Η ευτυχία είναι επιλογή!!!!

Ένας γέροντας 92 χρονών, μικρόσωμος, καλοντυμένος, φρεσκοξυρισμένος και πολύ υπερήφανος, ένα πρωϊνό μετακομίζει σε ένα γηροκομείο. Η γυναίκα του 70 χρονών μόλις είχε πεθάνει.

Μετά από κάποιο χρόνο αναμονής στο σαλόνι χαμογελάει στο προσωπικό μόλις του είπαν πως το δωμάτιο του ήταν έτοιμο και τον περίμενε. Πηγαίνοντας προς το ασανσέρ με το μπαστουνάκι του ο συνοδός άρχισε να του περιγράφει το δωμάτιο του.

Ο γέροντας άρχισε τότε να κάνει σαν μικρό παιδί από την χαρά του.Ήταν τόσο χαρούμενος που φώναζε :"Μου αρέσει πάρα πολύ!!!"

"Μα κύριε, δεν έχετε δει ακόμα το δωμάτιο σας, περιμένετε λίγο ακόμα, του είπε ο συνοδός.

"Αυτό δεν λέει τίποτα" , απάντησε ο γέροντας.

Η πίστη ως ρήξη ''βεβαιοτήτων''...

Η πίστη ως ρήξη "βεβαιοτήτων"...

Τι συμβολίζει άραγε το βουνό που μπορεί η πίστη να μετακινήσει στο αυριανό ευαγγελικό ανάγνωσμα( Ι΄Ματθαίου); Ο Χριστός επιπλήττει τους μαθητές του, γιατί δεν είχαν την πίστη εκείνη που θα θεράπευε το δαιμονιζόμενο νέο. Στην συνέχεια τους αναφέρει ότι εάν είχαν πίστη ακόμη και ως ένα κόκκο σινάπεως(σιταριού), θα μπορούσαν να μετακινήσουν βουνά. Είναι προφανές ότι ο Χριστός μιλάει την αλληγορική γλώσσα του Πνεύματος. 

Τι είναι στην συμβολική γλώσσα το βουνό; Σκληρό, αμετάβλητο, τρομακτικό, δύσβατο κ.α. Έτσι είναι και οι καρδιές μας. Δύσκολες, άκαμπτες, σκληρές, απόκρυφες, που δύσκολα αφήνονται και εμπιστεύονται τον Θεό. Θέλουμε όλα να τα ελέγχουμε δίχως να καταλαβαίνουμε ότι με αυτόν τον τρόπο αυτοεκλωβιζόμαστε σε μια ζωή φόβου και άγχους. Περιοριζόμαστε απίστευτα όταν πιστεύουμε μονάχα ότι καταλαβαίνουμε ή βλέπουμε, δηλαδή οτι οι αισθήσεις μας παρουσιάζουν ως πραγματικό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη. Διότι πλέον γνωρίζουμε ότι η πραγματικότητα που μας περιβάλει δεν είναι αντιληπτή στην πληρότητα της από το ανθρώπινο νου. Μονάχα ένα μικρό ποσοστό αντιλαμβανόμαστε και όμως αισθανόμαστε οτι ξέρουμε τα πάντα, διαμορφώνοντας ψυχολογικές βεβαιότητες. 

Ο άνθρωπος δεν μηδενίζεται...

Κατά την ορθόδοξη θεολογία, ο θάνατος είναι χωρισμός και όχι εξαφάνιση του ανθρώπου που ήρθε από το μηδέν στην ύπαρξη. Αυτός ο μοναδικός και ανεπανάληπτος άνθρωπος, που γέλασε, έκλαψε, έπαιξε, δημιούργησε, ερωτεύθηκε, αγάπησε και αγαπήθηκε, ποτέ δεν χάνεται. Το παιδί, ο αδελφός, ο πατέρας, η μάνα, ο καλός φίλος, δεν εξαφανίζεται, αλλά μέσα στον χρόνο χωρίζεται προσωρινά η ψυχή του από το σώμα. Ποτέ όμως δεν εκμηδενίζεται. Ότι ο Θεός έφερε απο την ανυπαρξία στην ύπαρξη δεν χάνεται, διότι κατά τους πατέρες της εκκλησίας, τα χαρίσματα και τα δώρα του Θεού είναι αμετάκλητα. Γι αυτό στην εξόδιο ακολουθία ψάλλουμε, «όντως φοβερώτατον, το του θανάτου μυστήριον, πως ψυχή εκ του σώματος, βιαίως χωρίζεται εκ της αρμονίας...». Τούτο βέβαια δεν συμβαίνει γιατί υπάρχει κάποια φυσική αθανασία, αλλά διότι ο Θεός έτσι θέλησε κατά την δωρεά και πρόνοια του. Ας μην ξεχνάμε ότι κατά την θεολογία της εκκλησίας, οι άνθρωποι μετά την κρίση γεύονται τον παράδεισό ή την κόλαση, όχι την ανυπαρξία. Έλεγε ο άγιος Παίσιος, "Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει. Ο θάνατος είναι απλώς μετάβαση από την μια ζωή στην άλλη. Είναι ένας αποχωρισμός για ένα μικρό διάστημα…". Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι εαν μετά τον βιολογικό μας θάνατο απλά θα υπάρχουμε αλλα εαν θα ζούμε. Και το ζω, το υπάρχω στην εκκλησία, είναι συνώνυμο με τον Χριστό. Αυτός ειναι η ζωή και η Ανάστασις.                         π.λίβυος  ... 

Πλάτωνας: Η τριμερής διάκριση της ψυχής

Ο Πλάτωνας έχει τεράστια επίδραση στον Δυτικό τρόπο σκέψης. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 428 π.Χ. περίπου από γονείς ευγενείς. Αρχικά ασχολήθηκε με την ποίηση, αλλά σύντομα στράφηκε εξ ολοκλήρου στη φιλοσοφία. Στην ηλικία των 20 προσκολλάται στον Σωκράτη και παραμένει μαθητής του, ακολουθώντας τον για εννέα χρόνια.
Η γνωριμία του με τον Σωκράτη ήταν το ένα από τα δύο επιδραστικότερα γεγονότα της ζωής του. Το άλλο σημαντικό γεγονός ήταν ο Πελοποννησιακός πόλεμος ανάμεσα στην Αθήνα και τη Σπάρτη, κατά τον οποίο ο Πλάτωνας υπηρέτησε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, (409 – 404 π.Χ.). Η ήττα της Αθήνας τερμάτισε την δημοκρατία της, την οποία οι Σπαρτιάτες αντικατέστησαν με ολιγαρχία.
Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ο Πλάτωνας σκέφτηκε να στραφεί στην πολιτική, αλλά η θανάτωση του Σωκράτη το 399 π.Χ. και η ακόλουθη ψυχολογική κατάσταση και ατμόσφαιρα άλλαξαν τα σχέδιά του και έτσι ο Πλάτωνας αποφάσισε μαζί με λίγους ακόμα σωκρατικούς να καταφύγει στα Μέγαρα.
Μετά το θάνατο του Σωκράτη αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη μελέτη και στη φιλοσοφία.
Ταξίδεψε για 12 χρόνια σε όλη τη Μεσόγειο, μελετώντας μαθηματικά με τους Πυθαγόρειους στην Ιταλία, γεωμετρία, γεωλογία, αστρονομία και θρησκεία στην Αίγυπτο. Το 385 π.Χ. περίπου ιδρύει την Ακαδημία στην Αθήνα, στην οποία δίδαξε για περίπου 40 χρόνια και πάντα προφορικά. Η Ακαδημία λειτούργησε μέχρι το 529 μ.Χ., όταν την έκλεισαν οι Ρωμαίοι, θεωρώντας τη απειλή για τον χριστιανισμό.

Η θεωρία του Πλάτωνα για την ψυχή

Charles Bukowski: 15 αποφθέγματα που θα σας βοηθήσουν να αναπτύξετε ψυχική ανθεκτικότητα

 Bukowski ήταν ένας πολυγραφότατος Αμερικανο – Γερμανός συγγραφέας και ποιητής, γνωστός για τα άκρως ρεαλιστικά (ορισμένες φορές, θα λέγαμε ωμά) γραπτά του και τις γλαφυρές περιγραφές του, που σκιαγραφούν το κοινωνικό και πολιτισμικό κλίμα, μέσα στο οποίο ζούσε. Παράλληλα, γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους θεωρείται και ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους καλλιτέχνες του προηγούμενου αιώνα. Γεννήθηκε το 1920 και πέθανε το 1994 από λευχαιμία. Ο Bukowski μεγάλωσε ως ένας κοινωνικά απομονωμένος έφηβος. Ζούσε σε μια οικογένεια με έναν σκληρό πατέρα, που συνήθιζε να τον κακοποιεί με μία ζώνη τρεις φορές την εβδομάδα και το αποτέλεσμα ήταν ένας ντροπαλός και συνάμα εξοργισμένος νεαρός. Παρ’ όλα, αυτά ο ίδιος ο Bukowski είχε πει ότι ο πόνος και η κατάθλιψη που βίωσε είναι αυτά που τον ενέπνευσαν να γράψει.
Οι ιστορίες του διαπραγματεύονται τις σχέσεις, τον αλκοολισμό του, τη ζωή των φτωχών Αμερικανών. Συχνά περιστρέφονται γύρω από τη ζωή του alter ergo του, Henry Chinaski – ενός αλκοολικού συγγραφέα, ενός γυναικά μισάνθρωπου που αγαπά την κλασική μουσική. Οι Times το 1986 σε ένα αφιέρωμά τους τον χαρακτήρισαν «πρίγκιπα του αμερικανικού περιθωρίου» ή όπως τον έχουν επίσης αποκαλέσει «συγγραφέα της παρακμής».
Ο Bukowski έγραψε έναν μεγάλο αριθμό ποιημάτων και σύντομων ιστοριών και έξι νουβέλες. Το έργο του ήταν τόσο δημοφιλές, που έγινε ένας από τους πιο γνωστούς Αμερικάνους συγγραφείς. Οι παρακάτω φράσεις του θα σας βοηθήσουν να αναπτύξετε ανθεκτικότητα, όπως κι εκείνος είχε καταφέρει να κάνει, παρά τις αντιξοότητες που είχε να αντιμετωπίσει.

15 αποφθέγματα του Charles Bukowski για να αναπτύξετε ψυχική ανθεκτικότητα

Η απόρριψη λόγω της εξωτερικής εμφάνισης

Η κοινωνία μας έχει θεσπίσει σκληρούς κανόνες σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση και φέρεται πάντοτε με απύθμενη σκληρότητα στους ανθρώπους οι οποίοι αποκλίνουν λίγο ή πολύ από αυτό που θεωρείται «ωραίο». Κι όμως, πολλές φορές η εξωτερική εμφάνιση μπορεί να γίνει αιτία για απόρριψη ενός ανθρώπου, χωρίς το άλλο άτομο που τον απορρίπτει να του δώσει καν την ευκαιρία να τον γνωρίσει ως προσωπικότητα και εσωτερικό κόσμο.

Και είναι πραγματικά σκληρό και άδικο ένας άνθρωπος να υφίσταται τόσο σκληρή αντιμετώπιση για ένα γεγονός για το οποίο δεν ευθύνεται καν ο ίδιος σε μεγάλο βαθμό. Η εμφάνιση, το ύψος, το χρώμα ματιών ή μαλλιών είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό απόρροια κληρονομικότητας και γενετικών στοιχείων, όχι μία ικανότητα για την οποία ένας άνθρωπος έχει μοχθήσει για να αποκτήσει.

Η άσκηση δεν είναι άρνηση αλλά ζωή....

Στον Χριστιανισμό, δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν νηστεύεις, αλλά κι όταν τρως. Δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν αγρυπνείς και προσεύχεσαι αλλά και όταν κοιμάσαι. Μήτε μονάχα όταν σιωπάς αλλα κι όταν μιλάς με αγάπη και ενδιαφέρον για τον άλλο. Ούτε όταν αποσύρεσαι στην ησυχία, αλλά και όταν φανερώνεσαι σε κοινωνία μετα των αδελφών σου. Δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν κυριαρχείς επι της σάρκα σου, αλλα κι όταν χαίρεσαι της χαρές που έχει δώσει ο Θεός επι αυτής. Γιατί τα πάντα είναι δώρα Θεού και μέρος της δημιουργίας Του. Η χριστιανική άσκηση δεν είναι άρνηση της δημιουργίας του Θεού, αλλα η δυνατότητα να δω ξανά τα πράγματα στην αρχική τους ομορφιά, σε αυτό το κάλλος που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά. Γι΄ αυτό ασκούμαστε, όχι για να αρνηθούμε, αλλά για να ζήσουμε εκείνο που μας χαρίστηκε.        π. λίβυος

8 εκπληκτικά πράγματα που συμβαίνουν μόλις σταματήσετε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους

Σχεδόν όλοι το κάνουμε: Συγκρίνουμε τις ζωές μας με τις ζωές των άλλων. Είναι ένας μονόδρομος φθόνου, ζήλιας και εμμονής. Αν όμως επαναφέρετε τη συγκέντρωσή σας πίσω στη δική σας επιτυχία και στην ευτυχία, θα παρατηρήσετε μια στροφή στην ψυχολογία σας.

8 εκπληκτικά πράγματα που θα συμβούν μόλις σταματήσετε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους

1. Θα αποκτήσετε αίσθηση προσωπικής αξίας

Όταν συγκρίνετε τη ζωή σας με εκείνη κάποιου άλλου, είναι επειδή δεν είστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό σας. Δυστυχώς, όμως, αυτό το παιχνίδι έχει ελάχιστους νικητές και οδηγεί σε αδιέξοδο. Επίσης προκαλεί παθολογική ζήλια, θυμό, πικρία, ακόμα και μίσος για τον εαυτό μας ή για άλλο άτομο. Όταν αφήσετε τη σύγκριση στο παρελθόν όμως, επιτρέπετε στον εαυτό σας να εστιάσει σε εσάς και στις δικές σας δυνάμεις, στα ταλέντα και στα επιτεύγματα. Μόνο τότε θα σταματήσετε να παραβλέπετε συνεχώς τα δικά σας χαρακτηριστικά.

2. Θα καθαρίσει ο νους σας

Οι συγκρίσεις κυριεύουν τη σκέψη μας, μας στερούν πολύτιμο χρόνο, ενέργεια και ιδέες. Και δεν έχουν και κανένα χρήσιμο αποτέλεσμα. Όταν ξοδεύετε χρόνο, ευχόμενοι να είστε κάποιος άλλος, πληγώνετε τον εαυτό σας. Εστιάζετε σε έναν άλλο άνθρωπο, αλλά με ανθυγιεινό τρόπο και σπαταλάτε πολύτιμη ενέργεια. Αν θέλετε πραγματικά να έχετε ό,τι έχει κάποιος άλλος, τότε αλλάξτε το σκεπτικό σας. Μάλλον το άλλο άτομο δούλευε με μεγαλύτερη πειθαρχία και συγκέντρωση. Μήπως είναι ώρα να κάνετε και εσείς το ίδιο;

3. Θα αποδεχτείτε τη διαφορετικότητά σας

Οι 7 πυλώνες της υγείας: Τα κλειδιά για ευεξία,ευτυχία και μακροζωία

Το μοντέλο των Επτά Πυλώνων της υγείας είναι το αποτέλεσμα πολύχρονων μελετών στον τομέα της ολιστικής υγείας. Ήθελα να βρω μια σύνθεση ανάμεσα στις εξαιρετικά σοφές και αποτελεσματικές παραδόσεις της Κίνας και της Ινδίας, που διαμορφώνουν τη βάση της Δυτικής Ιατρικής, όπως επίσης και την επιστημονική μέθοδο της Δύσης. Ένιωθα απαραίτητο για εμένα να αντιλαμβάνομαι όλα τα πράγματα μέσα από τους διπλούς φακούς των προγόνων μας και τις τελευταίες εξελίξεις της επιστήμης της υγείας, αναρωτώμενη συνεχώς «Προς τα πού βαδίζουμε;».
Το μοντέλο των Επτά πυλώνων αποτελεί ένα ολιστικό μοντέλο υγείας που αναζητά να παρέχει έναν ξεκάθαρο χάρτη, που θα μας καθοδηγήσει μέσα από τη σύγχυση της σύγχρονης ζωής και τις προκλήσεις της σε μια βιωμένη εμπειρία ζωντάνιας και υγείας. Προσφέρει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του τι είναι πραγματικά η υγεία: Ένα σώμα ζωντανό και με ενέργεια και ένας νους και μια ψυχή που όλα αυτά ενωμένα και συνδεδεμένα, φέρνουν την εκπλήρωση. Όταν οι Επτά Πυλώνες της Υγείας εφαρμοστούν έξυπνα και με συνέπεια, θα νιώσετε πραγματικά πλήρεις.

Οι 7 πυλώνες της υγείας για ευεξία και ευτυχία

1ος πυλώνας: Ο νους και τα συναισθήματα

Για να έχουμε μια ολιστική οπτική της υγείας, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την πολυδιάστατη φύση των ανθρώπων. Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας επιδρούν σε ένα βασικό επίπεδο τόσο στο σώμα μας, όσο και στη γενικότερη ψυχική μας υγεία. Ο εσωτερικός μας κόσμος κατευθύνει και τον εξωτερικό μας κόσμο, αλλά και τις ίδιες μας τις πράξεις. Δικαίως λοιπόν, ο νους και τα συναισθήματα λαμβάνουν την πρώτη θέση στη λίστα των 7 πυλώνων.

2ος πυλώνας: Αναπνοή

Αν αξιολογούσαμε τη σημασία των επτά πυλώνων υγείας σύμφωνα με τη συχνότητα που εμφανίζονται στη ζωή μας, είναι φανερό ότι οι σκέψεις θα βρίσκονται στην πρώτη θέση. Σύμφωνα με την επιστήμη, κάνουμε σχεδόν 70.000 σκέψεις την ημέρα. Η αναπνοή έρχεται στη δεύτερη θέση με περίπου 26.000 αναπνοές την ημέρα. Η ποιότητα του αέρα που αναπνέετε και ο τρόπος αποτελούν κατά κάποιο τρόπο το μονοπάτι προς τη ζωή, την ενέργεια ή την ασθένεια.

3ος πυλώνας: Ενυδάτωση

Όσοι μας πληγώνουν... 'Οσα μας προσβάλουν

Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί: Γιατί μας πληγώνουν; Γιατί τους αφήνουμε να μας πληγώσουν; Γιατί τους επιτρέπουμε να απομακρυνθούμε από τον καλό μας, πραγματικό εαυτό μας; Έναν εαυτό που παλεύουμε, προσπαθούμε να είναι ευτυχισμένος και πλήρης. Έναν εαυτό που δεν θέλουμε να του αφαιρέσουμε «κομμάτια» του.
Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να το αποτρέψουμε; Τι χρειάζεται να κάνουμε για να μην πληγωνόμαστε, ώστε να σταματήσουμε την προσωπική απαξίωση και την αλλοτρίωσή μας και να ξαναγυρίσουμε στις βασικές μας αξίες;
Αρχικά, πρέπει να κάνουμε προσπάθειες για να αγαπήσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Εμείς οι ίδιοι είμαστε η βάση μας, το στήριγμά μας, η αφετηρία μας για το δύσκολο ταξίδι της απαγκίστρωσης. Όσοι μας πληγώνουν, δεν αξίζουν να βρίσκονται κοντά μας, πλάι μας. Δεν μας αξίζει να συναναστρεφόμαστε άτομα τα οποία δεν μας σέβονται, μας καταστρέφουν την αυτοεκτίμησή μας, και εντέλει δεν μας αγαπούν.

Μόνος δεν είσαι, έχεις εσένα!

Πονάς για πόσους λόγους και ξέρεις πως κανείς τη στιγμή εκείνη δεν μπορεί να τους πάρει μακριά. Μόνο εσύ! Κι όμως, κάτι φορές που σε εγκαταλείπεις, αναζητάς τη λύτρωση έξω από εσένα κι ένα χέρι να πιαστείς, κι ας δυνάμωσες.
Ηρέμησε, μια φάση είναι, θα περάσει. Περνάς τα δάκτυλά σου ανάμεσα στα μαλλιά σου κι ακούς τα δάκρυα να στάζουν στο τραπέζι. Κανείς εκεί, πάντα μόνος και αυτό που σε θυμώνει είναι που ξέρεις πως μόνο εσύ μπορείς να σε λυτρώσεις, κανένας άλλος.
Προσπαθείς να αναπνεύσεις μάταια Έχεις ανάγκη από εκείνο το χάδι στο κεφάλι, που ξεκινά από το μέτωπο και καταλήγει στον αυχένα, εκεί ακριβώς που ο πόνος σφίγγει τη βάση του μυαλού σου, εκεί, που δεν μπορεί να φτάσει ούτε η σκέψη.
Όλα μάταια, όλα ανοίγουν τα μάτια σου μόνο για να κοιτάξεις γύρω σου, μόνο για να δεις και να πιστέψεις το πόσο μόνος είσαι. Μόνος ανάμεσα σε τοίχους, μόνος ανάμεσα σε τζαμαρίες που ακόμη κι αν τις έχεις ορθάνοιχτες, η ανάσα σου παραμένει εγκλωβισμένη. Κι όμως, η μοναξιά δεν είναι πια μέγγενη, δεν είσαι πια αιχμάλωτός της, συζητάς με τον εαυτό σου, δεν μαλώνεις.
Άλλοτε θα σε χαρακτήριζες τρελό, μα πλέον είσαι εσύ ο καταλύτης, εσύ ο σωτήρας και κυρίαρχός του και ξέρεις πως σύντομα θα φύγεις από αυτό, θα αναπνεύσεις ξανά. Ηρέμησε, μια φάση είναι, θα περάσει.

Οι ταμπέλες τους δεν είναι η αλήθεια μας

Δε φτάνει που έξω έχει ζέστη, το κεφάλι σου τσουρουφλίζεται και φοβάσαι μήπως αρχίζουν να εξατμίζονται τα εγκεφαλικά σου κύτταρα, έχεις και εκείνα τα πράγματα που κρατάς μέσα σου και σου καίνε τα σωθικά. Πολλή φωτιά. Δεν αντέχετε.
Σε τι οφείλεται όμως όλη αυτή η φωτιά; Στο ότι δεν πιστεύουμε πια στον εαυτό μας; Στο ότι κάτι ή κάποιος μας έπεισε ότι είμαστε κάποιος άλλος από αυτό που εμείς νομίζαμε ότι είμαστε, γεμίζοντάς μας με ανασφάλειες και μειώνοντάς την αυτo-αξία μας;
Κανένας μας δεν γεννιέται με ανασφάλειες. Οι ανασφάλειες είναι αυτό που μας συμβαίνει, όταν η ζωή ξαφνικά μας πετάει εκτός τροχιάς. Είναι αυτό που συμβαίνει όταν κάνουμε το ένα λάθος μετά το άλλο, πείθοντας τον εαυτό μας πως είμαστε αποτυχημένοι. Κι επίσης προέρχονται όταν επιτρέπουμε οι απόψεις των άλλων να προσδιορίσουν όχι μόνο το ποιοι είμαστε, αλλά να μας ισοπεδώσουν, να μας κατασπαράξουν και να μας αποσυνθέσουν ως προσωπικότητες.
Δοκίμασε να γυρίσεις νοερά σε κάποια στιγμή της ζωής σου ή σε κάποια γεγονότα, όπου διάφορες σκέψεις άρχιζαν να δημιουργούν χάος στο κεφάλι σου, που σε μπέρδεψαν, σε αποσυντόνισαν. Ίσως να θυμηθείς κάποιο συγκεκριμένο σχόλιο που έκανε κάποιος, και καθώς θα το κάνεις, θα ήθελα να γνωρίζεις το εξής: «Είσαι περισσότερα από τις στιγμές σου». Είσαι περισσότερα από τις επιλογές σου, από αυτό που εσύ ονομάζεις αποτυχίες, από τα κακά τα λόγια τα πικρά που κάποιος είπε, από τις ταμπέλες που σου καρφώσανε στην καρδιά ή στο κούτελο και σε έκαναν να κλειστείς στον εαυτό σου.

Η ανθρώπινη και η ΘεΪκή σοφία και ο διπλός όφις στο Κηρύκειο

Η ανθρώπινη και η Θεϊκή σοφία και ο διπλός όφις στο Κηρύκειο

Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί είναι πως ο όφις αντιστοιχεί με την ανθρώπινη δυνατότητα της διάνοιας και πως όταν ο έκπτωτος άνθρωπος άνοιξε τα μάτια του δεν είδε παρά μόνον ένα κόσμο ψευδαισθήσεων και εξαπάτησης μέσα από μια την αρχή της συνείδησης του εγώ του.

Η σωματική εξέλιξη του ανθρώπινου συστήματος σηματοδοτεί από την μια μια ολοκλήρωση σε αυτό το πεδίο ζωής μέσα στην ύλη και συνεπώς δεν είναι παρά μια ελεύθερη πτώση εκτός αν ο άνθρωπος κατανοήσει την μικρότητα του και αποφασίσει να μην ακολουθήσει την γνώση του φιδιού αλλά την ζώσα γνώση του Θεού.

Για αυτό και ο Ρόμπερτ Φλούντ μας μιλά για την ύπαρξη δύο ειδών σοφίας συμβολικώς μέσα από την ύπαρξη ενός εσωτερικού και ενός εξωτερικού σταυρού.

Όπως και εγώ όταν γράφω εδώ δεν λέω ότι μου κατέβει στο κεφάλι μου αλλά είναι πάντοτε αποδείξιμο μέσα από την Αγία Γραφή έτσι και ο Φλούντ μας μιλά με σημεία από την καινή διαθήκη.

Μας λέει : 

''Αφότου  ο  Αδάμ  γεύτηκε  το  δέντρο  του  καλού  και  του  κακού  εμφανίστηκε  η σύγχυση, η καθαρή σοφία καλύφθηκε από το σκοτάδι της ψευδαίσθησης και η πλάνη εμφανίστηκε μέσα στον κόσμο.

Έτσι στην θέση της αγνής και απλής ενότητας των αρμονιών εγέρθηκε η σύγχυση, δηλαδή η δυαδικότητα, αυτό το δικέφαλο τέρας που κοιτάζει το καλό και το κακό ταυτόχρονα.''