Κανείς δεν μπορεί να προοδεύσει αν δεν βοηθήσει τους άλλους να προοδεύσουν

Οι άνθρωποι έχουν χάσει την κατεύθυνση τους. Πιστεύουν ότι μπορούν να γίνουν φωτισμένοι, πλούσιοι, προοδευτικοί, όμορφοι, υγιείς και χαρούμενοι με το να δουλεύουν μόνο για τον εαυτό τους· ενώ η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να φωτιστεί αν δεν φωτίζει τους ανθρώπους. Κανείς δεν μπορεί να είναι πλούσιος αν δεν κάνει τους άλλους πλούσιους.

Κανείς δεν μπορεί να προοδεύσει αν δεν βοηθήσει τους άλλους να προοδεύσουν. Κανείς δεν μπορεί να είναι όμορφος αν δεν κάνει τους άλλους όμορφους. Κανείς δεν μπορεί να είναι υγιής χωρίς να φροντίζει για την υγεία των άλλων. Κανείς δεν μπορεί να είναι χαρούμενος κι επιτυχημένος αν δεν κάνει τους άλλους χαρούμενους και επιτυχημένους.

Οι άνθρωποι έχουν αγνοήσει αυτές τις ιδέες και τώρα βλέπουν το συσσωρευμένο χάος πάνω από τα κεφάλια τους. Πίσω από όλες τις προσπάθειές μας πρέπει να βρίσκεται το κίνητρο για να υπηρετήσουμε, να ανυψώσουμε, να μεταμορφώσουμε τις ζωές των ανθρώπων.

Στο μέλλον, οι άνθρωποι ξαφνικά θα διαφωτιστούν στο γεγονός ότι η ταυτότητά τους και η επιβίωσή τους είναι εγγυημένες μόνο στους άλλους. Στο μέλλον, άλλοι θα είναι πιο σημαντικοί από εσάς και τους δικούς σας, και θα έχετε περισσότερη αγάπη ακόμη και για τους εχθρούς σας από ό,τι έχετε για τον εαυτό σας. Αυτές είναι πολύ δύσκολες έννοιες για τα μουλάρια που έφεραν τον πολιτισμό μας στο χείλος της ολοκληρωτικής καταστροφής.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
New Dimensions in Healing      elenastral

Συναισθήματα που μας αρρωσταίνουν...

«Φοβόμαστε να παραδεχτούμε τα τρομερά συναισθήματα που τρέφουμε στην ψυχή μας, γι αυτό σπρώχνουμε πράγματα κάτω από το χαλί. Με τον καιρό όμως, κάθε συζήτηση που δεν έγινε, συσσωρεύεται και παράγει δυσαρέσκεια και πικρία..»(Jordan Peterson)

Γι αυτό ο άγιος Πορφύριος επέμενε τόσο πολύ να μην κρατάμε μέσα μας τοξικά συναισθήματα υπογραμμίζοντας «μην αφήνετε κενά μέσα σας, γιατί τα κενά εκδικούνται». Κι αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια. Δεν φτάνει να βγάλεις ένα πάθος από την ζωή σου, σημασία έχει να γεμίσει και το κενό που δημιουργείται, διαφορετικά η οδύνη θα επιστρέψει πίσω με χειρότερη μορφή. Εάν δεν διηγηθούμε την ιστορία της ψυχής μας, το σώμα μας θα αναλάβει το ρόλο του αφηγητή. Και συνήθως οι αφηγήσεις του σώματος γίνονται με τα συμπτώματα μιας ασθένειας. Πολλές φορές μια ασθένεια φανερώνει τον τρόπο που ζήσαμε, και κυρίως που χειριστήκαμε τα συναισθήματα μας.

 π. λίβυος

Ελαφρομυαλιά

Η ελαφρομυαλιά μπορεί να οριστεί ως μια κατάσταση του νου που ασχολείται με τα ακόλουθα:

1. Με την επιφάνεια της ζωής
2. Με εφήμερες αξίες, όπως τα αποκτήματα και την εμφάνιση
3. Με τα αποτελέσματα και με την επίδειξη
4. Με τις μορφές και με την επιφανειακή τους αξία
5. Με την ενασχόληση με τις απολαύσεις του κατώτερου ατόμου
6. Με την μη διείσδυση στο βάθος των αιτιών, της πραγματικότητας, ή των γεγονότων
7. Με το να μη σκέφτεται για το σκοπό της ζωής που μας δίνεται
8. Με το να μη σκέφτεται για το μέλλον, για την ψυχή του
9. Με το να μην έχει όραμα
10. Με το να μην προσπαθεί να έρθει σε επαφή με τον εαυτό του, με την πραγματικότητά του

Μπορείτε να δείτε ελαφρόμυαλους ανθρώπους παντού που είναι απασχολημένοι με την επιφάνεια και με τα σκουπίδια της ζωής. Είναι σαν ένα κομμάτι ξύλο που επιπλέει στην επιφάνεια του ωκεανού, ακολουθώντας την κατεύθυνση των ανέμων και των κυμάτων.

Ο Διδάσκαλος Μορύα λέει: «Πρωτίστως, προσέξτε την προδοσία και την ελαφρομυαλιά. Αλλά τι είναι η προδοσία; Για να διαπράξετε προδοσία, πρέπει να έχετε ελαφρομυαλιά. Λόγω της ελαφρομυαλιάς σας, δεν βλέπετε τις συνέπειες των ενεργειών σας. Δεν νοιάζεστε για τους ανθρώπους τους οποίους θα πληγώσει η προδοσία σας. Δεν σκέφτεστε το μέλλον σας. Σκέφτεστε μόνο να κερδίσει η τσέπη σας ή σκέφτεστε πώς να ικανοποιήσετε το μίσος και την εκδίκησή σας. Αποκαλύπτετε μυστικά που σας έχουν εμπιστευτεί, όπως εθνικά μυστικά, ομαδικά μυστικά, προσωπικά μυστικά και ακόμη και τιμαλφή που σας έχουν εμπιστευτεί· τα αφομοιώνετε, αλλά αρνείστε να τα δείτε.

Ο προδότης δεν εργάζεται ποτέ για το συμφέρον οποιασδήποτε πλευράς αλλά για τα δικά του συμφέροντα.

Ο προδότης ποτέ δεν προβαίνει σε προδοσία ως αποτέλεσμα οποιασδήποτε αρετής. Είναι το αποτέλεσμα των φαυλοτήτων του, της ελαφρομυαλιάς και του εγωισμού που ελέγχει τις πράξεις του.

Είσαι κάτι βαθύτερο...

Δεν φοβάσαι εσύ. Δεν αγχώνεσαι εσύ. Δεν είσαι εσύ που τρέμεις και τρελαίνεσαι κάτω από τα βάρη και τις δυσκολίες της καθημερινότητας, μα οι ρόλοι που έχεις επωμιστεί. Εάν βγάλεις το κουστούμι που σου έβαλαν και σκίσεις την μάσκα που φοράς, υποδυόμενος κάτι που δεν είσαι, τότε θα δεις ότι εσύ ποτέ δεν φοβήθηκες. Ότι ποτέ δεν μελαγχόλησες. Η θλίψη σου, δεν σου ανήκει. Ανήκει στους ρόλους σου. Όχι σε εσένα. Εσύ είσαι χαρούμενος. Το πνεύμα, η ψυχή που ζεί μέσα σου, δεν ξέρει από θλίψη, είναι δώρο Θεού γεμάτο φως και χαρα. Ο Θεός είναι μέσα μας, γι αυτό και όσο καθαριζόμαστε απο τα πάθη και εισερχόμαστε με την προσευχή εντός μας, νιώθουμε γαλήνη. Γιατί στο βυθό πάντα έχει ησυχία, τα κύματα είναι στην επιφάνεια. Η εικόνα του Θεού ζει μέσα μας. Ετσι η θλίψη είναι αντίδραση στο ψέμα που ζεις. Το άγχος σε εκεινο που προσπαθείς να υποδυθείς, ο φόβος ενοχή όχι γι’ αυτά που έκανες, μα για εκείνα που ξέχασες και αρνήθηκες να ζήσεις…

Εκείνοι που καλλιεργούν το μυαλό τους χωρίς την καρδιά τους αναπτύσσουν υλισμό

Εκείνοι που καλλιεργούν το μυαλό τους χωρίς την καρδιά τους αναπτύσσουν υλισμό. Για τους ανθρώπους αυτούς όλα είναι ύλη, και πέρα από τη γνώση και την εμπειρία τους, τίποτα δεν υπάρχει. Δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς σκέφτονται, πώς οι δημιουργικές ιδιοφυΐες έρχονται σε ύπαρξη, πώς δημιουργούνται οι αισθήσεις της ομορφιάς, της λογικής, της συλλογιστικής, της αγάπης και της συμπόνιας. Όλα είναι ύλη για αυτούς.

Για έναν υλιστή δεν υπάρχει ψυχή· δεν υπάρχει αθανασία. Για έναν υλιστή, ο Υπέρτατος Νους δεν υπάρχει - όλα είναι ύλη. Συνήθως, αυτοί οι άνθρωποι αναπτύσσουν έντονη σκληρότητα και βία για να επιτύχουν τους στόχους τους, καθώς οι άλλοι άνθρωποι τους φαίνονται σαν υλικά αντικείμενα.

Όταν το μυαλό αναπτύσσεται εις βάρος της καρδιάς, η καρδιά δεν μεταδίδει πλέον το αίσθημα της ανθρωπιάς, της αγάπης και της συμπόνιας, και ο νους επιτίθεται αμείλικτα στα θύματά του.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
The Flame of the Heart       elenastral

Η χαρά κρυμένη στα απλά και καθημερινά...

Μια από τις βασικές αιτίες που δεν χαιρόμαστε στην ζωή μας, είναι ότι περιμένουμε να συμβεί κάτι σπουδαίο, μεγάλο, φοβερό και εκπληκτικό, για ν΄αισθανθούμε οτι υπάρχει αιτία χαράς στην ζωή μας.Όμως δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, διότι η χαρά βρίσκεται και αναγνωρίζεται σε πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. 
Αναφέρει ο Σ. Ζουμπουλάκης, οτι ένα απο τα πολλά σημαντικά που μας προσφέρει ο πόνος είναι το "ξύπνημα", σε ολα αυτά τα απλά καθημερινά μα σπουδαία, που εμείς τα προσπερνάμε ως αυτονόητα. Κι όμως, όταν τα χάσουμε τότε τα εκτιμούμε. 

Διότι η χαρά είναι κρυμμένη στο πρωινό ξύπνημα, στην χαραυγή, στο καφέ ή τσάι που φτιάχνεις ή πίνεις. Στην προσευχή που έχει ευχαριστία και δοξολογία. Σε ένα καντήλι που θα ανάψεις, σε ένα λιβάνι που θα μυρίσεις, στο φαγητό που ετοιμάζεις για σένα ή την οικογένεια σου. Στην δουλειά που κάνεις ή μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους. Στον περίπατο με έναν φίλο ή με τον αγαπημένο σου ζώο. Στην βροχή που σε πλένει, στην γη που σε κρατά, στον αέρα που σε σκορπά, στην φωτιά που μέσα σου κεντά. Στην χειραψία που είσαι παρών. Στην αγκαλιά που δεν είσαι απών. Στο φιλί που λαχταράς, στην ψυχή που αγαπάς στο έρωτα που δεν ρωτά. 

Πάψε να τα αναβάλεις όλα για μετά, δεν υπάρχει παρά μόνο το τώρα, και εσύ δυστυχώς έμεινες στο πουθενά.    π. Λίβυος

Τι σημαίνει << κάνω λάθος>> σύμφωνα με τη φιλοσοφία

«Το σημαντικό με τον άνθρωπο είναι ότι είναι η γέφυρα κι όχι ο σκοπός», έγραψε ο Νίτσε στο Τάδε Έφη Ζαρατούστρα. Το να υπάρχουμε σημαίνει να ζούμε δεμένοι σαν γέφυρα προς το μέλλον, προς τους άλλους, αλλά και προς εκείνες τις διαστάσεις του εαυτού μας που αγνοούμε, προς αυτά τα μονοπάτια που ακόμα δεν έχουμε περπατήσει και που η αποτυχία μπορεί να μας ανοίξει.

Όταν λησμονούμε αυτή την αλήθεια, υποφέρουμε περισσότερο από τις αποτυχίες μας. Τελικά, το γεγονός πως η αποτυχία μας πληγώνει τόσο πολύ οφείλεται και στην ενοχοποίησή της από τους σημαντικότερους φιλοσόφους της δυτικής μας παράδοσης. Ο Καρτέσιος ή ο Καντ δεν έχουν αφιερώσει βιβλία στην αποτυχία, αλλά υπάρχουν αποσπάσματα στα έργα τους για τις αιτίες του σφάλματος ή τις αιτίες του λάθους.

Ο Καρτέσιος παρουσιάζει τον άνθρωπο ως το ον το προικισμένο με δύο κύριες ικανότητες κακώς τοποθετημένες: μια περιορισμένη κατανόηση και μια απεριόριστη θέληση. Ενώ η κατανόησή μας ανταποκρίνεται γρήγορα στα όριά της, ο Καρτέσιος λέει ότι πάντα μπορεί να θέλουμε περισσότερο.

Ο συγγραφέας του έργου «Λόγος περί της Μεθόδου» ισχυρίζεται πως μέσα από τη δύναμη της θέλησής μας μοιάζουμε στο Θεό. Κάθε φορά που θέλουμε και πιστεύουμε ότι έχουμε φτάσει στα όριά μας, ανακαλύπτουμε ότι μπορούμε να θέλουμε ακόμα. Για τον Καρτέσιο, η έλλειψη ορίου στη θέλησή μας είναι το θεϊκό μέσα μας.

ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ (ΠΛΑΤΩΝΟΣ- ΠΟΛΙΤΕΙΑ)

Η Πολιτεία είναι ο διάλογος που αποτέλεσε κεντρικό σηµείο αναφοράς για το Πλατωνικό έργο. Το αντικείµενο της είναι «περί δικαίου», και προσδιορίζεται ως «πολιτικός» διάλογος, σύµφωνα µε τους καθορισµούς του υποτίτλου της. Αποτελεί όµως την καθολικότερη ίσως σύλληψη της πλατωνικής διάνοιας, όπου εκτίθενται οι υψηλές ιδέες του φιλοσόφου σε µια ευρύτατη θεµατολογική έκταση, αλλά κυρίως πάνω στα ζητήµατα της Ηθικής. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Πολιτεία λαµβάνεται ως ο βασικός γνώµονας για τον εντοπισµό των αρχών της πλατωνικής Ηθικής, ακριβώς όπως χρησιµεύει ο Τίµαιος για τη Φυσική και ο Παρµενίδης για τη Διαλεκτική.

Το έργο ανήκει στη δεύτερη περίοδο της δηµιουργίας του Πλάτωνα, όταν, δηλαδή, ο φιλόσοφος διερευνούσε τις αρχές και τις αιτίες της γνώσης και ολοκλήρωνε τη σωκρατική µέθοδο δηµιουργίας εννοιών σε επιστηµονικό σύστηµα, σε αυτό που γνωρίζουµε ως θεωρία των Ιδεών. Ως «Πολιτεία» νοείται το σύνολο των θεµελιωδών και καταστατικών αρχών που ρυθµίζουν την οργάνωση και λειτουργία του πολιτεύµατος, είναι ο ίδιος ο τρόπος διακυβέρνησης. 

Επιγραµµατική σύνοψη των προτάσεων της Πολιτείας θα µας οδηγούσε στην αντίληψη της ηθικότητας στη γενίκευση της: η αναγνώριση του πρωτείου του ολικού έναντι του µερικού είναι η ασφαλής βεβαιότητα που προσιδιάζει στις ηθικές κατασκευές. Μέσα στην ολότητα της πόλης το άτοµο θα εκπαιδευτεί και θα διαπλαστεί, ώστε να εναρµονιστεί µε το γενικό. Η τελεολογία της πόλης καλύπτει τους επιµέρους σκοπούς και αναιρεί οτιδήποτε µπορεί να διαφορίζει. Ατοµικές επιδόσεις, ιδιοκτησία, προσωπικές σχέσεις, απορροφώνται από τον ανώτερο σκοπό που ενσαρκώνει το πολιτικό δηµιούργηµα, όπου µόνο µέσα σ' αυτό η ατοµική ύπαρξη παίρνει νόηµα. Εκεί όπου οι αρετές του ατόµου µετασχηµατίζονται σε αρετές κοινωνικές, στη διαρκή διαδικασία αµοιβαίας συνεισφοράς µεταξύ ηθικής και πολιτικής, ώστε τελικά τα όρια των δύο αυτών µεγεθών να µην είναι µε ευχέρεια διακριτά.

Κάθε ανάσα και βήμα μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά στην υλοποίηση των ονείρων μας

Μερικές φορές αγκιστρωνόμαστε σε μεγάλα αλλά στην ουσία κενά όνειρα, ίσως επειδή μας απασχολεί τόσο πολύ η καθημερινότητα που δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει περίπτωση να ζήσουμε σύμφωνα με τις πιο βαθιές, πιο γνήσιες επιθυμίες μας. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ακριβώς εκεί, στην καθημερινή μας ζωή, κάθε ανάσα και κάθε βήμα μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά στην υλοποίηση των ονείρων μας.
Αν όμως, αντί γι’ αυτό, εμείς επιλέξουμε τα προκατασκευασμένα όνειρα που μας πουλάνε, αν πειστούμε ότι το να αποκτήσουμε π.χ. ένα δαχτυλίδι είναι το νόημα, τότε θυσιάζουμε τον πολύτιμο χρόνο που μας έχει δοθεί για να ζήσουμε και να αγαπήσουμε, με αντάλλαγμα κενές φιλοδοξίες χωρίς αληθινό νόημα. Μπορεί να ξεπουλήσουμε ολόκληρη τη ζωή μας για τέτοια πράγματα.
Πολλοί άνθρωποι φτάνουν σε μια θλιβερή συνειδητοποίηση στο νεκροκρέβατό τους ή στα ύστερα χρόνια της ζωής τους. Ξαφνικά αναρωτιούνται τι έχει μείνει από όλες εκείνες τις δεκαετίες δουλειάς και άγχους. Ίσως έγιναν «θύματα της επιτυχίας», με την έννοια ότι κέρδισαν τον πλούτο και τη δόξα που επιδίωξαν, αλλά δεν είχαν ποτέ το χρόνο και τον χώρο να απολαύσουν τη ζωή τους, να συνδεθούν ουσαστικά με τα πρόσωπα που αγαπούσαν. Έπρεπε καθημερινά να τρέχουν συνεχώς, απλώς και μόνο για να διατηρήσουν όσα είχαν αποκτήσει

Οι πολλαπλές αποχρώσεις της Αυτοεκτίμησης (Τα βασικά βήματα προς την επίτευξή της)

«Το ασανσέρ προς την επιτυχία βρίσκεται εκτός λειτουργίας. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα σκαλοπάτια…το ένα κατόπιν του άλλου» – Ρενέ Ζιράρ (Γάλλος φιλόσοφος και Ακαδημαϊκός)

Λέγεται συχνά ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Ξεχνούμε όμως, ότι σε μικρή ηλικία μάθαμε να κολυμπούμε στη θάλασσα, ενώ πριν δεν γνωρίζαμε το πώς. Προτού μας δείξει κάποιος πώς έπρεπε να κινήσουμε τα χέρια και τα πόδια μας προκειμένου να κολυμπήσουμε, το μυαλό μας δεν γνώριζε ότι διαθέτει αυτή τη δυνατότητα.
Σε αυτό το γεγονός, ότι αποκαλύπτονται δυνατότητες του εαυτού μας τις οποίες δε γνωρίζουμε, μέσα από το να μαθαίνουμε, αναφέρθηκε ο Γαλιλαίος λέγοντας: «Δεν μπορείς να διδάξεις κάτι σε έναν άνθρωπο, μπορείς μόνο να τον βοηθήσεις να το ανακαλύψει μέσα του». Το ίδιο αφορά και την αυτοεκτίμηση, η οποία μπορεί συνεχώς να αυξάνει με σταδιακά βήματα-αλλαγές.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορία με τους αστερίες του ανθρωπολόγου Loren Eiseley. Σε μία παραλία μετά από καταιγίδα, ένας ηλικιωμένος άνδρας παρατηρεί μια νεαρή γυναίκα, να πετά πίσω στη θάλασσα έναν έναν ξεβρασμένους αστερίες πίσω στη θάλασσα.
Η απορία του για το νόημα της πράξης της είναι τεράστια, αφού οι ξεβρασμένοι αστερίες είναι χιλιάδες και μοιραία πολλοί θα πεθάνουν. Δεν είναι δυνατόν να κάνει τη διαφορά, της λέει. Εκείνη πιάνει ακόμη έναν αστερία και πετώντας τον στη θάλασσα του απαντά «έκανε διαφορά γι’ αυτόν όμως».
Με ένα πολύ έξυπνο τρόπο, η ιστορία αυτή αναφέρεται σε έναν τρόπο σκέψης. Συχνά, μπορεί να ερμηνεύουμε καταστάσεις λανθασμένα, σκεπτόμενοι μόνο τα άκρα, άσπρο – μαύρο, επιτυχία – αποτυχία. Κρίνουμε την απόδοσή μας σε κάτι αν ήταν τέλεια, αλλιώς τη βλέπουμε ως αποτυχία. Αν κάναμε λάθος προσπαθώντας να ακολουθήσουμε μια δίαιτα, νιώθουμε ότι αποτύχαμε και την εγκαταλείπουμε.

Ο Πολεμιστής της Αρετής

Οι ιδέες προετοιμάζουν και διαμορφώνουν την πραγματικότητά μας… έτσι να μάθεις να σκέφτεσαι πάντα τα αιώνια πράγματα, να σκέφτεσαι το κοινό καλό και να σκέφτεσαι πάντα θετικά δίνοντας διέξοδο στις καταστάσεις… με αυτό τον τρόπο δημιουργείς τον δικό σου μαγικό κύκλο προστασίας, τον δικό σου χώρο ζωής.

Οι «σκεπτομορφές», όσο πιο πολύ φορτισμένες είναι τόσο έχουν την τάση να υλοποιούνται… για αυτό να οραματίζεσαι πάντα καλά και όμορφα πράγματα… έτσι δημιουργείς τάξη στον κόσμο… ακόμα κι αν τίποτα από όσα οραματίζεσαι δεν γίνεται μπροστά σου.

Μάθε να χρησιμοποιείς ακόμα και την αρνητική ενέργεια προς όφελός σου… κάθε τι που θεωρείται κακό από τους ανθρώπους είναι μια υπενθύμιση και μια ευκαιρία να στραφείς στο Αιώνιο και να ακολουθήσεις την Οδό της Αρετής, που θα σε λυτρώσει από όλα τα κακά, με τον ορθό τρόπο.

Η αφθονία, πνευματική, ψυχική, υλική, είναι η βάση για να πραγματοποιήσεις ανώτερους σκοπούς… όταν λοιπόν από θεία χάρη, ή από εύνοια της ζωής, σου δίνεται αφθονία χρησιμοποίησέ την για ανώτερους σκοπούς και για το κοινό καλό… αν την χρησιμοποιείς μόνο για δικό σου όφελος θα γίνει θηλιά στο λαιμό σου και θα σε πνίξει στον εγωισμό και στην ανομία.

Ακόμα κι οι αρρώστιες και τα ατυχήματα σε αφυπνίζουν για να

Όσα δεν μας έμαθαν...

Όσο ήμασταν πιο νέοι μας έλεγαν να βρεις έναν άνθρωπο να σε κάνει ευτυχισμένο. Ήταν κάτι σαν ευχή ή σαν οα πιστεύουμε πως οι άλλοι θα έρθουν για να μας ολοκληρώσουν. δηγία. Δεν μας είπαν ότι είμαστε πλήρεις και ολοκληρωμένοι και πως οι άλλοι άνθρωποι στη ζωή μας θα έρθουν για να μοιραστούμε ό,τι καλό έχουμε, αλλά μας έκαναν ν

Σιγά σιγά μάθαμε να προσδιορίζουμε την αξία μας, την ευτυχία μας μέσα από τους άλλους. Έτσι σήμερα κάποιος άλλος είναι υπεύθυνος για την ευτυχία ή την δυστυχία μας. 

Μάθαμε λοιπόν να πονάμε ή να χαιρόμαστε μέσα από τους άλλους... 

Δεν μας είπαν, δώσε αγάπη στον άνθρωπο που θα γνωρίσεις αλλά πρόσεξε μην στηριχτείς σε έναν άνθρωπο για όλα αυτά που θα σε κάνουν ευτυχισμένο, γιατί θα είναι στο χέρι του να σου πάρει πίσω την ευτυχία...

Δεν μας είπαν να στηρίζεσαι στον εαυτό σου, και να βρεις μέσα σου την δική σου εσωτερική πηγή που αναβλύζει συνεχώς αγάπη για να ξεδιψάς, 

Δεν μας είπαν να μάθεις να δίνεις και να μοιράζεσαι αλλά να μην εξαρτάσαι από τους άλλους, να χαίρεσαι την παρέα των άλλων, να είσαι μαζί με τους άλλους, αλλά να μπορείς να είσαι καλά και χωρίς αυτόν τον φίλο, να μπορείς και χωρίς αυτόν τον σύντροφο...

Δεν μας είπαν να αγαπάς, να δίνεις, να κατανοείς, να συμπαραστέκεσαι, να συγχωρείς και να δέχεσαι καθετί καλό από τους άλλους με ευγνωμοσύνη (γιατί κανείς δεν σου χρωστάει τίποτα), αλλά να μπορείς όταν χρειαστεί και χωρίς τους άλλους.

Οι συντροφικές, οι φιλικές, οικογενειακές σχέσεις είναι ιερές και αξίζουν την αγάπη, την κατανόηση και το σεβασμό μας! Η πιο ιερή σχέση όμως είναι αυτή με τον εαυτό μας. Ο λόγος είναι γιατί μέσα μας όλοι έχουμε Θεό! Είναι η μοναδική πηγή που μπορεί να μας ξεδιψά, χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Γι' αυτό καλό είναι να μάθουμε πάνω από όλα να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνατότητες, να στηριζόμαστε στο Θεό μέσα μας!

Να μην ξεχνάμε ότι είμαστε ολοκληρωμένοι από τη φύση μας! Όλοι οι άλλοι είναι απλά για να μοιραζόμαστε, ό,τι όμορφο έχουμε μέσα μας... να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη! 🌹

Matoula Karpeta

Pulse of love

ΠΩΣ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ, ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ,ΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΜΑΣ

Κάθε λεπτό της ημέρας, το σώμα σας αντιδρά με φυσικό τρόπο και αλλάζει κυριολεκτικά, ως απάντηση στις σκέψεις που επεξεργάζεστε στο μυαλό σας.

Έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά ότι οι σκέψεις προκαλούν το μυαλό να απελευθερώσει νευροδιαβιβαστές, οι οποίοι είναι χημικοί αγγελιοφόροι που τους επιτρέπεται να επικοινωνούν με τα μέρη του οργανισμού και του νευρικού σας συστήματος. Οι νευροδιαβιβαστές ελέγχουν σχεδόν όλες τις λειτουργίες του σώματός σας, από τις ορμόνες μέχρι την πέψη, μέχρι την αίσθηση χαράς, της λύπης ή του άγχους.

Μελέτες έχουν δείξει ότι οι σκέψεις από μόνες τους, μπορούν να βελτιώσουν την όραση, τη φυσική κατάσταση και τη δύναμη. Το φαινόμενο placebo, όπως παρατηρείται στη «ψεύτικη» χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, για παράδειγμα, λειτουργεί λόγω της δύναμης της σκέψης. Οι προσδοκίες και οι μαθημένες συνδέσεις παρουσιάζουν ισχυρές ενδείξεις ότι αλλάζουν τη χημεία του εγκεφάλου και το κύκλωμα που οδηγεί σε πραγματικά σωματικά και γνωστικά αποτελέσματα, όπως λιγότερη κόπωση, μειωμένη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξημένα επίπεδα ορμονών και μείωση του άγχους.

Οι σκέψεις είναι ικανές να επηρεάσουν τα πάντα. Οι ανθρώπινες σκέψεις και οι προθέσεις, αποτελούν ένα πραγματικά φυσικό «κάτι» με εκπληκτική δύναμη να αλλάξει τον κόσμο μας. Κάθε σκέψη που έχουμε είναι απτή ενέργεια με δύναμη να μεταμορφώνει. Μια σκέψη δεν είναι μόνο ένα πράγμα˙ μια σκέψη είναι ένα πράγμα που επηρεάζει και άλλα πράγματα.

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΜΙΛΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΣΑΣ

Κάθε σκέψη που κάνετε προκαλεί νευροχημικές αλλαγές, κάποιες προσωρινές και κάποιες μόνιμες. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι είναι συνειδητά ευγνώμονες, λαμβάνουν ένα κύμα επιβράβευσης από τους νευροδιαβιβαστές, όπως η ντοπαμίνη και βιώνουν ένα γενικό συναγερμό και μία τόνωση του μυαλού, που κατά πάσα πιθανότητα συσχετίζεται περισσότερο με την νορεπινεφρίνη.

Μια μελέτη, μόλις παρουσίασε σε φοιτητές που ανέφεραν ότι ήταν βαθιά ερωτευμένοι, φωτογραφίες του/της συντρόφου τους, έδειξε ότι το μυαλό τους έγινε πιο ενεργό στον κερκοφόρο πυρήνα, ένα κέντρο ανταμοιβής, δίνοντάς τους αυτή την αίσθηση λιποθυμίας από τον έρωτα. Όταν σταμάτησαν να κοιτάζουν τις φωτογραφίες, τα κέντρα ανταμοιβής τους, αποενεργοποιήθηκαν.

Ό,τι ρέει μέσα στο μυαλό σας, το σμιλεύει επίσης με μόνιμο τρόπο. Σκεφτείτε το μυαλό σας, σαν μία ροή πληροφοριών μέσω του νευρικού συστήματος, που σε φυσικό επίπεδο αποτυπώνεται με ηλεκτρικά σήματα που κινούνται αμφίδρομα στο εσωτερικό σας και τα περισσότερα από τα οποία διαδραματίζονται με συνειδητό τρόπο σε εσάς. Όταν μια σκέψη ταξιδεύει μέσα από το μυαλό σας, οι νευρώνες δίνουν όλοι μαζί σήμα με διαφορετικούς τρόπους, με βάση τις συγκεκριμένες πληροφορίες που διακινούνται και τα πρότυπα της νευρωνικής δραστηριότητας αλλάζουν πραγματικά τη νευρωνική δομή σας.

Οι ενεργοποιημένες περιοχές του εγκεφάλου, αρχίζουν να κάνουν νέες συνδέσεις η μία με την άλλη και οι υπάρχουσες συνάψεις, οι συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων, που βιώνουν περισσότερη δραστηριότητα, γίνονται ισχυρότερες, πιο ευαίσθητες και αρχίζουν την οικοδόμηση περισσότερων υποδοχέων. Σχηματίζονται επίσης νέες συνάψεις.

Ένα παράδειγμα αυτού που αναφέρουμε παραπάνω, είναι οι γνωστές μελέτες των οδηγών ταξί του Λονδίνου, οι οποίες έδειξαν ότι όσο περισσότερο διάστημα είχε οδηγήσει κάποιος ένα ταξί στο Λονδίνο, τόσο μεγαλύτερος ήταν ο ιππόκαμπός του, μέρος του εγκεφάλου που εμπλέκεται στην οπτική-χωρική μνήμη. Οι εγκέφαλοί τους ουσιαστικά επεκτάθηκαν για να μπορέσουν να φιλοξενήσουν τις γνωστικές απαιτήσεις πλοήγησης στο κουβάρι των δρόμων του Λονδίνου.

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΣΑΣ

Όταν έχουμε συναισθήματα θυμού, θλίψης, ενοχής, ενθουσιασμού, ευτυχίας ή νευρικότητας, κάθε ξεχωριστό συναίσθημα απελευθερώνει τη δική του «μάζα» νευροπεπτιδίων. Αυτά τα πεπτίδια κατευθύνονται ορμητικά μέσα στο σώμα και αλλάζουν τη δομή του κάθε κυττάρου στο σύνολό της.

Έτσι, εάν έχετε βομβαρδίσει τα κύτταρά σας με πεπτίδια από αρνητικές σκέψεις, κυριολεκτικά προγραμματίζετε τα κύτταρά σας για να λαμβάνουν περισσότερα από τα ίδια αρνητικά πεπτίδια στο μέλλον. Αυτό που είναι ακόμα χειρότερο είναι ότι μειώνετε τον αριθμό των υποδοχέων των θετικών πεπτιδίων στα κύτταρα, καθιστώντας τον εαυτό σας να τείνει περισσότερο προς την αρνητικότητα.

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΣΑΣ

Γνωρίζετε ότι «μιλάτε» στα γονίδιά σας με κάθε σκέψη που κάνετε; Ο ταχέως αναπτυσσόμενος τομέας της επιγενετικής, αποδεικνύει ότι αυτό που είστε είναι το προϊόν από όσα συμβαίνουν σε εσάς στην ζωή σας, τα οποία αλλάζουν τον τρόπο που λειτουργούν τα γονίδιά σας. Τα γονίδια στην πραγματικότητα ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται ανάλογα με τις εμπειρίες της ζωής σας και τα γονίδια και ο τρόπος ζωής σας σχηματίζουν έναν ανατροφοδοτικό κύκλο. Η ζωή σας, δεν αλλάζει τα γονίδια με τα οποία γεννηθήκατε. Αυτό που αλλάζει είναι η γενετική δραστηριότητα σας, δηλαδή οι εκατοντάδες των πρωτεϊνών, ενζύμων και άλλων χημικών ουσιών που ρυθμίζουν τα κύτταρά σας.