Η "ευλογημένη απογοήτευση"...

Ένα σημάδι ότι ξεκινάει η εν πνεύματι αληθινή ζωή είναι η "απογοήτευση". Ναι, καλά το ακούσατε, η "απογοήτευση". Θα έρθει μια στιγμή στη ζωή μας, θα τα φέρει έτσι ο Θεός, που θα αισθανθούμε απόλυτη ματαίωση από όλους και όλα. Θα είναι μια φοβερή ψυχική και σωματική περίοδος που στον καθένα ποικίλει σε ένταση και χρόνο, ωστόσο όμως συνήθως απαραίτητη. 

Η ματαίωση θα κινηθεί σε δύο επίπεδα, ένα εσωτερικό, προς τον εαυτό μας δηλαδή, κι ένα εξωτερικό, από τους άλλους. Εκεί θα βιώσουμε γεγονότα που θα μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούμε να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη σε κανέναν άλλον, παρά μονάχα και ολοκληρωτικά στον Θεό. Η ειδωλοποίηση που κάναμε στον εαυτό μας και τα κατορθώματά του θα καταρρεύσουν. Θα δούμε γυμνή την αλήθεια, ότι ριζικά είμαστε ελλειμματικοί, ελλιπείς. Παρόλο που ο Θεός μάς έχει χαρίσει ποικίλες δυνατότητες, ωστόσο αυτές παραμένουν άγνωστες ή ανενεργές έξω από την σχέση μαζί Του, ή ακόμη και καταστροφικές, εάν αυτονομηθούν.
Θα ανακαλύψουμε κατόπιν φρικτών εμπειριών ότι οι όρκοι που μας έδωσαν για παντοτινή αγάπη σάπισαν και θρόισαν στην δύναμη του χρόνου, που αλλάζει πρόσωπα και καταστάσεις. Ιδιαιτέρως δε αυτοί που μας μίλησαν για μεγάλες αγάπες και έδωσαν αιώνιες υποσχέσεις υπήρξαν οι πιο στεγνοί και αδίστακτοι γδάρτες των ονείρων μας. Ο άλλος δεν είναι ο "Θεός" και "λυτρωτής" μας, γιατί απλά είναι άνθρωπος αδύναμος και πληγωμένος. 

Τότε θα αντιληφθούμε ότι κανείς δεν μπορεί να μας δώσει το απόλυτο, εκείνο που ζητά η δομή, ο πυρήνας της ύπαρξής μας. Αυτός ο μεγάλος άλλος, που πάντα μας λείπει είναι ο Θεός και ή θα πάρουμε την απόφαση, δηλαδή θα μετανοήσουμε, να τον γνωρίσουμε προσωπικά και βιωματικά, ή θα μείνουμε στον φαύλο κύκλο των θνητών αδύναμων υποσχέσεων και μάταια θα κωπηλατούμε σε τρύπια βάρκα. 

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ

ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΗ ΛΥΓΙΖΕΙΣ, ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΠΟΥ Ο,ΤΙ ΥΨΩΘΗΚΕ ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ 

Έλληνας. Είναι επίθετο ανθρώπου με γνωρίσματα, τον υψηλό δείκτη νοημοσύνης, τον υψηλό βαθμό πνευματικής αφύπνισης, το έντονο συναίσθημα αλτρουισμού, αγάπης και σεβασμού της ανθρώπινης ζωής.
Ουδέποτε ο Έλληνας θεώρησε τον εαυτό του εκλεκτό ή προνομιούχο, ουδέποτε έκανε διαχωρισμούς και διακρίσεις στους ανθρώπους είτε χρώματος, είτε φυλής και φύλου.
Όπου και αν πέρασαν οι Έλληνες, έδωσαν το φως της γνώσης. Σκόρπισαν σπάταλα τη σοφία τους και δίδαξαν τις αξίες του πνεύματός τους. Θαυμάστηκαν από τους ανθρώπους των περιοχών που εκπολίτιζαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ζουν μέχρι σήμερα στις παραδόσεις τους σαν οι λευκοί θεοί που ήρθαν από τον ουρανό και τ ' αστέρια.

Ελληνισμός. Είναι ουράνια συμπαντική έννοια που δεν φθείρεται, δεν παρακμάζει, δεν εκφυλίζεται γιατί εκφράζει τη σοφία των θεών. Αποτελούμενος από ευρύ σύνολο γνώσεων, αξιών και αρχών, ο Ελληνισμός δόθηκε στους Έλληνες, για τη μετάδοση του σε όλη τη γη και τη μεταμόρφωση της σε ουράνια κοινωνία.

Όσοι πολεμούν το ουράνιο πνεύμα του Ελληνισμού, πολεμούν τη γνώση και τους θεούς και αυτοκαταστρέφονται.

Ο άνθρωπος πρέπει ν ' ανεβάσει το επίπεδο της πνευματικότητας και όχι να λατρεύει την ύλη αδιαφορώντας τελείως για την ουράνια αποστολή του. Δεν πρέπει να εξαπατάται με ψεύτικα είδωλα που εκφράζουν μόνο το μίσος και την κακία. Είδωλα που δόθηκαν μόνο και μόνο για τον έλεγχο της ψυχής μας και τον εξουσιασμό μας. 
Πρέπει να σταματήσει το ψέμα, να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία μας.

Σταμάτης Σπανουδάκης: “Ψυχή μου, μη λυγίζεις”. Δημιουργία οπτικοακουστικού Lilianna
Κείμενο: Γερ. Καλογεράκης, από το βιβλίο του “Η Διαθήκη Του Προμηθέα”, εκδ. Δίον, Θεσσαλονίκη 2001               ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ

Πώς μπορούμε να χτίσουμε ψυχική ανθεκτικότητα (σύμφωνα με μια ψυχολόγο)

Η κλινική ψυχολόγος Meg Jay μοιράζεται μέσω του Tedx πρακτικούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ξεπεράσουμε όποιο εμπόδιο φέρνει η ζωή στο δρόμο μας.

Στη Meg Jay δεν αρέσει η ιδέα της ανάκαμψης μετά από μια δυσκολία. «Οι άνθρωποι δεν νιώθουμε ότι μας καταλαβαίνουν όταν κάποιος μας λέει ¨Μπράβο, τελικά επανήλθες¨. Δεν νιώθουμε ότι οι άλλοι αντιλαμβάνονται τη δυσκολία αυτού που περάσαμε». Αντιθέτως, η Jay προτιμά να περιγράφει την ανθεκτικότητα ως έναν ηρωικό αγώνα: «Είναι στην πραγματικότητα μια μάχη, όχι μια ανάκαμψη», λέει – μια διαρκή διαδικασία που μπορεί να διαρκεί για χρόνια.
Η Jay ως κλινική ψυχολόγος, έχει αφιερώσει σχεδόν δύο δεκαετίες μελετώντας την ανάπτυξη των ενηλίκων και ακούγοντας ιστορίες ανθρώπων κατά τη διάρκεια της κλινικής της πρακτικής. Στην πορεία, διδάχτηκε ορισμένα σημαντικά μαθήματα για την ανθεκτικότητα. Ένα βασικό της συμπέρασμα είναι: Η ανθεκτικότητα δεν είναι χαρακτηριστικό. Δεν είναι κάτι με το οποίο γεννιόμαστε. Δεν είναι κάτι το οποίο απλά έχουμε ή δεν έχουμε. Γι’ αυτό τα παρακάτω tips που μοιράζεται μαζί μας μπορούν να μας βοηθήσουν να γίνουμε πιο ανθεκτικοί.

Πώς μπορούμε να χτίσουμε ψυχική ανθεκτικότητα;

1. Αρχικά, αναγνωρίστε τον αγώνα που κάνετε, ασχέτως της δυσκολίας που αντιμετωπίζετε

Μην ντρέπεστε για ό,τι σας στρεσάρει και σας αγχώνει. Ο καθένας διαθέτει τους δικούς του στρεσογόνους παράγοντες, τους δικούς του φόβους, αλλά και τις δικές του προσωπικές δυνατότητες.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ

«Θα υποστήριζα όμως με όλη μου τη δύναμη, με λόγια και με έργα, ότι αν πιστεύαμε πως πρέπει ν' αναζητούμε όσα δε γνωρίζουμε, θα γινόμασταν καλύτεροι, πιο θαρραλέοι και λιγότερο νωθροί, παρά αν νομίζαμε πως ούτε είναι δυνατό να βρούμε όσα αγνοούμε, ούτε πρέπει να τ ' αναζητούμε.»

Σωκράτης
Πλάτωνος - Μένων 86 b 6

Ο  Μένων ή Περί Αρετής, είναι πλατωνικός διάλογος στον οποίο ο Σωκράτης και ο αριστοκράτης Μένων αναζητούν τον ορισμό της αρετής και αναλύουν το ερώτημα αν αυτή είναι διδακτή. Εντάσσεται στους «πειραστικούς διαλόγους» δηλαδή σ΄αυτό που λέμε σήμερα «Δοκίμιο».                                                              ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ

Τι ήταν το Άστρο της Βηθλεέμ;

Περισσότερα από 2.000 χρόνια έχουν περάσει από τη νύχτα που εμφανίστηκε στον ουρανό το Άστρο της Βηθλεέμ, με τους επιστήμονες και τους θεολόγους να έχουν διαφορετικές εξηγήσεις για το φαινόμενο.

Από θρησκευτικής πλευράς, το Άστρο της Βηθλεέμ αναφέρεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο σε μία μόνο περικοπή (κεφάλαιο Β’. 2), στην οποία αναφέρεται μόλις τέσσερις φορές. Από τα λόγια του Ματθαίου, προκύπτουν κάποια συμπεράσματα αρκετά χρήσιμα για την κατανόηση αυτού του φαινομένου.
Το Άστρο της Βηθλεέμ έπρεπε να ήταν κάτι ασυνήθιστο για να έλξει την προσοχή των Μάγων και να κάνουν ένα τόσο μακρινό ταξίδι, ενώ παράλληλα, θα έπρεπε να βρίσκεται στην ίδια θέση για εβδομάδες ή μήνες, μιας και οι Μάγοι είχαν αρκετά μεγάλη απόσταση να διασχίσουν. Επίσης, θα έπρεπε να είναι δυσδιάκριτο στο πολύ κόσμο, διότι φαίνεται πως μόνο οι Μάγοι το είχαν δει. Δεν το διέκριναν στον ουρανό ή είχαν ακούσει κάτι γι’ αυτό ούτε οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, το ίδιο και ο Ηρώδης.
Από επιστημονικής πλευράς, ορισμένοι ερευνητές υπέθεσαν ότι το Άστρο της Βηθλεέμ ήταν κάποιο μετέωρο, φαινόμενα τα οποία δεν είναι καθόλου σπάνια και συνεπώς δεν θα είχε προκαλέσει την εντύπωση των Μάγων για να κάνουν ένα τόσο μακρινό ταξίδι.
Μια άλλη πιθανή εξήγηση είναι η εμφάνιση κάποιου κομήτη. Συνολικά, έχουν καταγραφεί από τους αρχαίους χρόνους έως και τη γέννηση του Χριστού 135  κομήτες. Όπως αναφέρει ο Ωριγένης Αδαμάντιος, μάρτυρας του Χριστιανισμού και δάσκαλος που έζησε στις αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα: «Έχω τη γνώμη ότι το άστρο που εμφανίστηκε στους σοφούς της Ανατολής… ήταν ένα από εκείνα τα φωτεινά σώματα που εμφανίζονται από καιρό σε καιρό και που οι Έλληνες οι οποίοι συνηθίζουν να τα ξεχωρίζουν με ονομασίες ανάλογα με τη μορφή και το σχήμα τους τα ονόμαζαν κομήτες, φωτεινές δοκούς, θυσάνους, άστρα με ουρά, καράβια και με διάφορα άλλα ονόματα».
Εν τούτοις είναι δύσκολο να θεωρηθεί ότι το Άστρο των Χριστουγέννων ήταν ένας κομήτης, αφ’ ενός μεν γιατί θα τον έβλεπαν όλοι, αφ’ ετέρου δε γιατί οι αρχαίοι λαοί θεωρούσαν τους κομήτες ως προάγγελους δυσάρεστων γεγονότων και καταστροφών.

Στο βρέφος της Βηθλεέμ βρίσκουμαι ξανά την αθωότητά μας...

Ας είμαστε ειλικρινείς, η εορτή των Χριστουγέννων δεν είναι για τους δυνατούς, ισχυρούς και καταναλωτές του εφήμερου. Ο Χριστός γεννιέται σε μια βρώμικη, λασπωμένη και σκοτεινή φάντη, στάβλο δηλαδή, γιατί ακριβώς έχει έρθει γι’ όλους τους «κολασμένους» και τα ρημαδιά της γης, που τα έχουν κάνει χάλια στην ζωή τους. Για εκείνους που δεν αισθάνονται άψογοι και τέλειοι, ούτε άτρωτοι, πολλώ δε μάλλον παντοδύναμοι. Ο Χριστός κενώνει τον εαυτό του από την θεϊκή Του δόξα, χάνει την ουράνια λάμψη του, για να γεννηθεί σε κάθε ψυχή και ανθρώπινη καρδιά που αισθάνεται Φάντη, δηλαδή που νιώθει την σκοτεινιά και την βρωμιά της.
Όχι, δεν τον φοβίζει το σκοτάδι μας, μήτε η παγωνιά της αμαρτία μας, οι λάσπες του βίου μας και τα βρώμικα χνώτα μας, δεν μπορούν να αποτρέψουν την θυσιαστική του αγάπη. Ο Χριστός δεν αγαπάει μονάχα τα φωτεινά μας σημεία, αλλά κυρίως τα σκοτάδια μας, γιατί ξέρει ότι εκεί στα ανείπωτα, τις περισσότερες φορές κρύβονται τα πληγωμένα, μα ωστόσο ωραιότερα και πιο δυναμικά στοιχεία της προσωπικότητα μας. Ο Θεός δεν συνεργάζεται μονάχα με εκείνο που υπήρξαμε ή υπάρχουμε, αλλά κυρίως με αυτό που μπορούμε να γίνουμε, κι εμείς δεν το γνωρίζουμε. Μιλάει πρωτίστως με τον βαθύτερο εαυτό μας. Γι' αυτό πολλές φορές αισθανόμαστε ότι σιωπά απέναντι στις δοκιμασίες μας, διότι δεν λαμβάνουμε απαντήσεις στα ερωτήματα του νου μας. Ο Χριστός όμως μιλάει και με την ψυχή μας, σε ένα άλλο χρόνο και αδιόρατο δια των αισθήσεων τόπο, και τα αποτελέσματα αυτού του διαλόγου έρχονται ως θαύμα πολλές φορές στην ζωή μας.
Ο Θεός, μονάχα εκείνος, γνωρίζει την ιστορία της ψυχής μας. Ξέρει ότι πίσω από τα λάθη μας κρύβονται πληγές, πίσω από τις αμαρτίες μας φόβοι και χαώδη ψυχικά κενά, πίσω από την άρνηση μας, τραυματικές επώδυνες εμπειρίες.

Το ραντεβού μας με τον Θεό...

Ο γέροντας με κοίταξε με βλέμμα βαθύ, με μάτια που είχαν ζήσει χειμώνες και γεύτηκαν πασχαλιές και αναστάσεις. Με ακούμπησε ελαφρά, γεμάτος στοργή στο ώμο και πατρικά μου παρήγγειλε, «δεν ξέρω εάν θα ζω όταν θα έρθεις ξανά στο μοναστήρι, μα να θυμάσαι κάτι σημαντικό για την σχέση σου με τον Θεό. Ποτέ να μην ακυρώνεις το ραντεβού μαζί του». Τι εννοείς γέροντα του είπα με προφανή αφέλεια. «Να, μέσα στην πολύβουη και κουραστική ημέρα, που απογυμνώνει και συντρίβει την ύπαρξη μας, να βρίσκεις χρόνο να μιλάς με τον Θεό

Η μοναξιά

Η μοναξιά βρίσκεται σε όλα για σένα, και όλα για σένα βρίσκονται στη μοναξιά. Νησί της Ευτυχίας όπου τόσες φορές κατέφυγες, συμφιλιωμένος μάλλον με τη ζωή και τις προθέσεις της, κουβαλώντας εκεί, όπως εκείνος που κουβαλά από την αγορά κάποια λουλούδια που τα πέταλά τους θα ανοίξουν κατόπιν με φρόνιμη πληρότητα, την αναταραχή που σιγά σιγά θα κάνει να κατακάτσουν οι εικόνες, οι ιδέες.
Υπάρχουν εκείνοι που όντας μέσα στη ζωή την αντιλαμβάνονται βιαστικά και είναι οι αυτοσχεδιαστές αλλά υπάρχουν επίσης κι εκείνοι που χρειάζονται να αποστασιοποιηθούν από εκείνη για να τη δουν περισσότερο και καλύτερα και είναι οι παρατηρητές. Το παρόν είναι υπερβολικά τραχύ, όχι σπάνια γεμάτο ειρωνικό σολοικισμό, και πρέπει να αποστασιοποιηθεί κανείς απ’ αυτό για να καταλάβει την έκπληξη και την επανάληψή του.

ΑΦΑΙΡΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΕΠΛΟ

Ταξιδεύοντας στον δρόμο της συνειδητής ζωής μας, ανακαλύπτουμε ότι είμαστε καλυμμένοι κάτω από το δικό μας πέπλο. Στο πνευματικό ταξίδι, σχεδόν κάθε ταξιδιώτης ταυτόχρονα αντιμετωπίζει προαιώνιες ερωτήσεις για να εμφανιστεί ένας φράχτης για απάντηση. 
Αυτή η διαπίστωση εμποδίζει το δρόμο μας προς την γνώση, και συνειδητοποιούμε πόσο ανίκανοι είμαστε να αντιδράσουμε μέσα στην σκοτεινιά της γήινης φύσης που βυθίσαμε τον εαυτό μας. 

Πολλοί ισχυρίζονται ότι όταν η άποψή μας έρχεται σε σύγκρουση με την αλήθεια, τόσο το χειρότερο για την αλήθεια, αλλά όποιος πραγματικά ψάχνει την αλήθεια είναι σε θέση να την αναγνωρίσει όταν πέσει πάνω της, γιατί το φως αφαιρεί τα πέπλα από τα μάτια του νου και της ψυχής.

-Τι μας εμποδίζει να αντικρίσουμε την αλήθεια;
-Οι προσωπικές μας αντιλήψεις.

Η οικογενειακή, η θρησκευτική, η κοινωνική κουλτούρα και εκπαίδευσή μας από την στιγμή της γέννησης μας, μας θέλουν δέσμιους και απαγορεύουν την απαραίτητη ελευθερία της σκέψης. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τις αξίες, τα πρότυπα, τα λάθη, και τις καταστροφικές συνέπειες, χωρίς την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, της σύγκρισης και την γνώση της πραγματικής ιστορίας.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ

 Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι μοναδική και βιώνεται εντελώς ξεχωριστά από οποιαδήποτε άλλη. Κανένας άλλος δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή σου, να νιώσει αυτό που νιώθεις, να μπει στο πετσί σου και να βιώσει τον κόσμο σαν κι εσένα. 
Είναι  αυτονόητο, λοιπόν, ότι εσύ και μόνο πρέπει να αποφασίζεις πως θα λειτουργείς και η λειτουργία αυτή πρέπει να σου χαρίζει τη χαρά και την ικανοποίηση της αυτόνομης κίνησής σου και όχι τον πόνο και την ταπείνωση του θύματος.

Κάθε φορά που ο έλεγχος της ζωής σου δε βρίσκεται στα χέρια σου, είσαι θύμα. Αν δεν κινείς εσύ τα νήματά σου, τότε κατευθύνεσαι από κάποιον ή από κάτι. Τα θύματα είναι πρώτα απ’ όλα άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους όπως το υπαγορεύουν οι άλλοι. Βρίσκονται να κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν ή ωθούνται σε δραστηριότητες που απαιτούν περιττές προσωπικές θυσίες, πράγμα που γεννάει την κρυφή τους αγανάκτηση. Τα θύματα λειτουργούν σχεδόν πάντα από μια θέση αδυναμίας. Αφήνουν τους άλλους να τους διατάζουν και να τους καταπιέζουν, γιατί συχνά αισθάνονται πως δεν είναι αρκετά «έξυπνοι» ή αρκετά «δυνατοί» για ν’ αναλάβουν τη ζωή τους. Σπάνια θα γίνεις θύμα, αν δεν είσαι διατεθειμένος να το επιτρέψεις. 

Πώς να αντέχεις τους δύσκολους ανθρώπους:Η λύση της καρφίτσας

Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους μας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Ένα στριμμένο αφεντικό, ένας δύσκολος σύζυγος, μια αυταρχική γυναίκα, ένας νευρικός υπάλληλος, ή ένας ανυπόφορος γείτονας. Εκνευριζόμαστε όταν το άτομο δίπλα μας μιλάει δυνατά στο κινητό ή κορνάρει το από πίσω αυτοκίνητο. Γιατί εκνευριζόμαστε τόσο εύκολα και πώς μπορούμε να παραμείνουμε ήρεμοι σε τέτοιες στιγμές;

Τα κίνητρα

Ο βασικός λόγος που τέτοιου είδους συμπεριφορές μας θυμώνουν είναι η ερμηνεία που κάνουμε για τα κίνητρα πίσω από αυτές. Στη νομική, υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα σε ένα φόνο εξ αμελείας και ένα φόνο εκ προθέσεως. Και στις δυο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ένα πτώμα. Όμως όλοι αναγνωρίζουμε ότι πρέπει να είμαστε πιο ελαστικοί ως προς την ποινή για τα εγκλήματα εξ αμελείας.
Το ίδιο ακριβώς κάνουμε όταν ένα μωρό ή ένα μικρό παιδάκι συμπεριφέρεται με τρόπους οι οποίοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εκνευριστικοί. Όταν πετάει κάτω το πιάτο με το φαγητό ή όταν ρίχνει επάνω μας την πορτοκαλάδα ή όταν αρχίζει και κλαίει δυνατά στη μέση της νύχτας. Εκείνη τη στιγμή θα είμαστε ιδιαίτερα γενναιόδωροι με την ερμηνεία μας, θα πούμε ότι ίσως πονάει το δοντάκι του, ή είναι κουρασμένο. Δε θα το πάρουμε προσωπικά.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Ξέρουμε ότι η Φιλοσοφία δεν χρησιμεύει για να μας κάνει σοφούς ούτε για να βρούμε το κλειδί όλων των μυστηρίων του Σύμπαντος. Αλλά ξέρουμε ότι μας χρησιμεύει για να ξεκαθαρίσουν κάποιες αβεβαιότητες, για να χρησιμοποιήσουμε το δικό μας νου, για να θέσουμε στον εαυτό μας όχι μόνο ερωτήσεις, αλλά και να τολμήσουμε να σκιαγραφήσουμε απαντήσεις. Ξέρουμε ότι δεν ξέρουμε, όπως καλά έλεγε ο Σωκράτης, αλλά γι' αυτό η Φιλοσοφία μας βάζει στο δρόμο της γνώσης. Σιγά σιγά, χωρίς βιασύνη, χωρίς άγχος, αποδεχόμενοι την άπειρη ποικιλία βεβαιοτήτων που αποκτούμε.

Η Φιλοσοφία χρησιμεύει για να ζούμε. Είναι μία τέχνη πολύ δύσκολη με την οποία κανείς δεν ασχολείται και της οποίας κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει την τεχνική. Απλώς ερχόμαστε στη ζωή και αφήνουμε το ένστικτο να υπαγορεύει τους κανόνες του παιχνιδιού, ή τους παραμορφώνουμε σύμφωνα με συγκεκριμένες παροδικές αποδοχές. Αλλά το Ζην, με κεφαλαία, είναι κάτι διαφορετικό. Είναι να ξέρουμε ποιοί είμαστε, ότι δεν είμαστε οι μοναδικοί, ότι αυτές που μας φαίνονται οδυνηρές δοκιμασίες και δυσκολίες δεν είναι άλλο παρά σκαλοπάτια για να μάθουμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, να τα βγάλουμε πέρα με τα δικά μας μέσα. Είναι να διαισθανθούμε ότι πηγαίνουμε προς κάποιον άλλο χρόνο-χώρο και ας μην είναι αυτός που τώρα γνωρίζουμε. Είναι να αντιλαμβανόμαστε ένα νήμα συνάφειας που μπορούμε να ονομάσουμε -αν θέλουμε- αιωνιότητα.

Η Φιλοσοφία χρησιμεύει για να αιτιολογήσουμε τη Ζωή και όχι να αφηνόμαστε να παρασυρθούμε από αυτή. Χρησιμεύει για να αξιολογήσεις όλα τα ζωντανά όντα και όχι μόνο τα ανθρώπινα. Χρησιμεύει για να κοιτάζεις τον ουρανό και τη γη, για να σκαλίζεις στο βάθος της γης και για να τρυπήσουμε τη βαθύτητα του ουρανού, για να δούμε γύρω γύρω, για να αισθανθούμε, για να σκεφτούμε. Για να είμαστε φιλόσοφοι συνειδητοί των ερωτήσεών τους και των απαντήσεών τους, μη οριστικών, αλλά που οδεύουν προς μία βαθμιαία κατανόηση της Αλήθειας. Κανείς δεν θα μας πληρώσει γι' αυτό. Δεν θα κερδίσουμε τα προς το ζην με αυτό τον τρόπο, αλλά θα κερδίσουμε το να ξέρουμε να ζούμε και θα είμαστε αρκετά πλήρεις με την ίδια τη δική μας εσωτερική σιγουριά και αυτοπεποίθηση.

Η Ομηρική άποψη της μοναξιάς

Μοναξιά. Το στενό μονοπάτι προς το Σκοπό. 

Η Ομηρική άποψη της μοναξιάς. Ο Οδυσσέας είναι μόνος, αν και ανάμεσα σε συντρόφους, διότι μόνον αυτός αντέχει και ακούει τις κλήσεις.

Η αρνητική μοναξιά. 

Μόνον ο Οδυσσέας αποφεύγοντας μέσα στη μοναξιά του το κακό οδηγείται στο Καλό της Ιθάκης, του Σκοπού. 

Δυστυχώς η μοίρα του σκοπού ισούται με τη μοίρα του μόνου. 

Μόνοι μας ερχόμαστε και μόνοι μας φεύγουμε. 

Τα λιγότερα σημαντικά τα κάνουμε εν κοινωνία.

Τα πλέον σημαντικά τα ικανοποιούμε μέσα στη μοναξιά της εισόδου και της εξόδου.

Ούτως ή άλλως ο Οδυσσέας (οδύσσομαι =μισώ) σήμανε το μίσος για την εμμένεια και την αγάπη για την υπέρβαση. 

Αλλά ενδιαφέρον παρουσιάζει και η τελική άποψη του Ομήρου για τη μοναξιά εάν σκεφθούμε ότι στην Ιθάκη φθάνει Μόνος.

Βασίλειος Μακρυπούλιας

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Η κατανόηση είναι το μυστικό της μεταμόρφωσης.

Νιώθεις θυμό, νιώθεις ζήλια, νιώθεις μίσος, νιώθεις πόθο…

Υπάρχει κάποια τεχνική που να μπορεί να σε βοηθήσει να ξεφορτωθείς το θυμό, τη ζήλια, το μίσος ή τον σεξουαλικό πόθο; 

Αν αυτά τα πράγματα εξακολουθούν να παραμένουν, ο τρόπος ζωής σου θα παραμένει ίδιος, όπως και πριν. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος, ποτέ δεν υπήρξε δεύτερος. Υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος για να καταλάβεις ότι το να είσαι θυμωμένος είναι ανόητο.

Παρατήρησε το θυμό σε όλες του τις φάσεις. Να βρίσκεσαι σε ετοιμότητα, για να μη σε πιάσει στον ύπνο, μείνε παρατηρητής, βλέπε κάθε βήμα του θυμού. Και θα εκπλαγείς με το ότι όσο μεγαλώνει η επίγνωση του θυμού, ο θυμός αρχίζει να εξατμίζεται. Και όταν ο θυμός εξαφανιστεί, τότε υπάρχει ειρήνη. Η ειρήνη δεν είναι θετικό επίτευγμα.


Όταν το μίσος εξαφανίζεται, υπάρχει αγάπη. Η αγάπη δεν είναι θετικό επίτευγμα. Όταν η ζήλια εξαφανίζεται, υπάρχει μια βαθιά φιλία προς τα πάντα. Προσπάθησε να καταλάβεις...


Όλες οι θρησκείες όμως έχουν διαφθείρει το νου σου, επειδή δεν σε έχουν διδάξει πώς να παρατηρείς, πώς να κατανοείς. Αντίθετα, σου έχουν δώσει συμπεράσματα — ότι ο θυμός είναι κακός. Και τη στιγμή που κατακρίνεις κάτι, έχεις ήδη πάρει μια συγκεκριμένη επικριτική στάση. Από τη στιγμή που καταδικάζεις; δεν μπορείς να έχεις επίγνωση. Η επίγνωση χρειάζεται μη επικριτική στάση.

Ευγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα πως αυτά που σου δόθηκαν είναι ανώτερα από αυτά που ζήτησες

Μια εγκάρδια συζήτηση σε ένα νοσοκομειακό δωμάτιο. Μια προσπάθεια να δώσω χαρά και ευχές σε μια όμορφη ψυχή που σωματοποίησε τον πόνο της και πλέον ψάχνει ψυχοσωματική θεραπεία. Προσπάθησα να δώσω κάτι που ίσως και εγώ να μην το έχω: αγάπη, χαρά, πίστη, υπομονή, ελπίδα. Κι όμως, η παρουσία μου κάτι άφησε από όλα αυτά. Φεύγω χαρούμενος, ο δε Δημήτρης μου λέει «Σ’ευχαριστώ πολύ!».
Σ’ευχαριστώ και εγώ. Και πλημμύρισε η ψυχή μου αισθήματα ευγνωμοσύνης. Η ευγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα που λέει πως αυτά που σου δόθηκαν είναι ανώτερα από αυτά που ζήτησες. Όλοι είμαστε ικανοί  να την εκφράσουμε, αλλά μερικές φορές χρειαζόμαστε μια μικρή υπενθύμιση ή λίγη προσπάθεια για να το κάνουμε. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να δείξουμε ευγνωμοσύνη, αλλά μόλις πρόσφατα ανακαλύπτουμε έναν από τους κύριους λόγους: την ικανότητά της να αλλάξει τον εγκέφαλό μας με έναν εξαιρετικά θετικό τρόπο.
Η ευγνωμοσύνη έχει μία πολύ ισχυρή αξία. Μπορεί να μην είναι είναι εύκολη, αλλά είναι ισχυρή. Έρευνες έχουν δείξει ότι η ευγνωμοσύνη μπορεί να βελτιώσει τη γενική ευημερία, να αυξήσει την ανθεκτικότητα, να ενισχύσει τις κοινωνικές σχέσεις και να μειώσει το άγχος και την κατάθλιψη. Όσο πιο ευγνώμονες είναι οι άνθρωποι, τόσο μεγαλύτερη είναι η συνολική ευημερία και η ικανοποίηση από τη ζωή τους.
Έχουν επίσης ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνεται η αρτηριακή πίεση τους και κοιμούνται και ξυπνούν καλύτερα. Βρίσκονται σε εγρήγορση και είναι πιο γενναιόδωροι, συμπονετικοί και πιο ευτυχισμένοι. Οι ευγνώμονες άνθρωποι έχουν επίσης μια μεγαλύτερη ικανότητα να αναγνωρίζουν τη χαρά και τα θετικά συναισθήματα.

Όταν το τραύμα γίνεται ευλογία...

«Δεν μπορείς να ελέγξεις το είδος της κριτικής που θα έχεις αλλά μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που θα αντιδράσεις…» Austin Kleon. Αισθάνομαι ότι αυτό ακριβώς έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε όχι απλά στην κριτική αλλά στις συκοφαντίες, δηλ, στην παθολογική και αρρωστημένη μορφή της «κριτικής», ήταν τέτοιος που μεταμόρφωσε μια καταφανή αδικία σε ευλογία και πηγή αγιασμού. 

Ξέρετε το μυστικό των αγίων, που δυσκολευόμαστε εμείς να εφαρμόσουμε στην ζωή μας, είναι ακριβώς αυτό, ότι δια της Χάριτος, αποδέχονταν και μεταμόρφωναν την πληγή, το τραύμα και το άδικο της ζωής, σε δοξολογία, ευχαριστία και δρόμο κοινωνίας με τον βαθύτερο ευατό τους και τον Θεό. Αυτό έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Ίσως είναι ο περισσότερο συκοφαντημένος άγιος της εποχής μας. Κι όμως, όλο αυτό το κακό το μεταλλάσσει σε καλό. Πώς; Με το να μην αποδεχθεί τον σκοπό του κακού και των ανθρώπων του, που δεν είναι άλλος από το να ακυρώσει και να ματαιώσει την ζωή μέσα μας. 

Ο κακός θέλει να σε βλέπει να υποφέρεις, να απογοητεύεσαι, να εγκαταλείπεσαι και να φτάνεις στην απόγνωση, δηλαδή στην κόλαση. Ο κακός χαίρεται όταν σε βλέπει να πεθαίνεις, δηλαδή να μην ζεις το δώρο της ζωής. 

Χρησιμοποιήστε τη δύναμη της σκέψης σας για να αλλάξετετη ζωή σας

Υπάρχει μια μοναδική, ευφυής Συνείδηση που εισχωρεί σε ολόκληρο το Σύμπαν -πανίσχυρη, πάνσοφη, πανδημιουργός και πανταχού παρούσα- ο Οικουμενικός Νους.
Το μυαλό σας είναι μέρος αυτού του Ενός οικουμενικού Νου και δεδομένου ότι οι σκέψεις σας είναι ένα προϊόν του μυαλού σας, τότε κατά συνέπεια η Δύναμη της Σκέψης σας είναι επίσης απεριόριστη.
Μόλις καταλάβετε αληθινά ότι ο νους σας είναι ένα με την μοναδική Πηγή της Παντοδυναμίας και ότι αυτή η δύναμη είναι μέσα σας, θα έχετε βρει τη μόνη αληθινή πηγή άπειρης δύναμης για την οποία τίποτα δεν είναι αδύνατο και το αδύνατο είναι τίποτα.
Να ξέρετε ότι η Δύναμη της Σκέψης έρχεται από μέσα. Όλη η δύναμη έρχεται από μέσα.
Οι σκέψεις σας είναι ζωντανές : Οι μέγιστοι μύστες και δάσκαλοι που έχουν περπατήσει τη γη μας έχουν πει ότι όλα είναι ενέργεια. Αυτή η θεμελιώδης αλήθεια τώρα έχει επιβεβαιωθεί αναντίρρητα από τη σύγχρονη επιστήμη. Οι σκέψεις σας είναι επίσης ενέργεια.
Ο William Walker Atkinson μας είπε ότι «όπου το μυαλό είναι στατική ενέργεια, η σκέψη είναι δυναμική ενέργεια – δύο φάσεις του ίδιου πράγματος» και ο Charles Haanel είπε παραπέρα ότι η «η δύναμη της σκέψης είναι η δονητική δύναμη που διαμορφώνεται με τη μετατροπή του στατικού μυαλού σε δυναμικό μυαλό».
Οι σκέψεις σας είναι ζωντανές. Κάθε φορά που «φιλοξενείται» μια συγκεκριμένη σκέψη, εκπέμπετε μια πολύ συγκεκριμένη, αντίστοιχη συχνότητα ή ενεργειακή δόνηση.
Χρησιμοποιήστε τη Δύναμη της Σκέψης για να αλλάξετε τη ζωή σας :
Ο υποσυνείδητος Νους σας είναι η αποθήκη των βαθιών πεποιθήσεων και των προγραμμάτων σας.
Για να αλλάξετε τις περιστάσεις σας και να προσελκύσετε αυτά που επιθυμείτε, πρέπει να μάθετε να προγραμματίζετε και να επαναπρογραμματίζετε τον υποσυνείδητο Νου σας. Δεδομένου ότι το Νους σας είναι ένα με τον παντοδύναμο Οικουμενικό Νου, το δυναμικό της δύναμης του υποσυνείδητου μυαλού σας είναι επίσης απεριόριστο.
Να γνωρίζετε τις σκέψεις σας αλλά χωρίς εμμονές:

Γνωστική ασυμφωνία:Πώς πείθουμε τον εαυτό μας με ψέματα

Ο όρος «γνωστική ασυμφωνία» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αίσθηση δυσφορίας που νιώθουμε όταν οι πεποιθήσεις μας δεν συμφωνούν με τις συμπεριφορές μας και/ή τις νέες πληροφορίες που μας παρουσιάζονται. Οι άνθρωποι τείνουν να αναζητούν τη συνοχή και συνάφεια στις στάσεις και στην αντίληψή τους, οπότε όταν αυτό που πιστεύουμε αμφισβητείτε ή όταν αυτό που κάνουμε δεν συμφωνεί με αυτό που σκεφτόμαστε, κάτι χρειάζεται να αλλάξει, ώστε να εξαλείψουμε ή να μειώσουμε την ασυμφωνία.

Τι είναι η γνωστική ασυμφωνία;

Ο ψυχολόγος Leon Festinger ήταν ο πρώτος που πρότεινε μια θεωρία γνωστικής ασυμφωνίας που επικεντρωνόταν στο πώς οι άνθρωποι προσπαθούν να φτάσουν σε εσωτερική συνοχή. Ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική ανάγκη να διασφαλίσουμε ότι οι πεποιθήσεις ταιριάζουν απόλυτα με τη συμπεριφορά μας. Οι αντιφατικές ή συγκρουόμενες πεποιθήσεις οδηγούν σε δυσαρμονία, κάτι που οι άνθρωποι προσπαθούν να αποφύγουν.
Στο βιβλίο του (1957), «Η θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας», ο Festinger εξήγησε ότι η «γνωστική ασυμφωνία μπορεί να γίνει αντιληπτή ως μια συνθήκη η οποία προκαλεί μια δραστηριότητα που κινείται προς τη μείωση της ασυμφωνίας, όπως η πείνα προκαλεί μια κίνηση προσανατολισμένη να μειώσει την ίδια την πείνα».

Παράγοντες που επηρεάζουν

Η ευχαριστία είναι στάση ζωής...

Αισθάνομαι οτι όλη η άσκηση του ανθρώπου μέσα στην εκκλησία στοχεύει στην δόμηση μιας ευχαριστιακής και δοξολογικής ύπαρξης, που θα μπορεί να χαίρεται τα δώρο της ζωής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η δομική πράξη της εκκλησίας, είναι η Θεία Ευχαριστία. Από εκεί απορρέουν τα πάντα στην ζωή της. Άλλωστε γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τον εθισμό μας στην γκρίνια. Το πόσο πολύ αρνούμαστε να αναδείξουμε στην καθημερινότητα μας, το όμορφο και χαρούμενο, το θετικό και ευλογημένο και να μην ζουμάρουμε μεροληπτικά στα δύσκολα και θλιβερά, γιατί σαφέστατα υπάρχουν αλλά δεν είναι μονάχα αυτά η ζωή μας.
Αξίζει να διαβάσουμε τι είχε αναφέρει ένα Αμερικανός ορθόδοξος χριστιανός, όταν έχασε την αγαπημένη του γυναίκα από καρκίνο και έμεινε με τα δυο μικρά παιδιά τους, «Είναι στιγμές που πονάω πάρα πολύ και μου λείπει πάρα πολύ. Αλλά τα καλά που προσέφερε στην ζωή μου το πέρασμά της μου είναι μέσα μου πολύ περισσότερα από τον πόνο της απουσίας της. Κι ευγνωμονώ τον Θεό που πέρασε από την ζωή μου». Ο ίδιος, έγραφε πριν πεθάνει η γυναίκα του, καθώς την έβλεπε πια να σβήνει: «Είναι κοντά μου και όμως την νοιώθω να φεύγει μακριά μου. Φεύγει και χάνεται από τα χέρια μου. Αυτό με κάνει και πονάω, αλλά με παρηγορεί ότι πάει σε χέρια που την αγαπούν περισσότερο».
Ίσως τα λόγια του μας φανούν μακρινά από την δική μας πνευματική κατάσταση και εμπειρία, όμως είναι η στάση που πρέπει να έχει ένας χριστιανός. Εάν με ρωτήσετε «μπορεί να συμβεί αυτό δίχως την χάρι του Θεού;» η απάντηση μου θα είναι όχι. Γιατί μια τέτοια στάση σαφέστατα και φανερώνει υπέρβαση και μεταμόρφωση των ορίων μας. Αλλά στην εκκλησία αυτή είναι η βάση της ζωής μας, εμείς να αναγνωρίζουμε το «λίγο» μας και ο Θεός να το κάνει πολύ.                         π.λίβυος

Πράξη ωριμότητας

Μονάχα ένας άνθρωπος που έχει πνευματική ωριμότητα καθώς και μια ψυχολογική ενηλικίωση, μπορεί να βλέπει τα λάθη του δίχως να τα φοβάται και συγχρόνως να μετανοεί γι’ αυτά, αναλαμβάνοντας την ευθύνη ενώπιον του Θεού, του εαυτού του και του άλλου. Γιατί η μετάνοια εκτός των άλλων, είναι και μια βαθιά πράξη ωριμότητας.  π.Λίβυος                                  

Τα χέρια...

Όταν οι άνθρωποι ζητούν την ευχή και μου φιλούν το χέρι, νιώθω τα χέρια τους να μου μιλούν. Και να δείτε που το καθένα έχει άλλο χαρακτήρα, άλλη δική του ιστορία να διηγηθεί. Κανένα άγγιγμα δεν είναι ίδιο. Είναι πάντα μοναδικό. Όπως μοναδικές είναι και οι ζωές μας. Υπάρχουν χέρια μαλακά σάν βελούδο, ευαίσθητα με τρόπους ευγενείας. Χέρια γεμάτα δύναμη και αυτοπεποίθηση, χρόνια δουλεμένα. Υπάρχουν και χέρια ντροπαλά που δεν ανοίγονται εύκολα και στο χαιρετισμό μένουν μισόκλειστα. Μα πιο πολύ εκείνα που με συγκλονίζουν στο άγγιγμα τους αισθανόμενος βαθιά ανάγκη να τα φιλήσω, είναι αυτά που έχουν μείνει καιρό άδεια, μόνο και ορφανά. Δίχως αγκαλιά, δίχως κάποιος να τα κρατήσει στοργικά. Εκείνα, σε σφίγγουν δυνατά, ιδρώνουν στις παλάμες σου και σου φωνάζουν «κράτα με…».

π.Λίβυος

Είμαστε δυνατότεροι στα σημεία που έχουμε ήδη σπάσει: 20 σοφά αποφθέγματα του Έρνεστ ΧέμινγουεΪ

Αφήνοντας πίσω έναν εντυπωσιακά μεγάλο όγκο έργου γραμμένο με ένα θρυλικά μοναδικό τρόπο, ο Νομπελίστας Έρνεστ Χέμινγουεϊ είναι ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της Αμερικής. Η περιεκτική και καθαρή πρόζα του έγινε αντικείμενο μελέτης και μίμησης από τόσους άλλους συγγραφείς, ειδικά κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Ο Χέμινγουεϊ χρησιμοποιούσε σύντομες και απλές προτάσεις, απεχθανόμενος κάθε φλυαρία που θα μπορούσε να χρειαστεί συναισθηματική ρητορική ή περαιτέρω επεξήγηση. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του ήταν εμπνευσμένο από τον πόλεμο και οι χαρακτήρες του ενσαρκώνουν τις δικές τους αξίες και τρόπο σκέψης – έντονη αρρενωπότητα και αυτοπεποίθηση που συνυπάρχουν με την ευαισθησία.
Η ζωή του ήταν ταραχώδης και πολύ συχνά βυθιζόταν στις καταχρήσεις, κυρίως στο αλκοόλ, το οποίο τον συντρόφευε σε όλη σχεδόν την ενήλικη ζωή του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας που τον εμπόδιζαν να συνεχίσει το έργο του. Εμφάνισε βαριά κατάθλιψη σε συνδυασμό με τον εθισμό του στο αλκοόλ. Έκανε αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας και τελικά στις 2 Ιουλίου 1961 αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι. Πάνω στον τάφο του υπάρχει η παρακάτω επιγραφή:
“Περισσότερο από όλα αγαπούσε την πτώση… τα κίτρινα φύλλα πάνω στις λεύκες, τα φύλλα που επιπλέουν στο ποτάμι, και πάνω από τους ψηλούς λόφους τον μπλε ουρανό…Τώρα θα είναι μέρος τους για πάντα.”

20 σοφά αποφθέγματα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως αρχές στη ζωή μας

Να δημιουργείς και δημιουργώντας, να δημιουργείσαι:20 σπουδαία αποφθέγματα του Αριστοτέλη

Από τους σπουδαιότερους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ο Αριστοτέλης μας δίδαξε σημαντικά μαθήματα ζωής μα κυρίως σκέψης. Γεννήθηκε το 384 π.Χ. στα Στάγειρα της Χαλκιδικής, αποικία της Χαλκίδας. Στα 17 του χρόνια μπαίνει στην Ακαδημία του Πλάτωνα στην Αθήνα και παραμένει δίπλα του έως τα 37 του έτη. Τα έργα του καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των χρόνων εστιάζουν στη φυσική, τη βιολογία, τη μεταφυσική, τη λογική, την πολιτική, την ηθική, αλλά και την τέχνη (μουσική, θέατρο, ποίηση).
Μετά τον θάνατο του Πλάτωνα φεύγει από την Αθήνα και μετά από πρόσκληση του βασιλιά Φιλλίπου γίνεται δάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου. Στη συνέχεια, ιδρύει μια βιβλιοθήκη και σχολή, το Λύκειο. Μαζί με το δάσκαλό του, τον Πλάτωνα, αποτελούν σημαντικές μορφές της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου. Κάποια από τα σημαντικότερα έργα του είναι τα: «περί ψυχής», «Μεταφυσική», «Ηθικά Νικομάχεια», «Ποιητική», «Πολιτικά» και «Αθηναίων Πολιτεία». Εδώ θα εστιάσουμε σε 20 σπουδαία αποφθέγματά του που θα μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε τη λογική μας σκέψη.

20 αποφθέγματα του Αριστοτέλη

Ο χρόνος δεν έρχεται ποτέ μόνος του

Ο χρόνος, ο πολυσυζητημένος, δεν έρχεται ποτέ μόνος του. Η πείρα, η φθορά, η λησμονιά είναι μερικά από τα δώρα του στον άνθρωπο. Το πώς τα χρησιμοποιεί ο καθένας μας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ο κυριότερος είναι η προσωπικότητα, γιατί η δύναμη της θέλησης είναι παιδί δικό της.
Κι όπως όλα τα παιδιά είναι ευάλωτα, έτσι και η δύναμη της θέλησης κάμπτεται ή ενισχύεται από την ψυχολογία μας. Αν είναι καλή, δεν υπάρχει εμπόδιο στον δρόμο, που δεν θα προσπαθήσουμε να το ξεπεράσουμε, για να φτάσουμε στους στόχους μας.
Αν είναι καλή, χαμογελάμε στον εαυτό μας και στη ζωή και εκείνη μας το ανταποδίδει με τις ευκαιρίες που προσφέρει, κι εμείς έχοντας τα μάτια ανοιχτά, τις εκμεταλλευόμαστε. Αν είναι καλή, νιώθουμε αγάπη για όλο τον κόσμο και κυρίως αγάπη για τον εαυτό μας.
Όταν όμως η ψυχολογία μας είναι βεβαρημένη από θλίψη γιατί ο χρόνος περνάει και φθείρει, τίποτα δεν μπορεί να γίνει σωστά κι ωφέλιμα. Η φθορά στις σχέσεις είναι η βασική αιτία που βουτάμε στο πηγάδι της αυτολύπησης χωρίς έξοδο. Η φθορά στις σχέσεις και η φθορά πάνω στο σώμα μας που αλλάζει, γιατί γερνάει κι αυτό φαίνεται.

Τα 3 στάδια της μεταμόρφωσης του πνεύματος

Γραμμένο από τον Φρίντριχ Νίτσε, το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» θεωρείται πια ένα κλασικό βιβλίο. Είναι λίγο δύσκολο στην ανάγνωση, αφού βρίθει αλληγοριών και αποσπασματικών σκέψεων. Κι όμως, οι σκέψεις που περιέχονται σε αυτό είναι τόσο απλές, που αποτελεί έναν ιδιαίτερο θησαυρό για τον πολιτισμό και τη νόηση. Μία από τις σπουδαιότερες ιδέες που εκφράζονται στο «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» είναι εκείνο των Τριών Μεταμορφώσεων του Πνεύματος. Σύμφωνα με τον Νίτσε, καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε, περνάμε μέσα από τρία στάδια πνευματικής μεταμόρφωσης. Οι περισσότεροι από εμάς καταφέρνουμε να φτάσουμε μέχρι το πρώτο και μένουμε εκεί, ορισμένοι καταφέρνουμε να περάσουμε στο δεύτερο, ενώ μόνο λίγοι καταφέρνουν να φθάσουν μέχρι και το τρίτο. Εντούτοις, είναι μόνο στο τρίτο και τελευταίο στάδιο μεταμόρφωσης που μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την πλήρη δυναμική μας και να γευτούμε πλήρως τη ζωή.

Τα 3 στάδια της πνευματικής μεταμόρφωσης

1η μεταμόρφωση: Η καμήλα

Ανακάλυψε τη γνώση που χρειάζεσαι και ζήσε τη ζωή που αξίζεις

Πιστεύω ακράδαντα πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποια αποτελέσματα στη ζωή μας. Είτε είναι καλά, είτε είναι κακά, είτε μας αρέσουν, είτε δεν μας αρέσουν, όποια κι αν είναι αυτά. Από τι προέρχονται όμως τα αποτελέσματα μας αυτά; Είναι το αποτέλεσμα από τις πληροφορίες που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας. Είναι το αποτέλεσμα των πεποιθήσεών μας. Είναι το αποτέλεσμα των αξιών μας. Είναι το αποτέλεσμα των φίλτρων που υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μας.
Σκέψου λίγο. Ποια είναι τα αποτελέσματα τα οποία έχεις; Άσχετα με το αν σου αρέσουν ή δεν σου αρέσουν, με το αν συμφωνείς, αν θα μπορούσες κάτι παραπάνω. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Ποια είναι τα αποτελέσματα που έχεις;
Και τώρα θέλω να πας πίσω, πίσω στο παρελθόν, και να δεις πόσο διαφορετικά είναι από αυτά που έμαθες από τους γονείς σου, τους δασκάλους σου, των πρώτων φίλων που ήρθες σε επαφή, της γειτονιάς σου, της χώρας σου, της περιοχής σου, της θρησκείας σου, σε ό,τι κι αν πιστεύεις, των πολιτικών σου πεποιθήσεων κλπ.
Είμαι σίγουρος, ακόμα και αν δεν σε ξέρω, ότι δεν υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά. Και αν πραγματικά είσαι από τους ανθρώπους που έχεις μεγάλη διαφορά τότε φαντάζομαι ότι δύο πράγματα συμβαίνουν. Ή έχεις δουλέψει πολύ με τον εαυτό σου ή μπορεί να μην έχεις πολύ καλή επίγνωση των πληροφοριών που έλαβες και το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη ζωή σου.
Τώρα έχω μια άλλη ερώτηση για εσένα: Αν είχες μεγαλώσει σε μια άλλη χώρα, με άλλους γονείς, σε άλλη γειτονιά, με άλλους δασκάλους, σε άλλη κοινωνία, σε άλλη κουλτούρα και είχες άλλα βιώματα, θα είχες τα ίδια αποτελέσματα που έχεις τώρα; “Ποιος ξέρει…” θα μου πεις. Το πιο πιθανό όμως είναι πως όχι. Και είναι λογικό γιατί η πληροφορία με την οποία έρχομαι σε επαφή ως ένα βαθμό θα με καθορίσει και επειδή δεν είμαστε παθητικά όντα, θα με καθορίσει αναλογικά με το πώς εγώ θα την αντιληφθώ.
Συμφωνούμε λοιπόν ότι πάνω κάτω τα αποτελέσματα που έχουμε τώρα στη ζωή μας εξαρτώνται από τις προσλαμβάνουσες που ήρθαμε σε επαφή σε μικρότερες ηλικίες. Έτσι λοιπόν εφόσον είναι αυτό που γνωρίζουμε πάνω κάτω, αυτό κάνουμε.
Να φέρω κι ένα παράδειγμα εδώ: Υπάρχουν τρία είδη γνώσης. Το πρώτο είναι αυτό που ξέρουμε ότι ξέρουμε, π.χ. ξέρω ότι μπορώ να πάρω στα χέρια μου το κινητό και να το χρησιμοποιήσω. Υπάρχει άλλη μία γνώση με την οποία ξέρω αυτά που δεν ξέρω, δηλαδή γνωρίζω ότι δεν ξέρω να πιλοτάρω ένα αεροπλάνο. Υπάρχει όμως και μία τρίτη γνώση, που είναι αυτά που δεν ξέρω ότι δεν ξέρω. Δηλαδή είναι εκείνη η γνώση που καταρχήν είναι η μεγαλύτερη, η περισσότερη, και κατά δεύτερον καθορίζει τη ζωή μας και δεν φανταζόμαστε καν ότι υπάρχει.

20 αποφθέγματα απ' τον "Αλχημιστή" για να βρείτε τη δύναμη να κυνηγήσετε τα όνειρά σας

Αν και δεν έγινε επιτυχία αμέσως μετά την έκδοσή του, ο «Αλχημιστής» κατάφερε να γίνει το καλύτερο και δημοφιλ

έστερο βιβλίο αυτο-βοήθειας. Συχνά χαρακτηρίζεται ως «ένα θαυμάσιο παραμύθι, μια μεταφορά της ζωής» ή «μία γοητευτική ιστορία» και έχει μεταφραστεί σε πάνω από 70 γλώσσες.
Ο Paulo Coelho μάς διηγείται την ιστορία ενός Ανδαλουσιανού νεαρού βοσκού που ξεκινά ένα ταξίδι σε αναζήτηση ενός επίγειου θησαυρού στις Αιγυπτιακές πυραμίδες, αφού βλέπει ένα επαναλαμβανόμενο όνειρο – μία προφητεία, όπως το ερμηνεύει ένας Ρομά μάντης. Η περιπέτεια του νεαρού βοσκού τελειώνει έχοντας αποκτήσει περισσότερα πλούτη απ’ όσα εκείνος ήλπιζε ποτέ.
Το κύριο θέμα του «Αλχημιστή» είναι η ανακάλυψη του πεπρωμένου του καθενός μας. Το ταξίδι του βοσκού μάς διδάσκει να ακολουθούμε την καρδιά και τα όνειρά μας. Χρειάζεται πάντα να δράττουμε των ευκαιριών που η ζωή μας προσφέρει στη διάρκεια της πορείας μας προς ένα σκοπό: να βρούμε αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους. Από το μυθιστόρημα, λοιπόν, που ενέπνευσε και συνεχίζει να εμπνέει τόσους ανθρώπους, ο «Αλχημιστής» και τα σημαντικότερα αποφθέγματά του θα σας βοηθήσουν να ζήσετε τα όνειρά σας.

20 αποφθέγματα από τον «Αλχημιστή» για να βρείτε τη δύναμη να κυνηγήσετε τα όνειρά σας

1. «Και όταν θέλεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις»
2. «Κάποιος αγαπιέται, επειδή πολύ απλά αγαπιέται. Δεν χρειάζεται να υπάρχει λόγος για να αγαπάς»

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΗΛΙΟΥ

Ο άρχοντας των Δελφών ο Απόλλων ούτε λέγει, ούτε κρύπτει, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ!* Τι σημαίνει; Αυτό που είναι σημαντικό. Τι είναι σημαντικό; Η αναζήτηση του σχεδίου και του σκοπού. Από που ήρθαμε. Για ποιο σκοπό έχουμε έρθει. Που θα αποδώσουμε λογαριασμό. Στον Λόγο θα αποδώσουμε λογαριασμό. Σ αυτόν λογοδοτούμε αργά ή γρήγορα. Τίθενται λοιπόν βασικά φιλοσοφικά ερωτήματα.

Οι ψευτομορφομένοι της Γης, πρόδωσαν το σχέδιο και τον σκοπό της ανθρωπότητος και του πλανητικού λόγου. Λοιδορούν την φιλοσοφία. Έμμεσα ή άμεσα. Την εμπαίζουν. Το σύνθημα μπορεί να το έδωσε στις Νεφέλες του ο Αριστοφάνης, αλλά σήμερα εμπαίζονται οι άνθρωποι της βαθύτερης σκέψης. Δεν εισακούεται ο κατακτημένος σοφός λόγος τους. Η κατακτημένη σοφία.

Κατακτημένη σοφία σημαίνει δημιουργία μορφών μέσα στις οποίες ενοικεί το πνεύμα. Τότε υπάρχει σοφία και το πνεύμα έχει παγκοσμιότητα. Δεν κάνει διακρίσεις. Πρέπει να συμβάλουμε όλοι μας στην ανατολή του πνευματικού ήλιου. Όριο μας ο προορισμός μας. Προορισμός μας η υπέρβαση των ορίων μας. Οφείλουμε όλοι να γνωρίζουμε ότι υπάρχει μόνο πρόοδος.

Και πρέπει να λάβουμε μέρος σ έναν αγώνα για την υπέρβαση των εμποδίων και την καταπολέμηση της θυμαπάτης και της πλάνης. Αυτή την στιγμή, το πλανητικό κακό, στέλνει σε όλον τον πλανήτη τα σάβανα της θυμαπάτης και της πλάνης. Θυμαπάτη είναι η λαθεμένη αλαζονεία. Πάντοτε η αλαζονεία είναι λαθεμένη. Η λαθεμένη υπερηφάνεια. Η έπαρση. Και από την άλλη πλευρά, η ματαιοπονία. Ο Σωκράτης πολέμησε όσο κανένας άλλος από τους Έλληνες, την νοητική αλαζονεία. Η αλαζονεία έχει περάσει πλέον σε λαούς και σε έθνη, και πρέπει να καταπολεμηθεί. Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο κίνδυνος της αποδοχής της ματαιοπονίας μπροστά στα ανυπέρβλητα εμπόδια.

Εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε οποιοδήποτε τίμημα χρειαστεί, χάριν υψιπετών σκοπών. Τα υψιπετή κίνητρα είναι εκείνα που θα μας οδηγήσουν στην γνώση των ορίων μας και επέκεινα στον προορισμό μας και στην υπέρβαση των ορίων μας. Είναι πάρα πολύ δύσκολο στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε και σ αυτούς που θα έρθουν που θα είναι πιο σκοτεινοί και αντιστρέφουν το “μη χείρον βέλτιστον”, κάνοντας το το χείρων βέλτιστον, όσο χειρότερα τόσο καλύτερα δηλαδή, είναι πάρα πολύ δύσκολο να διακρίνει κανένας την πρόοδο και τη ανάταση των ψυχών των ανθρώπων. Χρειάζεται μεγάλο κουράγιο. Χρειάζεται η περιφρούρηση με την ασπίδα της Αθηνάς, δηλαδή με την ασπίδα της αιωνιότητας ώστε να κατανοήσουμε ότι υπάρχει μόνο πρόοδος. Τίποτα άλλο.

Η ομορφιά μπορεί να καταστρέψει όλα τα εμπόδια στη ζωή

Μια αρετή είναι μια έκφραση ομορφιάς στο αιθερικό, αστρικό και νοητικό μας πεδίο. Όντας φορείς ομορφιάς, μεταμορφώνουμε τον κόσμο.

Οι άνθρωποι μπήκαν στο σκοτάδι και δημιούργησαν όργανα καταστροφής για να εκμεταλλευτούν τους άλλους, να τους ελέγχουν και να τους χειραγωγούν - ενώ το δυνατότερο, το ισχυρότερο εργαλείο για την καταστροφή της ασχήμιας σε εμάς και στους άλλους είναι η ομορφιά.

Η ασχήμια είναι η χειραγώγηση της θειότητας για το προσωπικό συμφέρον, την ματαιοδοξία, το εγώ, την απληστία, τον φανατισμό και την χωριστικότητα. Η ασχήμια οδηγεί σε αταξία, πόνο και βάσανα σε οποιοδήποτε επίπεδο εμφανίζεται.

Κάθε είδους ασχήμια έχει μια αποδομητική, αποσυνθετική επίδραση στην ανθρώπινη μορφή, την καρδιά, το νου και τη συνειδητότητα. Η σωτηρία της ανθρωπότητας εξαρτάται από το βαθμό της ταύτισής της με την ομορφιά.

Η ομορφιά μπορεί να καταστρέψει όλα τα εμπόδια στη ζωή, ειδικά εκεί που υπάρχει θάνατος και καταστροφή, εκεί όπου υπάρχει παραβίαση της ελευθερίας και της προόδου. Αλλά οι φορείς της ομορφιάς πρέπει να παραμείνουν στην ομορφιά τους, στη δικαιοσύνη, στη συμπόνια και στην ομαδική συνείδηση.

Με την ομορφιά οικοδομούνται αυτοκρατορίες, τα έθνη μεταμορφώνονται και οι ελπίδες της ανθρωπότητας αποκτούν υπόσταση.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Meditation vol.3                           clcnastral

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΑΙΩΝΟΒΛΕΦΑΡΑ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ

Ο νήπιος δεν είναι ήπιος. Η νηπιακή ψυχή  διακατέχεται από πανικό και σ’ αυτόν αντιδοτεί μόνο το Συμπαντικό.
Η αυτοβουλία, αν δεν εναρμονίζεται με την υπέρτατη Βούληση, γίνεται κακοβουλία.
Η χρήση των χειλέων μας δεν πρέπει να μας οδηγεί,  όπως τόσες φορές, στο χείλος της Αβύσσου.
Ο αλαζών αλαλάζει αλλά δεν αλλάζει.
Δεν μπορείς να κάνεις νερά στα κρυφά γιατί φα-νερώνεσαι.

Να αρχίζουμε με αρχές. Ο σημαντικός εραστής ερά το έαρ. Γίνε δεκτικός για να γίνεις αποδεκτός. Ο Χείρων χειραγωγούσε τους μαθητάς του, επισημαίνοντάς τους πως είναι στο χέρι τους να μη γίνουν υποχείρια του κακού.
Χειραφετούνται όσοι διαθέτουν ευχέρεια να μετατονίζουν το Χείρον σε Βέλτιστον.
Έχει αξία μόνο ό,τι συμβάλλει στην Αταραξία. Αταραξία διαθέτει μόνο όποιος κατέχει αληθινή μεγαλοσύνη.

Ο Θεός δεν ξέρει αλφαβήτα...

Υπάρχει μια όμορφη ιστορία, που λέει ότι ένας άγιος της εκκλησίας, δίδαξε σε ένα απλοϊκό μοναχό την μονολόγιστη ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με..». Καθώς έφευγε ο άγιος, ακούει τον μοναχό να λέει, «Κύριε Ιησού Χριστέ μη με ελεήσεις..». Είχε κάνει λάθος τα λόγια της προσευχής. Γυρίζει ο άγιος, έτοιμος να τον παρατηρήσει και βλέπει αυτό τον μοναχό να ρίχνει την κάπα του στον ποταμό, να ανεβαίνει πάνω, κι η κάπα ως άλλη βάρκα, να το μεταφέρει στην αντίπερα όχθη. Τότε θαυμάζοντας την αγία απλότητα του, του είπε, «πήγαινε πίσω και λέγε ότι νιώθεις». 

Αυτή η ωραία με χαριτωμένα «μυθικά» στοιχεία ιστορία, μας φανερώνει μια μεγάλη πνευματική αλήθεια. Ότι στην εν Χριστώ ζωή, δεν έχει τόσο σημασία τι λες αλλά πως το λες. Δηλαδή εάν μετέχεις ως ύπαρξη σε αυτό που κάνεις και ζητάς. Η σχέση στέκει πάντα πιο δυνατή απο τις λέξεις. Δεν υπάρχουν ιερά λόγια, αλλά ιερές και καθαρές καρδιές, πρόσωπα μοναδικά και ανεπανάληπτα με τα οποία ο Θεός συνάπτει μοναδικές σχέσεις. Δεν έχει σημασία τι ξέρεις ή γνωρίζεις, αλλά πως ζεις και πόσο αγαπάς. 

Μπορεί να γίνει γιορτή ο θάνατος;

Τι όμορφη αλήθεια λέξη και έννοια, η κοίμησης. Κοίμησης της Θεοτόκου. Δηλαδή ανάπαυσης, καταλαγή, ησυχία, θαλπωρή, παύση των δεινών που συντροφεύουν τον ενθάδε βίο των ανθρώπων. Αλήθεια μπορεί κανείς να πανηγυρίζει ένα θάνατο; Αυτό τον βίαιο χωρισμό της ψυχής από το σώμα; Την απώλεια και τον αποχωρισμό; Μια γέννηση σαφέστατα φέρει χαμόγελα και αναδεικνύει ένα κλίμα εορτής, αλλά ένας θάνατος, που ξανακούστηκε αυτό; 

Κι όμως στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση οι εορτές των Αγίων είναι κατεξοχήν την ημέρα της κοιμήσεως τους, δηλαδή του θανάτου τους, πράξη που έρχεται να φανερώσει την πεποίθηση και την εμπειρία της εκκλησίας, ότι ο θάνατος δεν αποτελεί μετα Χριστό το τέλος της ανθρώπινης ύπαρξης, τον αφανισμό και την εκμηδένιση. 

Κατά αυτό τον τρόπο η κοίμηση της Παναγίας δεν είναι ρήξη αλλά ένωση, δεν είναι τέλος αλλά αρχή, δεν είναι σκοτάδι αλλά ανεκλάλητο φώς γλυκαίνον τα έλκη « των κουρασμένων κωπηλατών, στις λίμνες των ματαίων λογισμών……».  

Στη λάμψη αυτού του ασυγκρίτου φωτός της εορτής, στις Αυγουστιάτικες αυτές ημέρες , όταν ο φυσικός κόσμος φθάνει στο αποκορύφωμα της ομορφιάς και γίνεται ύμνος, δοξολογίας, ακούγονται τα λόγια της κοιμήσεως «τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησε, ως γάρ ζωης Μητέρα πρός την ζωήν μετέστησεν ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον……». Ο θάνατος δεν είναι πλέον το τέλος. Ο θάνατος ακτινοβολεί αιωνιότητα και αθανασία. Δεν είναι λύπη αλλά χαρά. Δεν είναι ήττα αλλά νίκη. Δεν είναι ρήξη αλλα ένωση και συνάντηση. Αυτά είναι όσα εορτάζουμε την ημέρα της κοιμήσεως της Παναγίας μητέρας, δηλαδή προγευόμαστε και απολαμβάνουμε στο τώρα της ζωή μας όλα εκείνα που έρχονται στα έσχατα της ιστορίας.                 π.λίβυος