Η απόρριψη λόγω της εξωτερικής εμφάνισης

Η κοινωνία μας έχει θεσπίσει σκληρούς κανόνες σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση και φέρεται πάντοτε με απύθμενη σκληρότητα στους ανθρώπους οι οποίοι αποκλίνουν λίγο ή πολύ από αυτό που θεωρείται «ωραίο». Κι όμως, πολλές φορές η εξωτερική εμφάνιση μπορεί να γίνει αιτία για απόρριψη ενός ανθρώπου, χωρίς το άλλο άτομο που τον απορρίπτει να του δώσει καν την ευκαιρία να τον γνωρίσει ως προσωπικότητα και εσωτερικό κόσμο.

Και είναι πραγματικά σκληρό και άδικο ένας άνθρωπος να υφίσταται τόσο σκληρή αντιμετώπιση για ένα γεγονός για το οποίο δεν ευθύνεται καν ο ίδιος σε μεγάλο βαθμό. Η εμφάνιση, το ύψος, το χρώμα ματιών ή μαλλιών είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό απόρροια κληρονομικότητας και γενετικών στοιχείων, όχι μία ικανότητα για την οποία ένας άνθρωπος έχει μοχθήσει για να αποκτήσει.

Η άσκηση δεν είναι άρνηση αλλά ζωή....

Στον Χριστιανισμό, δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν νηστεύεις, αλλά κι όταν τρως. Δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν αγρυπνείς και προσεύχεσαι αλλά και όταν κοιμάσαι. Μήτε μονάχα όταν σιωπάς αλλα κι όταν μιλάς με αγάπη και ενδιαφέρον για τον άλλο. Ούτε όταν αποσύρεσαι στην ησυχία, αλλά και όταν φανερώνεσαι σε κοινωνία μετα των αδελφών σου. Δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν κυριαρχείς επι της σάρκα σου, αλλα κι όταν χαίρεσαι της χαρές που έχει δώσει ο Θεός επι αυτής. Γιατί τα πάντα είναι δώρα Θεού και μέρος της δημιουργίας Του. Η χριστιανική άσκηση δεν είναι άρνηση της δημιουργίας του Θεού, αλλα η δυνατότητα να δω ξανά τα πράγματα στην αρχική τους ομορφιά, σε αυτό το κάλλος που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά. Γι΄ αυτό ασκούμαστε, όχι για να αρνηθούμε, αλλά για να ζήσουμε εκείνο που μας χαρίστηκε.        π. λίβυος

8 εκπληκτικά πράγματα που συμβαίνουν μόλις σταματήσετε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους

Σχεδόν όλοι το κάνουμε: Συγκρίνουμε τις ζωές μας με τις ζωές των άλλων. Είναι ένας μονόδρομος φθόνου, ζήλιας και εμμονής. Αν όμως επαναφέρετε τη συγκέντρωσή σας πίσω στη δική σας επιτυχία και στην ευτυχία, θα παρατηρήσετε μια στροφή στην ψυχολογία σας.

8 εκπληκτικά πράγματα που θα συμβούν μόλις σταματήσετε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους

1. Θα αποκτήσετε αίσθηση προσωπικής αξίας

Όταν συγκρίνετε τη ζωή σας με εκείνη κάποιου άλλου, είναι επειδή δεν είστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό σας. Δυστυχώς, όμως, αυτό το παιχνίδι έχει ελάχιστους νικητές και οδηγεί σε αδιέξοδο. Επίσης προκαλεί παθολογική ζήλια, θυμό, πικρία, ακόμα και μίσος για τον εαυτό μας ή για άλλο άτομο. Όταν αφήσετε τη σύγκριση στο παρελθόν όμως, επιτρέπετε στον εαυτό σας να εστιάσει σε εσάς και στις δικές σας δυνάμεις, στα ταλέντα και στα επιτεύγματα. Μόνο τότε θα σταματήσετε να παραβλέπετε συνεχώς τα δικά σας χαρακτηριστικά.

2. Θα καθαρίσει ο νους σας

Οι συγκρίσεις κυριεύουν τη σκέψη μας, μας στερούν πολύτιμο χρόνο, ενέργεια και ιδέες. Και δεν έχουν και κανένα χρήσιμο αποτέλεσμα. Όταν ξοδεύετε χρόνο, ευχόμενοι να είστε κάποιος άλλος, πληγώνετε τον εαυτό σας. Εστιάζετε σε έναν άλλο άνθρωπο, αλλά με ανθυγιεινό τρόπο και σπαταλάτε πολύτιμη ενέργεια. Αν θέλετε πραγματικά να έχετε ό,τι έχει κάποιος άλλος, τότε αλλάξτε το σκεπτικό σας. Μάλλον το άλλο άτομο δούλευε με μεγαλύτερη πειθαρχία και συγκέντρωση. Μήπως είναι ώρα να κάνετε και εσείς το ίδιο;

3. Θα αποδεχτείτε τη διαφορετικότητά σας

Οι 7 πυλώνες της υγείας: Τα κλειδιά για ευεξία,ευτυχία και μακροζωία

Το μοντέλο των Επτά Πυλώνων της υγείας είναι το αποτέλεσμα πολύχρονων μελετών στον τομέα της ολιστικής υγείας. Ήθελα να βρω μια σύνθεση ανάμεσα στις εξαιρετικά σοφές και αποτελεσματικές παραδόσεις της Κίνας και της Ινδίας, που διαμορφώνουν τη βάση της Δυτικής Ιατρικής, όπως επίσης και την επιστημονική μέθοδο της Δύσης. Ένιωθα απαραίτητο για εμένα να αντιλαμβάνομαι όλα τα πράγματα μέσα από τους διπλούς φακούς των προγόνων μας και τις τελευταίες εξελίξεις της επιστήμης της υγείας, αναρωτώμενη συνεχώς «Προς τα πού βαδίζουμε;».
Το μοντέλο των Επτά πυλώνων αποτελεί ένα ολιστικό μοντέλο υγείας που αναζητά να παρέχει έναν ξεκάθαρο χάρτη, που θα μας καθοδηγήσει μέσα από τη σύγχυση της σύγχρονης ζωής και τις προκλήσεις της σε μια βιωμένη εμπειρία ζωντάνιας και υγείας. Προσφέρει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του τι είναι πραγματικά η υγεία: Ένα σώμα ζωντανό και με ενέργεια και ένας νους και μια ψυχή που όλα αυτά ενωμένα και συνδεδεμένα, φέρνουν την εκπλήρωση. Όταν οι Επτά Πυλώνες της Υγείας εφαρμοστούν έξυπνα και με συνέπεια, θα νιώσετε πραγματικά πλήρεις.

Οι 7 πυλώνες της υγείας για ευεξία και ευτυχία

1ος πυλώνας: Ο νους και τα συναισθήματα

Για να έχουμε μια ολιστική οπτική της υγείας, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την πολυδιάστατη φύση των ανθρώπων. Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας επιδρούν σε ένα βασικό επίπεδο τόσο στο σώμα μας, όσο και στη γενικότερη ψυχική μας υγεία. Ο εσωτερικός μας κόσμος κατευθύνει και τον εξωτερικό μας κόσμο, αλλά και τις ίδιες μας τις πράξεις. Δικαίως λοιπόν, ο νους και τα συναισθήματα λαμβάνουν την πρώτη θέση στη λίστα των 7 πυλώνων.

2ος πυλώνας: Αναπνοή

Αν αξιολογούσαμε τη σημασία των επτά πυλώνων υγείας σύμφωνα με τη συχνότητα που εμφανίζονται στη ζωή μας, είναι φανερό ότι οι σκέψεις θα βρίσκονται στην πρώτη θέση. Σύμφωνα με την επιστήμη, κάνουμε σχεδόν 70.000 σκέψεις την ημέρα. Η αναπνοή έρχεται στη δεύτερη θέση με περίπου 26.000 αναπνοές την ημέρα. Η ποιότητα του αέρα που αναπνέετε και ο τρόπος αποτελούν κατά κάποιο τρόπο το μονοπάτι προς τη ζωή, την ενέργεια ή την ασθένεια.

3ος πυλώνας: Ενυδάτωση

Όσοι μας πληγώνουν... 'Οσα μας προσβάλουν

Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί: Γιατί μας πληγώνουν; Γιατί τους αφήνουμε να μας πληγώσουν; Γιατί τους επιτρέπουμε να απομακρυνθούμε από τον καλό μας, πραγματικό εαυτό μας; Έναν εαυτό που παλεύουμε, προσπαθούμε να είναι ευτυχισμένος και πλήρης. Έναν εαυτό που δεν θέλουμε να του αφαιρέσουμε «κομμάτια» του.
Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να το αποτρέψουμε; Τι χρειάζεται να κάνουμε για να μην πληγωνόμαστε, ώστε να σταματήσουμε την προσωπική απαξίωση και την αλλοτρίωσή μας και να ξαναγυρίσουμε στις βασικές μας αξίες;
Αρχικά, πρέπει να κάνουμε προσπάθειες για να αγαπήσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Εμείς οι ίδιοι είμαστε η βάση μας, το στήριγμά μας, η αφετηρία μας για το δύσκολο ταξίδι της απαγκίστρωσης. Όσοι μας πληγώνουν, δεν αξίζουν να βρίσκονται κοντά μας, πλάι μας. Δεν μας αξίζει να συναναστρεφόμαστε άτομα τα οποία δεν μας σέβονται, μας καταστρέφουν την αυτοεκτίμησή μας, και εντέλει δεν μας αγαπούν.

Μόνος δεν είσαι, έχεις εσένα!

Πονάς για πόσους λόγους και ξέρεις πως κανείς τη στιγμή εκείνη δεν μπορεί να τους πάρει μακριά. Μόνο εσύ! Κι όμως, κάτι φορές που σε εγκαταλείπεις, αναζητάς τη λύτρωση έξω από εσένα κι ένα χέρι να πιαστείς, κι ας δυνάμωσες.
Ηρέμησε, μια φάση είναι, θα περάσει. Περνάς τα δάκτυλά σου ανάμεσα στα μαλλιά σου κι ακούς τα δάκρυα να στάζουν στο τραπέζι. Κανείς εκεί, πάντα μόνος και αυτό που σε θυμώνει είναι που ξέρεις πως μόνο εσύ μπορείς να σε λυτρώσεις, κανένας άλλος.
Προσπαθείς να αναπνεύσεις μάταια Έχεις ανάγκη από εκείνο το χάδι στο κεφάλι, που ξεκινά από το μέτωπο και καταλήγει στον αυχένα, εκεί ακριβώς που ο πόνος σφίγγει τη βάση του μυαλού σου, εκεί, που δεν μπορεί να φτάσει ούτε η σκέψη.
Όλα μάταια, όλα ανοίγουν τα μάτια σου μόνο για να κοιτάξεις γύρω σου, μόνο για να δεις και να πιστέψεις το πόσο μόνος είσαι. Μόνος ανάμεσα σε τοίχους, μόνος ανάμεσα σε τζαμαρίες που ακόμη κι αν τις έχεις ορθάνοιχτες, η ανάσα σου παραμένει εγκλωβισμένη. Κι όμως, η μοναξιά δεν είναι πια μέγγενη, δεν είσαι πια αιχμάλωτός της, συζητάς με τον εαυτό σου, δεν μαλώνεις.
Άλλοτε θα σε χαρακτήριζες τρελό, μα πλέον είσαι εσύ ο καταλύτης, εσύ ο σωτήρας και κυρίαρχός του και ξέρεις πως σύντομα θα φύγεις από αυτό, θα αναπνεύσεις ξανά. Ηρέμησε, μια φάση είναι, θα περάσει.

Οι ταμπέλες τους δεν είναι η αλήθεια μας

Δε φτάνει που έξω έχει ζέστη, το κεφάλι σου τσουρουφλίζεται και φοβάσαι μήπως αρχίζουν να εξατμίζονται τα εγκεφαλικά σου κύτταρα, έχεις και εκείνα τα πράγματα που κρατάς μέσα σου και σου καίνε τα σωθικά. Πολλή φωτιά. Δεν αντέχετε.
Σε τι οφείλεται όμως όλη αυτή η φωτιά; Στο ότι δεν πιστεύουμε πια στον εαυτό μας; Στο ότι κάτι ή κάποιος μας έπεισε ότι είμαστε κάποιος άλλος από αυτό που εμείς νομίζαμε ότι είμαστε, γεμίζοντάς μας με ανασφάλειες και μειώνοντάς την αυτo-αξία μας;
Κανένας μας δεν γεννιέται με ανασφάλειες. Οι ανασφάλειες είναι αυτό που μας συμβαίνει, όταν η ζωή ξαφνικά μας πετάει εκτός τροχιάς. Είναι αυτό που συμβαίνει όταν κάνουμε το ένα λάθος μετά το άλλο, πείθοντας τον εαυτό μας πως είμαστε αποτυχημένοι. Κι επίσης προέρχονται όταν επιτρέπουμε οι απόψεις των άλλων να προσδιορίσουν όχι μόνο το ποιοι είμαστε, αλλά να μας ισοπεδώσουν, να μας κατασπαράξουν και να μας αποσυνθέσουν ως προσωπικότητες.
Δοκίμασε να γυρίσεις νοερά σε κάποια στιγμή της ζωής σου ή σε κάποια γεγονότα, όπου διάφορες σκέψεις άρχιζαν να δημιουργούν χάος στο κεφάλι σου, που σε μπέρδεψαν, σε αποσυντόνισαν. Ίσως να θυμηθείς κάποιο συγκεκριμένο σχόλιο που έκανε κάποιος, και καθώς θα το κάνεις, θα ήθελα να γνωρίζεις το εξής: «Είσαι περισσότερα από τις στιγμές σου». Είσαι περισσότερα από τις επιλογές σου, από αυτό που εσύ ονομάζεις αποτυχίες, από τα κακά τα λόγια τα πικρά που κάποιος είπε, από τις ταμπέλες που σου καρφώσανε στην καρδιά ή στο κούτελο και σε έκαναν να κλειστείς στον εαυτό σου.

Η ανθρώπινη και η ΘεΪκή σοφία και ο διπλός όφις στο Κηρύκειο

Η ανθρώπινη και η Θεϊκή σοφία και ο διπλός όφις στο Κηρύκειο

Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί είναι πως ο όφις αντιστοιχεί με την ανθρώπινη δυνατότητα της διάνοιας και πως όταν ο έκπτωτος άνθρωπος άνοιξε τα μάτια του δεν είδε παρά μόνον ένα κόσμο ψευδαισθήσεων και εξαπάτησης μέσα από μια την αρχή της συνείδησης του εγώ του.

Η σωματική εξέλιξη του ανθρώπινου συστήματος σηματοδοτεί από την μια μια ολοκλήρωση σε αυτό το πεδίο ζωής μέσα στην ύλη και συνεπώς δεν είναι παρά μια ελεύθερη πτώση εκτός αν ο άνθρωπος κατανοήσει την μικρότητα του και αποφασίσει να μην ακολουθήσει την γνώση του φιδιού αλλά την ζώσα γνώση του Θεού.

Για αυτό και ο Ρόμπερτ Φλούντ μας μιλά για την ύπαρξη δύο ειδών σοφίας συμβολικώς μέσα από την ύπαρξη ενός εσωτερικού και ενός εξωτερικού σταυρού.

Όπως και εγώ όταν γράφω εδώ δεν λέω ότι μου κατέβει στο κεφάλι μου αλλά είναι πάντοτε αποδείξιμο μέσα από την Αγία Γραφή έτσι και ο Φλούντ μας μιλά με σημεία από την καινή διαθήκη.

Μας λέει : 

''Αφότου  ο  Αδάμ  γεύτηκε  το  δέντρο  του  καλού  και  του  κακού  εμφανίστηκε  η σύγχυση, η καθαρή σοφία καλύφθηκε από το σκοτάδι της ψευδαίσθησης και η πλάνη εμφανίστηκε μέσα στον κόσμο.

Έτσι στην θέση της αγνής και απλής ενότητας των αρμονιών εγέρθηκε η σύγχυση, δηλαδή η δυαδικότητα, αυτό το δικέφαλο τέρας που κοιτάζει το καλό και το κακό ταυτόχρονα.''

Άσκηση για το ξεπέρασμα συνηθειών

Οι συνήθειες διασκορπίζονται από την ενέργεια της ελευθερίας την οποία μπορούμε να επικαλεστούμε από την ψυχή μας. Η ενέργεια της ελευθερίας είναι μια εξαιρετική ενέργεια που προέρχεται από το Ενορατικό Πεδίο και κατευθύνεται από την ανθρώπινη ψυχή που ζει στο ανώτερο νοητικό πεδίο. Μπορεί να πάρει αυτή την ενέργεια και να την απελευθερώσει σε οποιαδήποτε συνήθεια και σταδιακά να τη διαλύσει.

Μπορούμε να επικαλεστούμε την ενέργεια της ελευθερίας χρησιμοποιώντας την ακόλουθη άσκηση οραματισμού:

1. Καθίστε όσο πιο χαλαρά μπορείτε.
2. Οραματιστείτε τρία μπλε αστέρια σε ένα τρίγωνο πάνω από το κεφάλι σας. Δείτε στο κέντρο αυτού του τριγώνου μια πορτοκαλί-μπλε φλόγα. Δείτε μια ακτίνα ενέργειας να διακλαδώνεται από τη φλόγα, συνδέοντας τα τρία αστέρια.
3. Οραματιστείτε τη συνήθεια σας σε δράση ή δημιουργώντας ένα γεγονός.

Μάθε να περιμένεις την ψυχή σου...

όποιος προσπάθησε με το ζόρι να θεραπεύσει τις πληγές του, απλά μεγάλωσε την δυστυχία του. Τίποτε δεν γίνεται εαν δεν έχει έρθει η ώρα για να γίνει. Μάθε να περιμένεις την ψυχή σου. 

Αναρτήθηκε από

Μικρά πράγματα για μεγάλη ζωή

Aποφθέγματα από τον Χαλίλ Γκιμπράν

Ας διαβάσουμε μερικές φράσεις μέσα από τον τεράστιο “κήπο” των γραπτών του Χαλίλ Γκιμπράν, αυτής της πνευματικής κληρονομιάς που μας άφησε για να πορευόμαστε εν συνειδήσει.

1. Να είσαι ευγνώμων για τις δύσκολες στιγμές. Σου έδειξαν πόσο δυνατός μπορείς να είσαι.

2. Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών των ανθρώπων.

3. Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια.

4. Είναι οι μικρόψυχοι άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν να εξευτελίσουν τους άλλους.

5. Το κακό που κάνουν άλλοι σε σένα, είναι πιο εύκολο να το ξεχάσεις, από το κακό που κάνεις εσύ σε άλλους.

Ποτέ δεν είναι αργά να βρω τον αληθινό μου εαυτό...Ποτέ δεν είναι αργά να βρω το άλλο μου μισό

Πόσες φορές δεν ακούω μέσα μου αυτή τη φωνή που μου λέει πόσο ανάξιος, ανίκανος και άχρηστος είμαι. Μια φωνή που μου επισημαίνει συνεχώς τα λάθη μου και δεν μ’ αφήνει να χαρώ με αυτά που έχω στη ζωή μου, με αυτά που έχω καταφέρει. Μια φωνή που δεν μου επιτρέπει να νιώσω ότι είμαι καλά έτσι ακριβώς όπως είμαι.
Αυτή η φωνή είναι η φωνή των γονιών, των δασκάλων, των σημαντικών ανθρώπων στη ζωή μου που από μικρό παιδί προσπαθούσαν να με βάλουν στο σωστό δρόμο ώστε να γίνω καλός και χρήσιμος άνθρωπος όπως εκείνοι το εννοούσαν. Η πρόθεσή τους ήταν καλή, ήθελαν το καλό μου. Ήθελαν να προοδεύσω στη ζωή μου, να επιτύχω, και φυσικά να τους βγάλω ασπροπρόσωπους. Ο δρόμος όμως προς την κόλαση είναι γεμάτος καλές προθέσεις.
Αυτοί οι άνθρωποι με τις καλές προθέσεις δεν ήξεραν ότι όταν με διόρθωναν, με επέκριναν, μου επισήμαιναν συνεχώς τα λάθη μου όταν ήμουν ακόμα παιδί, θα δημιουργούσαν έναν άνθρωπο με κομμένα φτερά. Έναν άνθρωπο που δεν πιστεύει αρκετά στην αξία του, δεν εκτιμά όσο χρειάζεται τον εαυτό του και δυσκολεύεται να ξεδιπλώσει τις δυνατότητές του.
Αυτοί οι άνθρωποι με τις καλές προθέσεις, δεν ήξεραν ότι αυτό που χρειαζόμουν είναι να μ’ εμπιστευτούν, να με ενθαρρύνουν, να πιστέψουν ότι θα τα καταφέρω. Να μ’ αφήσουν να κάνω λάθη, ώστε να δυναμώσω και να σταθώ στις δικές μου δυνάμεις. Να μ’ αφήσουν να ονειρευτώ και να κυνηγήσω τα όνειρά μου.
Αυτοί οι άνθρωποι με τις καλές προθέσεις, ήθελαν να με προστατέψουν απ’ αυτό που ήμουν. Τι ήμουν; Τίποτα το τρομακτικό… Aπλά διαφορετικός από εκείνους. Ένας ξεχωριστός άνθρωπος όπως όλοι μας. Έπρεπε όμως να τους μοιάσω, να θέλω αυτά που ήθελαν εκείνοι, να κάνω αυτά που θεωρούσαν εκείνοι σωστά, να ζήσω όπως εκείνοι επιθυμούσαν, μακριά απ’ τις δικές μου ανάγκες, αποξενωμένος απ’ τον εαυτό μου. Ήθελαν να με εξουσιάσουν, να με κάνουν μαριονέτα τους, να πάρουν αξία απ’ τις δικές μου επιτυχίες, να είναι περήφανοι γιατί το παιδί τους πέτυχε άρα ήταν κι αυτοί σωστοί γονείς και δάσκαλοι.

Περνώντας από τη μοναξιά στη μοναχικότητα

Μοναξιά, μια κατάσταση που αγριεύει τον άνθρωπο. Συναισθήματα χλωμά, θλιμμένα καταθλιπτικά. Απομόνωση, απομακρυνόμαστε από φίλους, συγγενείς, πονάμε μόνοι μας. Γεμίζουμε φόβους που σωματοποιούμε. Τα πρόσωπά μας χλωμά, τα μάτια κενά. Διεκπαιρεωτικοί σε ό,τι κάνουμε, απλά για να πιστέψουμε ότι είμαστε καλά.
Φτιάχνουμε έναν ασπρόμαυρο κόσμο και πρωταγωνιστούμε. Θωρακίζουμε τα συναισθήματά μας, πιστεύοντας ότι έτσι δεν θα ξαναπληγωθούμε. Περνούν άνθρωποι από δίπλα μας και δεν τους βλέπουμε. Αγαπάμε στείρα, βρισκόμαστε σε ένα συνεχόμενο μούδιασμα των συναισθημάτων και των αισθήσεων, χωρίς να έχουμε διάθεση να ξαναβγούμε στο παιχνίδι της ζωής. Δε ρισκάρουμε από φόβο μην αποτύχουμε ξανά, πείθουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε καλά έτσι δίχως να καταλαβαίνουμε ότι βυθιζόμαστε σε μια μαύρη τρύπα της ζωή μας.
Έχουμε πάψει πια να γελάμε, να διασκεδάζουμε, να ψυχαγωγούμαστε, να διαβάζουμε να ακούμε μουσική, ό,τι δηλαδή μας οξύνει το πνεύμα, μας κάνει να σκεπτόμαστε να προβληματιζόμαστε. Πολλοί από εμάς βαδίζουμε τον δρόμο της μοναξιάς, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τις φοβίες μας και καταλήγουμε να παίρνουμε αντικαταθλιπτικά χάπια για να κοιμίσουμε το θηρίο, μα δεν το νικάμε.
Άνθρωποι που μας αγαπούν, οικείοι μας, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται το πρόβλημα και προσπαθούν να μας βοηθήσουν, μα είμαστε αρνητικοί να δεχτούμε τη βοήθειά τους, γιατί στην ουσία δεν τους εμπιστευόμαστε και μας είναι πιο βολικό να εμπιστευτούμε τους φόβους μας. Συνεχίζουμε να κοιμίζουμε το θηρίο μας που ολοένα μεγαλώνει στο μυαλό μας και φυσικά πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να το νικήσουμε ποτέ.