κάτι άλλο να δώσεις.

Να φεύγεις λοιπόν. Γιατί «Έχω και εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς… Μα δεν σκοτώνω άστρα…» – Κική Δημουλά          Εναλλακτική   Δράση

Photo: Author/Depositphotos

Πάσχα:Ευφροσύνη αιώνιος

Μέσα από τον τάφο, το χειροπιαστό σημείο του θανάτου, πετάγεται η Ζωή!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Όταν όλα του κόσμου τούτου, η αποτυχία, το μίσος, η εγκατάλειψη των οικείων, η φθορά και ο θάνατος κυριαρχούν, Εκείνος τα νικά και Ανασταίνεται!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Όμως δεν είναι μια νίκη που συνήθως συντρίβει τους ηττημένους ούτε η Ανάστασή Του είναι για τον εαυτό Του.

Η αγάπη νικά το θάνατο κάθε μορφής και «εχαρίσατο ημίν Ζωήν την αιώνιον». Ένεκα αγάπης προς τον άνθρωπο γίνεται άνθρωπος κι ένεκα αγάπης πεθαίνει και ανασταίνεται. «Κραταιά ως θάνατος αγάπη» (άσμ.8,6).

Στηριγμένοι κι εμείς σ’ αυτή τη δυνατή αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μπορούμε:

Εραστές της Αναστάσεως...

Μια φοβερή επιθυμία εκκρεμεί μέσα μας. Εραστές του απολύτου και της τελειότητας. Γεννιόμαστε μαζί της, λες και κάποιος μας έπλασε γι αυτήν και μόνο. Την ζητάμε παντού από το πρώτο μας κλάμα. Στους γονείς μας, στην παιδική αθωότητα και παντοδύναμη εφηβεία, στο έρωτα που ως άλλος παράδεισος μας υπόσχεται αιωνιότητα, για να βιώσουμε τελικά σε όλα αυτά την προδοσία και ματαίωση. Η φαντασία μας είναι παράδεισος μα η πραγματικότητα κόλαση. Είμαστε αδύναμοι αλλά και για μεγάλα πλασμένοι ταυτόχρονα. Γι αυτό η επιθυμία μας λυγίζει κάτω από την ευθύνη. 

Δεκάδες μικροί θάνατοι η ζωή. Νεκρά όνειρα και επιθυμίες προδομένες. Θρυμματισμένες ψυχές, κομματιασμένες σε χιλιάδες εσωτερικά κενά που ζητούν να γεμίσουν από την παρουσία του Άλλου. Ο θάνατος παντού μας απειλεί και εμείς γεννημένοι για ζωή, αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι αυτός είναι ο οριστικός προορισμός μας. Είμαστε αδύναμα όντα που διψάμε με κάθε μας κύτταρο την ανάσταση. 

Ομιλία και υγεία

Οι περισσότερες από τις ασθένειες του αναπνευστικού μας και ασθένειες που συνδέονται με σχετικά κέντρα και αδένες είναι αποτέλεσμα ακάθαρτης ομιλίας.

Οι καρδιακές παθήσεις είναι στενά συνδεδεμένες με την ομιλία και τις εκφράσεις μας που δημιουργούν συγκρούσεις και ταραχές στη συνείδηση και την συνειδητότητά μας. Η καρδιά λειτουργεί στο θεμέλιο της αρμονίας. Οποιαδήποτε έκφραση αναταράσσει την αρμονία της καρδιάς οδηγεί το άτομο σε πρόβλημα. Η υποκρισία, τα ψέματα, η κολακεία και ο άσχημος λόγος ονομάζονται τα δηλητήρια της καρδιάς.

Τα νεφρά επηρεάζονται επίσης από την ομιλία μας. Όταν το μίσος, ο θυμός και ο φόβος εκφράζονται, φέρουν ένα καταστρεπτικό δηλητήριο στα νεφρά και στο ουροποιητικό σύστημα.

Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι η άσχημη ομιλία συσσωρεύει λίπος στο σώμα μας αν φορτιστεί από μια έντονη επιθυμία να κατέχουμε και να ελέγχουμε.


Κάθε φορά που αισθάνεστε ότι είστε σε λάθος μονοπάτι στην ομιλία ή τις εκφράσεις σας, κάντε ένα διάλειμμα· κρατήστε μια στιγμή σιωπής και παρατηρήστε τον εαυτό σας.

Συνηθίστε τον εαυτό σας στο να κρατάτε σιωπή τουλάχιστον μία ώρα κάθε μέρα και μία μέρα κάθε μήνα. Ξεκινήστε με τη σιωπή του στόματός σας. Στη συνέχεια, προσπαθήστε να σιωπήσετε τα συναισθήματά σας, στη συνέχεια εργαστείτε στη νοητική σιωπή. Είναι στη σιωπή που οι δημιουργικές ενέργειες της Φύσης διεισδύουν στο σύστημά σας. Η σιωπή είναι μια προοδευτική είσοδος στον Θεϊκό Εαυτό σας και στον Ένα Εαυτό του Σύμπαντος.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
New Dimensions in Healing 

elenastral

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Για να αναστηθεί η νεκρή ζωή μας...

Το μόνο που χρειάζεται για να γίνει η αλλαγή στην ζωή μας είναι να πιστέψουμε οτι αυτό είναι δυνατόν να συμβεί. Να είμαστε ανοιχτοί στην αλλαγή, την προσπάθεια, τη χάρι και το θαύμα. Ο Χριστός ζητάει να έρθει στην ζωή μας, ως Νυμφίος εν μέσω της νυκτός. Ποια είναι αυτή η νύχτα που χρειάζεται φως; Μα ποια άλλη απο εκείνη της μοναξιάς και απογοήτευση μας, του φόβου και ανασφάλεια μας, των πάθων και όλων εκείνων των αυτοκαταστροφικών συνηθειών και αυτοματισμών μας. Ο Χριστός, μπορεί να αλλάξει την ζωή μας, εμείς το θέλουμε; Το πιστεύουμε οτι μπορεί να συμβεί; Δεν ζητάει, ούτε κοιτάει, μήτε ασχολείται με το παρελθόν μας, όσο άστοχο ή ένοχο κι αν ήταν. Μονάχα το παρόν μας θέλει με σκοπό να το αναστήσει. Ας γίνουμε λοιπόν φίλοι του Νυμφίου, ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας πιστεύοντας στις αλλαγές που μπορούν να συντελεστούν στην νεκρή ζωή μας. Για να αναστηθούμε χρειάζεται να το πιστέψουμε. Να ελπίσουμε οτι τα όνειρα, οι επιθυμίες, η ίδια η νεκρή ζωή μας μπορεί να αναστηθεί. Μην βασανίζεστε για το χθες, αρκεί να εστιάσουμε στο σήμερα και να αποφασίσουμε την σταύρωση και Ανάσταση μας. Ιδού ο Νυμφίος έρχεται.

Κανείς δεν μπορεί να προοδεύσει αν δεν βοηθήσει τους άλλους να προοδεύσουν

Οι άνθρωποι έχουν χάσει την κατεύθυνση τους. Πιστεύουν ότι μπορούν να γίνουν φωτισμένοι, πλούσιοι, προοδευτικοί, όμορφοι, υγιείς και χαρούμενοι με το να δουλεύουν μόνο για τον εαυτό τους· ενώ η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να φωτιστεί αν δεν φωτίζει τους ανθρώπους. Κανείς δεν μπορεί να είναι πλούσιος αν δεν κάνει τους άλλους πλούσιους.

Κανείς δεν μπορεί να προοδεύσει αν δεν βοηθήσει τους άλλους να προοδεύσουν. Κανείς δεν μπορεί να είναι όμορφος αν δεν κάνει τους άλλους όμορφους. Κανείς δεν μπορεί να είναι υγιής χωρίς να φροντίζει για την υγεία των άλλων. Κανείς δεν μπορεί να είναι χαρούμενος κι επιτυχημένος αν δεν κάνει τους άλλους χαρούμενους και επιτυχημένους.

Οι άνθρωποι έχουν αγνοήσει αυτές τις ιδέες και τώρα βλέπουν το συσσωρευμένο χάος πάνω από τα κεφάλια τους. Πίσω από όλες τις προσπάθειές μας πρέπει να βρίσκεται το κίνητρο για να υπηρετήσουμε, να ανυψώσουμε, να μεταμορφώσουμε τις ζωές των ανθρώπων.

Στο μέλλον, οι άνθρωποι ξαφνικά θα διαφωτιστούν στο γεγονός ότι η ταυτότητά τους και η επιβίωσή τους είναι εγγυημένες μόνο στους άλλους. Στο μέλλον, άλλοι θα είναι πιο σημαντικοί από εσάς και τους δικούς σας, και θα έχετε περισσότερη αγάπη ακόμη και για τους εχθρούς σας από ό,τι έχετε για τον εαυτό σας. Αυτές είναι πολύ δύσκολες έννοιες για τα μουλάρια που έφεραν τον πολιτισμό μας στο χείλος της ολοκληρωτικής καταστροφής.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
New Dimensions in Healing      elenastral

Συναισθήματα που μας αρρωσταίνουν...

«Φοβόμαστε να παραδεχτούμε τα τρομερά συναισθήματα που τρέφουμε στην ψυχή μας, γι αυτό σπρώχνουμε πράγματα κάτω από το χαλί. Με τον καιρό όμως, κάθε συζήτηση που δεν έγινε, συσσωρεύεται και παράγει δυσαρέσκεια και πικρία..»(Jordan Peterson)

Γι αυτό ο άγιος Πορφύριος επέμενε τόσο πολύ να μην κρατάμε μέσα μας τοξικά συναισθήματα υπογραμμίζοντας «μην αφήνετε κενά μέσα σας, γιατί τα κενά εκδικούνται». Κι αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια. Δεν φτάνει να βγάλεις ένα πάθος από την ζωή σου, σημασία έχει να γεμίσει και το κενό που δημιουργείται, διαφορετικά η οδύνη θα επιστρέψει πίσω με χειρότερη μορφή. Εάν δεν διηγηθούμε την ιστορία της ψυχής μας, το σώμα μας θα αναλάβει το ρόλο του αφηγητή. Και συνήθως οι αφηγήσεις του σώματος γίνονται με τα συμπτώματα μιας ασθένειας. Πολλές φορές μια ασθένεια φανερώνει τον τρόπο που ζήσαμε, και κυρίως που χειριστήκαμε τα συναισθήματα μας.

 π. λίβυος

Ελαφρομυαλιά

Η ελαφρομυαλιά μπορεί να οριστεί ως μια κατάσταση του νου που ασχολείται με τα ακόλουθα:

1. Με την επιφάνεια της ζωής
2. Με εφήμερες αξίες, όπως τα αποκτήματα και την εμφάνιση
3. Με τα αποτελέσματα και με την επίδειξη
4. Με τις μορφές και με την επιφανειακή τους αξία
5. Με την ενασχόληση με τις απολαύσεις του κατώτερου ατόμου
6. Με την μη διείσδυση στο βάθος των αιτιών, της πραγματικότητας, ή των γεγονότων
7. Με το να μη σκέφτεται για το σκοπό της ζωής που μας δίνεται
8. Με το να μη σκέφτεται για το μέλλον, για την ψυχή του
9. Με το να μην έχει όραμα
10. Με το να μην προσπαθεί να έρθει σε επαφή με τον εαυτό του, με την πραγματικότητά του

Μπορείτε να δείτε ελαφρόμυαλους ανθρώπους παντού που είναι απασχολημένοι με την επιφάνεια και με τα σκουπίδια της ζωής. Είναι σαν ένα κομμάτι ξύλο που επιπλέει στην επιφάνεια του ωκεανού, ακολουθώντας την κατεύθυνση των ανέμων και των κυμάτων.

Ο Διδάσκαλος Μορύα λέει: «Πρωτίστως, προσέξτε την προδοσία και την ελαφρομυαλιά. Αλλά τι είναι η προδοσία; Για να διαπράξετε προδοσία, πρέπει να έχετε ελαφρομυαλιά. Λόγω της ελαφρομυαλιάς σας, δεν βλέπετε τις συνέπειες των ενεργειών σας. Δεν νοιάζεστε για τους ανθρώπους τους οποίους θα πληγώσει η προδοσία σας. Δεν σκέφτεστε το μέλλον σας. Σκέφτεστε μόνο να κερδίσει η τσέπη σας ή σκέφτεστε πώς να ικανοποιήσετε το μίσος και την εκδίκησή σας. Αποκαλύπτετε μυστικά που σας έχουν εμπιστευτεί, όπως εθνικά μυστικά, ομαδικά μυστικά, προσωπικά μυστικά και ακόμη και τιμαλφή που σας έχουν εμπιστευτεί· τα αφομοιώνετε, αλλά αρνείστε να τα δείτε.

Ο προδότης δεν εργάζεται ποτέ για το συμφέρον οποιασδήποτε πλευράς αλλά για τα δικά του συμφέροντα.

Ο προδότης ποτέ δεν προβαίνει σε προδοσία ως αποτέλεσμα οποιασδήποτε αρετής. Είναι το αποτέλεσμα των φαυλοτήτων του, της ελαφρομυαλιάς και του εγωισμού που ελέγχει τις πράξεις του.

Είσαι κάτι βαθύτερο...

Δεν φοβάσαι εσύ. Δεν αγχώνεσαι εσύ. Δεν είσαι εσύ που τρέμεις και τρελαίνεσαι κάτω από τα βάρη και τις δυσκολίες της καθημερινότητας, μα οι ρόλοι που έχεις επωμιστεί. Εάν βγάλεις το κουστούμι που σου έβαλαν και σκίσεις την μάσκα που φοράς, υποδυόμενος κάτι που δεν είσαι, τότε θα δεις ότι εσύ ποτέ δεν φοβήθηκες. Ότι ποτέ δεν μελαγχόλησες. Η θλίψη σου, δεν σου ανήκει. Ανήκει στους ρόλους σου. Όχι σε εσένα. Εσύ είσαι χαρούμενος. Το πνεύμα, η ψυχή που ζεί μέσα σου, δεν ξέρει από θλίψη, είναι δώρο Θεού γεμάτο φως και χαρα. Ο Θεός είναι μέσα μας, γι αυτό και όσο καθαριζόμαστε απο τα πάθη και εισερχόμαστε με την προσευχή εντός μας, νιώθουμε γαλήνη. Γιατί στο βυθό πάντα έχει ησυχία, τα κύματα είναι στην επιφάνεια. Η εικόνα του Θεού ζει μέσα μας. Ετσι η θλίψη είναι αντίδραση στο ψέμα που ζεις. Το άγχος σε εκεινο που προσπαθείς να υποδυθείς, ο φόβος ενοχή όχι γι’ αυτά που έκανες, μα για εκείνα που ξέχασες και αρνήθηκες να ζήσεις…

Εκείνοι που καλλιεργούν το μυαλό τους χωρίς την καρδιά τους αναπτύσσουν υλισμό

Εκείνοι που καλλιεργούν το μυαλό τους χωρίς την καρδιά τους αναπτύσσουν υλισμό. Για τους ανθρώπους αυτούς όλα είναι ύλη, και πέρα από τη γνώση και την εμπειρία τους, τίποτα δεν υπάρχει. Δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς σκέφτονται, πώς οι δημιουργικές ιδιοφυΐες έρχονται σε ύπαρξη, πώς δημιουργούνται οι αισθήσεις της ομορφιάς, της λογικής, της συλλογιστικής, της αγάπης και της συμπόνιας. Όλα είναι ύλη για αυτούς.

Για έναν υλιστή δεν υπάρχει ψυχή· δεν υπάρχει αθανασία. Για έναν υλιστή, ο Υπέρτατος Νους δεν υπάρχει - όλα είναι ύλη. Συνήθως, αυτοί οι άνθρωποι αναπτύσσουν έντονη σκληρότητα και βία για να επιτύχουν τους στόχους τους, καθώς οι άλλοι άνθρωποι τους φαίνονται σαν υλικά αντικείμενα.

Όταν το μυαλό αναπτύσσεται εις βάρος της καρδιάς, η καρδιά δεν μεταδίδει πλέον το αίσθημα της ανθρωπιάς, της αγάπης και της συμπόνιας, και ο νους επιτίθεται αμείλικτα στα θύματά του.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
The Flame of the Heart       elenastral

Η χαρά κρυμένη στα απλά και καθημερινά...

Μια από τις βασικές αιτίες που δεν χαιρόμαστε στην ζωή μας, είναι ότι περιμένουμε να συμβεί κάτι σπουδαίο, μεγάλο, φοβερό και εκπληκτικό, για ν΄αισθανθούμε οτι υπάρχει αιτία χαράς στην ζωή μας.Όμως δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, διότι η χαρά βρίσκεται και αναγνωρίζεται σε πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. 
Αναφέρει ο Σ. Ζουμπουλάκης, οτι ένα απο τα πολλά σημαντικά που μας προσφέρει ο πόνος είναι το "ξύπνημα", σε ολα αυτά τα απλά καθημερινά μα σπουδαία, που εμείς τα προσπερνάμε ως αυτονόητα. Κι όμως, όταν τα χάσουμε τότε τα εκτιμούμε. 

Διότι η χαρά είναι κρυμμένη στο πρωινό ξύπνημα, στην χαραυγή, στο καφέ ή τσάι που φτιάχνεις ή πίνεις. Στην προσευχή που έχει ευχαριστία και δοξολογία. Σε ένα καντήλι που θα ανάψεις, σε ένα λιβάνι που θα μυρίσεις, στο φαγητό που ετοιμάζεις για σένα ή την οικογένεια σου. Στην δουλειά που κάνεις ή μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους. Στον περίπατο με έναν φίλο ή με τον αγαπημένο σου ζώο. Στην βροχή που σε πλένει, στην γη που σε κρατά, στον αέρα που σε σκορπά, στην φωτιά που μέσα σου κεντά. Στην χειραψία που είσαι παρών. Στην αγκαλιά που δεν είσαι απών. Στο φιλί που λαχταράς, στην ψυχή που αγαπάς στο έρωτα που δεν ρωτά. 

Πάψε να τα αναβάλεις όλα για μετά, δεν υπάρχει παρά μόνο το τώρα, και εσύ δυστυχώς έμεινες στο πουθενά.    π. Λίβυος

Τι σημαίνει << κάνω λάθος>> σύμφωνα με τη φιλοσοφία

«Το σημαντικό με τον άνθρωπο είναι ότι είναι η γέφυρα κι όχι ο σκοπός», έγραψε ο Νίτσε στο Τάδε Έφη Ζαρατούστρα. Το να υπάρχουμε σημαίνει να ζούμε δεμένοι σαν γέφυρα προς το μέλλον, προς τους άλλους, αλλά και προς εκείνες τις διαστάσεις του εαυτού μας που αγνοούμε, προς αυτά τα μονοπάτια που ακόμα δεν έχουμε περπατήσει και που η αποτυχία μπορεί να μας ανοίξει.

Όταν λησμονούμε αυτή την αλήθεια, υποφέρουμε περισσότερο από τις αποτυχίες μας. Τελικά, το γεγονός πως η αποτυχία μας πληγώνει τόσο πολύ οφείλεται και στην ενοχοποίησή της από τους σημαντικότερους φιλοσόφους της δυτικής μας παράδοσης. Ο Καρτέσιος ή ο Καντ δεν έχουν αφιερώσει βιβλία στην αποτυχία, αλλά υπάρχουν αποσπάσματα στα έργα τους για τις αιτίες του σφάλματος ή τις αιτίες του λάθους.

Ο Καρτέσιος παρουσιάζει τον άνθρωπο ως το ον το προικισμένο με δύο κύριες ικανότητες κακώς τοποθετημένες: μια περιορισμένη κατανόηση και μια απεριόριστη θέληση. Ενώ η κατανόησή μας ανταποκρίνεται γρήγορα στα όριά της, ο Καρτέσιος λέει ότι πάντα μπορεί να θέλουμε περισσότερο.

Ο συγγραφέας του έργου «Λόγος περί της Μεθόδου» ισχυρίζεται πως μέσα από τη δύναμη της θέλησής μας μοιάζουμε στο Θεό. Κάθε φορά που θέλουμε και πιστεύουμε ότι έχουμε φτάσει στα όριά μας, ανακαλύπτουμε ότι μπορούμε να θέλουμε ακόμα. Για τον Καρτέσιο, η έλλειψη ορίου στη θέλησή μας είναι το θεϊκό μέσα μας.